Algemeen
Moeder op zoek naar hulp omdat dochter zich identificeert als vos
Een vrouw vroeg onlangs advies over hoe ze moest omgaan met haar 13-jarige stiefdochter die zichzelf identificeerde als vos.
De stiefmoeder, Jill, wist niet goed hoe ze moest reageren nadat ze had ontdekt dat de tiener zichzelf beschouwde als een ’therian’ – iemand die zich identificeert met een dier.
“Ze draagt een masker en een staart en heeft een YouTube-kanaal waarop ze rondspringt als een vos in een heel korte short,” legde Jill uit op de podcast over geestelijke gezondheid The Dr. John Delony Show. Ze voegt eraan toe dat de biologische moeder van het meisje dit gedrag blijkbaar aanmoedigt wanneer ze bij haar is.
Twilight zone
Dr. John wees erop dat hij probeert “meelevend” te zijn en zei: “Ik heb mijn hele carrière met jonge mensen gewerkt, zoals tieners en jonge volwassenen, dus niets verbaast me.”
Hij gaf echter toe: “Maar het feit dat hier een naam voor is… Ik heb het gevoel dat we in de Twilight zone zitten.”
Jill ging verder: “Daarom contacteer ik je: omdat ik het helemaal niet meer weet. Ik ben geschokt. Het is een heel ding op zich, er is een naam voor, er is terminologie voor en er zijn dingen die kwetsend voor hen zijn.”
Invloed van stiefdochter op haar jongere zusje
Jill onthulde ook dat haar stiefdochter haar negenjarige biologische dochter heeft beïnvloed om zich als therian te identificeren. Ze identificeert zich nu als giraf. Jill vertelde dat de stiefdochter met kerst een video had geplaatst van haar jongere kinderen… zij en haar man waren hier pas later achtergekomen.
“Als je kind zich als giraf wil verkleden om in de achtertuin te rennen, heb ik daar geen inherent probleem mee. Maar niet dat ze zich als giraf gaat verkleden als je uit eten gaat. Ze gaat zich niet kleden als een giraf als er vrienden langskomen,” legde Dr. John Delony uit over het stellen van grenzen aan de voorkeuren van het kind.
De gevaren van livestreamen
Verder sprak Dr. John over de gevaren van het toestaan dat een jong meisje livestreamt. “De meerderheid van de kijkers zijn waarschijnlijk volwassen mannen. Als je een kind een smartphone geeft, geef je ze geen toegang tot de wereld – je geeft de wereld toegang tot hen.” Hij versterkte hiermee het feit dat het online gedrag van het jonge meisje haar zou kunnen blootstellen aan seksuele kinderlokkers.
Dr. John benadrukte de behoefte aan “sterke” ouders die standvastig zijn in hun regels: “Je wilt dat ze zich op haar 26e omdraait en zegt: ‘Die twee mensen hebben altijd voor me gevochten en ze gaven echt om me.” Voor de negenjarige stelde hij voor om haar fantasie de vrije loop te laten en er tegelijkertijd voor te zorgen dat ze begreep dat ze geen giraf is.
Jill was het daarmee eens en zei dat ze het giraffenspel van haar dochter prima vond zolang het een creatieve uitlaatklep bleef en ze niet op zoek ging naar online bevestiging. Dr. John bevestigde dat online aandacht een “goedkope versie is van wat bevestiging is” en voegde eraan toe: “Maar voor vele miljoenen kinderen die een smartphone vasthouden, is het alles wat ze hebben.”
Verder sprak Dr. John over de noodzaak van open communicatie binnen gezinnen en het belang van het stellen van grenzen die zowel veiligheid als zelfexpressie mogelijk maken. Hij benadrukte dat het cruciaal is om kinderen te helpen navigeren in de digitale wereld zonder hun welzijn in gevaar te brengen.
Hij raadde ouders aan om betrokken te zijn bij de online activiteiten van hun kinderen en om hen te leren over de risico’s van internetgebruik. “Het gaat erom dat je er bent voor je kinderen en ze de ondersteuning geeft die ze nodig hebben,” zei hij. “We moeten hen helpen begrijpen wat gezond gedrag is, zowel online als offline.”
Jill bedankte Dr. John voor zijn inzichten en gaf aan dat ze de adviezen zou opvolgen om haar dochters te helpen een evenwicht te vinden tussen hun fantasiewereld en de realiteit.
Kijkers totaal verbijsterd door Bureau Utrecht: “Mijn hart slaat er gewoon van over”
De nieuwste afleveringen van Bureau Utrecht zorgen voor een stortvloed aan reacties op social media. Het programma, waarin Ewout Genemans meeloopt met p0litieagenten in de stad Utrecht, laat de rauwe werkelijkheid van het dagelijkse p0litiewerk zien. En die werkelijkheid komt hard binnen bij een groot deel van de kijkers. Waar eerdere seizoenen van de ‘Bureau’-reeks al indruk maakten, lijkt Utrecht tot nu toe de grootste storm aan emoties los te maken.
Het zijn vooral de fragmenten waarin ag*nten geconfronteerd worden met jongeren die zich misdragen, verbaal agressief reageren of totaal niet luisteren, die het gesprek van de avond bepalen. Kijkers zitten niet ontspannen op de bank — ze zitten met hun handen in het haar.
Heftige reacties: “Ontluisterend wat we zien”
Op X, voorheen Twitter, is de hashtag #BureauUtrecht volop trending. De berichten liegen er niet om. Veel mensen schrikken van het gedrag dat zij zien, vooral wanneer het gaat om jongeren die geen enkel respect lijken te tonen voor de p0litie.
Een kijker
schrijft:
“Het is werkelijk
ontluisterend om te zien hoe jongeren zich tegenwoordig misdragen
in confrontatie met de p0litie.”
Een ander reageert met
weemoed:
“Best naar om de fijne
stad waar ik ben opgegroeid, waar ik een geweldige jeugd heb gehad,
nu zo te zien afglijden.”
Nog iemand merkt
op:
“Respect voor de p0litie
is weg — totaal weg. Verschrikkelijk.”
Het zijn reacties die in tientallen varianten voorbij komen. Kijkers spreken van verbijstering, frustratie en soms zelfs van verdriet wanneer ze zien hoe hard de ag*nten moeten werken om situaties onder controle te krijgen. Vooral de confrontaties waarin jongeren op hoge toon praten, weglopen of grenzen opzoeken, maken veel indruk.
“Je bl0ed begint te koken” — kijkers voelen de spanning mee
Wie de timelines van social media doorscrollt, ziet niet alleen bezorgdheid, maar ook woede. Bij veel mensen raakt het p0litiewerk een gevoelige snaar. Het is alsof kijkers in hun eigen buurt meekijken, alsof de beelden niet uit een tv-programma komen, maar uit hun eigen dagelijkse omgeving.
Eén kijker
schrijft:
“Mijn bloed begint te
koken bij het zien van Bureau Utrecht.”
Een ander gaat nog een stap
verder:
“Zit Bureau Utrecht te
kijken, en dit is toch wel het afvoerputje van Nederland
hè.”
En weer iemand anders
concludeert:
“Als je Bureau Utrecht
kijkt, dan zie je dat ons land echt achteruit is
gegaan.”
Het zijn stevige uitspraken, maar ze laten precies zien wat het programma teweegbrengt: emoties, discussies en een gevoel van urgentie. Bureau Utrecht laat situaties zien die voor veel mensen ver weg lijken, maar tegelijkertijd akelig dichtbij aanvoelen.
Waarom Bureau Utrecht zó veel losmaakt
De kracht van de ‘Bureau’-reeks is altijd geweest dat kijkers een onverwacht eerlijk kijkje krijgen in het werk van de p0litie. Niet de opgeschoonde versie die we in andere programma’s zien, maar de momenten waarop ag*nten met adrenaline in hun lichaam een beslissing moeten nemen — vaak in seconden.
In Utrecht lijkt die realiteit intenser dan ooit:
-
Jongeren die ag*nten uitsch*lden
-
Mensen die zonder reden wegrennen
-
Bedreigende situaties in woonwijken
-
Noodmeldingen midden in de nacht
-
Emotionele confrontaties tijdens huisbezoeken
Kijkers zitten bovenop het werk dat normaal gesproken buiten het zicht gebeurt. Daardoor groeit het gevoel dat dit geen tv is — dit is Nederland.
Ewout Genemans, die alle afleveringen presenteert én meeloopt met de p0litie, staat middenin die situaties. Zijn rustige toon en duidelijke uitleg bieden houvast aan kijkers, maar zelfs hij kan de intensiteit van sommige momenten niet verzachten. Het programma laat de spanning zien, maar ook de menselijkheid van zowel de ag*nten als de personen die zij tegenkomen.
De pijn van ag*nten: “Wat zij moeten incasseren…”
Veel mensen hebben extra bewondering gekregen voor p0litieag*nten sinds ze Bureau Utrecht kijken. Wat ag*nten moeten incasseren — verbaal, fysiek en emotioneel — wordt door de camera’s pijnlijk duidelijk.
Kijkers
reageren:
“Ze blijven zó rustig. Ik
zou het niet kunnen.”
“Ongelooflijk wat deze
ag*nten elke dag meemaken.”
Het is dan ook niet vreemd dat het programma niet alleen een gesprek ontketent over jeugdgedrag, maar ook over waardering en ondersteuning voor ag*nten. Het p0litiewerk blijkt in de praktijk veel zwaarder dan velen dachten.
Een diepere discussie: wat zegt dit over Nederland?
De reacties gaan verder dan verbazing of woede. Op X ontstaat langzaam een bredere discussie: wat zegt Bureau Utrecht eigenlijk over de samenleving in 2025?
Voor sommigen bevestigt het programma een al langer heersend gevoel dat normen en waarden vervagen. Anderen zien het als symptoom van grotere problemen:
-
toenemende druk op gezinnen
-
sociale media die respectloos gedrag normaliseren
-
stijgende mentale problemen onder jongeren
-
een complexer wordende maatschappij voor hulpdiensten
Bureau Utrecht wordt zo een spiegel die kijkers dwingt om na te denken over waar Nederland naartoe beweegt — en hoe we daarmee moeten omgaan.
Wat is Bureau Utrecht eigenlijk?
Voor wie het programma nog
niet kent:
Bureau Utrecht is de
zevende editie van de succesvolle Bureau-reeks die begon in 2019
met Bureau Burgwallen in
Amsterdam. Sindsdien volgden onder meer edities in Rotterdam,
Eindhoven, Arnhem en Hilversum.
Het concept blijft
hetzelfde:
Ewout Genemans loopt ongeveer zes maanden mee met p0litieteams en
toont de dagelijkse realiteit van hun werk. Van meldingen en
aanhoudingen tot huisbezoeken en emotionele gesprekken — alles komt
voorbij.
Het doel van het programma is helder: de kijker een realistisch beeld geven van p0litiewerk in een grote Nederlandse stad. En met Utrecht lijkt dat effect sterker dan ooit.
Waarom kijkt heel Nederland hiernaar?
Het succes van Bureau Utrecht is te verklaren door een combinatie van factoren:
1. Herkenbaarheid
Veel kijkers wonen in eenzelfde soort wijk of stad en herkennen situaties direct.
2. Menselijkheid
De ag*nten worden niet neergezet als actiehelden, maar als gewone mensen die hun best doen.
3. Sfeer en spanning
De opnames zijn rauw en eerlijk. Een melding kan elk moment omslaan.
4. Discussies die ertoe doen
Het programma raakt aan actuele thema’s: veiligheid, jeugd, respect, druk op hulpdiensten, leefbaarheid.
Het gesprek gaat nog lang niet liggen
Bureau Utrecht blijkt niet zomaar een realityserie, maar een programma dat de kijkers raakt waar het pijn doet. Niet omdat het sensationeel is, maar omdat het een spiegel voorhoudt: dit is de samenleving waarin we leven.
Of je nu kijkt met verbazing, boosheid of bewondering voor de ag*nten — één ding is zeker: Bureau Utrecht laat niemand koud. En met elke nieuwe aflevering groeit het gesprek alleen maar verder.