Algemeen
Zweedse krant heeft de beelden: ’Joost Klein sloeg camera van vrouw keihard kapot’
De Zweedse krant Aftonbladet werpt zondagavond nieuw licht op het incident rond Joost Klein tijdens het Eurovisie Songfestival, in tegenstelling tot de verklaring van AvroTros.
Volgens Aftonbladet was een jonge fotografe betrokken bij het incident, waarbij haar camera beschadigd raakte door toedoen van Klein.
Een betrouwbare, anonieme bron van Aftonbladet benadrukt dat er geen twijfel bestaat over het agressieve gedrag van Klein, volgens meerdere aanwezigen.
De fotografe in kwestie zou deel uitmaken van de productie, en volgens de bron is haar hulp en ondersteuning aangeboden na het incident.
De bron meldt dat de fotografe behoorlijk aangeslagen is door wat er gebeurd is.
De European Broadcasting Union (EBU) zou niet zo hebben
gehandeld als ze het incident niet als zeer ernstig hadden
ingeschat, aldus de bron.
Aftonbladet bevestigt opnieuw dat het incident plaatsvond kort na het optreden van Klein tijdens de halve finale op donderdag.
Omdat het incident vlak naast het podium plaatsvond, zijn er meerdere getuigen.
Deze getuigen zouden het gedrag van Klein als zeer aanstootgevend hebben ervaren, volgens de bron. Als gevolg van het conflict zou de camera van de fotografe beschadigd zijn geraakt.
De nieuwe informatie van Aftonbladet werpt een ander licht op de gebeurtenissen rond het incident. Het benadrukt de ernst van de situatie en de impact ervan op de betrokkenen.
Deze onthullingen zullen ongetwijfeld bijdragen aan het voortdurende debat over de diskwalificatie van Klein en de gevolgen daarvan voor het Eurovisie Songfestival.
Het nieuwsbericht van Aftonbladet heeft de discussie rondom het incident verder aangewakkerd, zowel binnen als buiten de muziekwereld.
De beschuldigingen van agress!ef gedrag en schade aan
eigendommen hebben geleid tot verdeelde reacties onder fans en
media.
Sommigen benadrukken de ernst van de beschuldigingen en vinden dat de EBU terecht heeft gehandeld door Joost Klein te diskwalificeren.
Ze stellen dat agress!e en het beschadigen van eigendommen onacceptabel zijn, vooral in een professionele omgeving zoals het Eurovisie Songfestival.
Deze groep pleit voor strenge maatregelen om dergelijk gedrag te ontmoedigen en de veiligheid van alle betrokkenen te waarborgen.
Aan de andere kant zijn er mensen die vraagtekens zetten bij de geloofwaardigheid van de beschuldigingen.
Ze wijzen op het gebrek aan concrete bewijzen en benadrukken dat het belangrijk is om alle feiten volledig te onderzoeken voordat er conclusies worden getrokken.
Deze groep staat achter Joost Klein en dringt aan op een eerlijke behandeling en transparantie van de EBU.
De onthullingen van Aftonbladet hebben ook geleid tot
speculaties over de mogelijke gevolgen voor de toekomstige deelname
van Nederland aan het Eurovisie Songfestival.
Sommigen vrezen dat het incident de reputatie van Nederland binnen de EBU zou kunnen schaden en dat dit invloed kan hebben op de deelname van Nederlandse artiesten in de toekomstige edities van het evenement.
Het is duidelijk dat het Joost Klein-incident nog lang onderwerp van discussie zal zijn, terwijl de betrokken partijen proberen de waarheid te achterhalen en de situatie op te helderen.
In de tussentijd blijft de muziekwereld en het publiek gespannen afwachten op verdere ontwikkelingen en verklaringen van de EBU en andere relevante partijen.
Algemeen
“Niemand Was Hierop Voorbereid”: Thérèse Boer deelt foto met alle werknemers van De Librije – dit eerbetoon raakt het hele land
Een foto zegt meer dan duizend woorden, zeker als het gaat om verlies, liefde en verbondenheid. Toen Thérèse Boer, de sterke vrouw achter driesterrenrestaurant De Librije, een groepsfoto deelde van het volledige personeelsteam, werd het even stil op sociale media. De aanleiding: een bijzonder en pijnlijk moment dat velen diep raakte. Niet alleen in de culinaire wereld, maar ook ver daarbuiten.
De foto toont een indrukwekkende verzameling mensen – medewerkers van De Librije – die samenkomen in herinnering, in dankbaarheid en in eerbetoon aan Jonnie Boer. Een man die jarenlang het gezicht, de ziel en de smaak van De Librije vormde. Zijn afwezigheid op de foto is voelbaar, en precies dát maakt het beeld zo krachtig.
Een moment van stilte in beeld gevangen
Thérèse deelde de foto op haar persoonlijke socialemediakanalen. Het was geen commerciële campagne, geen promotie, geen marketing. Gewoon een foto. Maar wat die foto losmaakte, was allesbehalve gewoon. Binnen enkele uren werd het bericht honderden keren gedeeld, duizenden keren geliket en stroomden er reacties binnen van mensen die zich verbonden voelden met het verdriet – en met de schoonheid van het eerbetoon.
“Dit raakt tot in je ziel,” schreef een volger. Een ander liet weten: “Wat een kracht, wat een team, wat een liefde.” Ook collega’s uit de horeca, bekende chefs, gasten en trouwe volgers van De Librije lieten hun stem horen.
De foto symboliseert meer dan alleen een team. Het is een tastbaar bewijs van de band die binnen De Librije bestaat – een familie van collega’s die samen rouwen, herinneren én doorgaan.
Thérèse Boer: krachtig in kwetsbaarheid
Thérèse Boer staat al jarenlang bekend als het warme hart van De Librije. Niet alleen als gastvrouw, maar ook als zakelijk leider en co-creator van de unieke sfeer die het restaurant kenmerkt. Sinds het verlies van haar man Jonnie is zij de zichtbare steunpilaar van het team – een rol die zij met waardigheid en gevoeligheid invult.
In interviews benadrukte Thérèse al eerder dat De Librije niet alleen draait om gastronomie, maar ook om mensen. “Zonder onze mensen, geen Librije,” zei ze ooit. En die woorden kregen met deze foto nog meer betekenis.
In plaats van de focus op zichzelf te leggen, zette Thérèse alle medewerkers centraal. Van chef tot afwasser, van sommelier tot stagiair: iedereen stond erop. Het laat zien hoezeer het succes van het restaurant een gezamenlijke prestatie is – en hoe belangrijk collectieve rouwverwerking kan zijn.
Een zichtbaar gemis
Wat deze foto zo aangrijpend maakt, is wat erop ontbreekt. Jonnie Boer is fysiek niet meer aanwezig, maar zijn invloed is nog overal voelbaar. De manier waarop de foto is samengesteld – met ruimte, harmonie en een ingetogen sfeer – laat zien dat hij nog steeds in de harten van zijn mensen leeft.
De lege plek op de voorste rij spreekt boekdelen. Het is alsof het hele team zich even omringt met zijn geest, zijn gedachtegoed en zijn nalatenschap. Geen woorden nodig, alleen beelden. En die beelden raken.
Een team als familie
De Librije staat bekend om zijn loyaliteit aan medewerkers. Veel personeelsleden zijn al jarenlang in dienst en spreken over een werkplek waar ruimte is voor groei, waardering en onderlinge zorg. Het is dus geen toeval dat juist het personeel op deze manier wordt geëerd én zichzelf presenteert.
Voor buitenstaanders is de foto een kijkje achter de schermen. Voor insiders is het een moment van reflectie. Wie goed kijkt, ziet gezichten vol emotie, trots en respect. Er is gelachen, gehuild, gewerkt en stilgestaan. Het zijn mensen die samen een droom tot leven brachten – en die droom blijven voortzetten.
Reacties uit alle hoeken van het land
De impact van de foto reikte verder dan Zwolle. Op social media kwamen berichten binnen uit heel Nederland. Mensen die ooit bij De Librije dineerden, lieten weten hoe geraakt ze waren. Horecaprofessionals spraken hun respect uit voor de manier waarop het team zich toont. En talloze onbekenden schreven dat ze zich door deze ene foto gezien en verbonden voelden.
“Wat een mooi gebaar van Thérèse,” schreef een restauranthouder uit Maastricht. “Dit is niet alleen een eerbetoon aan Jonnie, maar ook aan iedereen die dag in dag uit werkt met hart en ziel.”
Een jonge chef-in-opleiding reageerde: “Hier wil je later bij horen. Niet alleen om het niveau, maar om de mensen.”
Het belang van rouw in teamverband
In veel bedrijven is rouw iets persoonlijks – iets wat je thuis beleeft, in stilte. Bij De Librije wordt het gedeeld, besproken, beleefd. En dat is bijzonder. Het team bleef draaien na het verlies van Jonnie, maar deed dat niet door emoties weg te stoppen. Integendeel: er was ruimte voor herinneringen, voor gesprekken, voor verbinding.
De gedeelde foto is daar een voorbeeld van. Een collectieve uiting van waardering en gemis. Een visuele erkenning dat ieder teamlid zijn of haar eigen manier heeft om Jonnie te herinneren, maar dat ze daarin niet alleen staan.
Een toekomst met herinnering
Thérèse liet in een recente verklaring weten dat De Librije doorgaat. Niet als een kopie van het verleden, maar als een eerbetoon aan wat is opgebouwd. Met respect voor Jonnie’s visie, maar ook met ruimte voor vernieuwing.
“Jonnie was nooit bang voor verandering,” zei ze. “Hij daagde ons uit om te groeien, om buiten de lijnen te kleuren. En dat blijven we doen – mét hem in gedachten.”
De gedeelde teamfoto past volledig in dat beeld. Het is een momentopname van waar het restaurant nu staat: in beweging, in verbondenheid, en met diepe wortels in het verleden.
Een beeld dat blijft hangen
In een tijd waarin beelden vaak vluchtig zijn, blijft deze foto hangen. Niet vanwege drama, maar vanwege oprechtheid. Niet omdat het moet, maar omdat het voelt als iets dat gedeeld moest worden. Het is een eerbetoon aan Jonnie. Aan de mensen die met hem werkten. En aan iedereen die ooit geraakt werd door de magie van De Librije.
Voor wie het restaurant ooit bezocht, is het een herinnering aan gastvrijheid. Voor wie er werkt, is het een symbool van trots. En voor Thérèse is het – zonder twijfel – een bewijs van liefde.
Conclusie: een foto vol betekenis
De gedeelde foto van Thérèse Boer is veel meer dan een beeld van medewerkers. Het is een moment van collectieve rouw, respect en dankbaarheid. Het raakt omdat het echt is. Omdat het laat zien dat achter elk toprestaurant mensen schuilen die elkaar vasthouden in moeilijke tijden.
De Librije is altijd meer geweest dan alleen eten. Het is een verhaal van toewijding, samenwerking en liefde voor het vak – én voor elkaar. En dankzij mensen als Thérèse, en teams als dit, blijft dat verhaal ook na moeilijke tijden verder leven.
