Algemeen
Man houdt pizzafeestje voor vrienden en verwacht dat vrouw de boel opruimt – ontdek haar reactie
Toen Sandra griep kreeg, organiseerde haar man een pizzafeestje voor zijn vrienden en verwachtte dat zij zou opruimen. In plaats van de rust te krijgen die ze nodig had, moest ze slim zijn. Tom leerde snel zijn les op de meest onvergetelijke manier.
Iedereen, maak je klaar! Hier is Sandra, je vriendelijke buurt huisvrouw met een verhaal. Ze zeggen wel eens dat moeilijke tijden iemands ware karakter onthullen. Welnu, de afgelopen week was een flinke uitdaging en liet me zeker zien waar mijn geliefde echtgenoot, Tom, van gemaakt is.
We hebben altijd een goede verstandhouding gehad. We verdeelden de huishoudelijke taken, communiceerden (meestal), en respecteerden elkaar in het algemeen. Dus toen de griep me raakte als een vrachtwagen, dacht ik dat Tom de zaken zou regelen terwijl ik de “koortsige kluizenaar” zou spelen in de logeerkamer. Dat doen partners toch?
Maar ik had het mis. Voordat ik mijn volledige frustratie loslaat, laat me de situatie schetsen. Daar lag ik, gewikkeld in een deken, hoestend en proestend, toen de deurbel ging. Mijn hart zonk als een steen. Gelach en luide stemmen vulden het huis. Mijn gok? Tom’s fantastische vrienden, die ons de eer aandeden op het meest ongelegen moment.
De echte pret begon toen pas. Een uur ging voorbij, elke minuut doorgebracht met het horen van het luidruchtige feest vanuit de slaapkamer. De verleidelijke geur van pizza vulde de lucht, waardoor mijn maag protesteerde. Door de nevel van mijn ziekte kon ik Tom’s bulderend gelach horen mengen met dat van de rest. Mijn nieuwsgierigheid, gevoed door sluimerende ergernis, won het uiteindelijk.
Met een donzig deken over mijn zweterige pyjama’s drapeerde, schuifelde ik naar de slaapkamerdeur. Het tafereel dat me begroette, leek zo uit een nachtmerrie van een studentenfeest te komen. Daar lagen ze, verspreid over ons bed – ja, het bed met de delicate crèmekleurige bekleding waarvan Tom had gezworen dat er nooit iemand op zou eten – omringd door lege pizzadozen en overvolle bierblikjes.
Tom keek op en zag me, maar in plaats van een schuldbewuste glimlach, werd ik begroet met een frons. “Hey,” zei hij, zijn stem druipend van ergernis, “waarom ben je uit bed?” Nou, dat was de druppel. Mijn lichaam deed pijn, mijn hoofd bonkte, en nu deed mijn man alsof ík degene was die hem lastig viel? Dit was niet de ondersteunende partner die ik dacht te hebben.
Mijn kaken klemden zich vast. “Ik kan niet rusten met al dat lawaai,” kraakte ik, mijn stem zwak maar doordrenkt van frustratie. “En waarom gebruiken jullie onze slaapkamer als feestzone?” Tom rolde met zijn ogen, een gebaar dat me normaal rillingen bezorgde (niet op een goede manier). “Het is maar voor vanavond, schat. Doe niet zo dramatisch,” drawlde hij, gebruikmakend van een koosnaam die ineens neerbuigend aanvoelde. “En nu je toch op bent, kun je misschien beginnen met opruimen! We hebben hier ruimte nodig.”
De brutaliteit ervan allemaal! Hier stond ik, een zieke vrouw die amper kon staan, en hij verwachtte dat ik zou opruimen na zijn onbezonnen feestje? Tranen welden op in mijn ogen. “Ik ben ziek, Tom,” raspte ik. “Het minste wat je kunt doen is wat medeleven tonen en me laten rusten.” Een grijns kroop over Tom’s gezicht en zijn stem werd koud. “Speel niet die ‘zieke’ kaart bij me. Het is maar een beetje griep. Je gaat niet dood. Ruim wat op. Je kunt het wel aan.” Hij draaide zich toen weer naar zijn vrienden en de luidruchtige tv, mij compleet negerend.
Sprakeloos en woedend stond ik daar even, het gewicht van zijn onverschilligheid drukte op me. Maar weet je wat? Dit was niet het einde van het verhaal. Ik zou niet worden behandeld als een veredelde schoonmaakster terwijl mijn man feestte. Nee, meneer. Het was tijd om de cavalerie in te schakelen. Tranen vervaagden mijn zicht terwijl ik terug strompelde naar de logeerkamer. Dit was niet de partner waarmee ik een leven had opgebouwd. Dit was een vreemdeling, een man die koos voor pizza en vrienden boven mijn welzijn. Snikkend pakte ik mijn telefoon.
Er was maar één persoon die deze situatie aankon – mevrouw Thompson, Tom’s formidabele moeder. De vrouw kon melk doen schiften met een blik, en haar aanwezigheid herinnerde zelfs volwassen mannen aan hun jeugdige misstappen. “Hallo, mevrouw Thompson?” zei ik. “Met Sandra. Ik, uh, ik heb uw hulp nodig.” Ik legde de hele situatie uit, mijn stem trilde van woede en frustratie. Stilte volgde aan de andere kant van de lijn. Toen klonk er een laag lachje door de telefoon. “Maak je geen zorgen, lieverd,” zei mevrouw Thompson uiteindelijk, haar stem doorspekt met een steely vastberadenheid die me kippenvel bezorgde (de goede soort deze keer). “Ik ben er zo.”
Een uur later ging de deurbel. Ik gluurde door de deur van de logeerkamer, een sprankje hoop bloeide op in mijn borst. Daar stond ze, mevrouw Thompson, met haar armen over elkaar en een blik die gletsjers kon doen smelten. Op het moment dat de deur openging, kwam het feest abrupt tot stilstand. Tom en zijn vrienden verstrooiden zich als kakkerlakken onder het keukenlicht, behalve dat ze in trainingsbroeken zaten en half opgegeten zakken chips en pizza vasthielden. “THOMAS,” bulderde mevrouw Thompson, haar stem weerklonk door het appartement. “Wat. Denk. Je. Dat. Je. Doet?” De kamer werd doodstil. Tom’s vrienden, met half opgegeten pizzakorstjes halverwege hun mond, leken een geest te hebben gezien.
Tom, de arme ziel, probeerde te stamelen, maar ze onderbrak hem met een vernietigende blik. Oh, jongens, dit was zo leuk. “Een feestje geven terwijl je vrouw ziek in bed ligt? En in de slaapkamer nog wel? Thomas, dit is volstrekt onaanvaardbaar!” Haar stem weerklonk door het appartement, geen ruimte voor discussie latend. Toen verzachtte haar blik en wendde ze zich tot mij. “Sandra, lieverd, ga maar terug naar bed. Ik zal deze kleine… situatie wel afhandelen.”
Er was een gevaarlijke glans in haar ogen, en een sprankje amusement flikkerde in die van mij. Deze jongens stonden op het punt een serieuze preek te krijgen (en misschien een strenge les over het belang van respect voor vrouwen). Terwijl ik langs Tom schuifelde, kon ik een beetje wraak niet weerstaan. Ik leunde in, gaf hem een mierzoete glimlach en fluisterde: “Succes, kampioen!” De blik van pure angst op zijn gezicht, in contrast met de grote ogen van zijn vrienden, was bijna genoeg om mijn griep te genezen. Bijna.
Mevrouw Thompson schraapte haar keel, het geluid scherp als een mes. “Goed, jonge mannen,” begon ze. “Laten we eens praten over enkele basisprincipes van menselijke fatsoen… zullen we?” Oh, jongens, dit werd alleen maar beter. Ik nestelde me weer in bed, een ondeugende glimlach op mijn gezicht. Vanavond zou een episch verhaal worden voor de komende jaren. De volgende drie dagen transformeerde mevrouw Thompson ons appartement in een bootcamp. Tom en zijn vrienden, ontdaan van hun zelfingenomen grijnzen, renden rond als mieren op een hete stoep. Vloeren dweilen, badkamers schrobben, was doen – noem maar op, ze maakten het schoon. Alles onder het waakzame oog van mevrouw Thompson, die bevelen gaf als een sergeant.
Wilfred Genee ontbrak deze week opvallend bij Vandaag Inside. Voor vaste kijkers is dat direct nieuws, want de presentator staat bekend als iemand die vrijwel nooit een uitzending overslaat. Toch was zijn stoel zowel gisteren als vanavond leeg. Niet vanwege onenigheid, ziekte of een conflict achter de schermen, maar om een veel menselijkere reden: Genee heeft bewust besloten om eerder dan gepland met vakantie te gaan.
Een zeldzame afwezigheid
Wie Vandaag Inside regelmatig volgt, weet dat Wilfred Genee normaal gesproken het anker van de tafel is. Hij leidt de gesprekken, houdt de dynamiek tussen Johan Derksen en René van der Gijp in balans en stuurt het programma inhoudelijk bij. Dat hij afwezig is, gebeurt zelden en valt daardoor extra op.
Afgelopen vrijdag kondigde Genee zelf al aan dat hij de laatste twee afleveringen voor de kerstperiode niet zou presenteren. Hij gaf daarbij aan dat hij toe was aan rust en besloot het seizoen iets eerder af te ronden dan zijn tafelgenoten.
Na een intens televisiejaar, met dagelijkse uitzendingen, mediaverplichtingen en nevenprojecten, kiest Genee bewust voor herstel en ontspanning. Het besluit is vooraf afgestemd met de redactie en de zender.
Thomas van Groningen neemt het over
De presentatie wordt tijdelijk waargenomen door Thomas van Groningen. Hij is voor kijkers geen onbekende en heeft eerder laten zien het programma in goede banen te kunnen leiden. Zijn stijl verschilt van die van Genee, maar sluit voldoende aan bij de opzet van Vandaag Inside om de continuïteit te bewaren.
Opvallend is dat Hélène Hendriks deze rol niet op zich neemt. Dat is geen inhoudelijke keuze, maar een praktische. Hendriks is momenteel volop bezig met de voorbereidingen voor De Oranjewinter, het programma dat volgende week start en op hetzelfde tijdstip wordt uitgezonden als Vandaag Inside. Haar agenda laat daarom geen ruimte voor extra presentatiewerk.
Rust na een intens seizoen
Voor Genee was het afgelopen jaar allesbehalve rustig. Naast Vandaag Inside presenteerde hij andere programma’s, was hij actief als interviewer en betrokken bij meerdere mediaformats. De dagelijkse druk van live televisie vraagt veel, zowel mentaal als fysiek.
Door twee afleveringen eerder te stoppen, creëert hij ruimte om op te laden. Dat is geen overbodige luxe in een medialandschap waarin de werkdruk hoog ligt en presentatoren voortdurend zichtbaar moeten zijn.
De keuze past in een bredere trend waarin bekende tv-gezichten vaker open zijn over de noodzaak van balans en herstel.
Afwezigheid is eerder uitzondering dan regel
Dat Wilfred Genee nu ontbreekt, is extra opvallend omdat hij normaal gesproken vrijwel altijd aanwezig is. De laatste keer dat hij een uitzending miste, was begin dit jaar, toen er bij hem thuis brand was uitgebroken.
Destijds ontstond er een opmerkelijk moment: Genee werd aanvankelijk vervangen, maar verscheen later alsnog in de studio. Hij meldde toen dat de situatie thuis onder controle was en dat hij niets meer kon doen.
Achteraf bleek dat die beslissing thuis niet onomstreden was.
Kritiek vanuit huis
In een uitzending van Shownieuws liet Genees echtgenote Lily weten dat zij zich op dat moment alleen had gevoeld. Terwijl zij bezig was met het afhandelen van de nasleep van de brand, vertrok Wilfred naar de studio.
Volgens haar was het juist een moment geweest waarop steun belangrijk was. Die uitspraak maakte indruk, omdat het liet zien hoe dun de scheidslijn kan zijn tussen professionele verplichtingen en privéverantwoordelijkheid.
Die ervaring lijkt bij Genee te hebben meegespeeld in zijn huidige keuze. Dit keer kiest hij duidelijk voor rust en afstand, zonder halve maatregelen.
Begrip bij collega’s en kijkers
Binnen de redactie en onder collega’s is er begrip voor het besluit. Genee heeft het programma jarenlang gedragen en laat zien dat hij verantwoordelijkheid neemt voor zijn eigen welzijn.
Ook onder kijkers klinken vooral begripvolle reacties. Velen vinden het logisch dat iemand na een intens jaar even pas op de plaats maakt. Zeker in een programma dat dagelijks wordt uitgezonden, is continu presteren geen vanzelfsprekendheid.
Dat Vandaag Inside ondanks zijn afwezigheid gewoon doorgaat, laat bovendien zien hoe stevig het format staat.
Wat betekent dit voor de toekomst?
De afwezigheid van Genee is tijdelijk. Na de feestdagen wordt hij weer verwacht aan tafel, wanneer het programma het nieuwe jaar aftrapt. Er is geen sprake van structurele veranderingen of een vertrek.
Zijn korte vakantie onderstreept vooral dat zelfs de meest zichtbare televisiepersoonlijkheden soms afstand nodig hebben. Het is een signaal dat rust geen zwakte is, maar een noodzakelijke voorwaarde om scherp te blijven.
Een bewuste keuze
Waar Genee eerder nog koos om zelfs tijdens een privésituatie in de studio te verschijnen, maakt hij nu een andere afweging. Die ontwikkeling zegt veel over hoe hij zijn rol tegenwoordig ziet: professioneel, betrokken, maar met meer oog voor grenzen.
In een medialandschap waarin alles altijd doorgaat, is het soms juist opvallend als iemand even níét verschijnt. Dat maakt deze afwezigheid niet spectaculair, maar wel betekenisvol.
Tot slot
Wilfred Genee ontbreekt deze week bij Vandaag Inside omdat hij bewust eerder met vakantie is gegaan. Geen drama, geen conflict, maar een weloverwogen besluit na een druk seizoen. De presentatie ligt tijdelijk in handen van Thomas van Groningen, terwijl Hélène Hendriks zich voorbereidt op haar eigen programma.
Na de feestdagen keert Genee terug, uitgerust en klaar voor een nieuw hoofdstuk. Voor nu laat zijn afwezigheid vooral zien dat zelfs vaste gezichten soms even mogen verdwijnen — om daarna sterker terug te komen.