Algemeen
Sylvana Simons reageert op Gullit-schmink: “Hoe durf je dit te zeggen”
Tijdens de voetbalwedstrijd tussen Polen en Nederland ontstond er opschudding door enkele fans die hun gezichten bruin hadden geschminkt en rastapruiken droegen, in een poging om de legendarische voetballer Ruud Gullit te imiteren. Dit leidde tot verschillende reacties, zowel binnen als buiten Nederland.
Incident Op de Tribunes
De fans droegen oranje shirts en probeerden op een ludieke manier een hommage te brengen aan Ruud Gullit. Echter, de wijze waarop zij dit deden, viel niet bij iedereen in goede aarde. Verschillende toeschouwers en televisiekijkers uit zowel binnen- als buitenland dienden klachten in bij de Britse omroep BBC, die de drie Oranjefans in beeld bracht.
Reacties uit de Media
BNNVARA reageerde fel op het incident met een artikel dat de titel droeg: “Oranjefeest in Duitsland ontsierd door racistische taferelen.” In de begeleidende tekst werd het gedrag van de fans beschreven als ‘blackface’, een term die historisch beladen is en vaak wordt geassocieerd met racisme. Deze keuze van woorden leek bedoeld om sterke reacties uit te lokken.
Ruud Gullit Zelf Reageert
Tot verrassing van velen reageerde Ruud Gullit zelf op een positieve manier. Hij gaf aan het leuk te vinden dat hij nog steeds niet was vergeten en leek de imitatie als een vorm van waardering te zien. Zijn reactie stond in schril contrast met de kritiek van anderen en bracht een genuanceerd perspectief in het debat.
Kritiek en Onvrede
Ondanks de positieve reactie van Gullit zelf, waren er veel mensen die het incident als ongepast en racistisch beschouwden. Jerry Afriyie, de voorman van de beweging Kick Out Zwarte Piet, uitte zijn ongenoegen op sociale media. Hij schreef op X: “De meerderheid stemt op een racistische partij. Vervolgens wil dezelfde meerderheid bepalen wat racisme is. Hoe Nederlands wil je het hebben?”
Standpunt van Sylvana Simons
Ook Sylvana Simons, voormalig politica van BIJ1, gaf haar mening over het incident op X. Ze stelde dat er een diepere, onderliggende afgunst schuilt achter de behoefte om zich voor te doen als zwart, niet om daadwerkelijk zwart te zijn, maar om de aandacht en impact te genereren die hiermee gepaard gaat. “Niemand wil het leven ervaren zoals zwarte mensen dat moeten doen,” schreef ze.
Een Complexe Discussie
Het incident bij de wedstrijd tussen Polen en Nederland heeft een breed scala aan reacties opgeroepen en benadrukt de complexe aard van culturele imitaties en de perceptie van racisme. Terwijl sommige mensen de actie van de fans als onschuldig en ludiek zagen, interpreteerden anderen het als een schadelijke en respectloze daad.
Historische Context van Blackface
Het gebruik van blackface heeft een lange en pijnlijke geschiedenis, vooral in de Verenigde Staten en Europa. Het werd in het verleden gebruikt in theater en film om stereotypen van zwarte mensen te versterken en hen belachelijk te maken. Deze achtergrond maakt het gebruik van dergelijke praktijken bijzonder gevoelig en controversieel, zelfs als het zonder kwade bedoelingen wordt gedaan.
De Rol van de Media
De media spelen een cruciale rol in het vormgeven van publieke percepties over dergelijke incidenten. Door krachtige woorden zoals ‘racistische taferelen’ en ‘blackface’ te gebruiken, kunnen zij de toon en richting van het publieke debat bepalen. Dit kan zowel positieve als negatieve gevolgen hebben voor het begrip en de reactie van het publiek.
Het Belang van Dialoog en Begrip
Om situaties zoals deze beter te begrijpen en te navigeren, is het essentieel om open en respectvolle dialogen te voeren. Het is belangrijk om de ervaringen en gevoelens van degenen die zich gekwetst voelen serieus te nemen, terwijl ook rekening wordt gehouden met de intenties en perspectieven van anderen. Dit kan helpen om misverstanden te voorkomen en bij te dragen aan een inclusievere samenleving.
“Niemand kan mij ervan overtuigen dat er geen diepe onderliggende afgunst schuilt achter die -schijnbaar- onontkoombare behoefte om zich voor te doen als zwart.”
Sylvana Simons is volledig van de pot gerukt.#ruudgullit— creatieveling (@creatieveling) June 20, 2024
Conclusie
De imitaties van Ruud Gullit door enkele fans tijdens de Polen – Nederland wedstrijd hebben een breed scala aan reacties opgeroepen, van verontwaardiging tot waardering. Dit incident benadrukt de blijvende gevoeligheid rondom culturele imitaties en de noodzaak van een diepgaander begrip van historische contexten en hedendaagse percepties van racisme. Het debat dat hierdoor is aangewakkerd, biedt een kans voor verdere educatie en dialoog over deze belangrijke kwesties.
Algemeen
Dit waren de laatste woorden van Joke Bruijs: ‘Ik kan niet leven zonder Gerard, ik moet naar hem toe’
Gerard Cox (85) herdacht: liefdevolle band met ex-vrouw Joke Bruijs blijft symbool voor hun leven
Zondag kwam het nieuws naar buiten dat Gerard Cox, een van de meest markante gezichten van de Nederlandse theater- en televisiegeschiedenis, op 85-jarige leeftijd is heengegaan. De acteur, cabaretier en zanger leed aan slokdarmk*nker, een z!ekte waar hij eerder dit jaar open over sprak. Zijn 0verlijden markeert het einde van een tijdperk, maar ook het begin van een periode van herinnering en terugblik op een indrukwekkend leven en oeuvre.
Tijdens de uitzending van RTL Tonight stond de redactie uitgebreid stil bij zijn 0verlijden. Aan tafel vertelde theaterkenner en presentator Albert Verlinde (64) over de innige band die Gerard in zijn laatste jaren bleef koesteren met zijn ex-vrouw en goede vriendin Joke Bruijs (73). Hun bijzondere relatie – ooit begonnen als liefdespartners en door de jaren heen uitgegroeid tot een warme vriendschap – werd opnieuw zichtbaar in de verhalen die nu naar buiten komen.
Een huwelijk én samenwerking voor het leven
Gerard Cox en Joke Bruijs trouwden in de jaren zeventig en waren ruim tien jaar man en vrouw. Maar hun connectie beperkte zich niet tot de privéwereld. Ook professioneel vonden ze elkaar steeds opnieuw. Samen schitterden ze in de immens populaire televisieserie Toen Was Geluk Heel Gewoon, waarin Gerard gestalte gaf aan de markante Jaap Kooiman en Joke in de rol van Nel, zijn vrouw.
De serie, die liep van 1994 tot 2009, groeide uit tot een vaste waarde op de Nederlandse televisie. Met herkenbare humor, alledaagse situaties en een flinke dosis Rotterdamse nuchterheid wisten Cox en Bruijs miljoenen kijkers aan zich te binden. Hun chemie was onmiskenbaar en werd in 1999 bekroond met de Gouden Televizier-Ring, dé publieksprijs die hun werk tot nationale favoriet maakte.
Hoewel het huwelijk uiteindelijk strandde, bleef de band tussen de twee overeind. In interviews benadrukten beiden regelmatig dat ze elkaar nooit écht loslieten. Hun samenwerking in de film Casa Coco uit 2022 onderstreepte dat nogmaals: ook na jaren van ups en downs bleven ze samen op het toneel en het scherm floreren.
Moeizamer contact door z!ekte
De laatste periode bracht uitdagingen met zich mee. Joke Bruijs leeft al geruime tijd met de z!ekte van Parkinson, waardoor praten steeds moeilijker werd. Voor iemand die altijd zo sterk op haar stem en expressie vertrouwde, was dat zwaar.
Toch vond Gerard manieren om verbonden te blijven. Albert Verlinde vertelde aan tafel bij Renze Klamer hoe Cox zijn ex-vrouw geregeld bezocht. “De manager van Gerard zei dat hij af en toe naar Joke toe ging en dan met haar begon te zingen. Als hij zelf even niet meer wist hoe de tekst verder moest, keek hij naar Joke. En zij pakte het moeiteloos over.”
Het beeld is ontroerend: twee artiesten die hun leven lang muziek maakten, elkaar juist in kwetsbare momenten weer vonden door datzelfde medium. Zingen werd zo niet alleen een vorm van communicatie, maar ook een symbool van hun blijvende verbondenheid.
De zachte kant van Gerard Cox
Wie Gerard Cox alleen kende van zijn vaak scherpe grappen, zijn uitgesproken meningen en zijn Rotterdamse directheid, zag misschien niet altijd de zachtere kant van de man. Albert Verlinde benadrukte juist díe kant in de uitzending van RTL Tonight.
“Die liefdevolle Gerard – want dat was hij – wil ik toch ook even benoemen,” zei Albert. “Hij bleef zo eeuwig verbonden met Joke.” Achter de schermen was Cox niet alleen de humorist en de woordkunstenaar, maar ook een loyale vriend en partner die voor de mensen om hem heen bleef zorgen.
Deze woorden sluiten aan bij eerdere verhalen van collega’s en vrienden. Cox stond bekend als iemand die recht voor zijn raap was, maar tegelijk trouw bleef aan zijn relaties en vriendschappen. Zijn band met Bruijs illustreert dat treffend: ook na hun scheiding bleef hij een constante factor in haar leven.
Reageren door te zingen
De anekdote over de momenten dat Gerard en Joke samen zongen, raakte veel kijkers. Het beeld van Cox die een tekst niet meer wist en Bruijs die hem aanvulde, werd op sociale media veel gedeeld. Het liet zien dat liefde en verbondenheid soms het mooist tot uiting komen in de kleinste gebaren.
Voor fans van Toen Was Geluk Heel Gewoon was het bovendien een herkenbaar beeld: de twee die samen, vaak met humor en warmte, de balans vonden. Waar Jaap en Nel ooit een huiskamerpubliek vermaakten, waren Gerard en Joke in hun privéleven niet minder ontwapenend.
Joop van den Ende: “Een begenadigd woordkunstenaar”
Ook theaterproducent Joop van den Ende sprak zijn bewondering uit. Hij noemde Gerard Cox “een begenadigd woordkunstenaar” en prees zijn vermogen om taal te gebruiken om mensen te raken. Of het nu ging om cabaret, muziek of televisie, Cox wist met zijn Rotterdamse tongval en directe stijl telkens weer het publiek aan zich te binden.
Zijn 0verlijden markeert volgens Van den Ende het verlies van een unieke stem in de Nederlandse cultuur. Een stem die niet alleen vermaakte, maar ook kleur gaf aan generaties televisie- en theaterkijkers.
De laatste periode
In de aanloop naar zijn 0verlijden bleef Cox, ondanks zijn z!ekte, zo lang mogelijk actief. Hij trad op, werkte mee aan projecten en zocht contact met oude bekenden. Pas toen zijn gezondheid sterk achteruitging, trok hij zich meer terug.
De berichten dat hij regelmatig bij Joke langs ging, laten zien dat hij zijn sociale en emotionele contacten altijd belangrijk bleef vinden. Niet het z!ek-zijn stond centraal, maar juist de momenten van verbinding, humor en muziek.
Symboliek van een hechte band
Het is opvallend dat het nieuws over Gerard Cox kort voor dat van Joke Bruijs naar buiten kwam. Bruijs, die ook al geruime tijd worstelde met haar gezondheid, is inmiddels eveneens heengegaan. Voor velen voelt dit alsof een bijzonder hoofdstuk van de Nederlandse cultuur in korte tijd gesloten is.
Hun levens waren innig met elkaar verweven – eerst als geliefden, later als collega’s en vrienden. Het feit dat hun namen in dezelfde periode in de rouwadvertenties verschenen, wordt door veel fans ervaren als een symbolisch einde van een tijdperk.
Een duo om nooit te vergeten
Gerard Cox laat een rijk oeuvre na: van cabaret tot muziek, van toneel tot televisie. Zijn samenwerking met Joke Bruijs zal echter altijd een bijzonder hoogtepunt blijven. Het duo belichaamde een tijd waarin humor, herkenbaarheid en warmte de Nederlandse huiskamers vulden.
Hun samenspel in Toen Was Geluk Heel Gewoon wordt nog vaak herhaald en teruggekeken, en zal de komende jaren ongetwijfeld nieuwe generaties bereiken. Het blijft een tastbare herinnering aan twee artiesten die samen geschiedenis schreven.
Conclusie: een nalatenschap van liefde en muziek
Het 0verlijden van Gerard Cox roept veel emoties op, maar vooral ook veel herinneringen. Zijn laatste bezoeken aan Joke Bruijs, waarin muziek en zang centraal stonden, vormen een prachtig slotakkoord van een leven vol kunst en verbondenheid.
Zoals Albert Verlinde zei: “Hij bleef zo eeuwig verbonden met Joke.” Dat is misschien wel de kern van zijn nalatenschap: trouw blijven aan de mensen die ertoe doen, en de kracht van muziek en humor inzetten om moeilijke tijden draaglijk te maken.
Key-points
-
Gerard Cox is op 85-jarige leeftijd heengegaan aan de gevolgen van slokdarmk*nker.
-
In RTL Tonight sprak Albert Verlinde over de bijzondere band tussen Cox en zijn ex-vrouw Joke Bruijs.
-
Ondanks haar z!ekte bezocht Gerard haar regelmatig en zongen ze samen, wat symbool stond voor hun verbondenheid.
-
Hun samenwerking in Toen Was Geluk Heel Gewoon en later in Casa Coco maakte hen tot een iconisch duo.
-
Joop van den Ende prees Cox als “een begenadigd woordkunstenaar” en icoon van de Nederlandse cultuur.