Algemeen
Moeder op zoek naar hulp omdat dochter zich identificeert als vos
Een vrouw vroeg onlangs advies over hoe ze moest omgaan met haar 13-jarige stiefdochter die zichzelf identificeerde als vos.
De stiefmoeder, Jill, wist niet goed hoe ze moest reageren nadat ze had ontdekt dat de tiener zichzelf beschouwde als een ’therian’ – iemand die zich identificeert met een dier.
“Ze draagt een masker en een staart en heeft een YouTube-kanaal waarop ze rondspringt als een vos in een heel korte short,” legde Jill uit op de podcast over geestelijke gezondheid The Dr. John Delony Show. Ze voegt eraan toe dat de biologische moeder van het meisje dit gedrag blijkbaar aanmoedigt wanneer ze bij haar is.
Twilight zone
Dr. John wees erop dat hij probeert “meelevend” te zijn en zei: “Ik heb mijn hele carrière met jonge mensen gewerkt, zoals tieners en jonge volwassenen, dus niets verbaast me.”
Hij gaf echter toe: “Maar het feit dat hier een naam voor is… Ik heb het gevoel dat we in de Twilight zone zitten.”
Jill ging verder: “Daarom contacteer ik je: omdat ik het helemaal niet meer weet. Ik ben geschokt. Het is een heel ding op zich, er is een naam voor, er is terminologie voor en er zijn dingen die kwetsend voor hen zijn.”
Invloed van stiefdochter op haar jongere zusje
Jill onthulde ook dat haar stiefdochter haar negenjarige biologische dochter heeft beïnvloed om zich als therian te identificeren. Ze identificeert zich nu als giraf. Jill vertelde dat de stiefdochter met kerst een video had geplaatst van haar jongere kinderen… zij en haar man waren hier pas later achtergekomen.
“Als je kind zich als giraf wil verkleden om in de achtertuin te rennen, heb ik daar geen inherent probleem mee. Maar niet dat ze zich als giraf gaat verkleden als je uit eten gaat. Ze gaat zich niet kleden als een giraf als er vrienden langskomen,” legde Dr. John Delony uit over het stellen van grenzen aan de voorkeuren van het kind.
De gevaren van livestreamen
Verder sprak Dr. John over de gevaren van het toestaan dat een jong meisje livestreamt. “De meerderheid van de kijkers zijn waarschijnlijk volwassen mannen. Als je een kind een smartphone geeft, geef je ze geen toegang tot de wereld – je geeft de wereld toegang tot hen.” Hij versterkte hiermee het feit dat het online gedrag van het jonge meisje haar zou kunnen blootstellen aan seksuele kinderlokkers.
Dr. John benadrukte de behoefte aan “sterke” ouders die standvastig zijn in hun regels: “Je wilt dat ze zich op haar 26e omdraait en zegt: ‘Die twee mensen hebben altijd voor me gevochten en ze gaven echt om me.” Voor de negenjarige stelde hij voor om haar fantasie de vrije loop te laten en er tegelijkertijd voor te zorgen dat ze begreep dat ze geen giraf is.
Jill was het daarmee eens en zei dat ze het giraffenspel van haar dochter prima vond zolang het een creatieve uitlaatklep bleef en ze niet op zoek ging naar online bevestiging. Dr. John bevestigde dat online aandacht een “goedkope versie is van wat bevestiging is” en voegde eraan toe: “Maar voor vele miljoenen kinderen die een smartphone vasthouden, is het alles wat ze hebben.”
Verder sprak Dr. John over de noodzaak van open communicatie binnen gezinnen en het belang van het stellen van grenzen die zowel veiligheid als zelfexpressie mogelijk maken. Hij benadrukte dat het cruciaal is om kinderen te helpen navigeren in de digitale wereld zonder hun welzijn in gevaar te brengen.
Hij raadde ouders aan om betrokken te zijn bij de online activiteiten van hun kinderen en om hen te leren over de risico’s van internetgebruik. “Het gaat erom dat je er bent voor je kinderen en ze de ondersteuning geeft die ze nodig hebben,” zei hij. “We moeten hen helpen begrijpen wat gezond gedrag is, zowel online als offline.”
Jill bedankte Dr. John voor zijn inzichten en gaf aan dat ze de adviezen zou opvolgen om haar dochters te helpen een evenwicht te vinden tussen hun fantasiewereld en de realiteit.
Felle woordenwisseling in de Kamer: debat over verkiezingsuitslag en migratiebeleid krijgt onverwachte wending
Tijdens een verder technisch debat over de verkiezingsuitslag kreeg de Tweede Kamer te maken met een opvallend moment. FvD-Kamerlid Lidewij de Vos nam het woord tijdens een interruptie en richtte zich fel tot Rob Jette, die zij aansprak op uitspraken die hij tijdens de campagne had gedaan. Het moment veranderde de sfeer in de Kamer en zorgde voor een debat dat nog lang na resonantie veroorzaakte.
Campagnebeloften onder de loep
Volgens De Vos had Jette in de campagne een duidelijke belofte gedaan: de instroom van migranten terugbrengen en op termijn beter beheersbaar maken. In haar optiek was die belofte onvoldoende waargemaakt. Ze hield hem nauwkeurig passages uit interviews en speeches voor waarin hij sprak over het “beperken van de instroom”, en stelde dat het gevoerde beleid volgens haar eerder het tegenovergestelde resultaat had opgeleverd.
Het was duidelijk dat haar woorden impact hadden. De spanning in de zaal liep merkbaar op, vooral toen een aantal andere Kamerleden aandachtig begon mee te luisteren. Wat eerder klonk als een gebruikelijke interruptie, groeide uit tot een centraal moment in het debat.
Rob Jette verdedigt zijn standpunt
Rob Jette reageerde zichtbaar behoedzaam op de kritiek. Hij benadrukte dat Nederland gebonden is aan internationale afspraken, en dat veranderingen op het gebied van migratie niet met één nationaal besluit kunnen worden afgedwongen. Volgens hem vraagt het migratiedossier om Europese samenwerking, zorgvuldigheid en realisme.
De Vos vond die uitleg ontoereikend. In haar ogen werd al jaren verwezen naar Europese verplichtingen, waardoor echte stappen uitbleven. Ze vroeg zich hardop af welke partij nog verantwoordelijkheid neemt wanneer het telkens blijft bij verwijzen naar regels, verdragen of procedures. De stilte die na haar woorden viel, liet zien dat haar opmerkingen breed binnenkwamen.
Een verschuiving in de Tweede Kamer
De Vos wees vervolgens op een groeiende beweging binnen de Kamer. Waar een strenger migratiebeleid eerder vooral door rechtse partijen werd uitgedragen, wordt die koers volgens haar inmiddels door meerdere partijen onderschreven. Ze verwees naar de verkiezingsprogramma’s van onder meer VVD, CDA, D66 en GroenLinks-PvdA, waarin allemaal varianten staan van het streven om de totale instroom te beperken.
Volgens haar is de verkiezingsuitslag een duidelijk signaal van de kiezer. “De samenleving heeft gesproken,” benadrukte ze, “en van partijen wordt nu verwacht dat zij die woorden omzetten in concrete besluiten.” Ze noemde daarbij dat ongeveer 117 zetels in de Kamer vertegenwoordigd worden door partijen die in hun programma’s spreken over het terugbrengen van de instroom.
Druk op gemeenten en woningmarkt
In haar betoog verwijst De Vos ook naar maatschappelijke zorgen die steeds vaker naar voren komen. Gemeenten geven al langer aan dat zij moeite hebben met het vinden van opvanglocaties. Daarnaast speelt de woningmarkt een belangrijke rol in de discussie: starters kunnen moeilijk aan een betaalbare woning komen en sommige regio’s ervaren extra druk op voorzieningen.
De Vos haalde rapportages aan waarin wordt beschreven dat migratie een van de factoren is die bijdraagt aan de druk op de woningmarkt. Tegelijkertijd benadrukte ze dat gemeenten financiële uitdagingen ervaren als zij noodopvang moeten organiseren, wat zorgt voor extra spanning tussen het Rijk en lokale overheden.
Een samenleving op zoek naar duidelijkheid
In haar bijdrage ging De Vos ook in op het bredere maatschappelijke debat. Ze stelde dat veel Nederlanders behoefte hebben aan duidelijke grenzen, heldere afspraken en een gevoel van overzicht. Volgens haar heeft de publieke opinie in de afgelopen periode een versnelde verschuiving doorgemaakt, mede door incidenten die veel aandacht kregen in de media.
Hoewel Kamerleden doorgaans terughoudend zijn om op emotionele gebeurtenissen in te gaan, wees De Vos erop dat maatschappelijke gebeurtenissen de toon van het gesprek onvermijdelijk beïnvloeden. Het publiek wil volgens haar dat de politiek verantwoordelijkheid neemt en transparant is over de keuzes die worden gemaakt.
Kiezersvertrouwen en geloofwaardigheid
Een belangrijk deel van haar betoog richtte zich op vertrouwen. De Vos stelde dat de geloofwaardigheid van meerdere partijen nu ter discussie staat. Tijdens de campagnes spraken zij zich uit voor een beperking van de instroom, en volgens haar is het nu aan diezelfde partijen om die woorden in de praktijk te brengen.
Ze waarschuwde dat het vertrouwen van kiezers verder zal afnemen als er opnieuw grote plannen worden gemaakt zonder zichtbare resultaten. “De kiezer kijkt mee,” zei ze, “en beoordeelt op daden, niet op goede bedoelingen.”
Concrete maatregelen versus nieuwe commissies
De Vos riep het kabinet en de Kamer op om niet opnieuw te vervallen in het instellen van werkgroepen of commissies die maandenlang onderzoek doen. Volgens haar is dat in het verleden vaak gebeurd, terwijl de situatie in de tussentijd nauwelijks veranderde.
Als mogelijke maatregelen noemde ze onder meer tijdelijke beperkingen op het aantal aanvragen en het opnieuw bespreken van internationale afspraken. Voor sommige partijen gaan die voorstellen te ver; andere fracties willen juist dat de Kamer alle opties onderzoekt. Het leidde tot verhitte reacties, maar ook tot nieuwe allianties tussen partijen die zich eerder minder fel mengden in het debat.
Remigratie als onderwerp van gesprek
De Vos bracht ook remigratie ter sprake — een onderwerp dat al sinds de jaren tachtig onderdeel is van het beleid. Zij vindt dat bestaande regelingen meer onder de aandacht moeten komen en dat er gekeken moet worden naar verbeteringen voor mensen die vrijwillig willen terugkeren.
Hoewel dit deel van haar betoog op tegenstand stuitte, kreeg zij opvallend genoeg ook steun van enkele lokale bestuurders die meepraten over de praktische uitvoering van migratiebeleid in hun gemeenten.
Politiek op een kruispunt
Het debat liet zien dat migratie allang geen randthema meer is, maar een centraal onderdeel van de politieke agenda. Steeds meer partijen zien dat de samenleving om duidelijkheid vraagt. Tegelijkertijd is het een dossier waar juridische, internationale en morele aspecten elkaar raken — wat tot complexe afwegingen leidt.
De Vos benadrukte dat de Kamer op een cruciaal moment staat. “Wie nu blijft wachten,” sprak ze, “riskeert niet alleen verlies van vertrouwen, maar ook verlies van verbinding met de mensen voor wie wij hier zitten.”
Wat gebeurt er nu?
De komende weken staan nieuwe overleggen gepland waarin partijen verder praten over migratie, opvang en instroom. De vraag is of er daadwerkelijk een gezamenlijke koers ontstaat, of dat politieke verschillen opnieuw leiden tot vertraging en langdurige onderhandelingen.
Wat duidelijk is: het debat van vandaag zette het onderwerp opnieuw op scherp. De Vos maakte haar standpunt helder, en meerdere partijen zullen de komende tijd moeten laten zien of ze de uitgesproken ambities uit hun verkiezingsprogramma’s waarmaken.