Algemeen
Enorme teleurstelling om onverwacht besluit Alexia
Prinses Alexia, de tweede dochter van koning Willem-Alexander en koningin Máxima, heeft na deze zomer besloten haar academische toekomst in Engeland voort te zetten. Ze heeft ervoor gekozen om te studeren aan de University College London (UCL), waar ze een bacheloropleiding in Science & Engineering for Social Change gaat volgen. Hoewel dit een prachtige stap is in haar educatieve carrière, zijn niet alle reacties op dit nieuws even positief, vooral niet in Nederland.
Alexia’s Studiekeuze: Van Twijfels naar Beslissing
Na haar succesvolle afronding van de middelbare school vorig jaar, koos prinses Alexia ervoor om een tussenjaar te nemen. Dit tussenjaar gaf haar de tijd en ruimte om na te denken over haar toekomst en om zorgvuldig te beslissen waar ze haar vervolgstudie zou willen doen. Gedurende deze periode uitte de prinses in verschillende interviews dat ze worstelde met de keuze voor een geschikte universiteit.
De afgelopen maanden waren gevuld met speculaties over waar Alexia uiteindelijk zou gaan studeren. Veel mensen verwachtten dat ze voor een Nederlandse universiteit zou kiezen, en Groningen leek een sterke kanshebber. Echter, de keuze voor Londen kwam onverwachts en is vooral via journalistieke bronnen naar buiten gekomen. Het nieuws werd bevestigd nadat bekend werd dat Alexia zich had ingeschreven voor de bacheloropleiding Science & Engineering for Social Change aan UCL, een prestigieuze universiteit in het hart van de Britse hoofdstad. De studie begint eind september, en hiermee zet prinses Alexia een belangrijke stap in haar academische ontwikkeling.
Teleurstelling in Groningen: Een Gemiste Kans
De keuze voor Londen betekent echter een teleurstelling voor velen in Nederland, en in het bijzonder in Groningen. De stad Groningen had zich verheugd op de mogelijke komst van prinses Alexia, en er waren zelfs initiatieven ontstaan om haar naar de stad te lokken. Een van de opvallendste initiatieven kwam van de lokale band ‘Aantal Jongens’, die speciaal een lied had geschreven en uitgebracht in een poging Alexia te overtuigen om in Groningen te komen studeren.
Het nieuws dat prinses Alexia naar Londen gaat in plaats van naar Groningen kwam hard aan bij de bandleden van ‘Aantal Jongens’. Tristan, een van de bandleden, sprak zijn teleurstelling uit: “Het is verschrikkelijk. Hoe kun je zo’n mooie stad laten liggen?” zei hij in een reactie tegen het ANP. De groep had veel hoop gevestigd op hun muzikale poging om de prinses naar Groningen te lokken, maar deze hoop is nu vervlogen. “We hadden echt gedacht dat dit nummer haar zou overtuigen, maar helaas heeft ze een andere keuze gemaakt,” voegde Tristan toe.
De Impact van Alexia’s Beslissing
De beslissing van prinses Alexia om naar Londen te verhuizen, heeft niet alleen een teleurstelling veroorzaakt in Groningen, maar roept ook bredere reacties op in Nederland. Er zijn gemengde gevoelens over het feit dat een lid van de koninklijke familie ervoor kiest om in het buitenland te studeren, vooral omdat Nederland zelf een aantal uitstekende universiteiten heeft. Sommige mensen zien het als een gemiste kans voor Nederlandse instellingen om een prominente student als prinses Alexia te verwelkomen. Aan de andere kant begrijpen velen dat de prinses de vrijheid heeft om haar eigen pad te kiezen en dat Londen een stad is met ongeëvenaarde academische en culturele mogelijkheden.
De keuze van Alexia om een opleiding te volgen die gericht is op Science & Engineering for Social Change toont ook haar betrokkenheid bij maatschappelijke vraagstukken. Deze studie richt zich op het gebruik van wetenschappelijke en technische kennis om sociale problemen aan te pakken, een veld dat steeds belangrijker wordt in een wereld die voor complexe uitdagingen staat. De keuze voor deze studie benadrukt Alexia’s interesse in het maken van een positieve impact op de samenleving, een ambitie die goed past binnen de traditie van publieke dienstbaarheid in haar familie.
Een Nieuwe Start in Londen
Met haar inschrijving aan UCL zet prinses Alexia zich schrap voor een nieuwe start in een internationale en dynamische omgeving. Londen biedt haar niet alleen de kans om academisch te groeien, maar ook om zich persoonlijk te ontwikkelen in een stad die bekendstaat om zijn diversiteit en innovatieve geest. Voor de prinses betekent deze verhuizing ook een stap weg van de constante mediabelangstelling in Nederland, wat haar mogelijk meer privacy en ruimte geeft om zich op haar studie te concentreren.
De keuze voor UCL, een universiteit die wereldwijd hoog aangeschreven staat, is een bevestiging van Alexia’s ambitie en vastberadenheid om een impactvolle carrière na te streven. De opleiding Science & Engineering for Social Change biedt haar een unieke mix van wetenschap, techniek en maatschappelijke betrokkenheid, en bereidt haar voor op een rol waarin ze haar kennis kan inzetten om maatschappelijke problemen op te lossen.
Reacties en Toekomstperspectieven
De reacties op het nieuws zijn verdeeld. Sommige Nederlanders voelen een lichte teleurstelling omdat prinses Alexia ervoor kiest om in het buitenland te studeren, terwijl anderen haar keuze om een prestigieuze opleiding in Londen te volgen juist toejuichen. De keuze van Alexia wordt door velen gezien als een stap in de richting van een internationale carrière, iets wat in lijn zou liggen met de moderne rol van de koninklijke familie.
In Groningen blijft de teleurstelling groot. De stad had zich erop verheugd om een koninklijke studente te verwelkomen, wat ongetwijfeld ook de aantrekkingskracht van de stad als studentenstad zou hebben vergroot. De hoop van de band ‘Aantal Jongens’ en andere inwoners van Groningen om prinses Alexia als medestudente te mogen verwelkomen, is vervlogen. Toch blijft de stad trots op haar status als een van de meest levendige en dynamische studentensteden van Nederland.
Conclusie: Een Keuze voor de Toekomst
Prinses Alexia’s beslissing om te verhuizen naar Londen en daar haar academische reis voort te zetten, is een persoonlijke keuze die haar toekomst in belangrijke mate zal vormgeven. Hoewel het besluit voor sommige Nederlanders, en vooral in Groningen, een teleurstelling is, moet het ook worden gezien als een stap vooruit voor de prinses. Haar keuze voor een studie gericht op Science & Engineering for Social Change toont haar toewijding aan het aanpakken van maatschappelijke uitdagingen en haar wens om een positieve bijdrage te leveren aan de wereld.
In de komende jaren zal Alexia zich onderdompelen in haar studie en haar plaats vinden in een internationale gemeenschap van studenten en academici. Haar ervaringen in Londen zullen haar vormen en haar voorbereiden op een toekomst waarin ze, net als haar ouders, een rol kan spelen in publieke dienstbaarheid en maatschappelijke verandering. Nederland zal met interesse en trots haar voortgang volgen, terwijl ze haar eigen pad bewandelt in de wereld van wetenschap en sociale impact.
Met haar nieuwe hoofdstuk dat in Londen begint, staat prinses Alexia aan het begin van een spannende en veelbelovende reis.
Advocaat van Asmara Thielen: “Ze voelde zich slacht0ffer van victim blaming tijdens de rechtszaak tegen Marco Borsato”
De zaak rond Marco Borsato blijft veel losmaken in Nederland. Terwijl het land verdeeld reageert op de gebeurtenissen in de rechtszaal, heeft Peter Plasman, de advocaat van Asmara Thielen – het meisje dat de zanger beschuldigt van grensoverschrijdend gedrag – zijn zorgen uitgesproken over de manier waarop de zitting is verlopen.
Tijdens een openhartig gesprek in het programma Pauw & De Wit op NPO 1 vertelde Plasman dat zijn cliënt de behandeling van de zaak als “een vorm van victim blaming” heeft ervaren. Volgens hem was het pijnlijk om te zien hoe de aandacht in de rechtszaal meer gericht leek op haar gedrag dan op wat haar is overkomen.
De terugblik bij Pauw & De Wit
Presentator Jeroen Pauw opende het programma met een korte terugblik op de afgelopen week, waarin de rechtszaak tegen Marco Borsato centraal stond.
“Vorige week waren alle ogen gericht op zanger Marco Borsato,” begon Pauw. “Hij moest zich twee dagen lang verantwoorden tegenover de rechter, omdat hij wordt verdacht van grensoverschrijdend gedrag met een vijftienjarig meisje.”
Daarna kondigde Pauw aan dat Peter Plasman te gast was als advocaat van het vermeende slacht0ffer. Plasman, die al vaker in spraakmakende zaken optrad, gaf aan dat hij niet van plan was te reageren op elk detail, maar wel op de toon van het publieke debat.
“Victim blaming op hoog niveau”
Plasman vertelde dat hij eerder in de week het interview had gezien met de advocaten van Marco Borsato, die bij dezelfde talkshow aan tafel hadden gezeten. Dat optreden had hem geraakt.
“Ja, en dat is eigenlijk de reden dat ik nu hier zit,” zei hij. “Wat ik toen zag, vond ik victim blaming op hogeschoolniveau.”
Volgens Plasman voelde zijn cliënt dat ook zo. Ze zou het idee hebben gekregen dat haar gedrag en keuzes ter discussie werden gesteld, terwijl de zaak juist om het gedrag van de verdachte draait.
“Dat was victim blaming pur sang,” zei Plasman nadrukkelijk.
Geen details over haar situatie
Hoewel Pauw probeerde meer te weten te komen over hoe het nu met het meisje gaat, bleef Plasman discreet.
“Daar ga ik helemaal niets over zeggen,” benadrukte hij. “Dat wil zij zelf niet. Ook niet over haar moeder. Zij heeft ervoor gekozen om zich niet publiekelijk uit te spreken, en dat respecteren we.”
De advocaat benadrukte dat het voor zijn cliënt al zwaar genoeg is om te weten dat haar naam en verhaal opnieuw in de openbaarheid komen.
“Ze is niet bekend geworden, ze is beschadigd”
Pauw merkte op dat het meisje door de rechtszaak opnieuw in de media is verschenen, en dus bij het grote publiek bekend is geworden. Plasman reageerde daar scherp op:
“Bekend geworden? Nee, ze is juist min of meer kapotgemaakt bij het grote publiek,” zei hij. “Mijn cliënten zijn niet beroemd geworden, ze zijn beschadigd. Dat is een groot verschil.”
Volgens Plasman is het publieke oordeel vaak genadeloos, zeker wanneer het om bekende personen gaat. “De druk van buitenaf, de commentaren op sociale media — het is iets wat mensen onderschatten,” legde hij uit.
De kern van de zaak
Daarna beschreef Pauw kort de achtergrond van de zaak, zonder in juridische details te treden.
“We hebben het hier over een meisje dat vijftien was, en over wat haar is aangedaan in de periode voordat ze zestien werd,” zei Pauw.
Plasman bevestigde dat het ging om gebeurtenissen vlak voor haar zestiende verjaardag — een leeftijd waarop volgens de wet duidelijke grenzen gelden.
“De wet is daar helder over,” zei hij. “Het maakt niet uit hoe iemand zich gedraagt of wat iemand zegt, een volwassene moet die grens respecteren.”
Pauw voegde toe:
“Je blijft met je handen van een minderjarige af.”
Plasman antwoordde:
“Precies. Ook als die minderjarige zegt dat ze het leuk vindt of zelfs iets uitlokt — dat verandert niets aan de verantwoordelijkheid van de volwassene.”
“Ze wilde alleen erkenning”
Tijdens het gesprek ging Pauw dieper in op de persoonlijke motivatie van het meisje om destijds aangifte te doen. Plasman benadrukte dat het haar nooit om wraak of geld ging, maar om erkenning.
“Mijn cliënt heeft vanaf het begin gezegd: ik wil alleen erkenning,” vertelde Plasman. “Ik wil niet dat hij de gevangenis in gaat. Ik hoef geen geld. Ik wil alleen dat hij erkent dat hij dit heeft gedaan.”
Volgens de advocaat had een vroegere erkenning veel kunnen voorkomen. “Er zijn momenten geweest waarop dit niet zo ver had hoeven komen,” zei hij.
Waarom kwam die erkenning er niet?
Pauw vroeg waarom die erkenning nooit is gekomen. Plasman antwoordde dat hij dat niet weet, maar dat het een vraag is “die alleen Marco Borsato kan beantwoorden”.
“Misschien heeft hij de gevolgen niet kunnen overzien,” zei Plasman. “Het is nooit makkelijk om te zeggen: ‘Ik heb dat gedaan.’ Maar soms is dat de enige manier om dingen goed te maken. Tenzij je ervan overtuigd bent dat je niets verkeerd hebt gedaan.”
Pauw reageerde met een verwijzing naar de verdediging van Borsato:
“Hij zegt ook steeds dat hij niet iets kan bekennen wat hij niet heeft gedaan.”
Plasman bleef bij zijn standpunt:
“Dat zegt hij, maar ik vind de bewijzen meer dan voldoende om tot een veroordeling te komen.”
Een zaak vol emoties en meningen
De zitting tegen Marco Borsato duurde twee dagen en werd breed gevolgd door de media. Buiten de rechtbank verzamelden zich zowel sympathisanten van de zanger als mensen die hun steun betuigden aan het vermeende slacht0ffer. De publieke aandacht maakte de ervaring extra zwaar voor alle betrokkenen.
Plasman benadrukte dat het niet alleen een juridische strijd is, maar ook een emotionele. “Voor mijn cliënt gaat het om erkenning, maar ook om herstel van eigenwaarde,” zei hij. “Het is moeilijk als je het gevoel hebt dat jouw verhaal telkens in twijfel wordt getrokken.”
Reacties in het land
Na de uitzending van Pauw & De Wit ontstonden er online duizenden reacties. Sommige kijkers prezen Plasman om zijn rustige maar duidelijke woorden.
Een veel gedeelde reactie luidde:
“Wat een integere man. Hij zegt precies wat veel mensen voelen: dat slacht0ffers vaker worden beoordeeld dan gehoord.”
Anderen vonden dat het beter was geweest om de zaak niet in een talkshow te bespreken zolang er nog geen uitspraak is. “Iedereen heeft recht op een eerlijk proces,” schreef een kijker. “Zowel het meisje als de verdachte.”
De discussie toont aan hoe complex de balans is tussen openbaarheid en privacy bij dit soort gevoelige zaken.
Wachten op de uitspraak
Het 0penbaar Ministerie heeft in deze zaak vijf maanden cel geëist tegen Marco Borsato. De rechtbank doet naar verwachting volgende maand uitspraak. Tot die tijd blijft het stil aan beide kanten.
Plasman zei in Pauw & De Wit dat zijn cliënt de uitspraak met spanning tegemoetziet, maar probeert om zich zoveel mogelijk op haar eigen herstel te richten. “Ze wil verder met haar leven,” zei hij. “Maar dat kan pas echt als dit hoofdstuk is afgesloten.”
Reflectie op het publieke debat
Het gesprek tussen Pauw en Plasman kreeg veel aandacht, niet alleen vanwege de juridische details, maar vooral door de onderliggende boodschap: de manier waarop we in Nederland omgaan met slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag.
Pauw sloot de uitzending af met een reflectie:
“Wat deze zaak ons leert, is dat woorden ertoe doen. In de rechtszaal, maar ook daarbuiten. Hoe we praten over slacht0ffers bepaalt vaak hoe veilig mensen zich voelen om hun verhaal te delen.”
Daarop reageerde Plasman instemmend:
“Precies dat. Het gaat om respect, erkenning en menselijkheid. Dat verdient iedereen.”