Algemeen
Toegewijde mama wil adopteren en vindt meisje dat sprekend op haar 0verleden dochter lijkt
Na het verliezen van haar vijfjarige dochter aan k@nker, besluit een rouwende moeder uiteindelijk om een ander kind te adopteren. Maar wanneer een geheim van haar vervreemde echtgenoot aan het licht komt, wordt ze gedwongen een moeilijke situatie onder ogen te zien. In het gedempte licht van haar woonkamer, slaakte Eleanor een kreet en gooide haar Chinese afhaalmaaltijd ergens achter zich zonder zich erom te bekommeren. Het geluid verbrak de stilte die tegenwoordig kenmerkend was voor haar eens zo levendige huis.
Na het verliezen van haar dochter Ava aan leukemie vijf jaar geleden en de scheiding van haar man Joseph een jaar later, had Eleanor haar passie voor alles verloren, inclusief haar carrière in de kunstfotografie. Hoewel zij en Joseph hadden besproken om opnieuw te proberen hun relatie te herstellen, wilde Eleanor eigenlijk alleen maar weer moeder worden. Het afgelopen jaar had ze uren doorgebracht op adoptiewebsites.
Haar kleine kreet van opwinding kwam doordat ze een kind ontdekte, Charlotte, die het sprekende evenbeeld van Ava was. Eleanor klikte om meer foto’s van Grace Adoption Services te zien en pakte na een paar minuten haar telefoon. “Hallo, dit is Grace Adoption Services. Ik ben Samantha. Hoe kan ik u vandaag helpen?” klonk een warme stem aan de andere kant. “Mijn naam is Eleanor. Ik hoop te adopteren, en een klein meisje op uw website heeft mijn aandacht getrokken,” zei ze, terwijl ze aan haar hoofd krabde.
Samantha reageerde vriendelijk. “We zullen een afspraak voor u maken om ons te ontmoeten. Het is altijd het beste om dit persoonlijk te doen.” Eleanor stemde te snel in. “Ik ben klaar om die stap te zetten,” verklaarde ze. “Ik wil een verschil maken in het leven van een kind.” Samantha lachte en maakte een afspraak. Eleanor hing op, voor het eerst in jaren voelde ze hoop opborrelen in haar borst. De dag van de afspraak kwam en Eleanor vond zichzelf nerveus wachtend in Samantha’s kantoor.
“Het is geweldig om u persoonlijk te ontmoeten,” begroette Samantha haar hartelijk. “Ik heb uw aanvraag gelezen en ik kan al zeggen dat u een geweldige ouder zou zijn.” De twee vrouwen bespraken Eleanor’s achtergrond, haar redenen om te adopteren en haar hoop voor de toekomst. Eleanor’s ogen dwaalden vaak af naar een familiefoto op Samantha’s bureau. “Ah, u kijkt daar al een tijdje naar,” merkte Samantha op, terwijl ze haar twee dochters, Mary Ellen en Macy May, introduceerde.
Eleanor merkte op: “Dat wil ik terug.” Samantha knikte, maar schraapte haar keel. Na een diepe ademhaling vroeg ze: “Kunt u me iets vertellen over uw man? Het is belangrijk dat kinderen in een gezin met twee ouders worden geadopteerd.” Eleanor legde hun scheiding uit als gevolg van het verlies van hun dochter en haar hoop op verzoening. “Ik heb hem nog niet verteld over het adopteren, maar dat zal ik doen,” onthulde ze.
Samantha stelde voor dat Eleanor het adoptieproces met Joseph zou bespreken en hoopte hem te ontmoeten als hij daartoe bereid was. Ze stemde in om het te proberen en vroeg om het dossier van het meisje dat ze op de website had gezien. Haar naam was Charlotte. “Ze lijkt een geweldig meisje,” zei Eleanor, terwijl ze het vocht uit haar ogen depte. “Ik voel een verbinding met haar. Het is alsof ze bedoeld is om deel uit te maken van mijn leven.”
Eleanor verliet het bureau een uur later, gevuld met hoop. Ze bracht de volgende weken door met het voorbereiden van haar huis voor een kind en maakte van de logeerkamer een gastvrije ruimte. In deze tijd bleef Eleanor in contact met Samantha, maar aarzelde om Joseph over de adoptie te vertellen. Toen Samantha ernaar vroeg, gaf ze haar terughoudendheid toe. “Oké,” stelde Samantha haar gerust, “u bent nog steeds een zeer sterke kandidaat. Alleenstaand zijn is niet per se een breekpunt. Dit zijn tenslotte moderne tijden.”
Enkele dagen later belde Samantha met geweldig nieuws. Ze hadden een officiële ontmoeting gepland voor Eleanor met Charlotte in een park. Ze bereidde zich voor op de ontmoeting door kleurboeken en stiften als cadeau voor het jonge meisje te kopen. De speciale dag kwam en Eleanor was er vroeg, zittend op een bankje met Charlotte’s cadeau in haar hand. Haar ogen scanden het groen op zoek naar Samantha en Charlotte.
Al snel zag ze hen. Charlotte, met haar donkere haar in een paardenstaart, leek verlegen en terughoudend. Eleanor begroette hen hartelijk. “Het is goed om u weer te zien,” zei ze terwijl ze Samantha’s hand schudde. “En u ook. Dit is Charlotte,” antwoordde Samantha. “Hoi,” sprak Eleanor zacht, terwijl ze iets naar voren leunde. Charlotte mompelde een verlegen antwoord en ontmoette kort Eleanor’s ogen. Opnieuw trof de gelijkenis met Ava haar.
Ze liepen rond in het park en gingen bij de vijver zitten. Ze gaf Charlotte haar cadeau. “Ik dacht dat we dit konden gebruiken om te tekenen of over onze dag te schrijven,” stelde ze voor. Charlotte accepteerde het cadeau met een zacht “Dank je wel.” Terwijl ze samen tekenden, begon er een band tussen hen te ontstaan. Het meisje opende zich langzaam en onthulde stukjes van haar leven in pleegzorg. Charlotte’s creativiteit en geest raakten Eleanor.
Later, tijdens een picknicklunch, legde Samantha de juridische aspecten en ondersteuningssystemen voor Charlotte’s adoptie uit. Maar ze gingen allemaal uit elkaar in de hoop dat dit zou lukken. In de daaropvolgende weken bouwden zij en Charlotte een diepere band op, waarbij Charlotte Eleanor’s huis bezocht, haar nieuwe slaapkamer verkende en samen maaltijden deelden. Uiteindelijk belde Eleanor Joseph. “Ellie,” begroette hij haar warm. “Ik heb aan je gedacht.”
Eleanor antwoordde: “Ik heb groot nieuws om te delen. Kunnen we morgen afspreken?” De volgende dag, bij een kopje koffie, legde Eleanor de adoptie uit aan Joseph. Hij luisterde stilletjes en sprak toen bedachtzaam. “Ik zie dat dit veel voor je betekent. Het is goed om je weer zo levendig te zien.” Ze was opgelucht door zijn begrip. “Ik kan niet toestaan dat verdriet me verteert,” zei ze. “Wij kunnen niet toestaan dat verdriet ons verteert.”
Joseph knikte, begrijpende wat ze dieper bedoelde. Eleanor en Charlotte bleven een band opbouwen, met logeerpartijen en zelfs diners met Joseph, die steeds vaker langskwam. Op een avond, terwijl Eleanor haar een verhaaltje voorlas voor het slapengaan, opende Charlotte zich. “Ik heb nog nooit een moeder zoals jij gehad. Ik wil niet terug naar pleegzorg.” Eleanor’s stem werd dik terwijl ze haar geruststelde. “Ik zal het zijn, lieverd. Ik zal voor altijd je moeder zijn.”
De dag van de officiële adoptiezitting was een belangrijke mijlpaal voor Eleanor en Charlotte. Eleanor had nauwe vrienden en familie uitgenodigd, inclusief Joseph, om getuige te zijn van deze gedenkwaardige gelegenheid. Bij de hoorzitting stonden Eleanor en Charlotte hand in hand voor de rechter terwijl hij de adoptie afrondde; haar ogen vulden zich met vreugdetranen, kijkend naar Charlotte en beseffend dat ze samen een nieuw hoofdstuk begonnen.
Buiten de rechtszaal nodigde Eleanor Joseph uit om mee te doen aan het diner. “Kom vanavond bij ons eten, Joe. Je maakt ook deel uit van deze viering,” stelde ze voor. “Dat zou ik graag doen, El,” antwoordde Joseph. In de weken daarna begonnen Eleanor, Joseph en Charlotte hun levens te integreren. Ze woonden therapiesessies bij, waar ze hun verdriet en de uitdagingen die ze tegenkwamen bespraken. Na een sessie vonden ze zichzelf in een oprecht gesprek. “Joseph, ik weet dat dit niet is wat we gepland hadden, maar het is het pad dat ik moet nemen,” zei Eleanor, alsof ze een misdaad opbiechtte.
“Ik hou van je en wil hier echt deel van uitmaken met jou,” reageerde Joseph, terwijl hij zijn keel schraapte. Naarmate de tijd verstreek, bloeide Charlotte op in haar nieuwe omgeving. Ze herinnerde hen aan de liefde die ze hadden verloren en alles wat ze nog te geven hadden. Echter, Samantha belde op een dag, en haar toon bezorgde Eleanor onmiddellijk koude rillingen. “Eleanor, Charlotte’s biologische moeder heeft contact met mij opgenomen,” onthulde de eigenaresse van het adoptiebureau. “Ze beweerde dat Joseph Charlotte’s biologische vader was.”
“Wat? Charlotte zou Ava’s halfzus kunnen zijn?” fluisterde Eleanor. Maar Samantha vertelde haar dat ze snel bevestiging nodig hadden. “We moeten Joseph hiermee confronteren,” adviseerde Samantha. “Als hij het ontkent, kan een vaderschapstest noodzakelijk zijn.” “Waarom zou het uitmaken als ze het kind heeft opgegeven?” “Ze zei dat de affaire kort was, maar als de biologische vader plotseling in beeld wil komen, wil ze misschien de adoptie aanvechten,” legde Samantha serieus uit. “Ik wil er alleen zeker van zijn dat niets Charlotte’s geluk in de weg kan staan.”
Na het ophangen ging Eleanor naar buiten, waar Joseph aan het tuinieren was. Ze floepte snel uit wat Samantha had gezegd en vroeg hem om de waarheid. In eerste instantie waren zijn ogen wild en verward, maar toen liet hij zijn hoofd hangen en gaf toe aan een korte affaire met iemand in een steungroep voor rouwende ouders die hij had bezocht na Ava’s dood en hun scheiding. “Het was een verschrikkelijke fout,” bekende hij met ogen die ver weg leken.
“Je bedoelt dat je misschien Charlotte’s vader bent als deze vrouw haar heeft opgegeven voor adoptie?” vroeg Eleanor, met haar mond wijd open van afschuw. “Ik verliet de groep kort nadat ze me vertelde dat ze zwanger was. Maar ze kan het kind hebben afgestaan voor adoptie,” knikte Joseph, terwijl hij zijn ogen samenkneep. Eleanor, overweldigd, knikte gewoon en legde haar handen in haar zij. Toen ze vroeg naar een vaderschapstest, stemde Joseph zonder aarzelen in, “Ik zal het doen. Ik zal dit helemaal goedmaken.”
Ze deden de test zo snel mogelijk, maar het zou dagen duren om de resultaten te krijgen. Eleanor overwoog om Charlotte te vertellen, maar besloot het niet te doen totdat ze de waarheid ontdekten en de juridische aspecten hadden opgelost. Ze sprak ook constant met Samantha. “In de meeste rechtsgebieden, eenmaal een adoptie voltooid is, is het over het algemeen onomkeerbaar,” legde haar inmiddels vriendin zachtjes uit. De resultaten kwamen enkele dagen later per e-mail binnen, de meest zenuwslopende en angstige dagen van Eleanor’s leven sinds Ava’s overlijden. Ze en Joseph hadden alle mogelijkheden besproken tijdens therapie en wat dit voor hen zou betekenen.
Maar niets kon worden besloten totdat ze de waarheid ontdekten. Samantha was hen aan het bezoeken toen de e-mail in Eleanor’s inbox verscheen. Ze las het langzaam, “Joseph is…niet Charlotte’s vader! Godzijdank!” Enkele dagen later kon Samantha bevestigen dat de biologische moeder had besloten niets verder na te streven aangezien Joseph niet Charlotte’s biologische vader was. Met dit nieuws zag Eleanor de gelijkenis van Charlotte met Ava als een miraculeus toeval en een tweede kans voor haar gezin. Haar overleden dochter zou altijd een deel van hen zijn, vooral omdat ze nu wisten hoe belangrijk elk moment was.
Monique Hansler onder vuur: waarom kijkers massaal reageren op de nieuwste onthullingen rond ‘De Hanslers’
Sinds vorige week maandag is Monique Hansler officieel uitgegroeid tot een realityster. Met de lancering van de nieuwe serie De Hanslers: van de Piste naar de Playa staat het gezin Hansler ineens volop in de schijnwerpers. Maar met de plotselinge bekendheid komt ook kritiek — en die richt zich vooral op Monique zelf.
Veel kijkers hadden na Winter Vol Liefde al een uitgesproken mening over haar manier van communiceren en haar zichtbare invloed op haar zoon Mike. Toch blijkt, nu de realityserie is begonnen, dat het publiek nauwelijks uitgekeken raakt. En alsof de storm rondom haar gedrag nog niet groot genoeg was, kwam er deze week een verrassende nieuwe onthulling boven tafel.
Hoe de familie Hansler ineens landelijke bekendheid kreeg
Tot begin vorig jaar had niemand in Nederland ooit gehoord van de familie Hansler. Dat veranderde compleet toen Mike Hansler zich opgaf voor Winter Vol Liefde. In de allereerste aflevering maakte de kijker meteen kennis met zijn moeder Monique, die meteen opviel door haar uitgesproken en aanwezige karakter.
Kijkers waren verbaasd over de dominantie die zij uitstraalde. Bij veel mensen ontstond al snel het gevoel dat niet Mike, maar Monique de hoofdrol had. Ondanks de oprechte zoektocht van Mike naar liefde, bleef de focus van het publiek sterk op de moeder-zoon-dynamiek liggen.
Aan het einde van Winter Vol Liefde leek Mike zijn match te hebben gevonden met Antine, maar bij de reünie bleek dat de relatie geen stand had gehouden. Kort daarna volgde zijn nieuwe liefde met Denise. Ook die relatie liep uiteindelijk snel ten einde, vertelde Denise vlak voor de start van De Hanslers.
Talpa springt in op het moment
Met de hernieuwde aandacht rondom Mike en zijn opvallende familie besloot Talpa het gezin te benaderen voor een eigen realityformat. Aanvankelijk vonden veel kijkers het idee ongeloofwaardig, zelfs onnodig. Maar toen de serie eenmaal werd uitgezonden, bleken de cijfers iets anders te vertellen: er stemden meer mensen af dan op een doorsnee aflevering van de Meilandjes.
Het lijkt erop dat er iets in de familie Hansler zit dat kijkers blijft intrigeren — of het nu om herkenbaarheid, verbazing of pure nieuwsgierigheid gaat.
Binnenkijken bij de Hanslers: irritatie en fascinatie tegelijk
In de eerste aflevering van De Hanslers zagen kijkers een dynamiek die ze al kenden: een moeder die leiding neemt, aanwijzingen geeft en een duidelijke mening heeft over vrijwel alles.
Veel kijkers irriteren zich eraan, geven ze openlijk toe op sociale media. Toch schakelen ze massaal in. Dat dubbele gevoel — afkeer én fascinatie — is precies wat reality-tv vaak zo onweerstaanbaar maakt.
Maar deze week gebeurde er iets wat de situatie naar een nieuw niveau tilde.
Heleen van Royen komt met opvallende ‘inside information’
Tijdens een uitzending van RTL Tonight bracht schrijfster Heleen van Royen onverwachte informatie naar buiten. Ze vertelde dat ze nog regelmatig contact heeft met Antine, de voormalige partner van Mike. Zij zou haar dingen hebben verteld over de relatie, over Monique en over gebeurtenissen tijdens Winter Vol Liefde die nooit op camera te zien waren.
Heleen zei:
“Ik heb inside information, want ik heb contact met haar eerste schoondochter, Antine. Zij vertelde me dat wat je nu ziet eigenlijk een herhaling van zetten is.”
Volgens Heleen vertelde Antine dat Monique in hun relatie opvallend veel invloed had, soms zelfs op momenten waarop dat helemaal niet de bedoeling was.
‘Zelfs appjes kwamen soms van Monique’
Een van de meest besproken uitspraken is dat Antine zou hebben gemerkt dat Mike niet altijd zelf appte. Volgens haar kon ze aan de schrijfstijl herkennen wanneer het Mike was en wanneer het zijn moeder was die namens hem antwoorden stuurde.
Heleen citeert Antine:
“Als je met Mike appt, antwoordt soms zijn moeder. Je herkent het aan de manier van schrijven.”
Voor kijkers die nu De Hanslers volgen, bevestigt dit volgens sommigen het beeld dat Monique een enorme rol speelt in het leven van haar zoon. Anderen vinden het lastig te geloven, maar het gesprek zette de toon voor een nieuwe golf van online reacties.
Videobellen met Mike? ‘Dan nam zijn moeder soms op’
Daar bleef het niet bij. Heleen deelde in dezelfde uitzending dat Antine ook tijdens videogesprekken soms Monique in beeld zag, terwijl het contact eigenlijk met Mike bedoeld was.
Volgens Heleen:
“Als je facetimet met Mike, dan nam Monique soms op. Ze zat dan gezellig bij hem op bed.”
Ook dat zorgde voor veel ophef. De situatie riep vragen op over privacy, grenzen en de rol die ouders kunnen spelen in de relaties van hun volwassen kinderen.
De meest verrassende claim: de ‘condoom’-kwestie
De meest opvallende onthulling kwam echter aan het einde van het gesprek. Heleen vertelde dat Antine beweerde dat Monique condooms uit Mike’s koffer had gehaald en had beschadigd — onder het mom dat “ze daar nog niet aan toe waren”.
Heleen nuanceerde het door te zeggen dat zij die uitspraak citeerde van Antine, maar de impact van het verhaal was enorm.
Ze zei:
“Ze vertelde dat ze condooms had weggehaald en zelfs had doorgeknipt omdat ‘ze er nog niet aan toe waren’. Dat was haar boodschap.”
Daarna voegde Heleen eraan toe dat dit juist averechts zou werken, omdat het risico op een ongewenste zwangerschap dan groter wordt — iets wat een schoonmoeder waarschijnlijk niet zou willen.
Het ging al snel rond op sociale media, waar mensen hun verbazing niet onder stoelen of banken staken.
Waarom kijken mensen, ondanks alle kritiek, massaal?
De Hanslers roepen net als realityreeksen van andere uitgesproken families sterke reacties op. Toch blijft het publiek massaal afstemmen. Dat heeft verschillende redenen:
1. Menselijke dynamiek fascineert
Het gezin Hansler heeft een duidelijke hiërarchie en communicatievormen die kijkers intrigeert — soms omdat het herkenbaar is, soms omdat het extreem lijkt.
2. De combinatie van humor, ongemak en emotie
Reality-tv is het sterkst wanneer het echte emoties toont in situaties die soms schuren of verwondering oproepen.
3. Het gesprek op sociale media maakt kijken leuker
Door platforms zoals X ontstaat een collectieve kijkervaring. Mensen zetten de televisie aan om vervolgens met honderden anderen online mee te praten.
4. Monique zelf is een ‘karakter’ waarvan je niet kunt wegkijken
Ze is uitgesproken, vaak streng, altijd aanwezig en heeft een manier van doen die zowel irritatie als fascinatie oproept.
Hoe gaat dit verder voor de Hanslers?
De onthullingen van Heleen van Royen zorgen ervoor dat de serie opnieuw brandstof heeft voor gesprekken en discussies. Het is duidelijk dat de familie niet alleen in beeld, maar ook daarbuiten een onderwerp van gesprek blijft.
Of Monique in de komende afleveringen anders in beeld komt, valt nog te bezien. Wat wel vaststaat, is dat De Hanslers voorlopig nog genoeg stof biedt voor discussie — en dat kijkers niet snel zullen afhaken.