Algemeen
Yolanthe helemaal afgemaakt: ”Dit doe je niet met een kind van 8”
Er is de laatste tijd veel ophef ontstaan rondom Yolanthe Cabau, de bekende actrice en presentatrice. Ze kwam onder vuur te liggen nadat ze haar 8-jarige zoontje Xess Xava een eigen Instagram-account gaf. Dit besluit leidde tot hevige kritiek, vooral tijdens een uitzending van Shownieuws, waar de situatie uitvoerig werd besproken. Anouk Smulders, een van de presentatoren, uitte scherpe kritiek: “Dit doe je niet met een 8-jarige.”
Instagram-Account voor Xess Xava
De aanleiding voor deze controverse was Yolanthe’s beslissing om haar jonge zoon een eigen Instagram-account te geven. Volgens Yolanthe wilde ze dat Xess Xava, net als zijzelf, beroemd zou worden. Dit initiatief leidde ertoe dat haar zoon op Instagram allerlei content moest delen en dat hij afgelopen donderdag een eigen pagina kreeg. Binnen enkele uren had het account al 50.000 volgers verzameld, wat wijst op de grote belangstelling die er voor de jongen was.
Instagram Grijpt In
De vreugde over het snelle succes van het account was echter van korte duur. Kort na de lancering werd de pagina offline gehaald door Instagram zelf. Het sociale mediaplatform, dat eigendom is van Meta (voorheen Facebook), heeft strikte regels omtrent de leeftijd van gebruikers. Kinderen onder de 13 jaar mogen volgens deze regels geen eigen account hebben, en Instagram handhaaft dit beleid streng. Bij Shownieuws werd deze ingreep van Instagram toegejuicht, en er werd flink uitgehaald naar Yolanthe’s beslissing.
Kritiek bij Shownieuws
De presentatoren van Shownieuws lieten geen spaan heel van Yolanthe’s keuze om haar zoon zo jong al in de schijnwerpers te plaatsen. Ronald Molendijk benadrukte dat het tegen de regels van Instagram is om een account aan te maken voor iemand jonger dan 13 jaar: “Het mag gewoon niet.” Anouk Smulders voegde daaraan toe dat dit een bewuste overtreding van de regels moet zijn geweest, gezien het feit dat je je leeftijd moet invullen bij het aanmaken van een account. Ze sprak haar afkeuring duidelijk uit: “Ik zou dit nooit doen met een 8-jarige.”
Zorg om Kwetsbaarheid
Anouk Smulders ging verder door haar zorgen te uiten over de kwetsbaarheid van een kind van die leeftijd op sociale media. Ze benadrukte hoe risicovol het is om een kind zo jong al bloot te stellen aan de online wereld, waar niet alleen positieve, maar ook negatieve reacties en zelfs gevaarlijke situaties op de loer liggen. De bezorgdheid over de veiligheid en het welzijn van jonge kinderen op sociale media wordt gedeeld door veel ouders en experts, en Anouk liet weten hier absoluut geen begrip voor te hebben.
Filmregisseur Martin Koolhoven Spreekt Zich Uit
Martin Koolhoven, een bekende filmregisseur die ook aanwezig was in de studio, uitte zijn zorgen over het gebruik van jonge kinderen in de media. Hij ging zelfs een stap verder door te stellen dat dit soort praktijken strafbaar zou moeten zijn. Hoewel het op dit moment al verboden is volgens de regels van Instagram, vond hij dat er ook wettelijke maatregelen genomen moeten worden tegen ouders die hun kinderen op deze manier exploiteren. “Ik vind het exploitatie, dat kun je niet doen,” zei Koolhoven stellig.
Ronald Molendijk: Een Gênante Situatie
Ronald Molendijk sloot zich aan bij de kritiek en noemde de hele situatie “gênant”. Hij trok parallellen met andere gevallen waar ouders hun kinderen voortdurend in de schijnwerpers zetten, zonder rekening te houden met de mogelijke gevolgen. “Ik heb het wel eens over die Beluga’s en hoe ze hun hele gezin non-stop uitbuiten, maar dit is min of meer hetzelfde. Ik begrijp niet dat overheden dit gewoon laten gaan,” aldus Molendijk.
Breder Maatschappelijk Debat
De discussie rondom Yolanthe en haar zoon roept bredere vragen op over de rol van ouders in de online aanwezigheid van hun kinderen. In een tijd waarin sociale media zo’n grote rol speelt in het dagelijks leven, staan ouders voor nieuwe uitdagingen. Enerzijds willen ze wellicht hun kinderen dezelfde kansen geven die zijzelf hebben gehad, maar anderzijds moeten ze ook rekening houden met de risico’s en de ethische implicaties van het vroegtijdig introduceren van kinderen in de wereld van beroemdheid en online zichtbaarheid.
Conclusie
De beslissing van Yolanthe Cabau om haar jonge zoon een Instagram-account te geven, heeft geleid tot een golf van kritiek en een breder debat over de rol van kinderen op sociale media. Terwijl sommige ouders wellicht denken dat ze hun kinderen een voorsprong geven door hen op jonge leeftijd bekend te maken met de online wereld, wijzen experts en critici zoals Anouk Smulders en Martin Koolhoven op de gevaren en ethische bezwaren die hiermee gepaard gaan. De situatie met Xess Xava toont aan dat het belangrijk is om de regels te respecteren en de belangen van kinderen altijd voorop te stellen. Social media zijn een krachtig instrument, maar in de verkeerde handen of onder de verkeerde omstandigheden kunnen ze ook schadelijk zijn, vooral voor de jongste en meest kwetsbare gebruikers.
RTL ligt onder vuur na het uitgebreide en emotionele interview met Martijn Krabbé in het programma RTL Tonight. De presentator, die ongeneeslijk z!ek is door uitgezaaide longk*nker, sprak dinsdagavond openhartig over zijn angsten, zijn gezin en het naderende afscheid. Het gesprek, dat plaatsvond aan zijn eigen keukentafel en werd geleid door Humberto Tan, maakte veel los bij het publiek. Waar veel kijkers het interview omschreven als indrukwekkend, eerlijk en ontroerend, klinkt er op sociale media ook stevige kritiek op de manier waarop het werd gebracht.
Een gesprek dat niemand onberoerd liet
Vanaf het eerste moment was duidelijk dat het interview geen standaard televisiegesprek zou worden. Geen studiopubliek, geen luchtige onderwerpen, maar een man die zonder omwegen sprak over de realiteit van leven met een ongeneeslijke z!ekte. Krabbé vertelde hoe zijn dagen eruitzien, hoe de nachten soms zwaarder zijn dan de dagen en hoe zijn grootste angst niet zozeer draait om zichzelf, maar om wat hij achterlaat.
Hij sprak met zachte stem, maar duidelijke woorden over zijn vrouw Deborah en hun kinderen. Over de gedachte dat zij straks zonder hem verder moeten, en hoe hij probeert hen zo goed mogelijk “achter te laten”. Juist die eerlijkheid maakte diepe indruk op veel kijkers. Tegelijkertijd riep het ook ongemak op bij een deel van het publiek, dat zich afvroeg of deze kwetsbaarheid wel thuishoort in een televisieformat.
Kritiek: ‘tranentrekkerij’ en ‘effectbejag’
Op sociale media ontstond al snel een fel debat. Met name op X uitten enkele bekende accounts hun ongenoegen. Influencer MiesBee schreef dat ze zich “onpasselijk” voelde bij wat zij omschreef als tranentrekkerij. Ze vroeg zich hardop af of Krabbé zichzelf hier wel een plezier mee deed door zo ver te gaan in zijn openheid.
Ook Marieke Derksen, dochter van een bekende mediapersoonlijkheid, liet zich kritisch uit. Volgens haar ging RTL een grens over door het gesprek zo uitgebreid en emotioneel in beeld te brengen. Zij sprak zelfs van het “uitbuiten van z!eke mensen voor goede kijkcijfers”. Die woorden vonden weerklank bij een groep kijkers die vond dat het interview te lang duurde en te veel nadruk legde op emotie.
Sommigen wezen daarbij niet zozeer naar Krabbé zelf, maar naar de rol van de zender en de interviewer. De interviewstijl van Humberto Tan werd door critici omschreven als te sturend en te gericht op het losmaken van emoties. Er werd gesproken over “effectbejag” en “smakeloze televisie”.
Net zo veel steun en bewondering
Tegenover die kritische geluiden stond echter een minstens zo grote groep kijkers die het interview juist waardeerde. Voor hen was dit geen uitbuiting, maar een zeldzaam eerlijk gesprek dat herkenning en troost bood. Onder de hashtag van het programma verschenen honderden berichten van mensen die aangaven geraakt te zijn.
Kijkers schreven dat ze onverwacht tranen in de ogen kregen, maar dat die tranen niet voortkwamen uit sensatie, maar uit menselijkheid. Velen prezen Krabbé om zijn moed om zo open te spreken over een onderwerp waar nog altijd veel taboe op rust: angst voor het einde, zorgen om nabestaanden en de rauwe werkelijkheid van ongeneeslijke z!ekte.
Een kijker schreef: “Dit is geen televisie om weg te zappen. Dit is televisie die je dwingt om even stil te staan.” Anderen benadrukten dat ze zich gesteund voelden door het gesprek, omdat ze zelf of in hun omgeving met z!ekte te maken hebben gehad.
Angst, maar ook levenslust
In het interview vertelde Krabbé dat zijn angst vooral ’s nachts toeslaat. Overdag probeert hij te leven, te lachen en geen dag te verspillen. Maar als het stil wordt, komen de gedachten. Dan maakt hij zich zorgen over hoe zijn gezin het straks zal redden. Hij vertelde dat hij zijn vrouw altijd wakker mag maken, ook midden in de nacht. Deborah bevestigde dat die gesprekken zwaar zijn, maar dat ze proberen niet in somberheid te blijven hangen.
Wat veel kijkers raakte, was de balans die het stel liet zien tussen verdriet en levenslust. Ze spraken niet alleen over afscheid, maar ook over het leven dat er nu nog is. Over kleine momenten, humor en het belang van niet vooruitlopen op wat nog komt. Die nuance maakte dat het gesprek voor velen meer was dan alleen een confronterend portret van z!ekte.
Terugblik op zijn carrière
Een ander onderdeel van het interview was de terugblik op Krabbés lange carrière. Fragmenten uit eerdere programma’s kwamen voorbij, waaronder een aflevering waarin hij een ongeneeslijk z!eke vrouw hielp om haar kinderen financieel veilig achter te laten. Dat fragment raakte hem zichtbaar, omdat hij zichzelf daarin herkende.
Hij vertelde dat hij destijds al voelde hoe belangrijk het is om praktische zaken te regelen, juist uit liefde. Dat inzicht heeft hij meegenomen in zijn eigen bevestiging. Niet vanuit angst, maar vanuit zorg en verantwoordelijkheid.
De staande ovatie die bleef hangen
Een van de meest besproken momenten was het terugzien van de staande ovatie die Krabbé kreeg tijdens het Televizierring-gala. Het applaus duurde minutenlang en maakte diepe indruk. Krabbé gaf toe dat hij zich daar ongemakkelijk bij voelde. Hij wilde niet als individu op een voetstuk worden geplaatst.
Voor hem stond die ovatie symbool voor iets groters: voor iedereen die met k*nker te maken krijgt, voor patiënten en hun naasten. Hij benadrukte dat de enorme golf aan liefde en steun die hij nu ontvangt, onlosmakelijk verbonden is met zijn z!ekte. Die gedachte stemt hem dankbaar, maar ook weemoedig.
Waar ligt de grens?
Het interview roept een bredere vraag op die verder gaat dan dit ene gesprek: waar ligt de grens tussen openheid en exploitatie? Mag televisie ruimte bieden aan zulke kwetsbare verhalen, of moet er juist terughoudendheid zijn?
Voorstanders zeggen dat juist deze openheid het onderwerp bespreekbaar maakt en mensen verbindt. Tegenstanders vrezen dat emotie te gemakkelijk wordt ingezet als middel om kijkers te trekken. Het antwoord is niet eenduidig en lijkt sterk afhankelijk van hoe de kijker het gesprek beleeft.
Een gesprek dat blijft nazinderen
Wat vaststaat, is dat het interview met Martijn Krabbé niemand onberoerd liet. Het bracht tranen, boosheid, bewondering en discussie. Voor de één was het te veel, voor de ander precies wat nodig was. Krabbé zelf leek vooral één ding te willen: eerlijk zijn, zonder opsmuk.
Misschien is dat ook de reden dat het gesprek zo’n impact had. Niet omdat het perfect was, maar omdat het menselijk was. En juist dat maakt het debat eromheen zo fel en zo begrijpelijk tegelijk.