Algemeen
Man denkt dat laatste uren van vrouw aan beademing geteld zijn, dan fluistert ze: ‘Haal me hier weg!’
Jonge stellen denken na hun huwelijk vaak dat ze tientallen jaren samen hebben om hun leven op te bouwen en te groeien. Maar zoals we weten, kan het leven uiterst onvoorspelbaar zijn en je met situaties confronteren die je nooit had verwacht.
Op een zaterdag in mei 2007 werd Ryan Finley wakker en alles leek normaal. Hij keek op de klok en realiseerde zich dat hij zijn vrouw, Jill Finley, ook moest wakker maken.
“Ik ging Jill wakker maken, wat op zich al een wonder is, want normaal gesproken doe ik dat nooit op zaterdagochtend,” herinnerde hij zich later. Hij riep haar naam, maar kreeg geen reactie. Verbaasd begon hij haar te schudden, maar ook dan bleef het stil. Ryan begon zich zorgen te maken en werd angstig. Hij belde onmiddellijk de hulpdiensten en begon tegelijkertijd met re@nimeren.
Toen de hulpverleners arriveerden, werd Jill snel naar een ambulance overgebracht en naar het z1ekenhuis vervoerd. Ryan volgde de @mbulance nauw op in zijn vrachtwagen.
Bij aankomst in het ziekenhuis, na beoordeling door de medische professionals, concludeerden zij dat Jill een h@rtstilstand had gehad. Jill onderging medische procedures om haar te stabiliseren, terwijl Ryan buiten de spoedeisende hulp wachtte en af en toe updates over de toestand van zijn vrouw kreeg.
Toen de dokter eindelijk naar buiten kwam om Ryan te informeren, eindigde hij zijn update met het advies om te bidden. Ryan besefte toen hoe ernstig de situatie was: “Wanneer een dokter je vertelt dat je moet gaan bidden, voel je dat het zo serieus is als het maar kan.”
Enkele dagen later informeerde de dokter Ryan dat zijn vrouw in een coma was geraakt. Het was moeilijk te geloven dat zijn 31-jarige vrouw, die normaal vol leven was, nu een gevecht om leven en d00d voerde. Tijdens de twee weken dat Jill in coma was, kwamen veel bezoekers langs om hun steun te betuigen aan Jill en Ryan. Een van Jill’s neven kwam met een Bijbel in zijn hand en las minstens een uur voor uit de Bijbel.
Hij liet de Bijbel achter bij Ryan en zei hem dat hij passages mocht lezen als hij dat wilde. Na die dag begon Ryan passages uit de Bijbel hardop voor te lezen aan zijn vrouw, in de hoop dat ze zou ontwaken. Na 11 dagen in coma besloot Ryan om alleen naar huis te gaan voor een korte tijd. Hij overwoog of hij Jill van de beademing moest halen, zoals de artsen hadden gesuggereerd. De artsen geloofden niet in verbetering van haar toestand en adviseerden om de beademing te stoppen.
Hoewel hij wist dat dit betekende dat Jill mogelijk snel zou overlijden, vertelde hij de artsen de volgende dag dat ze de beademing mochten stoppen. Op de 14e dag van haar coma werd de beademing verwijderd. Ongeveer 5 uur nadat de beademing was verwijderd, begon Jill te bewegen en te mompelen. Ryan kon de laatste momenten van zijn levendige vrouw niet verdragen en stapte naar de wachtkamer totdat ze was 0verleden.
Hij herinnert zich de volgende momenten duidelijk: “De verpleegkundige kwam naar buiten en zei: ‘Ik denk dat je moet komen, ze praat.’” Ryan ging naar binnen, verwachtend een laatste gesprek met zijn vrouw te hebben. Hij herinnert zich: “Ik liep binnen en Jill sprak. Het eerste wat ze zei was: ‘Haal me hier weg. Ik wil naar huis.’”
Ryan was gesch0kt maar twijfelde of het niet gewoon helder gemompel was. Hij stelde haar vragen die ze alleen goed kon beantwoorden als ze volledig bij bewustzijn was. Hij vroeg naar de namen van hun huisdieren en enkele rekensommen, die ze allemaal correct beantwoordde. Ze vroeg zelfs of ze naar haar favoriete Mexicaanse restaurant kon voor het avondeten.
Later zei Jill dat ze zich de coma niet herinnerde; ze voelde alleen dat ze een tijd weg was geweest en toen weer terugkwam. In een interview werd Ryan gevraagd wat hem deed geloven dat zijn vrouw terugkwam. Hij antwoordde onmiddellijk: “God. Goddelijke tussenkomst. Ik voel het echt zo.” Niet alles ging terug zoals het was na Jill’s ontwaken. Ze moest sommige motorische vaardigheden, zoals tandenpoetsen en veters strikken, opnieuw leren.
Het stel beschouwt dit als een tweede kans in hun leven en hun relatie en zorgt ervoor dat ze altijd aan elkaars zijde staan. Jill zegt dat Ryan de juiste beslissing heeft genomen door de be@deming te stoppen, omdat ze niet als een “groente” wilde leven. De @ngst en bezorgdheid van het hele voorval blijven bij Ryan. Hij zegt dat hij altijd controleert of ze nog steeds bij hem is. “Er is nog nooit een nacht voorbij gegaan dat ik niet wakker word. Ik trap meestal tegen haar, en als ze terugtrapt, weet ik dat alles oké is.”
Algemeen
Fata Morgana is volgende Efteling-attractie die verdwijnt: ´Te clichébeeld van Arabische wereld´
De attractie Fata Morgana in de Efteling ligt opnieuw onder vuur. De populaire boottocht, die al sinds 1986 bezoekers meeneemt naar een mysterieuze Oosterse wereld, krijgt steeds vaker kritiek vanwege de manier waarop het Midden-Oosten wordt afgebeeld. Waar de één het ziet als een nostalgische sprookjeservaring, beschouwen anderen het als een verzameling achterhaalde stereotypen die niet meer in deze tijd passen.
Sprookjesachtig of problematisch?
Fata Morgana voert bezoekers langs paleizen, markten, gevangenissen en schatkamers, geïnspireerd op de verhalen van 1001 Nacht. De sfeer is magisch, met kleurrijke decors en spannende scènes. Toch klinkt er steeds meer kritiek dat deze betovering gepaard gaat met problematische beeldvorming. De personages zouden een eenzijdig en denigrerend beeld geven van mensen uit het Midden-Oosten.
Buitenlandse kritiek op de voorstelling
Recent zorgde een reactie van een Franse Reddit-gebruiker voor ophef. Volgens hem laat de attractie Arabische mannen vooral zien als booswichten of criminelen, terwijl vrouwen uitsluitend als verleidelijk of onderdanig worden afgebeeld. In zijn ogen is Fata Morgana geen onschuldige fantasie, maar een pijnlijk stereotype dat kwetsend kan zijn voor mensen met een Midden-Oosterse achtergrond.
Reactie van de Efteling
De Efteling reageerde op de kritiek door te benadrukken dat Fata Morgana nooit bedoeld is als een realistische weergave van het Midden-Oosten. “Het is een fantasiewereld, geïnspireerd op sprookjes,” aldus een woordvoerder. Wel erkent het park dat deze verhalen in het verleden niet altijd inclusief zijn vormgegeven. Tegenwoordig wordt er volgens hen veel zorgvuldiger gekeken naar culturele representatie bij nieuwe attracties.
Verandering in het park
Fata Morgana staat niet op zichzelf. Eerder haalde de Efteling al de attractie Monsieur Cannibale weg, vanwege de racistische connotaties. Die werd vervangen door een verhaal rondom Sindbad de Zeeman. Ook Carnaval Festival werd aangepast, waarbij karikaturen uit onder andere Aziatische en Afrikaanse culturen gematigder zijn afgebeeld. Deze trend wijst erop dat Fata Morgana mogelijk ook in de toekomst zal worden herzien.
Balans tussen nostalgie en actualiteit
De discussie roept de vraag op hoever een themapark moet gaan in het aanpassen van bestaande attracties. Is het wenselijk om alles wat als kwetsend wordt ervaren direct te veranderen? Of kunnen historische attracties blijven bestaan, mits ze in de juiste context geplaatst worden? De balans tussen culturele gevoeligheid en behoud van erfgoed blijft een ingewikkelde kwestie.
Toekomst van Fata Morgana
Voor veel bezoekers is Fata Morgana een dierbare herinnering aan hun jeugd. Toch groeit ook het besef dat sprookjes niet vrijgesteld zijn van maatschappelijke verantwoordelijkheid. De Efteling geeft aan open te staan voor advies van experts en onderzoekt momenteel de mogelijkheden. “We willen dat iedereen zich welkom voelt in ons park,” luidt het standpunt van de organisatie.
Tijd voor dialoog en nuance
Of Fata Morgana daadwerkelijk zal worden aangepast, is nog niet beslist. Duidelijk is wel dat de Efteling steeds bewuster omgaat met diversiteit en representatie. In plaats van snelle oordelen lijkt ruimte voor dialoog belangrijker dan ooit. Wat ooit werd gezien als onschuldig vermaak, wordt nu tegen het licht gehouden. De vraag is: blijft het sprookje zoals het is, of krijgt het een nieuw jasje voor een nieuwe generatie?