Algemeen
LLDL deelneemster Romana wil alleen bereden worden door ervaren mannen
In het populaire televisieprogramma ‘Lang Leve de Liefde’ komen allerlei onderwerpen aan bod, maar er is één onderwerp dat telkens terugkeert: de bodycount, oftewel het aantal s*ksuele partners dat iemand heeft gehad. Dit onderwerp komt ook naar voren in de aflevering met Romana en Daniël, waarbij de discussie over s*ksuele ervaring en de maatschappelijke normen daaromheen opnieuw wordt aangewakkerd.
Bodycount en Publieke Opinie
Tegenwoordig willen veel mensen weten wat de bodycount van hun potentiële partner is. Dit betekent dat ze nieuwsgierig zijn naar het aantal mensen met wie de ander intiem is geweest. Algemeen heerst de publieke opinie dat mannen een hogere bodycount mogen hebben dan vrouwen. Vrouwen worden vaak bekritiseerd als ze veel s*ksuele partners hebben gehad, terwijl mannen eerder bewondering of goedkeuring ontvangen voor hetzelfde gedrag.
Een voorbeeld hiervan zagen we eerder in ‘Lang Leve de Liefde’, waar deelnemer Aron geschokt was door het aantal bedpartners van zijn date Sanne. Hoewel dit de overheersende maatschappelijke mening weergeeft, zijn er steeds meer vrouwen die zich verzetten tegen deze dubbele standaard en pleiten voor gelijkwaardigheid.
Romana’s Standpunt
In de aflevering met Romana en Daniël komt het onderwerp bodycount opnieuw ter sprake. Romana vindt het onrechtvaardig dat vrouwen anders worden beoordeeld dan mannen als het gaat om hun s*ksuele verleden. Ze vraagt zich hardop af waarom vrouwen als ‘slet’ worden bestempeld als ze veel s*ksuele partners hebben gehad, terwijl mannen een schouderklopje krijgen voor hetzelfde gedrag. Romana maakt duidelijk dat ze deze dubbele standaard echt niet begrijpt.
De reden die vaak wordt aangevoerd, is dat het voor vrouwen gemakkelijker zou zijn om s*ksuele partners te vinden dan voor mannen. Het idee is dat een vrouw simpelweg in haar vingers kan knippen om s*ks te hebben, terwijl mannen meer moeite moeten doen om een partner te vinden.
Daniël’s Nieuwsgierigheid
Tijdens hun gesprek toont Daniël interesse in Romana’s bodycount. Romana weigert echter om dit op televisie te delen, omdat ze het niet belangrijk vindt. Ze legt uit dat ze liever een relatie heeft met een man die meer s*ksuele ervaring heeft. Daniël stelt dat ervaring iets is wat je kunt leren, maar Romana blijft standvastig in haar mening. Ze zegt duidelijk: “Ik ben geen rijschool,” waarmee ze bedoelt dat ze geen onervaren partner wil die ze alles moet leren.
S*ksuele Ervaring en Relaties
De discussie tussen Romana en Daniël werpt een licht op een breder maatschappelijk debat over s*ksuele ervaring en de verschillende verwachtingen die aan mannen en vrouwen worden gesteld. Het idee dat mannen meer s*ksuele ervaring moeten hebben om als ‘gewild’ of ‘mannelijk’ te worden gezien, terwijl vrouwen juist gediscrimineerd worden voor dezelfde ervaringen, is een diepgewortelde dubbele standaard. Deze normen zijn vaak gebaseerd op ouderwetse opvattingen over genderrollen en s*ksualiteit.
Verandering in Zicht?
Er is een groeiende beweging onder vrouwen om deze dubbele standaard te doorbreken en te pleiten voor gelijke behandeling ongeacht het aantal s*ksuele partners. Vrouwen zoals Romana in ‘Lang Leve de Liefde’ brengen dit gesprek naar voren, en hun openheid draagt bij aan een breder bewustzijn en acceptatie van diverse s*ksuele ervaringen.
In moderne relaties draait het steeds meer om wederzijds respect, communicatie en gelijkwaardigheid. S*ksuele ervaring wordt steeds meer gezien als een persoonlijke kwestie die niets afdoet aan iemands waarde of capaciteit om een goede partner te zijn. Het is belangrijk dat zowel mannen als vrouwen zich vrij kunnen uiten zonder angst voor stigmatisering.
De Impact van Televisieprogramma’s
Programma’s zoals ‘Lang Leve de Liefde’ spelen een belangrijke rol in het normaliseren van deze gesprekken. Door dergelijke onderwerpen openlijk te bespreken, helpen ze om taboes te doorbreken en een eerlijker beeld te schetsen van moderne relaties. Dit kan bijdragen aan een samenleving waarin iedereen, ongeacht hun s*ksuele verleden, met respect en begrip wordt behandeld.
Een Blik op de Toekomst
De hoop is dat gesprekken zoals die van Romana en Daniël uiteindelijk zullen leiden tot een bredere maatschappelijke verandering. Een wereld waarin mensen niet worden beoordeeld op basis van hun bodycount, maar op basis van hun karakter, waarden en hoe ze anderen behandelen. Het is een kwestie van tijd voordat de dubbele standaard rond s*ksuele ervaring volledig verdwijnt, en programma’s zoals ‘Lang Leve de Liefde’ zijn een stap in de juiste richting.
In de tussentijd is het aan ieder individu om open en eerlijk te zijn over hun eigen ervaringen en verwachtingen, en om anderen met dezelfde openheid en respect te behandelen. S*ksualiteit is een persoonlijk aspect van ons leven dat ons niet zou moeten definiëren, maar eerder een onderdeel is van wie we zijn als geheel. Door deze gesprekken voort te zetten, kunnen we bijdragen aan een meer inclusieve en begripvolle samenleving.
Krijgen ag*nten in Bureau Utrecht betaald voor hun deelname? Peter en Eduard geven eindelijk duidelijkheid
Het televisieprogramma Bureau Utrecht, waarin programmamaker Ewout Genemans een jaar lang meeliep met p0litieagenten in de Domstad, is inmiddels uitgegroeid tot een van de grootste kijkcijferhits van het moment. Het programma geeft een unieke inkijk in het dagelijkse werk van agenten en laat zien wat er gebeurt achter de schermen van een p0litieteam dat voortdurend schakelt tussen meldingen, emoties, veiligheid en menselijkheid.
Met inmiddels zeven seizoenen binnen de bredere Bureau-reeks — waarvan Bureau Burgwallen, Bureau Arnhem en Bureau Rotterdam eerdere successen waren — heeft Bureau Utrecht opnieuw een groot publiek weten te boeien. Veel kijkers raken geïnteresseerd in de agenten achter het uniform en stellen vragen over hun dagelijkse werk, hun motivatie en hun ervaringen met de camera’s.
Een van de meest gestelde vragen gaat over de deelname zelf: krijgen de agenten betaald voor hun rol op televisie? Het antwoord zorgt voor veel verbazing, en dat geven Peter en Eduard — twee van de populairste agenten uit de reeks — helder in een recent interview.
Een kijkje achter de schermen dat miljoenen mensen raakt
In het zevende seizoen van de serie volgen we een divers team van agenten: Rebecca, Ellen, Lennart, Kiki, Kirsten, Naomi, Yannick, Frank, Maikel, en natuurlijk het duo Peter en Eduard. Iedere aflevering laat zien wat er op straat gebeurt, maar ook wat je normaal niet ziet: de emoties, de hectiek, het geduld, de humor en de saamhorigheid in het team.
Het succes van Bureau Utrecht komt niet alleen door de spannende meldingen die worden afgehandeld, maar vooral door de menselijkheid van de agenten. Kijkers leren hen beter kennen en ontdekken dat achter iedere agent ook gewone mensen schuilgaan die hun werk met passie doen, maar soms ook worstelen met lastige situaties.
Dat maakt de vraag over financiële compensatie des te relevanter: met zoveel kijkers, zoveel impact en zoveel betrokkenheid zou je verwachten dat de agenten extra beloond worden voor hun deelname. De werkelijkheid blijkt echter heel anders.
Krijgen de agenten betaald voor Bureau Utrecht?
In een gesprek met Veronica Superguide worden Peter en Eduard — twee publiekslievelingen — gevraagd of zij een vergoeding ontvangen voor hun deelname aan het televisieprogramma.
Hun antwoord is verrassend simpel én eerlijk:
“Nee hoor, was het maar waar!”
Er wordt dus géén extra vergoeding uitgekeerd aan de agenten die meedoen. Voor velen komt dat onverwacht, omdat de mediawereld bekendstaat om flinke vergoedingen voor mensen die op televisie verschijnen. Denk aan realityprogramma’s, talentenshows of documentaires: deelnemers ontvangen daar vaak wel een financiële compensatie.
In Bureau Utrecht is dat anders. De agenten doen mee als onderdeel van hun werk, en de opnames vinden plaats tijdens hun reguliere diensten. De extra uren, intensiteit of publieke aandacht leveren dus geen extra financiële beloning op.
Waarom doen de agenten dan wél mee?
De logische vervolgvraag is: waarom zou je op nationale televisie verschijnen als je er niet extra voor betaald krijgt?
Daar hebben Peter en Eduard beiden een duidelijk, maar verschillend antwoord op.
Eduard: bijdragen aan begrip voor het p0litiewerk
Eduard vertelt dat zijn motivatie vooral ligt in het creëren van begrip voor het vak. Hij wil graag laten zien wat agenten dagelijks meemaken en hoeveel druk er soms op hen ligt.
Hij zegt:
“Ik wil mensen laten zien wat wij als p0litie allemaal over ons heen krijgen. Dat verhaal wilde ik graag voortzetten.”
Voor hem draait deelname dus om transparantie en maatschappelijke impact. Door de camera’s een jaar lang mee te nemen, hoopt hij dat kijkers meer inzicht krijgen in hoe breed en uitdagend het p0litiewerk werkelijk is — van kleine buurtconflicten tot emotioneel zware meldingen.
Peter: twijfels, een duwtje in de rug en onverwacht succes
Peter had juist een heel andere start. Hij bekent dat hij lange tijd twijfelde of hij zich moest opgeven. De deadline kwam steeds dichterbij en zelfs een kwartier voor het verstrijken van die tijd had hij zijn inschrijving nog niet verstuurd.
Volgens Peter was het uiteindelijk een collega die de knoop doorhakte:
“We moesten ons voor een bepaalde datum opgeven en een kwartiertje voor de deadline had ik dat nog niet gedaan.”
Het blijkt een beslissing te zijn geweest die zijn leven op onverwachte manieren veranderde. Peter groeide in razend tempo uit tot een van de meest geliefde agenten van de serie. Op sociale media ontvangen hij en Eduard talloze positieve berichten, waardoor ze een vaste schare fans hebben opgebouwd.
Peter is dankbaar voor die steun, maar blijft tegelijkertijd nuchter:
“Je weet van tevoren dat het kan gebeuren, dus het hoort er een beetje bij. Maar wat het echt met je doet als persoon, dat weet je pas achteraf.”
Hij benadrukt dat hij niet bekend wil staan als een televisiepersoonlijkheid:
“Ik wil bekendstaan om het werk dat ik laat zien. Ik ben gewoon Peter, niet de nieuwe Daan.”
Met de verwijzing naar ‘de nieuwe Daan’ doelt hij op Daan — een collega-agent uit eerdere Bureau-reeksen — die eveneens enorm populair werd door zijn televisieoptredens.
Publieke waardering als grootste beloning
Hoewel de agenten geen extra vergoeding ontvangen, blijkt dat waardering van kijkers een belangrijke rol speelt in hun motivatie. Veel kijkers sturen berichten via Instagram, laten complimenten achter onder filmpjes, of spreken hen aan op straat.
Kijkers waarderen vooral:
-
de geduldige toon die de agenten aannemen,
-
hun humor tijdens stressvolle situaties,
-
de menselijke manier waarop ze met burgers omgaan,
-
en hun uitleg over waarom bepaalde keuzes worden gemaakt.
Door het programma ontstaat er meer begrip voor het p0litiewerk. Burgers zien niet alleen de incidenten zelf, maar ook de gesprekken, overwegingen, emoties en dilemma’s die voorafgaan aan beslissingen.
Voor Peter en Eduard voelt dat als een vorm van erkenning die verder gaat dan een financiële vergoeding. Het laat zien dat hun werk ertoe doet en dat het publiek hen ziet als mensen die zich met hart en ziel inzetten voor de veiligheid van anderen.
Waarom Bureau Utrecht zo goed werkt voor televisie
Dat Bureau Utrecht zo’n enorme hit is, heeft meerdere redenen. De serie combineert:
-
actie met rustige observaties,
-
spanning met humor,
-
emotie met professionaliteit,
-
en kwetsbare momenten met krachtige interventies.
Ewout Genemans weet het p0litiewerk toegankelijk te maken zonder sensatiezucht, waardoor de serie bijzonder geschikt is voor een breed publiek. Van jongeren die nieuwsgierig zijn naar de praktijk van het blauwe uniform tot volwassenen die willen begrijpen wat er speelt in hun eigen wijk: de serie toont het allemaal.
Daarnaast zijn de agenten herkenbare figuren geworden. Niet als sterren, maar als gewone mensen die toevallig een bijzondere baan hebben.
De impact van bekendheid op het dagelijks leven van een agent
Hoewel Peter en Eduard hun bekendheid omarmen, blijft de realiteit dat ze ook gewoon op straat moeten werken. Dat betekent dat ze soms worden herkend tijdens een dienst, aangesproken door bewoners of gecomplimenteerd door voorbijgangers.
Peter zegt hierover dat bekendheid “een beetje bij het programma hoort”, maar dat hij graag wil dat mensen hem vooral zien als p0litieman, niet als televisiegezicht.
Zijn nuchtere houding en oprechte manier van communiceren maken hem geliefd. Dat is misschien wel de grootste reden waarom kijkers zo graag naar hem en zijn collega’s kijken.
Conclusie: geen extra geld, wel een groot publiek dat meeleeft
Agenten die deelnemen aan Bureau Utrecht krijgen geen vergoeding voor hun rol op televisie. Toch kiezen zij ervoor om mee te doen om een reden die misschien nog waardevoller is: om het echte p0litiewerk zichtbaar te maken, begrip te creëren en te laten zien hoe veelzijdig en menselijk hun vak is.
Peter en Eduard veroverden de harten van kijkers door hun eerlijkheid, humor en professionaliteit. Dat zij dit zonder extra betaling doen, versterkt wellicht nog meer hoe authentiek hun inzet is.
En precies dat maakt Bureau Utrecht tot een van de meest geliefde en besproken tv-programma’s van dit moment.