Algemeen
Enorme teleurstelling om onverwacht besluit Alexia
Prinses Alexia, de tweede dochter van koning Willem-Alexander en koningin Máxima, heeft na deze zomer besloten haar academische toekomst in Engeland voort te zetten. Ze heeft ervoor gekozen om te studeren aan de University College London (UCL), waar ze een bacheloropleiding in Science & Engineering for Social Change gaat volgen. Hoewel dit een prachtige stap is in haar educatieve carrière, zijn niet alle reacties op dit nieuws even positief, vooral niet in Nederland.
Alexia’s Studiekeuze: Van Twijfels naar Beslissing
Na haar succesvolle afronding van de middelbare school vorig jaar, koos prinses Alexia ervoor om een tussenjaar te nemen. Dit tussenjaar gaf haar de tijd en ruimte om na te denken over haar toekomst en om zorgvuldig te beslissen waar ze haar vervolgstudie zou willen doen. Gedurende deze periode uitte de prinses in verschillende interviews dat ze worstelde met de keuze voor een geschikte universiteit.
De afgelopen maanden waren gevuld met speculaties over waar Alexia uiteindelijk zou gaan studeren. Veel mensen verwachtten dat ze voor een Nederlandse universiteit zou kiezen, en Groningen leek een sterke kanshebber. Echter, de keuze voor Londen kwam onverwachts en is vooral via journalistieke bronnen naar buiten gekomen. Het nieuws werd bevestigd nadat bekend werd dat Alexia zich had ingeschreven voor de bacheloropleiding Science & Engineering for Social Change aan UCL, een prestigieuze universiteit in het hart van de Britse hoofdstad. De studie begint eind september, en hiermee zet prinses Alexia een belangrijke stap in haar academische ontwikkeling.
Teleurstelling in Groningen: Een Gemiste Kans
De keuze voor Londen betekent echter een teleurstelling voor velen in Nederland, en in het bijzonder in Groningen. De stad Groningen had zich verheugd op de mogelijke komst van prinses Alexia, en er waren zelfs initiatieven ontstaan om haar naar de stad te lokken. Een van de opvallendste initiatieven kwam van de lokale band ‘Aantal Jongens’, die speciaal een lied had geschreven en uitgebracht in een poging Alexia te overtuigen om in Groningen te komen studeren.
Het nieuws dat prinses Alexia naar Londen gaat in plaats van naar Groningen kwam hard aan bij de bandleden van ‘Aantal Jongens’. Tristan, een van de bandleden, sprak zijn teleurstelling uit: “Het is verschrikkelijk. Hoe kun je zo’n mooie stad laten liggen?” zei hij in een reactie tegen het ANP. De groep had veel hoop gevestigd op hun muzikale poging om de prinses naar Groningen te lokken, maar deze hoop is nu vervlogen. “We hadden echt gedacht dat dit nummer haar zou overtuigen, maar helaas heeft ze een andere keuze gemaakt,” voegde Tristan toe.
De Impact van Alexia’s Beslissing
De beslissing van prinses Alexia om naar Londen te verhuizen, heeft niet alleen een teleurstelling veroorzaakt in Groningen, maar roept ook bredere reacties op in Nederland. Er zijn gemengde gevoelens over het feit dat een lid van de koninklijke familie ervoor kiest om in het buitenland te studeren, vooral omdat Nederland zelf een aantal uitstekende universiteiten heeft. Sommige mensen zien het als een gemiste kans voor Nederlandse instellingen om een prominente student als prinses Alexia te verwelkomen. Aan de andere kant begrijpen velen dat de prinses de vrijheid heeft om haar eigen pad te kiezen en dat Londen een stad is met ongeëvenaarde academische en culturele mogelijkheden.
De keuze van Alexia om een opleiding te volgen die gericht is op Science & Engineering for Social Change toont ook haar betrokkenheid bij maatschappelijke vraagstukken. Deze studie richt zich op het gebruik van wetenschappelijke en technische kennis om sociale problemen aan te pakken, een veld dat steeds belangrijker wordt in een wereld die voor complexe uitdagingen staat. De keuze voor deze studie benadrukt Alexia’s interesse in het maken van een positieve impact op de samenleving, een ambitie die goed past binnen de traditie van publieke dienstbaarheid in haar familie.
Een Nieuwe Start in Londen
Met haar inschrijving aan UCL zet prinses Alexia zich schrap voor een nieuwe start in een internationale en dynamische omgeving. Londen biedt haar niet alleen de kans om academisch te groeien, maar ook om zich persoonlijk te ontwikkelen in een stad die bekendstaat om zijn diversiteit en innovatieve geest. Voor de prinses betekent deze verhuizing ook een stap weg van de constante mediabelangstelling in Nederland, wat haar mogelijk meer privacy en ruimte geeft om zich op haar studie te concentreren.
De keuze voor UCL, een universiteit die wereldwijd hoog aangeschreven staat, is een bevestiging van Alexia’s ambitie en vastberadenheid om een impactvolle carrière na te streven. De opleiding Science & Engineering for Social Change biedt haar een unieke mix van wetenschap, techniek en maatschappelijke betrokkenheid, en bereidt haar voor op een rol waarin ze haar kennis kan inzetten om maatschappelijke problemen op te lossen.
Reacties en Toekomstperspectieven
De reacties op het nieuws zijn verdeeld. Sommige Nederlanders voelen een lichte teleurstelling omdat prinses Alexia ervoor kiest om in het buitenland te studeren, terwijl anderen haar keuze om een prestigieuze opleiding in Londen te volgen juist toejuichen. De keuze van Alexia wordt door velen gezien als een stap in de richting van een internationale carrière, iets wat in lijn zou liggen met de moderne rol van de koninklijke familie.
In Groningen blijft de teleurstelling groot. De stad had zich erop verheugd om een koninklijke studente te verwelkomen, wat ongetwijfeld ook de aantrekkingskracht van de stad als studentenstad zou hebben vergroot. De hoop van de band ‘Aantal Jongens’ en andere inwoners van Groningen om prinses Alexia als medestudente te mogen verwelkomen, is vervlogen. Toch blijft de stad trots op haar status als een van de meest levendige en dynamische studentensteden van Nederland.
Conclusie: Een Keuze voor de Toekomst
Prinses Alexia’s beslissing om te verhuizen naar Londen en daar haar academische reis voort te zetten, is een persoonlijke keuze die haar toekomst in belangrijke mate zal vormgeven. Hoewel het besluit voor sommige Nederlanders, en vooral in Groningen, een teleurstelling is, moet het ook worden gezien als een stap vooruit voor de prinses. Haar keuze voor een studie gericht op Science & Engineering for Social Change toont haar toewijding aan het aanpakken van maatschappelijke uitdagingen en haar wens om een positieve bijdrage te leveren aan de wereld.
In de komende jaren zal Alexia zich onderdompelen in haar studie en haar plaats vinden in een internationale gemeenschap van studenten en academici. Haar ervaringen in Londen zullen haar vormen en haar voorbereiden op een toekomst waarin ze, net als haar ouders, een rol kan spelen in publieke dienstbaarheid en maatschappelijke verandering. Nederland zal met interesse en trots haar voortgang volgen, terwijl ze haar eigen pad bewandelt in de wereld van wetenschap en sociale impact.
Met haar nieuwe hoofdstuk dat in Londen begint, staat prinses Alexia aan het begin van een spannende en veelbelovende reis.
RTL ligt onder vuur na het uitgebreide en emotionele interview met Martijn Krabbé in het programma RTL Tonight. De presentator, die ongeneeslijk z!ek is door uitgezaaide longk*nker, sprak dinsdagavond openhartig over zijn angsten, zijn gezin en het naderende afscheid. Het gesprek, dat plaatsvond aan zijn eigen keukentafel en werd geleid door Humberto Tan, maakte veel los bij het publiek. Waar veel kijkers het interview omschreven als indrukwekkend, eerlijk en ontroerend, klinkt er op sociale media ook stevige kritiek op de manier waarop het werd gebracht.
Een gesprek dat niemand onberoerd liet
Vanaf het eerste moment was duidelijk dat het interview geen standaard televisiegesprek zou worden. Geen studiopubliek, geen luchtige onderwerpen, maar een man die zonder omwegen sprak over de realiteit van leven met een ongeneeslijke z!ekte. Krabbé vertelde hoe zijn dagen eruitzien, hoe de nachten soms zwaarder zijn dan de dagen en hoe zijn grootste angst niet zozeer draait om zichzelf, maar om wat hij achterlaat.
Hij sprak met zachte stem, maar duidelijke woorden over zijn vrouw Deborah en hun kinderen. Over de gedachte dat zij straks zonder hem verder moeten, en hoe hij probeert hen zo goed mogelijk “achter te laten”. Juist die eerlijkheid maakte diepe indruk op veel kijkers. Tegelijkertijd riep het ook ongemak op bij een deel van het publiek, dat zich afvroeg of deze kwetsbaarheid wel thuishoort in een televisieformat.
Kritiek: ‘tranentrekkerij’ en ‘effectbejag’
Op sociale media ontstond al snel een fel debat. Met name op X uitten enkele bekende accounts hun ongenoegen. Influencer MiesBee schreef dat ze zich “onpasselijk” voelde bij wat zij omschreef als tranentrekkerij. Ze vroeg zich hardop af of Krabbé zichzelf hier wel een plezier mee deed door zo ver te gaan in zijn openheid.
Ook Marieke Derksen, dochter van een bekende mediapersoonlijkheid, liet zich kritisch uit. Volgens haar ging RTL een grens over door het gesprek zo uitgebreid en emotioneel in beeld te brengen. Zij sprak zelfs van het “uitbuiten van z!eke mensen voor goede kijkcijfers”. Die woorden vonden weerklank bij een groep kijkers die vond dat het interview te lang duurde en te veel nadruk legde op emotie.
Sommigen wezen daarbij niet zozeer naar Krabbé zelf, maar naar de rol van de zender en de interviewer. De interviewstijl van Humberto Tan werd door critici omschreven als te sturend en te gericht op het losmaken van emoties. Er werd gesproken over “effectbejag” en “smakeloze televisie”.
Net zo veel steun en bewondering
Tegenover die kritische geluiden stond echter een minstens zo grote groep kijkers die het interview juist waardeerde. Voor hen was dit geen uitbuiting, maar een zeldzaam eerlijk gesprek dat herkenning en troost bood. Onder de hashtag van het programma verschenen honderden berichten van mensen die aangaven geraakt te zijn.
Kijkers schreven dat ze onverwacht tranen in de ogen kregen, maar dat die tranen niet voortkwamen uit sensatie, maar uit menselijkheid. Velen prezen Krabbé om zijn moed om zo open te spreken over een onderwerp waar nog altijd veel taboe op rust: angst voor het einde, zorgen om nabestaanden en de rauwe werkelijkheid van ongeneeslijke z!ekte.
Een kijker schreef: “Dit is geen televisie om weg te zappen. Dit is televisie die je dwingt om even stil te staan.” Anderen benadrukten dat ze zich gesteund voelden door het gesprek, omdat ze zelf of in hun omgeving met z!ekte te maken hebben gehad.
Angst, maar ook levenslust
In het interview vertelde Krabbé dat zijn angst vooral ’s nachts toeslaat. Overdag probeert hij te leven, te lachen en geen dag te verspillen. Maar als het stil wordt, komen de gedachten. Dan maakt hij zich zorgen over hoe zijn gezin het straks zal redden. Hij vertelde dat hij zijn vrouw altijd wakker mag maken, ook midden in de nacht. Deborah bevestigde dat die gesprekken zwaar zijn, maar dat ze proberen niet in somberheid te blijven hangen.
Wat veel kijkers raakte, was de balans die het stel liet zien tussen verdriet en levenslust. Ze spraken niet alleen over afscheid, maar ook over het leven dat er nu nog is. Over kleine momenten, humor en het belang van niet vooruitlopen op wat nog komt. Die nuance maakte dat het gesprek voor velen meer was dan alleen een confronterend portret van z!ekte.
Terugblik op zijn carrière
Een ander onderdeel van het interview was de terugblik op Krabbés lange carrière. Fragmenten uit eerdere programma’s kwamen voorbij, waaronder een aflevering waarin hij een ongeneeslijk z!eke vrouw hielp om haar kinderen financieel veilig achter te laten. Dat fragment raakte hem zichtbaar, omdat hij zichzelf daarin herkende.
Hij vertelde dat hij destijds al voelde hoe belangrijk het is om praktische zaken te regelen, juist uit liefde. Dat inzicht heeft hij meegenomen in zijn eigen bevestiging. Niet vanuit angst, maar vanuit zorg en verantwoordelijkheid.
De staande ovatie die bleef hangen
Een van de meest besproken momenten was het terugzien van de staande ovatie die Krabbé kreeg tijdens het Televizierring-gala. Het applaus duurde minutenlang en maakte diepe indruk. Krabbé gaf toe dat hij zich daar ongemakkelijk bij voelde. Hij wilde niet als individu op een voetstuk worden geplaatst.
Voor hem stond die ovatie symbool voor iets groters: voor iedereen die met k*nker te maken krijgt, voor patiënten en hun naasten. Hij benadrukte dat de enorme golf aan liefde en steun die hij nu ontvangt, onlosmakelijk verbonden is met zijn z!ekte. Die gedachte stemt hem dankbaar, maar ook weemoedig.
Waar ligt de grens?
Het interview roept een bredere vraag op die verder gaat dan dit ene gesprek: waar ligt de grens tussen openheid en exploitatie? Mag televisie ruimte bieden aan zulke kwetsbare verhalen, of moet er juist terughoudendheid zijn?
Voorstanders zeggen dat juist deze openheid het onderwerp bespreekbaar maakt en mensen verbindt. Tegenstanders vrezen dat emotie te gemakkelijk wordt ingezet als middel om kijkers te trekken. Het antwoord is niet eenduidig en lijkt sterk afhankelijk van hoe de kijker het gesprek beleeft.
Een gesprek dat blijft nazinderen
Wat vaststaat, is dat het interview met Martijn Krabbé niemand onberoerd liet. Het bracht tranen, boosheid, bewondering en discussie. Voor de één was het te veel, voor de ander precies wat nodig was. Krabbé zelf leek vooral één ding te willen: eerlijk zijn, zonder opsmuk.
Misschien is dat ook de reden dat het gesprek zo’n impact had. Niet omdat het perfect was, maar omdat het menselijk was. En juist dat maakt het debat eromheen zo fel en zo begrijpelijk tegelijk.