Algemeen
Als je een paarse vlindersticker bij een pasgeborene ziet moet je echt weten wat het betekent
Enkele weken nadat Millie Smith en Lewis Cann het opwindende nieuws ontvingen dat ze een tweeling verwachtten, kregen ze het hartverscheurende bericht dat slechts één van hun kinderen zou overleven. Op 30 april, na een risicovolle zwangerschap van 30 weken, beviel Millie van hun identieke tweeling, Callie en Skye. Helaas overleed Skye slechts drie uur na haar geboorte.
Een Verpletterende Ontdekking
Het tragische verhaal begon in november 2015 toen Millie en Lewis te horen kregen dat ze hun eerste kindje verwachtten. Smith, die een tweeling in de familie heeft, had een sterk vermoeden dat ze zelf ook een tweeling zou krijgen, hetgeen de artsen na 10 weken bevestigden. De vreugde werd echter al snel overschaduwd door droevig nieuws. Minder dan twee weken na de opwinding dat ze twee kinderen zouden verwelkomen, kreeg het stel te horen dat een van hun baby’s een fatale aandoening had en niet zou overleven na de geboorte.
Tijdens een van de zwangerschapscontroles viel de stilte van de arts op. “Tijdens de scan zei de dokter niets. Ik was erg opgewonden om de kleine baby’s te zien, maar ze zweeg. Lewis en ik wisten allebei meteen dat er een probleem moest zijn,” vertelde Smith.
Een Slechte Diagnose: Anencefalie
De artsen deelden mee dat een van de baby’s anencefalie had, een ernstige geboorteafwijking waarbij een baby wordt geboren zonder delen van de hersenen en schedel. Volgens de Centers for Disease Control and Prevention (CDC) treft deze aandoening ongeveer één op de 4600 baby’s in de VS, en bijna alle baby’s met anencefalie sterven kort na de geboorte.
Het Besluit om Door te Gaan
Ondanks de diagnose besloten Smith en Cann om door te gaan met de risicovolle zwangerschap. Ze gaven hun tweeling de namen Skye en Callie. “We wisten dat Skye een naam moest hebben voordat ze geboren werd,” zei Smith. “Omdat ik wist dat ze maar een paar seconden of minuten zou overleven, wilde ik dat ze in die tijd een naam zou krijgen.” De naam Skye symboliseerde iets eeuwigs, iets waaraan ze altijd konden denken wanneer ze naar de lucht keken.
De Geboorte en Het Verlies
Op 30 april, na slechts 30 weken zwangerschap, kreeg Smith weeën en moest ze een spoedkeizersnede ondergaan. Om hen te helpen omgaan met het verlies, kregen ze tijdens de bevalling steun van een “rouwverloskundige” en werd er een speciale kamer voor hen ingericht, de “Daisy Room”, waar families tijd kunnen doorbrengen met een baby voor en na het overlijden.
“Toen de meisjes werden geboren, huilden ze allebei. Dit was een enorm moment, omdat ons was verteld dat Skye geen geluid zou maken of zou bewegen,” zei Smith. Het stel was dankbaar dat ze nog drie uur met Skye konden doorbrengen voordat ze stierf. “We waren Skye aan het knuffelen toen ze overleed. Dit was het ergste moment in ons leven. Ik heb nog nooit zo’n hartzeer gevoeld. Maar ik ben er trots op dat ze zo lang heeft gevochten om tijd met ons door te brengen.”
Het Leven op de NICU
Callie, die te vroeg geboren was, moest op de neonatale intensive care (NICU) blijven om aan te sterken. De afdeling was gevuld met andere tweelingen, wat de situatie voor Smith nog pijnlijker maakte. “De meeste verpleegkundigen wisten wat er was gebeurd, maar na verloop van tijd spraken mensen niet meer over Skye. Na ongeveer vier weken deed iedereen alsof er niets was gebeurd, wat betekende dat de families om me heen geen idee hadden van onze situatie,” herinnerde Smith zich.
Op een ochtend maakte een gestreste moeder van een andere tweeling op de NICU een opmerking tegen Smith. Ze zei onschuldig dat ze “zo gelukkig” was dat ze geen tweeling had. De opmerking, bedoeld als grap, raakte Smith diep. Ze rende in tranen de kamer uit en de moeder had geen idee waarom.
De Paarse Vlinder: Een Symbool van Herinnering
Deze ervaring bracht Smith op het idee om iets te creëren dat zou spreken voor ouders die net een baby hadden verloren. Ze ontwierp een poster voor de NICU waarop ze uitlegde dat elke couveuse met een paarse vlinder betekent dat één of meer baby’s van een meerling verloren zijn gegaan. “Ik koos voor vlinders, omdat ik dacht dat het passend was om de baby’s die wegvlogen te herdenken, en voor de kleur paars omdat die zowel bij jongens als bij meisjes past,” legde Smith uit.
Het concept van de paarse vlinder heeft zich sindsdien verspreid naar ziekenhuizen in verschillende landen over de hele wereld. De Skye High Foundation, opgericht ter nagedachtenis aan Skye, verspreidt het symbool en biedt steun aan gezinnen die een vergelijkbaar verlies meemaken.
Een Levendige Herinnering
Callie is nu een levendige, gelukkige zevenjarige en de herinnering aan de tweeling leeft voort in paarse vlinderkaarten en andere initiatieven om gezinnen met baby’s zoals Skye over de hele wereld te helpen. De paarse vlinders zijn er nu in allerlei vormen, zoals ornamenten, kaarten, dekens, knuffels en meer.
Smith blijft zich inzetten voor het voorkomen van misverstanden en het bieden van steun aan ouders die een kind hebben verloren. “Uiteindelijk zal ik nooit kunnen voorkomen dat dit gebeurt, maar hoe meer steungroepen we kunnen opzetten en hoe meer dingen we kunnen organiseren zoals de stickers, hoe beter het zal zijn. Het is het moeilijkste waar iemand mee te maken krijgt,” zei Smith.
Conclusie: Een Erfenis van Liefde en Steun
Het verlies van een kind, op welke leeftijd dan ook, is een onvoorstelbare tragedie voor ouders. Het verhaal van Millie Smith en Lewis Cann is een aangrijpend voorbeeld van hoe verdriet kan worden omgezet in een bron van steun en troost voor anderen. De paarse vlinder, symbool voor hun dochter Skye, biedt herkenning en erkenning aan ouders over de hele wereld die een soortgelijk verlies hebben meegemaakt.
Door dit verhaal te delen, hopen we dat anderen zullen begrijpen wat een paarse vlinder naast een pasgeborene betekent, en dat de herinnering aan Skye en andere baby’s die te vroeg zijn heengegaan, op een liefdevolle manier wordt geëerd.
Felle woordenwisseling in de Kamer: debat over verkiezingsuitslag en migratiebeleid krijgt onverwachte wending
Tijdens een verder technisch debat over de verkiezingsuitslag kreeg de Tweede Kamer te maken met een opvallend moment. FvD-Kamerlid Lidewij de Vos nam het woord tijdens een interruptie en richtte zich fel tot Rob Jette, die zij aansprak op uitspraken die hij tijdens de campagne had gedaan. Het moment veranderde de sfeer in de Kamer en zorgde voor een debat dat nog lang na resonantie veroorzaakte.
Campagnebeloften onder de loep
Volgens De Vos had Jette in de campagne een duidelijke belofte gedaan: de instroom van migranten terugbrengen en op termijn beter beheersbaar maken. In haar optiek was die belofte onvoldoende waargemaakt. Ze hield hem nauwkeurig passages uit interviews en speeches voor waarin hij sprak over het “beperken van de instroom”, en stelde dat het gevoerde beleid volgens haar eerder het tegenovergestelde resultaat had opgeleverd.
Het was duidelijk dat haar woorden impact hadden. De spanning in de zaal liep merkbaar op, vooral toen een aantal andere Kamerleden aandachtig begon mee te luisteren. Wat eerder klonk als een gebruikelijke interruptie, groeide uit tot een centraal moment in het debat.
Rob Jette verdedigt zijn standpunt
Rob Jette reageerde zichtbaar behoedzaam op de kritiek. Hij benadrukte dat Nederland gebonden is aan internationale afspraken, en dat veranderingen op het gebied van migratie niet met één nationaal besluit kunnen worden afgedwongen. Volgens hem vraagt het migratiedossier om Europese samenwerking, zorgvuldigheid en realisme.
De Vos vond die uitleg ontoereikend. In haar ogen werd al jaren verwezen naar Europese verplichtingen, waardoor echte stappen uitbleven. Ze vroeg zich hardop af welke partij nog verantwoordelijkheid neemt wanneer het telkens blijft bij verwijzen naar regels, verdragen of procedures. De stilte die na haar woorden viel, liet zien dat haar opmerkingen breed binnenkwamen.
Een verschuiving in de Tweede Kamer
De Vos wees vervolgens op een groeiende beweging binnen de Kamer. Waar een strenger migratiebeleid eerder vooral door rechtse partijen werd uitgedragen, wordt die koers volgens haar inmiddels door meerdere partijen onderschreven. Ze verwees naar de verkiezingsprogramma’s van onder meer VVD, CDA, D66 en GroenLinks-PvdA, waarin allemaal varianten staan van het streven om de totale instroom te beperken.
Volgens haar is de verkiezingsuitslag een duidelijk signaal van de kiezer. “De samenleving heeft gesproken,” benadrukte ze, “en van partijen wordt nu verwacht dat zij die woorden omzetten in concrete besluiten.” Ze noemde daarbij dat ongeveer 117 zetels in de Kamer vertegenwoordigd worden door partijen die in hun programma’s spreken over het terugbrengen van de instroom.
Druk op gemeenten en woningmarkt
In haar betoog verwijst De Vos ook naar maatschappelijke zorgen die steeds vaker naar voren komen. Gemeenten geven al langer aan dat zij moeite hebben met het vinden van opvanglocaties. Daarnaast speelt de woningmarkt een belangrijke rol in de discussie: starters kunnen moeilijk aan een betaalbare woning komen en sommige regio’s ervaren extra druk op voorzieningen.
De Vos haalde rapportages aan waarin wordt beschreven dat migratie een van de factoren is die bijdraagt aan de druk op de woningmarkt. Tegelijkertijd benadrukte ze dat gemeenten financiële uitdagingen ervaren als zij noodopvang moeten organiseren, wat zorgt voor extra spanning tussen het Rijk en lokale overheden.
Een samenleving op zoek naar duidelijkheid
In haar bijdrage ging De Vos ook in op het bredere maatschappelijke debat. Ze stelde dat veel Nederlanders behoefte hebben aan duidelijke grenzen, heldere afspraken en een gevoel van overzicht. Volgens haar heeft de publieke opinie in de afgelopen periode een versnelde verschuiving doorgemaakt, mede door incidenten die veel aandacht kregen in de media.
Hoewel Kamerleden doorgaans terughoudend zijn om op emotionele gebeurtenissen in te gaan, wees De Vos erop dat maatschappelijke gebeurtenissen de toon van het gesprek onvermijdelijk beïnvloeden. Het publiek wil volgens haar dat de politiek verantwoordelijkheid neemt en transparant is over de keuzes die worden gemaakt.
Kiezersvertrouwen en geloofwaardigheid
Een belangrijk deel van haar betoog richtte zich op vertrouwen. De Vos stelde dat de geloofwaardigheid van meerdere partijen nu ter discussie staat. Tijdens de campagnes spraken zij zich uit voor een beperking van de instroom, en volgens haar is het nu aan diezelfde partijen om die woorden in de praktijk te brengen.
Ze waarschuwde dat het vertrouwen van kiezers verder zal afnemen als er opnieuw grote plannen worden gemaakt zonder zichtbare resultaten. “De kiezer kijkt mee,” zei ze, “en beoordeelt op daden, niet op goede bedoelingen.”
Concrete maatregelen versus nieuwe commissies
De Vos riep het kabinet en de Kamer op om niet opnieuw te vervallen in het instellen van werkgroepen of commissies die maandenlang onderzoek doen. Volgens haar is dat in het verleden vaak gebeurd, terwijl de situatie in de tussentijd nauwelijks veranderde.
Als mogelijke maatregelen noemde ze onder meer tijdelijke beperkingen op het aantal aanvragen en het opnieuw bespreken van internationale afspraken. Voor sommige partijen gaan die voorstellen te ver; andere fracties willen juist dat de Kamer alle opties onderzoekt. Het leidde tot verhitte reacties, maar ook tot nieuwe allianties tussen partijen die zich eerder minder fel mengden in het debat.
Remigratie als onderwerp van gesprek
De Vos bracht ook remigratie ter sprake — een onderwerp dat al sinds de jaren tachtig onderdeel is van het beleid. Zij vindt dat bestaande regelingen meer onder de aandacht moeten komen en dat er gekeken moet worden naar verbeteringen voor mensen die vrijwillig willen terugkeren.
Hoewel dit deel van haar betoog op tegenstand stuitte, kreeg zij opvallend genoeg ook steun van enkele lokale bestuurders die meepraten over de praktische uitvoering van migratiebeleid in hun gemeenten.
Politiek op een kruispunt
Het debat liet zien dat migratie allang geen randthema meer is, maar een centraal onderdeel van de politieke agenda. Steeds meer partijen zien dat de samenleving om duidelijkheid vraagt. Tegelijkertijd is het een dossier waar juridische, internationale en morele aspecten elkaar raken — wat tot complexe afwegingen leidt.
De Vos benadrukte dat de Kamer op een cruciaal moment staat. “Wie nu blijft wachten,” sprak ze, “riskeert niet alleen verlies van vertrouwen, maar ook verlies van verbinding met de mensen voor wie wij hier zitten.”
Wat gebeurt er nu?
De komende weken staan nieuwe overleggen gepland waarin partijen verder praten over migratie, opvang en instroom. De vraag is of er daadwerkelijk een gezamenlijke koers ontstaat, of dat politieke verschillen opnieuw leiden tot vertraging en langdurige onderhandelingen.
Wat duidelijk is: het debat van vandaag zette het onderwerp opnieuw op scherp. De Vos maakte haar standpunt helder, en meerdere partijen zullen de komende tijd moeten laten zien of ze de uitgesproken ambities uit hun verkiezingsprogramma’s waarmaken.