Algemeen
Als je een paarse vlindersticker bij een pasgeborene ziet moet je echt weten wat het betekent
Enkele weken nadat Millie Smith en Lewis Cann het opwindende nieuws ontvingen dat ze een tweeling verwachtten, kregen ze het hartverscheurende bericht dat slechts één van hun kinderen zou overleven. Op 30 april, na een risicovolle zwangerschap van 30 weken, beviel Millie van hun identieke tweeling, Callie en Skye. Helaas overleed Skye slechts drie uur na haar geboorte.
Een Verpletterende Ontdekking
Het tragische verhaal begon in november 2015 toen Millie en Lewis te horen kregen dat ze hun eerste kindje verwachtten. Smith, die een tweeling in de familie heeft, had een sterk vermoeden dat ze zelf ook een tweeling zou krijgen, hetgeen de artsen na 10 weken bevestigden. De vreugde werd echter al snel overschaduwd door droevig nieuws. Minder dan twee weken na de opwinding dat ze twee kinderen zouden verwelkomen, kreeg het stel te horen dat een van hun baby’s een fatale aandoening had en niet zou overleven na de geboorte.
Tijdens een van de zwangerschapscontroles viel de stilte van de arts op. “Tijdens de scan zei de dokter niets. Ik was erg opgewonden om de kleine baby’s te zien, maar ze zweeg. Lewis en ik wisten allebei meteen dat er een probleem moest zijn,” vertelde Smith.
Een Slechte Diagnose: Anencefalie
De artsen deelden mee dat een van de baby’s anencefalie had, een ernstige geboorteafwijking waarbij een baby wordt geboren zonder delen van de hersenen en schedel. Volgens de Centers for Disease Control and Prevention (CDC) treft deze aandoening ongeveer één op de 4600 baby’s in de VS, en bijna alle baby’s met anencefalie sterven kort na de geboorte.
Het Besluit om Door te Gaan
Ondanks de diagnose besloten Smith en Cann om door te gaan met de risicovolle zwangerschap. Ze gaven hun tweeling de namen Skye en Callie. “We wisten dat Skye een naam moest hebben voordat ze geboren werd,” zei Smith. “Omdat ik wist dat ze maar een paar seconden of minuten zou overleven, wilde ik dat ze in die tijd een naam zou krijgen.” De naam Skye symboliseerde iets eeuwigs, iets waaraan ze altijd konden denken wanneer ze naar de lucht keken.
De Geboorte en Het Verlies
Op 30 april, na slechts 30 weken zwangerschap, kreeg Smith weeën en moest ze een spoedkeizersnede ondergaan. Om hen te helpen omgaan met het verlies, kregen ze tijdens de bevalling steun van een “rouwverloskundige” en werd er een speciale kamer voor hen ingericht, de “Daisy Room”, waar families tijd kunnen doorbrengen met een baby voor en na het overlijden.
“Toen de meisjes werden geboren, huilden ze allebei. Dit was een enorm moment, omdat ons was verteld dat Skye geen geluid zou maken of zou bewegen,” zei Smith. Het stel was dankbaar dat ze nog drie uur met Skye konden doorbrengen voordat ze stierf. “We waren Skye aan het knuffelen toen ze overleed. Dit was het ergste moment in ons leven. Ik heb nog nooit zo’n hartzeer gevoeld. Maar ik ben er trots op dat ze zo lang heeft gevochten om tijd met ons door te brengen.”
Het Leven op de NICU
Callie, die te vroeg geboren was, moest op de neonatale intensive care (NICU) blijven om aan te sterken. De afdeling was gevuld met andere tweelingen, wat de situatie voor Smith nog pijnlijker maakte. “De meeste verpleegkundigen wisten wat er was gebeurd, maar na verloop van tijd spraken mensen niet meer over Skye. Na ongeveer vier weken deed iedereen alsof er niets was gebeurd, wat betekende dat de families om me heen geen idee hadden van onze situatie,” herinnerde Smith zich.
Op een ochtend maakte een gestreste moeder van een andere tweeling op de NICU een opmerking tegen Smith. Ze zei onschuldig dat ze “zo gelukkig” was dat ze geen tweeling had. De opmerking, bedoeld als grap, raakte Smith diep. Ze rende in tranen de kamer uit en de moeder had geen idee waarom.
De Paarse Vlinder: Een Symbool van Herinnering
Deze ervaring bracht Smith op het idee om iets te creëren dat zou spreken voor ouders die net een baby hadden verloren. Ze ontwierp een poster voor de NICU waarop ze uitlegde dat elke couveuse met een paarse vlinder betekent dat één of meer baby’s van een meerling verloren zijn gegaan. “Ik koos voor vlinders, omdat ik dacht dat het passend was om de baby’s die wegvlogen te herdenken, en voor de kleur paars omdat die zowel bij jongens als bij meisjes past,” legde Smith uit.
Het concept van de paarse vlinder heeft zich sindsdien verspreid naar ziekenhuizen in verschillende landen over de hele wereld. De Skye High Foundation, opgericht ter nagedachtenis aan Skye, verspreidt het symbool en biedt steun aan gezinnen die een vergelijkbaar verlies meemaken.
Een Levendige Herinnering
Callie is nu een levendige, gelukkige zevenjarige en de herinnering aan de tweeling leeft voort in paarse vlinderkaarten en andere initiatieven om gezinnen met baby’s zoals Skye over de hele wereld te helpen. De paarse vlinders zijn er nu in allerlei vormen, zoals ornamenten, kaarten, dekens, knuffels en meer.
Smith blijft zich inzetten voor het voorkomen van misverstanden en het bieden van steun aan ouders die een kind hebben verloren. “Uiteindelijk zal ik nooit kunnen voorkomen dat dit gebeurt, maar hoe meer steungroepen we kunnen opzetten en hoe meer dingen we kunnen organiseren zoals de stickers, hoe beter het zal zijn. Het is het moeilijkste waar iemand mee te maken krijgt,” zei Smith.
Conclusie: Een Erfenis van Liefde en Steun
Het verlies van een kind, op welke leeftijd dan ook, is een onvoorstelbare tragedie voor ouders. Het verhaal van Millie Smith en Lewis Cann is een aangrijpend voorbeeld van hoe verdriet kan worden omgezet in een bron van steun en troost voor anderen. De paarse vlinder, symbool voor hun dochter Skye, biedt herkenning en erkenning aan ouders over de hele wereld die een soortgelijk verlies hebben meegemaakt.
Door dit verhaal te delen, hopen we dat anderen zullen begrijpen wat een paarse vlinder naast een pasgeborene betekent, en dat de herinnering aan Skye en andere baby’s die te vroeg zijn heengegaan, op een liefdevolle manier wordt geëerd.
Aangrijpend nieuws rond nieuw seizoen Over Mijn Lijk: twee deelnemers zijn al voor de eerste aflevering weggevallen
Over Mijn Lijk is al jarenlang een van de meest indrukwekkende en ontroerende programma’s op de Nederlandse televisie. Onder leiding van presentator Tim Hofman volgt de serie jonge mensen die leven met een ernstige z!ekte en in hun laatste levensfase alles proberen te halen uit de tijd die ze nog hebben. Het programma laat niet alleen zien hoe kwetsbaar het leven is, maar ook hoeveel kracht en liefde mensen weten te vinden juist op de moeilijkste momenten.
Inmiddels staat het elfde seizoen op het punt van beginnen. Een seizoen waar met veel respect en zorg aan is gewerkt, maar waar nu al verdrietig nieuws over bekend is gemaakt: twee van de deelnemers, Tycho en Nicole, zijn inmiddels niet meer in ons midden. Hun verhalen maken veel indruk, juist omdat ze zo openhartig en moedig waren in hun deelname aan het programma. In dit artikel kijken we terug op wie zij waren, wat hen dreef en welke bijzondere boodschap zij achterlieten.
Tycho (24): een krachtig licht in een moeilijke periode
Tycho was pas 24 jaar toen hij besloot mee te doen aan Over Mijn Lijk. Vier jaar eerder had hij te horen gekregen dat hij te maken had met uitgezaaide darmk*nker. Ondanks die boodschap wist hij zijn leven steeds weer op te pakken. Hij studeerde, maakte plannen voor de toekomst en droomde ervan om naar Berlijn te verhuizen. Wie hem in het programma ziet, merkt meteen zijn levenskracht op: zijn humor, zijn intelligentie en zijn bijzondere manier van kijken naar het leven.
Wanneer hoop omslaat
Vorig jaar zomer veranderde er opnieuw iets. Tycho kreeg weer pijn en zijn bloedwaarden stegen. Het was het begin van een nieuwe, intensieve periode in het z!ekenhuis. In het Antoni van Leeuwenhoek-z!ekenhuis werd een biopt afgenomen uit zijn heup. Het nieuws dat volgde, was zwaar: opnieuw waren er k*nkercellen gevonden, en dit keer was het op meerdere plekken in zijn lichaam aanwezig.
Tycho vertelde dat er vanaf dat moment bijna wekelijks nieuwe informatie bij kwam. Elke keer opnieuw moest hij zich schrap zetten voor wat hij te horen kreeg. Toch bleef hij, hoe moeilijk ook, opmerkelijk nuchter en eerlijk over zijn situatie. Hij schuwde niet om de realiteit te benoemen zoals die was, maar hij deed dat altijd met een heldere, menselijke blik.
Zijn boodschap: de magie van kleine momenten
Tycho 0verleed op 28 april van dit jaar. Zijn deelname aan het programma deed hij niet alleen voor zichzelf, maar vooral voor anderen die in dezelfde omstandigheden leven. Hij wilde mensen laten zien hoe het is om te leven met een z!ekte die alles op zijn kop zet, maar ook hoe je in die situatie waarde kunt blijven vinden.
Zijn woorden zijn inmiddels al door veel kijkers gedeeld:
“Alle grote dingen in het leven maken eigenlijk helemaal niet zoveel uit. Het gaat om de kleine dingen, die je elke dag kunt doen. Dat is wat het leven waardevol maakt.”
Het is precies die kijk op het leven die veel mensen diep raakt. Zijn manier van omgaan met onzekerheid, zijn humor en zijn veerkracht laten een blijvende indruk achter.
Nicole (35): een moeder met een hart vol liefde
Ook het verhaal van Nicole is er één dat niemand onberoerd laat. Nicole was 35 jaar en moeder van twee jonge kinderen toen ze besloot mee te doen aan het nieuwe seizoen. Zij kreeg op haar 32ste te horen dat ze te maken had met uitgezaaide eierstokk*nker. De manier waarop ze in het programma over haar situatie sprak, was kwetsbaar, eerlijk en ongelooflijk dapper.
Een strijd die vroeg begon
Nicole vertelde in haar voorstelvideo dat het nieuws over haar z!ekte snel werd gevolgd door de mededeling dat ze niet meer beter kon worden. Vanaf dat moment startten er behandelingen die gericht waren op het verlengen van haar leven. Ze ging er vol overgave in, vooral voor haar kinderen en haar gezin.
Een jaar later kwam het bericht dat die behandelingen niet meer aansloegen. De prognose was zwaar, maar Nicole bleef zoeken naar lichtpuntjes, naar momenten van verbinding en naar manieren om waardevolle tijd te creëren voor haar kinderen. De liefde voor haar gezin straalde in alles door: in haar woorden, in haar houding en in de manier waarop zij met haar z!ekte omging.
Een bijzonder eerbetoon van haar familie
Nicole 0verleed op 13 augustus van dit jaar. Na haar heengaan plaatste haar familie een liefdevol bericht op social media waarin ze iedereen bedankten die haar gesteund had. In dat bericht stond onder meer:
“Nicole wil jullie bedanken voor wat jullie voor haar hebben betekend. Steunbetuigingen, gesprekken met lotgenoten, liefde en energie — hier haalde ze veel kracht uit.”
Haar familie schreef dat Nicole zich dankzij de mensen om haar heen beter begrepen voelde, dat ze zich gezien wist en dat ze kracht putte uit alle warmte die naar haar gestuurd werd. Ook riepen zij op om diezelfde liefde en steun te blijven delen, met elkaar en met iedereen die het nodig heeft. Het tekent de liefdevolle en verbindende rol die Nicole in haar omgeving speelde.
Waarom Over Mijn Lijk zoveel impact heeft
Dat dit nieuws al naar buiten komt zelfs vóór de eerste aflevering, laat zien hoe rauw en echt het programma is. Over Mijn Lijk gaat niet over sensatie, maar over levenslust, moed en het zoeken naar betekenis. Het laat zien hoe jonge mensen, midden in het leven, geconfronteerd worden met iets waar niemand op voorbereid is.
Het raakt omdat het echt is. Omdat je als kijker niet alleen de moeilijke momenten ziet, maar ook de humor, de liefde, de kleine gelukjes. En omdat de deelnemers iets bijzonders delen: hun eerlijkheid. Ze nemen de kijker mee in hun verhaal, zonder opsmuk, zonder filters.
Met Tycho en Nicole verliest het programma twee mensen die ieder op hun eigen manier veel hebben betekend. Hun deelname is een eerbetoon aan het leven zelf — aan de kracht die mensen hebben, zelfs wanneer het leven onvoorspelbaar en zwaar is.
Een seizoen vol liefde, moed en herinnering
Wanneer het nieuwe seizoen van Over Mijn Lijk straks begint, zullen de verhalen van Tycho en Nicole centraal staan. Hun bijdrage, hoe kort hun tijd ook was, zal de kijkers laten zien hoe bijzonder, krachtig en waardevol het leven is. Het programma zal niet alleen een televisie-uitzending zijn, maar een herinnering aan twee jonge mensen die de wereld iets wilden laten zien: dat liefde, dankbaarheid en kleine momenten uiteindelijk de grootste betekenis hebben.
Het wordt een seizoen dat veel mensen zal ontroeren, inspireren en raken. Een seizoen waarin twee levens die veel te vroeg tot stilstand kwamen, nog één keer centraal staan — met liefde, met respect, en met de kracht van hun eigen woorden.