Algemeen
Beau van Erven Dorens in tranen: ”Zoon al 2 dagen vermist”
Beau van Erven Dorens heeft een moeilijke week achter de rug. Hij kan zijn tranen niet bedwingen als zijn zoon Jan twee dagen onbereikbaar is tijdens zijn backpackavontuur in Azië. De onzekerheid en angst hebben diepe indruk op hem gemaakt, wat hij openhartig deelt in zijn column in het AD.
Jan gaat Backpacken
In de afgelopen jaren heeft Beau niet stilgezeten, en het resultaat is een groot gezin met een elftal kinderen, die nu grotendeels hun eigen levens leiden. Hoewel het logisch is dat zijn kinderen opgroeien en hun eigen weg vinden, brengt dit ook de nodige stress met zich mee. Beau vraagt zich voortdurend af of alles wel goed gaat zonder zijn toezicht. Deze zorgen worden versterkt nu zijn achttienjarige zoon Jan besloten heeft om te gaan backpacken in Azië.
Vermist in Laos
Beau staat normaal gesproken continu in contact met Jan, maar deze week ging het helemaal mis. In zijn column vertelt hij dat hij twee hele dagen niets van zijn zoon heeft gehoord. “Telefoon geeft geen gehoor, berichten komen niet aan.” Jan zou zich in het noorden van Laos moeten bevinden, maar Beau weet dat niet zeker. “Hij is in zijn eentje. Achttien jaar. Verdomme.”
De situatie veroorzaakt grote paniek in huize Van Erven Dorens. “Ik word om drie uur ’s nachts wakker en pak meteen mijn telefoon. Stilletjes, om haar niet wakker te maken.” Beau’s onrust is duidelijk voelbaar als hij beschrijft hoe hij in het midden van de nacht naar WhatsApp grijpt. “Mijn vingers vliegen naar WhatsApp… Mijn ademhaling slaat over. Heeft hij geantwoord? Nee… Weer niks. Ik zie maar één vinkje.”
De Angsten van een Vader
Beau kan het niet meer aan. “We maken ons zorgen. Twee dagen lang hebben we ons sterk gehouden,” schrijft hij. De angsten die hem teisteren zijn intens en soms irrationeel. “Er hoeft maar één engerd te zijn, die daar ’s nachts de tent open ritst. Of een rebellengroep. China vind ik ook eng.” Hij vreest dat zijn zoon in gevaar is, misschien wel het slachtoffer van een verschrikkelijke situatie. “Ik ben bang dat hij door ‘enge Chinezen’ is vermalen tot babi pangang.”
Opluchting en Blijdschap
Het gezin is in diepe paniek en de angst lijkt geen einde te kennen. “Om zeven uur ’s ochtends breng ik Selly thee op bed. Ze heeft nauwelijks geslapen. We omhelzen elkaar snikkend.” Dan, plotseling, komt er een bericht van Jan. Hij had simpelweg slecht bereik gehad. De opluchting en blijdschap die Beau en zijn vrouw ervaren, zijn onbeschrijfelijk. “We dansen van geluk. Is alles toch nog goedgekomen.”
Reflecties op Ouderschap
Dit incident heeft Beau aan het denken gezet over het ouderschap en de uitdagingen die het met zich meebrengt. Het grootbrengen van kinderen, vooral als ze volwassen worden en hun eigen weg gaan, is een proces vol zorgen en onzekerheden. Beau’s ervaring met Jan’s verdwijning benadrukt de kwetsbaarheid en de diepe emotionele betrokkenheid die ouders voelen voor hun kinderen, ongeacht hun leeftijd.
De Onmiskenbare Liefde van een Vader
Beau’s angst en bezorgdheid voor Jan zijn een krachtig bewijs van de onvoorwaardelijke liefde die hij voor zijn kinderen voelt. Het laat zien hoe sterk de band tussen ouder en kind kan zijn, zelfs als ze fysiek ver van elkaar verwijderd zijn. De ervaring heeft Beau niet alleen veel stress bezorgd, maar ook laten inzien hoe belangrijk het is om vertrouwen te hebben in zijn kinderen en hun vermogen om op eigen benen te staan.
Terugblik en Vooruitzicht
Na de opluchting van het horen dat Jan veilig is, kijkt Beau terug op de afgelopen dagen met gemengde gevoelens. Hij beseft dat zijn angsten soms irrationeel waren, maar ook dat ze voortkwamen uit een diepe liefde en zorg voor zijn zoon. Het incident heeft hem doen inzien hoe belangrijk het is om los te laten en vertrouwen te hebben in de keuzes van zijn kinderen.
De Realiteit van Opvoeden
Opvoeden is een voortdurende balans tussen beschermen en loslaten. Beau’s ervaring onderstreept de uitdagingen en de vreugden van het zien opgroeien van kinderen. Het herinnert ouders eraan dat, ondanks de angst en de zorgen, het essentieel is om kinderen de ruimte te geven om hun eigen avonturen te beleven en te leren van hun eigen ervaringen.
Een Hoopvolle Toekomst
Voor Beau en zijn gezin eindigde deze beproeving gelukkig goed. Het incident heeft hem echter ook waardevolle lessen geleerd over vertrouwen en het belang van communicatie. Hij beseft dat, hoe moeilijk het ook kan zijn, het belangrijk is om kinderen hun eigen weg te laten vinden en hen te ondersteunen in hun zoektocht naar onafhankelijkheid.
Beau van Erven Dorens’ verhaal over zijn zoon Jan is een krachtige herinnering aan de emoties en zorgen die ouders doormaken. Het toont de diepgaande impact van liefde en zorg op het ouderschap en benadrukt de noodzaak om vertrouwen te hebben in de veerkracht en zelfstandigheid van onze kinderen. Terwijl Beau terugkijkt op deze uitdagende week, doet hij dat met een hernieuwd gevoel van dankbaarheid en een sterker vertrouwen in de toekomst.
Beau van Erven Dorens: Er is veel bravoure, en de wereld is eng https://t.co/QvzvCxTmPd
— AD Show (@ADshownieuws) June 23, 2024
In het Net5-programma Het Blok draaide een ogenschijnlijk onschuldige verbouwing in een oud ziekenhuisgebouw uit op een scène die zo uit een horrorfilm lijkt te komen. Wat begon als een eenvoudige klus, het doortrekken van een kabeltje in een verouderd gebouw, resulteerde in een macabere ontdekking: menselijke resten die tussen het stof en puin in een eeuwenoude kelder lagen verborgen.
Een macabere ontdekking
Schedeldelen, dijbenen en zelfs losse vingerkootjes werden gevonden onder de vloer van het voormalige Sint Catharina’s Gasthuis in Grave. Johan van Kampen, de gemeentelijk archeoloog, bevestigde dat het niet geheel onverwacht was. “Er stond daar sinds de 13de eeuw een oud ziekenhuis,” zei hij, alsof het niets was. Van Kampen voegde toe dat het gebouw ook een kapel en begraafplaats had, waardoor het niet vreemd was dat er menselijke resten gevonden werden. Maar voor de deelnemers van Het Blok die gewoon aan het klussen waren, was dit een schok van een andere orde dan een scheve draagbalk.
De reactie van de archeoloog
De archeoloog probeerde de situatie te kalmeren door te zeggen dat de botten waarschijnlijk dateren van tussen 1500 en 1750. Een vage uitspraak die de kijker zeker niet geruststelde. Toch werd er één set botten geïdentificeerd als ‘waarschijnlijk van een man’, maar dat bracht weinig geruststelling voor de mensen die, zonder waarschuwing, deze ontdekking meemaakten.
Damage control en verder onderzoek
De gevonden resten zijn inmiddels herbegraven op de gemeentelijke begraafplaats, maar de vraag blijft wat er nog meer onder de vloer ligt te rusten. Van Kampen vermoedt dat er nog meer skeletten te vinden zijn, mogelijk wel tot vier meter diep. Maar het lijkt erop dat verder onderzoek niet nodig wordt geacht. “Alles onder controle,” wordt er gezegd, maar de kijker kan zich afvragen of dat echt het geval is.
Het Blok blijft doorgaan
Ondanks de macabere ontdekking, gaat het programma gewoon verder. Vanaf 28 april kunnen kijkers nog steeds gezellig meedoen met de verbouwing, terwijl het huis waar ze aan klussen blijkbaar vol zit met geschiedenis die nog niet helemaal met rust is gelaten. Het lijkt erop dat Het Blok een stuk grimmiger is dan we ooit hadden kunnen vermoeden.