Algemeen
Dick uit Lang Leve de Liefde laat weten wat hij graag likt: ‘Meisjes…’
Het nieuwe seizoen van Lang Leve de Liefde is van start gegaan, en de aftrap wordt verzorgd door Dick en Mariska. Hun ontmoeting lijkt direct een schot in de roos, waarbij de vonken er vanaf spatten. Het lijkt alsof kijkers zich tussen hun intense blikken bevinden, waarbij de chemie tussen de twee onmiskenbaar is. Toch zorgen sommige van hun interacties voor behoorlijk wat opgetrokken wenkbrauwen bij het publiek.
Een Ongewone Eerste Blik
Dick en Mariska begonnen hun date op een bijzondere manier: minutenlang staarden ze elkaar diep in de ogen, zonder een woord te zeggen. Voor de gemiddelde kijker is dit al behoorlijk ongebruikelijk, maar voor Dick en Mariska leek dit een natuurlijke manier om een connectie te maken. Het was alsof ze door elkaars ziel probeerden te kijken.
Nadat ze uitgebreid van elkaars blikken hadden genoten, gingen ze over op iets anders: het voelen van elkaars kleding. Mariska droeg een stof uit India, gemaakt van echt katoen, wat diepe indruk maakte op Dick. Dit bijzondere moment van aanraking leek de band tussen hen verder te versterken. Het was echter niet alleen hun kleding die in de schijnwerpers stond, want ze namen ook de tijd om elkaars hartslag te voelen. Een intiem moment dat, hoewel ongebruikelijk, voor beiden blijkbaar erg prettig was.
De Bijzondere Buitenervaring
Het stel besloot ook even een frisse neus te halen in de tuin van de Lang Leve de Liefde-villa. Hier vond echter een klein ongeluk plaats. Terwijl Dick op de grond lag, werd hij gestoken door een wesp. De angel zat nog in zijn bovenarm, en tot zijn grote frustratie kon hij er nét niet bij om het gif eruit te zuigen. Het leek wel een noodsituatie, en Dick had dringend hulp nodig.
Hij vroeg Mariska om het gif uit zijn arm te zuigen. Zonder te aarzelen, gehoorzaamde Mariska en probeerde Dick zo goed mogelijk te helpen. Tot vier keer toe vroeg hij haar om opnieuw te zuigen, met de nadrukkelijke woorden: “Zuig alsof je leven ervan afhangt!” Mariska deed precies wat hem gevraagd werd en wist de situatie te redden. Het leek wel een scène uit een film, waarbij zowel kijkers als Mariska moeite hadden om te bevatten wat er zojuist was gebeurd.
Reacties van Kijkers: Verwarring en Ongemak
De reacties van het publiek op de interacties tussen Dick en Mariska bleven niet lang uit. Op social media deelden kijkers al snel hun verbazing en soms zelfs ongemak over de gedurfde uitingen van het stel. Een kijker genaamd Lisa liet weten: “Ik word helemaal ongemakkelijk van die man, die blijft je zo doordringend aankijken… en dat tantra gedoe, ik vind het helemaal niks hahaha.” Het langdurig staren en het aanraken van stofjes en harten was voor sommige kijkers wat te veel van het goede.
Ook Anneke, een andere kijker, kon haar verbazing nauwelijks verbergen. Ze grapte: “Ze liggen op ramkoers, eerst stofje voelen en nu zuigen. Echt lekker bezig.” De onverwachte gebeurtenissen zorgden duidelijk voor vermaak, maar ook voor de nodige ongemakkelijke momenten voor de kijkers.
Lidy, nog een kijker, was minder enthousiast over het gedrag van het stel. “Vreselijk… En hoe ze kijken naar elkaar… Niet leuk om zo’n stel op de tv te zetten. Bahhh.” Het toont aan dat niet iedereen het ongebruikelijke gedrag van Dick en Mariska kon waarderen, en dat de spanning tussen hen soms een ongemakkelijk gevoel gaf aan het publiek.
Het Kaasschaaf Incident: De Kers op de Taart
Net toen het leek alsof de hoogtepunten van de date wel voorbij waren, vond er nog een opmerkelijk moment plaats tijdens het bereiden van het toetje. Dick en Mariska besloten om de kaasschaaf erbij te pakken voor hun gerecht, maar wat volgde, had niemand kunnen voorspellen. Dick, altijd in voor iets ongewoons, merkte op dat hij de kaasschaaf nog wel even kon aflikken.
Tot ieders verbazing deed hij dat ook daadwerkelijk, en niet zomaar een beetje. De kaasschaaf verdween bijna geheel in zijn mond, en hij likte het voorwerp grondig schoon. Dit tafereel trok opnieuw de aandacht van kijkers, die niet wisten wat ze moesten denken van deze actie. Maar het bleef niet bij de kaasschaaf, want Dick begon te filosoferen over het likken van andere dingen.
Hij vertelde Mariska dat hij het liefst aan het menselijk lichaam likt, iets wat hij nóg lekkerder vindt dan het likken van een kaasschaaf. Mariska leek enigszins verrast door deze opmerking, maar knikte uiteindelijk instemmend. Het publiek voelde de bui al hangen, en het leek erop dat Dick en Mariska hun avond op een heel intieme manier zouden afsluiten.
Een Veelbesproken Nacht
De nacht in de Lang Leve de Liefde-villa leek een veelbelovend vervolg te krijgen op de bijzondere date van het stel. De connectie tussen Dick en Mariska, hoe ongewoon ook, was duidelijk aanwezig. Het publiek speculeerde al over wat er die nacht zou gebeuren in het bed van de villa.
Hoewel sommige kijkers zich ongemakkelijk voelden bij de intense blikken en de lichamelijke uitingen van het stel, konden anderen niet wachten om te zien hoe het verhaal zich verder zou ontwikkelen. Het is immers niet elke dag dat een date in een televisieprogramma zulke sterke reacties oproept.
Conclusie: Een Date die de Geschiedenis van Lang Leve de Liefde in Gaat
Het is duidelijk dat Dick en Mariska met hun date een blijvende indruk hebben achtergelaten. Hun interacties, van het staren in elkaars ogen tot het likken van een kaasschaaf, hebben veel kijkers verrast en soms zelfs geschokt. Hun openheid en intensiteit zijn zeldzaam in een programma als Lang Leve de Liefde, en het is de vraag of dit paar samen zal blijven na hun avontuur in de villa.
Voor nu lijkt het erop dat Dick en Mariska een bijzondere klik hebben, hoe ongewoon die ook mag zijn. Of ze de liefde echt hebben gevonden, valt nog te bezien. Maar één ding is zeker: hun deelname aan Lang Leve de Liefde zal nog lang in de herinnering van kijkers blijven. Dit seizoen is met een knal van start gegaan, en het belooft nog veel meer bijzondere momenten te brengen.
Algemeen
Een jaar na het heengaan van Eva Hermans-Kroot: De verstikkende bekentenis van de echtgenoot bracht miljoenen tot tranen
Matthijs Hermans blikt terug op een jaar zonder Eva: een eerlijk, liefdevol en pijnlijk portret van verder leven na een groot gemis
Bijna een jaar geleden verloor heel Nederland iemand die diep in de harten was gaan zitten: Eva Hermans-Kroot, bekend van Over Mijn Lijf en haar moedige Instagram-account Longeneeslijk. Ze liet een onvergetbare indruk achter met haar openheid, humor en vastberadenheid. Maar voor één iemand veranderde haar vertrek de wereld volledig: haar man Matthijs Hermans, die op 30-jarige leeftijd weduwnaar werd.
In aanloop naar de eerste herdenkingsdag schoof Matthijs aan bij Pauw & De Wit, waar hij vertelde over zijn nieuwe boek Onvergetelijk, de liefde voor Eva en de manier waarop hij langzaam probeert vorm te geven aan een leven zonder haar fysieke aanwezigheid. Het werd een ontroerend gesprek waarin hij ongefilterd laat zien hoe rouw voelt, hoe onverwacht het dagelijks leven verandert en hoe herinneringen zowel troost als pijn kunnen geven.
“Er komt geen perfecte tijd om te beginnen” — waarom Matthijs het boek toch schreef
Matthijs vertelt dat hij lang twijfelde of hij überhaupt moest schrijven over de periode met en zonder Eva. Het voelde kwetsbaar, intiem en confronterend. Maar uiteindelijk besloot hij dat er nooit een moment zou komen dat níét te vroeg of te moeilijk zou zijn.
“Er komt geen perfecte tijd. Schrijven hielp me om woorden te geven aan alles wat ik voelde.”
Voor het boek werkte hij samen met journalist Hanneke Mijnster, dezelfde journalist die eerder aan Eva’s boek Longeneeslijk werkte. Daarmee kreeg het schrijfproces een extra laag betekenis: alsof Hanneke nu beide stemmen — die van Eva en die van Matthijs — met elkaar verbond.
Hoe het nu met hem gaat: “Steeds beter, maar het gemis blijft”
In de talkshow vertelt Matthijs rustig en openhartig dat hij stap voor stap verder probeert te gaan. Niet door te vergeten, maar door zijn leven eromheen opnieuw op te bouwen.
“Ik leer om mijn leven een beetje om de rouw heen te bouwen. Dat gaat steeds beter. Maar het gemis blijft, vooral in de kleine dingen.”
Het zijn precies die dagelijkse rituelen die plots wegvallen en een huis anders doen voelen. Vragen als Hoe was je dag?, een zachte kus voor het slapengaan, een appje in de ochtend — het zijn kleine gebaren die onzichtbaar grote ruimte innemen zodra ze er niet meer zijn.
De stilte in huis: “Alles staat zoals ik het zelf heb achtergelaten”
In een fragment uit Onvergetelijk leest Jeroen Pauw voor hoe het voelt om in een huis te wonen dat nog volledig doordrenkt is van herinneringen. Eva’s spullen staan namelijk nog op dezelfde plek als toen zij er nog was.
Haar tandenborstel staat nog in de standaard.
Haar handdoek ligt nog over het bad.
Het flesje water aan haar kant van het bed staat er nog.
Matthijs zegt hierover:
“Ik wil die spullen niet weghalen. Dan wordt haar afwezigheid alleen maar zichtbaarder.”
Die keuze is niet vreemd. Veel nabestaanden herkennen dat de spullen van een geliefde veranderen van praktische objecten naar betekenisvolle ankers. Ze worden rustpunten in een wereld die anders voelt.
Matthijs benadrukt dat hij zich niet wil haasten. Soms ontstaat er ruimte om iets op te ruimen, maar meestal nog niet. En dat is oké. Rouw heeft geen deadlines.
Een jasje vol herinnering: “Alles wat van haar was, heeft nu een andere waarde”
Tijdens het gesprek noemt Matthijs een van Eva’s jasjes als voorbeeld van hoe gewone spullen geladen kunnen worden met emotie. Waar het eerst simpelweg een kledingstuk was, voelt het nu als een stukje van Eva zelf. Dat maakt opruimen bijna onmogelijk.
“Alles wat van haar is geweest, houd ik het liefste zo. Anders voelt het alsof ik een stap verder bij haar vandaan ga.”
Het laat zien hoe tastbare herinneringen een rol spelen in het proces van helen. Niet wegdoen, maar koesteren — precies zoals het past.
De eerste herdenkingsdag: samenkomen, maar met rust
Zondag is het precies een jaar geleden dat Eva haar laatste adem uitblies. Het is een dag waarvan Matthijs weet dat hij zwaar wordt, maar die tegelijk ook richting geeft.
De families komen bij elkaar om Eva te eren, te herinneren en dichtbij te houden. Niet met grote speeches of veel poeha, maar op een manier die past bij Eva — warm, intiem en in verbinding.
“We willen het niet te druk maken. Iedereen moet de ruimte krijgen om ermee om te gaan op zijn eigen manier.”
Het benadrukt hoe liefdevol en respectvol beide families omgaan met het verlies.
Eva’s impact: hoe heel Nederland haar omarmde
Toen Eva op 30 november 2024 haar strijd tegen longk*nker niet langer kon voortzetten, voelde het alsof heel Nederland even meehuilde. Ze had een enorme indruk achtergelaten door haar openheid, energie en eerlijkheid over hoe het is om jong en ongeneeslijk z!ek te zijn.
-
Ze inspireerde met humor, zelfs in zware tijden.
-
Ze motiveerde anderen om naar hun lichaam te luisteren.
-
Ze deelde rauw, eerlijk en zonder filter.
Via haar account Longeneeslijk wist ze duizenden mensen te bereiken die haar nog steeds missen. Haar woorden blijven leven en worden nog steeds gedeeld — door volgers, door lotgenoten, door vrienden en door Matthijs.
Een nieuwe identiteit: “Ik moet opnieuw ontdekken wie ik ben”
Op zijn dertigste opnieuw moeten beginnen is intens. Het kost tijd om je weg te vinden tussen verdriet, herinnering en toekomst. Matthijs vertelt dat hij stukje bij beetje leert om zichzelf opnieuw te ontdekken — niet als de helft van een duo, maar als individu.
Het is een pijnlijk maar eerlijk inzicht:
“Ik moet ontdekken wie ik ben zonder Eva.”
Toch klinkt er geen uitzichtloosheid in zijn stem. Hij praat vol liefde, maar ook met een zekere kracht. Een teken dat iemand langzaam, heel voorzichtig, weer een soort grond onder de voeten begint te zoeken.
Waarom Onvergetelijk zo belangrijk is
Het boek is geen verslag van verdriet alleen. Het is ook:
-
een liefdesverhaal
-
een eerbetoon
-
een document van moed en kwetsbaarheid
-
een steunpunt voor iedereen die met verlies te maken heeft
Voor Matthijs zelf fungeerde het ook als hulp:
“Het werkte therapeutisch. Het gaf mij woorden voor dingen waar ik anders geen taal voor had.”
Het boek maakt zichtbaar hoe intens liefde kan zijn — en hoe intens het is als die liefde fysiek stopt, maar emotioneel nooit verdwijnt.
Conclusie: een jaar na Eva’s vertrek blijft haar liefde overal voelbaar
Het verhaal van Matthijs en Eva is er één dat in de harten van Nederlanders is gegrift. Niet omdat het perfect was, maar omdat het écht was. In alle eerlijkheid, liefde en pijn.
Een jaar later blijft Eva voelbaar in de verhalen van Matthijs, in de herinneringen van haar volgers, in de woorden van haar familie en in de erfenis die zij zelf heeft achtergelaten.
En Matthijs?
Die gaat door.
Voorzichtig, stap voor stap, met Eva in zijn hart, haar spullen in
huis en haar liefde als kompas.