Algemeen
Man houdt pizzafeestje voor vrienden en verwacht dat vrouw de boel opruimt – ontdek haar reactie
Toen Sandra griep kreeg, organiseerde haar man een pizzafeestje voor zijn vrienden en verwachtte dat zij zou opruimen. In plaats van de rust te krijgen die ze nodig had, moest ze slim zijn. Tom leerde snel zijn les op de meest onvergetelijke manier.
Iedereen, maak je klaar! Hier is Sandra, je vriendelijke buurt huisvrouw met een verhaal. Ze zeggen wel eens dat moeilijke tijden iemands ware karakter onthullen. Welnu, de afgelopen week was een flinke uitdaging en liet me zeker zien waar mijn geliefde echtgenoot, Tom, van gemaakt is.
We hebben altijd een goede verstandhouding gehad. We verdeelden de huishoudelijke taken, communiceerden (meestal), en respecteerden elkaar in het algemeen. Dus toen de griep me raakte als een vrachtwagen, dacht ik dat Tom de zaken zou regelen terwijl ik de “koortsige kluizenaar” zou spelen in de logeerkamer. Dat doen partners toch?
Maar ik had het mis. Voordat ik mijn volledige frustratie loslaat, laat me de situatie schetsen. Daar lag ik, gewikkeld in een deken, hoestend en proestend, toen de deurbel ging. Mijn hart zonk als een steen. Gelach en luide stemmen vulden het huis. Mijn gok? Tom’s fantastische vrienden, die ons de eer aandeden op het meest ongelegen moment.
De echte pret begon toen pas. Een uur ging voorbij, elke minuut doorgebracht met het horen van het luidruchtige feest vanuit de slaapkamer. De verleidelijke geur van pizza vulde de lucht, waardoor mijn maag protesteerde. Door de nevel van mijn ziekte kon ik Tom’s bulderend gelach horen mengen met dat van de rest. Mijn nieuwsgierigheid, gevoed door sluimerende ergernis, won het uiteindelijk.
Met een donzig deken over mijn zweterige pyjama’s drapeerde, schuifelde ik naar de slaapkamerdeur. Het tafereel dat me begroette, leek zo uit een nachtmerrie van een studentenfeest te komen. Daar lagen ze, verspreid over ons bed – ja, het bed met de delicate crèmekleurige bekleding waarvan Tom had gezworen dat er nooit iemand op zou eten – omringd door lege pizzadozen en overvolle bierblikjes.
Tom keek op en zag me, maar in plaats van een schuldbewuste glimlach, werd ik begroet met een frons. “Hey,” zei hij, zijn stem druipend van ergernis, “waarom ben je uit bed?” Nou, dat was de druppel. Mijn lichaam deed pijn, mijn hoofd bonkte, en nu deed mijn man alsof ík degene was die hem lastig viel? Dit was niet de ondersteunende partner die ik dacht te hebben.
Mijn kaken klemden zich vast. “Ik kan niet rusten met al dat lawaai,” kraakte ik, mijn stem zwak maar doordrenkt van frustratie. “En waarom gebruiken jullie onze slaapkamer als feestzone?” Tom rolde met zijn ogen, een gebaar dat me normaal rillingen bezorgde (niet op een goede manier). “Het is maar voor vanavond, schat. Doe niet zo dramatisch,” drawlde hij, gebruikmakend van een koosnaam die ineens neerbuigend aanvoelde. “En nu je toch op bent, kun je misschien beginnen met opruimen! We hebben hier ruimte nodig.”
De brutaliteit ervan allemaal! Hier stond ik, een zieke vrouw die amper kon staan, en hij verwachtte dat ik zou opruimen na zijn onbezonnen feestje? Tranen welden op in mijn ogen. “Ik ben ziek, Tom,” raspte ik. “Het minste wat je kunt doen is wat medeleven tonen en me laten rusten.” Een grijns kroop over Tom’s gezicht en zijn stem werd koud. “Speel niet die ‘zieke’ kaart bij me. Het is maar een beetje griep. Je gaat niet dood. Ruim wat op. Je kunt het wel aan.” Hij draaide zich toen weer naar zijn vrienden en de luidruchtige tv, mij compleet negerend.
Sprakeloos en woedend stond ik daar even, het gewicht van zijn onverschilligheid drukte op me. Maar weet je wat? Dit was niet het einde van het verhaal. Ik zou niet worden behandeld als een veredelde schoonmaakster terwijl mijn man feestte. Nee, meneer. Het was tijd om de cavalerie in te schakelen. Tranen vervaagden mijn zicht terwijl ik terug strompelde naar de logeerkamer. Dit was niet de partner waarmee ik een leven had opgebouwd. Dit was een vreemdeling, een man die koos voor pizza en vrienden boven mijn welzijn. Snikkend pakte ik mijn telefoon.
Er was maar één persoon die deze situatie aankon – mevrouw Thompson, Tom’s formidabele moeder. De vrouw kon melk doen schiften met een blik, en haar aanwezigheid herinnerde zelfs volwassen mannen aan hun jeugdige misstappen. “Hallo, mevrouw Thompson?” zei ik. “Met Sandra. Ik, uh, ik heb uw hulp nodig.” Ik legde de hele situatie uit, mijn stem trilde van woede en frustratie. Stilte volgde aan de andere kant van de lijn. Toen klonk er een laag lachje door de telefoon. “Maak je geen zorgen, lieverd,” zei mevrouw Thompson uiteindelijk, haar stem doorspekt met een steely vastberadenheid die me kippenvel bezorgde (de goede soort deze keer). “Ik ben er zo.”
Een uur later ging de deurbel. Ik gluurde door de deur van de logeerkamer, een sprankje hoop bloeide op in mijn borst. Daar stond ze, mevrouw Thompson, met haar armen over elkaar en een blik die gletsjers kon doen smelten. Op het moment dat de deur openging, kwam het feest abrupt tot stilstand. Tom en zijn vrienden verstrooiden zich als kakkerlakken onder het keukenlicht, behalve dat ze in trainingsbroeken zaten en half opgegeten zakken chips en pizza vasthielden. “THOMAS,” bulderde mevrouw Thompson, haar stem weerklonk door het appartement. “Wat. Denk. Je. Dat. Je. Doet?” De kamer werd doodstil. Tom’s vrienden, met half opgegeten pizzakorstjes halverwege hun mond, leken een geest te hebben gezien.
Tom, de arme ziel, probeerde te stamelen, maar ze onderbrak hem met een vernietigende blik. Oh, jongens, dit was zo leuk. “Een feestje geven terwijl je vrouw ziek in bed ligt? En in de slaapkamer nog wel? Thomas, dit is volstrekt onaanvaardbaar!” Haar stem weerklonk door het appartement, geen ruimte voor discussie latend. Toen verzachtte haar blik en wendde ze zich tot mij. “Sandra, lieverd, ga maar terug naar bed. Ik zal deze kleine… situatie wel afhandelen.”
Er was een gevaarlijke glans in haar ogen, en een sprankje amusement flikkerde in die van mij. Deze jongens stonden op het punt een serieuze preek te krijgen (en misschien een strenge les over het belang van respect voor vrouwen). Terwijl ik langs Tom schuifelde, kon ik een beetje wraak niet weerstaan. Ik leunde in, gaf hem een mierzoete glimlach en fluisterde: “Succes, kampioen!” De blik van pure angst op zijn gezicht, in contrast met de grote ogen van zijn vrienden, was bijna genoeg om mijn griep te genezen. Bijna.
Mevrouw Thompson schraapte haar keel, het geluid scherp als een mes. “Goed, jonge mannen,” begon ze. “Laten we eens praten over enkele basisprincipes van menselijke fatsoen… zullen we?” Oh, jongens, dit werd alleen maar beter. Ik nestelde me weer in bed, een ondeugende glimlach op mijn gezicht. Vanavond zou een episch verhaal worden voor de komende jaren. De volgende drie dagen transformeerde mevrouw Thompson ons appartement in een bootcamp. Tom en zijn vrienden, ontdaan van hun zelfingenomen grijnzen, renden rond als mieren op een hete stoep. Vloeren dweilen, badkamers schrobben, was doen – noem maar op, ze maakten het schoon. Alles onder het waakzame oog van mevrouw Thompson, die bevelen gaf als een sergeant.
Bekende Nederlanders roepen op tot stoppen van De Hanslers: “Dit moet SBS 6 niet willen uitzenden”
De discussie rondom de realityserie De Hanslers is de afgelopen dagen flink opgelaaid. Waar kijkers al eerder lieten weten moeite te hebben met de sfeer in de serie, mengen nu ook meerdere bekende Nederlanders zich in het debat. Steeds meer mensen vinden dat de reeks beter van televisie kan verdwijnen, omdat het programma volgens hen een verkeerd signaal afgeeft en meer kwaad dan goed doet.
Hoewel de serie draait om het hele gezin Hansler, blijkt vooral één persoon onderwerp van gesprek: moeder Monique. Kijkers én BN’ers reageren massaal op de manier waarop zij zich opstelt tegenover haar gezinsleden, met name richting haar voormalige schoondochter Denise. En waar eerst vooral social media volstroomden met kritiek, gaan nu ook mensen uit de entertainmentwereld zich steeds nadrukkelijker uitspreken.
Steeds meer kritiek vanuit de mediawereld
Verslaggever Jordi Versteegden, die regelmatig aanschuift aan de desk van het programma Shownieuws, liet meerdere keren doorschemeren dat hij moeite heeft met het platform dat aan Monique Hansler wordt gegeven. Opvallend, omdat het programma onderdeel is van mediabedrijf Talpa, dezelfde groep achter de realityserie.
Volgens Versteegden zou een zender als SBS 6 zichzelf de vraag moeten stellen of dit écht het soort televisie is dat men wil maken. De toon is volgens hem te hard, de beelden te confronterend en de impact op betrokkenen groot.
Het is niet uitsluitend een kwestie van smaak, benadrukt hij. Volgens hem gaat het om de verantwoordelijkheid die een groot tv-bedrijf heeft richting kijkers én richting de personen die worden gevolgd.
BN’ers sluiten zich aan: “Dit moet je niet willen”
Nu mengen ook leden van het prominentenpanel van het tijdschrift Story zich in de discussie. Zij zijn unaniem kritisch. Hun belangrijkste punt: volgens hen maakt Talpa een mistake door Monique Hansler zo’n groot podium te geven.
Kunstenares Ans Markus reageert geschrokken op de manier waarop Monique zich in de serie presenteert. “Nee, dit moet je niet willen. Monique kwetst mensen, en dat hoort niet thuis op televisie. Zeker niet in deze tijd waarin respect en zorg voor elkaar zo centraal staan.”
Markus benadrukt dat televisie invloed heeft op hoe mensen met elkaar omgaan. Wanneer conflicten worden uitvergroot, kan dat volgens haar een verkeerd voorbeeld geven aan jonge kijkers.
Ook Bobbi Eden vindt dat SBS moet ingrijpen
Voormalig actrice en ondernemer Bobbi Eden schaart zich eveneens achter de oproep om de reeks te stoppen. Zij is vooral kritisch op de manier waarop negatieve interacties tussen familieleden worden uitvergroot.
Volgens haar is er in de samenleving al veel aandacht voor het tegengaan van pestgedrag. “We proberen pestgedrag juist overal te voorkomen,” zegt ze. “En dan maken we er nu een televisiesensatie van? Dat voelt dubbel, alsof kijkcijfers belangrijker zijn dan welzijn.”
Eden richt zich bovendien op zoon Mike, die volgens haar te weinig ingrijpt wanneer zijn moeder harde opmerkingen maakt. “Als vent moet je toch ergens een grens trekken? Hij had Denise moeten steunen.”
De kritiek richt zich niet op de familie als geheel
Opvallend genoeg gaat de kritiek nauwelijks over vader Peter of zoon Mike als personen; zij komen in de serie slechts sporadisch aan het woord. Het is vooral de dominante rol van Monique die veel kijkers en BN’ers zorgen baart.
Volgens sommigen is haar rol zo prominent dat de serie ongemerkt verschuift van luchtig familievermaak naar een programma waarin spanning overheerst. De vrolijke elementen waar realityshows vaak op drijven, zijn hierdoor naar de achtergrond verdwenen.
Kijkers benoemen dat vooral Denise, de ex-partner van Mike, regelmatig onderwerp lijkt te worden van kritiek of ongemakkelijke situaties. Dit zou bijdragen aan het beeld van een serie waarin eerder verdeeldheid dan warmte centraal staat.
Wat mag je verwachten van een realityserie?
Realitytelevisie draait traditioneel om herkenning, humor en authentieke interacties. Maar volgens critici verschuift De Hanslers gevaarlijk richting iets wat minder onschuldig is: het uitlichten van onderlinge conflicten om het publiek te trekken.
Steeds meer mensen uit de televisiewereld vinden dat dit soort formats zorgvuldig gewogen moeten worden. Waar ligt de grens tussen entertainment en het exploiteren van persoonlijke worstelingen? En hoe zorg je ervoor dat deelnemers zich gesteund voelen, in plaats van ter bescherming van kijkcijfers te worden blootgesteld aan situaties die hen kunnen schaden?
Deze vragen spelen niet alleen bij commerciële zenders, maar in de hele sector.
Saskia & Serge pleiten zelfs voor een verbod op schadelijke tv-formats
Ook het zangduo Saskia & Serge mengt zich in de discussie. Zij vinden dat televisieprogramma’s waarin mensen elkaar openlijk tegenwerken of negatief behandelen, helemaal niet meer van deze tijd zijn.
“Wij vinden dat alle programma’s waarin mensen elkaar bedriegen, verraden of wegstemmen, verboden zouden moeten worden. Het is een slecht voorbeeld voor jongeren,” stellen ze.
Toch plaatsen ze een nuance. Volgens het duo kan het óók waardevol zijn dat kijkers zien hoe kwetsend gedrag iemand raakt. De pijn van sommige momenten in de serie zou volgens hen ook kunnen leiden tot gesprekken over het voorkomen van groepsdruk en sociale uitsluiting.
Waarom de serie zoveel reacties oproept
De Hanslers begon als een luchtige familieréalité over een gezin met duidelijke karakters. Maar gaandeweg veranderde het gevoel bij veel kijkers. In plaats van een vrolijke reeks vol herkenbare momenten ontstond een programma waarin spanning overheerst.
De combinatie van openlijke familieconflicten, stevige uitspraken en harde onderlinge verhoudingen zorgt voor verdeeldheid. Sommige kijkers vinden het “echte televisie” — rauw en ongefilterd — maar veel anderen ervaren het als te heftig voor een gezellig avondprogramma.
De kritiek lijkt zich te concentreren op drie punten:
-
De toon van het programma – te scherp, te beladen.
-
De invloed op betrokken deelnemers – vooral op Denise.
-
De verantwoordelijkheid van de zender – waar ligt de grens bij het uitzenden van persoonlijke drama’s?
Hoe kijkt SBS 6 hiernaar?
Officiële reacties blijven vooralsnog beperkt, maar achter de schermen ontstaat naar verluidt twijfel. Eerder al werd bekend dat er minder beeldmateriaal naar talkshows werd gestuurd, om de commotie te dempen. Dat zou erop kunnen wijzen dat de zender een adempauze zoekt voordat er verdere beslissingen worden genomen.
Voor nu lijkt SBS te willen afwachten hoe de discussie zich ontwikkelt. Toch is duidelijk dat de druk vanuit kijkers én bekende Nederlanders groeit.
Is er toekomst voor De Hanslers?
Of de serie nog lang zal blijven bestaan, is de vraag. De publieke reacties zijn intens en negatief, en zelden klonk er zoveel kritiek vanuit de entertainmentwereld zelf. Wanneer meerdere gevestigde namen oproepen tot beëindiging, kan dat een kantelpunt vormen.
Wat wél zeker is: het debat over dit soort realityformats stopt niet snel. Steeds vaker klinkt de roep om programma’s te maken die bijdragen aan verbinding, positiviteit en herkenbare emoties, in plaats van conflicten en pijnpunten uit te vergroten.
Conclusie: een realityserie onder druk
Waar De Hanslers begon als een nieuw televisie-experiment, is het nu een programma dat Nederland verdeelt. Met stevige uitspraken van BN’ers en kritische geluiden vanuit het publiek staat de serie onder zware druk. De komende weken zal blijken of de zender vasthoudt aan het format, of inziet dat de grens is bereikt.