Algemeen
Vreselijk verdriet voor Floortje Dessing: ”Stuk van mij is weg”
Floortje Dessing gaat momenteel door een zeer zware periode. De presentatrice heeft haar vader verloren en staat op haar Instagram emotioneel stil bij dit ingrijpende verlies.
Verlies van haar vader
De vader van Floortje Dessing is een maand geleden 0verleden. “Uitgerekend op Hemelvaartsdag, is hij vertrokken: onze allerliefste, vrijgevochten en avontuurlijke vader,” schrijft ze in haar bericht.
Bij de post heeft Floortje een foto geplaatst van haar vader die voor een tent zit, een beeld dat veel voor haar betekent.
“Geboren in 1929 was vrijheid voor hem zo belangrijk, iets wat hij aan ons als kinderen altijd meegaf. Die vrijheid was voor hem ook buiten in de natuur, in zijn tent.”
De foto is gemaakt tijdens hun laatste keer samen op zijn geliefde natuurkampeerterrein in Langeveldslag.
Floortje deelt haar gevoelens over het verlies: “Op zijn 91e op zijn geliefde natuurkampeerterrein in Langeveldslag. Een stukje van mezelf is weg, maar samen met mijn sterke mams vieren we zijn leven.”
Geen contact met broer
Naast het verdriet om haar vader, speelt er ook een ander emotioneel aspect in het leven van Floortje. In november vorig jaar werd duidelijk dat Floortje geen behoefte meer had aan contact met haar broer, Johan.
Deze beslissing was niet gebaseerd op een persoonlijke daad van
Johan, maar op zijn politieke standpunten.
Johan steunt de politieke partij Forum voor Democratie, iets waar Floortje sterk tegen is. “Ze zei: als jij daar nu geen afstand van neemt, dan ken ik je niet meer als mijn broer.”
Deze breuk heeft veel verdriet veroorzaakt bij hun ouders, die moeite hadden met de beslissing van Floortje om haar broer te distantiëren vanwege zijn politieke overtuigingen.
Herinneringen aan haar vader
De herinneringen aan haar vader zijn diepgeworteld en emotioneel. Floortje beschrijft haar vader als een vrijgevochten en avontuurlijke man die zijn liefde voor de natuur en vrijheid aan zijn kinderen doorgaf.
De laatste foto van haar vader, genomen op een natuurkampeerterrein, symboliseert zijn liefde voor het buitenleven.
Dit terrein in Langeveldslag was een speciale plek voor hem, en de foto herinnert Floortje aan de momenten die ze samen hebben gedeeld.
Het verlies van haar vader heeft een groot gat in haar leven geslagen, maar ze probeert zijn leven te vieren samen met haar moeder.
“Een stukje van mezelf is weg, maar samen met mijn sterke mams vieren we zijn leven,” schrijft ze. Deze woorden tonen zowel het diepe verdriet als de kracht die ze vindt in de herinneringen en de liefde die haar vader haar heeft nagelaten.
Rouw en verwerking
Het verlies van een ouder is altijd een ingrijpende gebeurtenis, en voor Floortje komt dit verlies in een tijd waarin ze ook andere persoonlijke uitdagingen het hoofd moet bieden.
De breuk met haar broer vanwege politieke meningsverschillen
heeft de familiedynamiek verder gecompliceerd.
Ondanks deze moeilijkheden probeert Floortje kracht te putten uit de goede herinneringen en de liefdevolle steun van haar moeder.
Floortje’s beslissing om publiekelijk stil te staan bij het verlies van haar vader en haar gevoelens te delen, biedt haar fans en volgers een inkijkje in haar persoonlijke leven.
Dit bericht op Instagram bekijken
Het herinnert ons eraan hoe belangrijk het is om onze dierbaren te koesteren en de waarden die ze ons bijbrengen te eren, zelfs als we door moeilijke tijden gaan.
Conclusie
Floortje Dessing bevindt zich in een periode van diepe r0uw na het verlies van haar vader. Ze herdenkt hem als een vrijgevochten en avontuurlijke man die zijn liefde voor de natuur doorgaf aan zijn kinderen.
Ondanks de breuk met haar broer, die voor extra verdriet zorgt binnen de familie, vindt Floortje kracht in de herinneringen aan haar vader en de steun van haar moeder.
Haar openheid over deze moeilijke periode biedt troost en inspiratie aan haar volgers, en herinnert ons aan de kracht van familiebanden en de belangrijke waarden die we van onze ouders meegekregen hebben.
Hevige politieke en publieke reacties op nieuwe Kamervoorzitter: keuze leidt tot felle discussie
De verkiezing van een nieuwe Kamervoorzitter, normaal gesproken een procedurele stap in het parlementaire proces, groeide dit keer uit tot een moment dat Den Haag en de rest van het land in beroering bracht. Na drie stemrondes werd Thom van Campen gekozen als nieuwe voorzitter, terwijl Martin Bosma – die in de eerste twee rondes duidelijk de meeste stemmen kreeg – uiteindelijk aan de kant werd geschoven.
Wat volgde was een golf van reacties. In de Kamer, op sociale media en in talkshows werd druk gediscussieerd over de vraag of deze uitkomst het gevolg was van een eerlijke afweging van kwaliteiten, of van politieke strategie die de geloofwaardigheid van het proces onder druk zette.
Een stemronde die meer vragen opriep dan antwoorden gaf
Het contrast tussen de eerste twee rondes en de uiteindelijke uitslag viel veel mensen meteen op. Bosma stond aanvankelijk ruim bovenaan, maar bleek in de beslissende ronde niet langer de voorkeurskandidaat.
Volgens critici leek het erop dat de procedure minder draaide om het kiezen van de meest ervaren of meest natuurlijke voorzitter, maar vooral om het voorkomen van een ongewenste uitkomst. Voorstanders van Bosma benadrukten dat hij de afgelopen jaren herhaaldelijk had laten zien dat hij Kamerdebatten ordelijk en rustig kon leiden. Zelfs politieke tegenstanders roemden zijn kalme stijl en heldere manier van voorzitten.
Toch kreeg hij niet het vertrouwen van een meerderheid. Dat maakte deze voorzittersverkiezing tot een bron van debat: gaat het in zo’n functie om vakmanschap, of om politieke comfortzones?
Online ontstond direct een storm van verontwaardiging
Binnen enkele minuten nadat de uitslag bekend werd gemaakt, barstte op sociale media een golf van woede en ongeloof los. Oud-Kamerlid Harm Beertema merkte op dat de derde ronde eerder leek op een blokkade dan op een zorgvuldige beoordeling. Zijn analyse werd duizenden keren gedeeld en onderschreven.
Veel berichten klonken in dezelfde lijn: hoe kan iemand die twee rondes bovenaan staat in de slotfase toch worden weggestemd, zonder duidelijke inhoudelijke reden?
Onder de reacties zat een voelbare frustratie over het idee dat gevestigde partijen elkaar vasthouden om een bepaalde politieke richting te voorkomen. Volgens veel commentatoren aangaf dit moment een bredere zorg: dat het parlement niet altijd aansluit bij de wens van een groot deel van de kiezers.
Ook Elbertus van Lagen uitte zorgen over het groeiende wantrouwen in de politiek. Zijn uitspraak dat het vertrouwen nóg verder zou kunnen dalen, raakte een gevoelige snaar bij veel burgers.
Journalisten zien een patroon in deze gang van zaken
De discussie bleef niet beperkt tot sociale media. Verschillende journalisten reageerden kritisch op de stemprocedure. Bart Nijman omschreef de situatie als een ‘politiek onderonsje’, een verwijzing naar het idee dat partijen soms vooral bezig zijn elkaar intern te beschermen in plaats van de beste kandidaat naar voren te schuiven.
Zijn woorden kregen veel bijval. Voor een grote groep kijkers voelde de verkiezing inderdaad als een proces waarin de uitkomst al min of meer was bepaald voordat de rondes begonnen. Niet door open debat of door inhoudelijke afweging, maar door afspraken achter de schermen.
Daardoor ervoer een deel van het publiek de uitkomst als een gemiste kans voor transparantie en professionaliteit.
Een gevoel van buitensluiting bij veel kiezers
Voor veel mensen ging de discussie niet alleen over de functie van de nieuwe Kamervoorzitter. Het voelde ook als een symbolische gebeurtenis waarin zichtbaar werd hoe grote groepen kiezers zich niet vertegenwoordigd voelen.
Na de verkiezingen, waarin de rechtse partijen een grote overwinning behaalden, leek dit moment dat gevoel verder te versterken. De boodschap die sommige burgers eruit haalden: zelfs wanneer een kandidaat op basis van stemmen en ervaring een logische keuze lijkt, kunnen politieke afspraken alsnog bepalen dat hij niet wordt gekozen.
In gesprekken rond het Binnenhof viel te horen dat de keuze mogelijk voortkomt uit een reflex die al jarenlang te zien is: het proberen te behouden van vertrouwde verhoudingen binnen het politieke midden. Het resultaat is dat veel burgers de indruk krijgen dat hun stem minder invloed heeft dan ze hopen.
Een gemiste kans om vertrouwen te herstellen
De derde stemronde werd door veel politieke analisten gezien als een belangrijk moment om te laten zien dat kwaliteit boven partijgrenzen kan worden gesteld. Dat gebeurde niet, en juist daardoor werd een kans gemist om vertrouwen bij het publiek te versterken.
Doordat de keuze uiteindelijk vooral werd gezien als een strategisch besluit, is de kloof tussen politiek en burger opnieuw zichtbaar geworden. Mensen die de stemmingen live volgden, zagen hoe een kandidaat met veel ervaring en brede erkenning toch aan de kant werd gezet.
Voor burgers die al langer twijfelen aan de manier waarop de politiek functioneert, gaf dit moment nieuwe aanleiding om zich af te vragen of het parlement werkelijk handelt op basis van transparantie en inhoud.
Het debat over vertrouwen in de politiek laait verder op
De intense reacties van burgers, journalisten en oud-politici laten zien dat de behoefte aan een opener en eerlijker politiek proces groot is. De voorzittersverkiezing werd daardoor meer dan een procedurele stap: het werd een moment waarin het grotere vraagstuk van vertrouwen opnieuw centraal kwam te staan.
Veel mensen hopen dat dit geen gesprek is dat snel wegzakt. Het is juist een kans om te bespreken hoe democratische processen beter kunnen worden bewaakt en hoe de afstand tussen burgers en politiek kan worden verkleind.
Het zou waardevol zijn als er ruimte komt voor een breed gesprek over representatie, transparantie en de rol van politieke strategie bij belangrijke beslissingen.
Praat mee over deze politieke ontwikkeling
Hoe kijk jij naar deze gang
van zaken?
Vond je de keuze logisch, of zie je het – net als veel anderen –
als een gemiste kans voor geloofwaardig leiderschap?
Deel jouw mening op onze Facebookpagina en praat mee over een onderwerp dat veel Nederlanders bezighoudt.