Algemeen
Massa is Kassa-kijkers gaan helemaal los op Wendy: ”Keihard betrapt”
Gisteravond stond er weer een aflevering van “Familie Gillis: Massa is Kassa” op het programma. Zoals elke week laten kijkers massaal weten wat ze van bepaalde fragmenten of van de gehele uitzending vinden. Dit keer moest Wendy het flink ontgelden.
Massa is Kassa
Op vrijdagavond, een dag na “De Bauers”, moeten we het tegenwoordig doen met “Massa is Kassa”. De realityserie is inmiddels al aanbeland in het twaalfde seizoen, maar de kijkcijfers lopen steeds verder terug. Desondanks denkt Peter Gillis nog niet aan stoppen. Deze week liet hij weten dat hij ook graag seizoen 13 (en wellicht 14 en 15) wil maken. Of John de Mol daar ook zo over denkt, is maar de vraag. De vakantieparkenbaas, die zijn parken in Nederland aan een nieuwe pachter heeft overgedragen, moet immers ook nog voor de rechter verschijnen in de zaak tegen Nicol Kremers.
Maar vanavond waren Peter en zijn gezin gewoon weer op de buis te zien. In deze aflevering was er speciale aandacht voor Wendy, die druk bezig was met haar zangdebuut.
Meisje van de Handel
Eerder deze week kondigde Wendy haar eerste single aan via Instagram, en vandaag lanceerde ze deze officieel. Het nummer heet “Meisje van de handel”. Mogelijk is deze titel geïnspireerd op het nummer van Roy Donders, die in 2021 zijn liedje “Jongen van de handel” uitbracht. Hoewel Wendy zich hiermee als zangeres presenteert, blijft haar nieuwe carrièrepad niet onopgemerkt door het publiek.
Kijkers Reageren
Kijkers van de show merkten vanavond iets opvallends op: het kapsel van Wendy. Velen menen te zien dat Wendy een pruik draagt, en niet zomaar een pruik, maar volgens hen een slecht passende. Dit leidde tot een stortvloed aan reacties op social media, waarbij veel kijkers hun scherpe observaties deelden. Hier zijn enkele van die reacties:
- “Is het iemand anders ook opgevallen dat Wendy een pruik draagt? Het ziet er echt niet uit!”
- “Wendy probeert haar zangcarrière een boost te geven, maar die pruik helpt niet echt mee.”
- “Kan iemand Wendy alsjeblieft een betere pruik bezorgen? Dit is gewoon zielig.”
Reflectie op Wendy’s Zangdebuut
Ondanks de kritiek op haar uiterlijk, was Wendy’s zangdebuut een belangrijk moment voor haar. Haar nummer “Meisje van de handel” is een stap in een nieuwe richting en laat zien dat ze niet bang is om nieuwe dingen te proberen. Het is echter duidelijk dat haar verschijning op televisie minstens zo veel aandacht trekt als haar muzikale talent.
De Toekomst van Massa is Kassa
Hoewel de kijkcijfers dalen, blijft “Massa is Kassa” een bron van vermaak en discussie onder zijn trouwe kijkers. Peter Gillis’ vastberadenheid om door te gaan met de serie, ondanks juridische problemen en wisselende kijkcijfers, toont zijn toewijding aan het programma en zijn publiek. Of de show een dertiende seizoen zal krijgen, hangt mogelijk af van de besluitvorming van John de Mol en de prestaties van de huidige seizoenen.
Dit bericht op Instagram bekijken
Conclusie
“Familie Gillis: Massa is Kassa” blijft een polariserende show die zowel fans als critici aantrekt. Wendy’s nieuwe stap in de muziekwereld biedt stof tot nadenken en discussie, net zoals de show zelf dat doet. Terwijl de toekomst van de serie onzeker is, blijft het voorlopig een vaste waarde op de Nederlandse televisie.
Kijkers zullen ongetwijfeld blijven afstemmen om te zien wat er verder gebeurt met Peter, Wendy en de rest van de familie Gillis. Of Wendy’s zangcarrière zal slagen en of de show een nieuw seizoen krijgt, blijft voorlopig een open vraag. Maar één ding is zeker: “Massa is Kassa” blijft een bron van gesprek en vermaak voor velen.
RTL ligt onder vuur na het uitgebreide en emotionele interview met Martijn Krabbé in het programma RTL Tonight. De presentator, die ongeneeslijk z!ek is door uitgezaaide longk*nker, sprak dinsdagavond openhartig over zijn angsten, zijn gezin en het naderende afscheid. Het gesprek, dat plaatsvond aan zijn eigen keukentafel en werd geleid door Humberto Tan, maakte veel los bij het publiek. Waar veel kijkers het interview omschreven als indrukwekkend, eerlijk en ontroerend, klinkt er op sociale media ook stevige kritiek op de manier waarop het werd gebracht.
Een gesprek dat niemand onberoerd liet
Vanaf het eerste moment was duidelijk dat het interview geen standaard televisiegesprek zou worden. Geen studiopubliek, geen luchtige onderwerpen, maar een man die zonder omwegen sprak over de realiteit van leven met een ongeneeslijke z!ekte. Krabbé vertelde hoe zijn dagen eruitzien, hoe de nachten soms zwaarder zijn dan de dagen en hoe zijn grootste angst niet zozeer draait om zichzelf, maar om wat hij achterlaat.
Hij sprak met zachte stem, maar duidelijke woorden over zijn vrouw Deborah en hun kinderen. Over de gedachte dat zij straks zonder hem verder moeten, en hoe hij probeert hen zo goed mogelijk “achter te laten”. Juist die eerlijkheid maakte diepe indruk op veel kijkers. Tegelijkertijd riep het ook ongemak op bij een deel van het publiek, dat zich afvroeg of deze kwetsbaarheid wel thuishoort in een televisieformat.
Kritiek: ‘tranentrekkerij’ en ‘effectbejag’
Op sociale media ontstond al snel een fel debat. Met name op X uitten enkele bekende accounts hun ongenoegen. Influencer MiesBee schreef dat ze zich “onpasselijk” voelde bij wat zij omschreef als tranentrekkerij. Ze vroeg zich hardop af of Krabbé zichzelf hier wel een plezier mee deed door zo ver te gaan in zijn openheid.
Ook Marieke Derksen, dochter van een bekende mediapersoonlijkheid, liet zich kritisch uit. Volgens haar ging RTL een grens over door het gesprek zo uitgebreid en emotioneel in beeld te brengen. Zij sprak zelfs van het “uitbuiten van z!eke mensen voor goede kijkcijfers”. Die woorden vonden weerklank bij een groep kijkers die vond dat het interview te lang duurde en te veel nadruk legde op emotie.
Sommigen wezen daarbij niet zozeer naar Krabbé zelf, maar naar de rol van de zender en de interviewer. De interviewstijl van Humberto Tan werd door critici omschreven als te sturend en te gericht op het losmaken van emoties. Er werd gesproken over “effectbejag” en “smakeloze televisie”.
Net zo veel steun en bewondering
Tegenover die kritische geluiden stond echter een minstens zo grote groep kijkers die het interview juist waardeerde. Voor hen was dit geen uitbuiting, maar een zeldzaam eerlijk gesprek dat herkenning en troost bood. Onder de hashtag van het programma verschenen honderden berichten van mensen die aangaven geraakt te zijn.
Kijkers schreven dat ze onverwacht tranen in de ogen kregen, maar dat die tranen niet voortkwamen uit sensatie, maar uit menselijkheid. Velen prezen Krabbé om zijn moed om zo open te spreken over een onderwerp waar nog altijd veel taboe op rust: angst voor het einde, zorgen om nabestaanden en de rauwe werkelijkheid van ongeneeslijke z!ekte.
Een kijker schreef: “Dit is geen televisie om weg te zappen. Dit is televisie die je dwingt om even stil te staan.” Anderen benadrukten dat ze zich gesteund voelden door het gesprek, omdat ze zelf of in hun omgeving met z!ekte te maken hebben gehad.
Angst, maar ook levenslust
In het interview vertelde Krabbé dat zijn angst vooral ’s nachts toeslaat. Overdag probeert hij te leven, te lachen en geen dag te verspillen. Maar als het stil wordt, komen de gedachten. Dan maakt hij zich zorgen over hoe zijn gezin het straks zal redden. Hij vertelde dat hij zijn vrouw altijd wakker mag maken, ook midden in de nacht. Deborah bevestigde dat die gesprekken zwaar zijn, maar dat ze proberen niet in somberheid te blijven hangen.
Wat veel kijkers raakte, was de balans die het stel liet zien tussen verdriet en levenslust. Ze spraken niet alleen over afscheid, maar ook over het leven dat er nu nog is. Over kleine momenten, humor en het belang van niet vooruitlopen op wat nog komt. Die nuance maakte dat het gesprek voor velen meer was dan alleen een confronterend portret van z!ekte.
Terugblik op zijn carrière
Een ander onderdeel van het interview was de terugblik op Krabbés lange carrière. Fragmenten uit eerdere programma’s kwamen voorbij, waaronder een aflevering waarin hij een ongeneeslijk z!eke vrouw hielp om haar kinderen financieel veilig achter te laten. Dat fragment raakte hem zichtbaar, omdat hij zichzelf daarin herkende.
Hij vertelde dat hij destijds al voelde hoe belangrijk het is om praktische zaken te regelen, juist uit liefde. Dat inzicht heeft hij meegenomen in zijn eigen bevestiging. Niet vanuit angst, maar vanuit zorg en verantwoordelijkheid.
De staande ovatie die bleef hangen
Een van de meest besproken momenten was het terugzien van de staande ovatie die Krabbé kreeg tijdens het Televizierring-gala. Het applaus duurde minutenlang en maakte diepe indruk. Krabbé gaf toe dat hij zich daar ongemakkelijk bij voelde. Hij wilde niet als individu op een voetstuk worden geplaatst.
Voor hem stond die ovatie symbool voor iets groters: voor iedereen die met k*nker te maken krijgt, voor patiënten en hun naasten. Hij benadrukte dat de enorme golf aan liefde en steun die hij nu ontvangt, onlosmakelijk verbonden is met zijn z!ekte. Die gedachte stemt hem dankbaar, maar ook weemoedig.
Waar ligt de grens?
Het interview roept een bredere vraag op die verder gaat dan dit ene gesprek: waar ligt de grens tussen openheid en exploitatie? Mag televisie ruimte bieden aan zulke kwetsbare verhalen, of moet er juist terughoudendheid zijn?
Voorstanders zeggen dat juist deze openheid het onderwerp bespreekbaar maakt en mensen verbindt. Tegenstanders vrezen dat emotie te gemakkelijk wordt ingezet als middel om kijkers te trekken. Het antwoord is niet eenduidig en lijkt sterk afhankelijk van hoe de kijker het gesprek beleeft.
Een gesprek dat blijft nazinderen
Wat vaststaat, is dat het interview met Martijn Krabbé niemand onberoerd liet. Het bracht tranen, boosheid, bewondering en discussie. Voor de één was het te veel, voor de ander precies wat nodig was. Krabbé zelf leek vooral één ding te willen: eerlijk zijn, zonder opsmuk.
Misschien is dat ook de reden dat het gesprek zo’n impact had. Niet omdat het perfect was, maar omdat het menselijk was. En juist dat maakt het debat eromheen zo fel en zo begrijpelijk tegelijk.