Algemeen
Bij deze bank moet je torenhoge kosten aftikken als je wil pinnen
Wie geld gaat pinnen, merkt soms dat er meer van hun bankrekening verdwijnt dan het opgenomen bedrag. Dit komt doordat sommige banken pinkosten in rekening brengen. In dit artikel vertellen we je welke banken kosten berekenen en hoeveel deze kosten bedragen.
Contant geld onder druk
Contant geld staat in Nederland onder druk. Het demissionaire kabinet had graag contante betalingen boven de 3.000 euro willen verbieden, maar dit is (nog) niet gelukt. Momenteel bestaat er geen limiet, maar als je aankopen van meer dan 10.000 euro met contant geld afrekent, moet de verkoper een cliëntencontrole uitvoeren om witwassen te voorkomen.
Kosten bij pinnen in het buitenland en Nederland
Wanneer je in het buitenland geld pint, weet je dat je extra kosten moet betalen. Wat minder bekend is, is dat ook in Nederland sommige banken kosten in rekening brengen voor het opnemen van contant geld. Op de website van de Rijksoverheid is te lezen dat banken deze kosten in rekening brengen omdat het gebruik van contant geld steeds duurder wordt. Banken mogen zelf bepalen of ze kosten in rekening brengen en hoeveel deze kosten zijn.
Pinkosten bij Nederlandse banken
Momenteel zijn er twee banken in Nederland die daadwerkelijk kosten in rekening brengen voor het opnemen van contant geld: Rabobank en Bunq. Vooral bij Bunq zijn deze kosten fors.
Rabobank
Bij de Rabobank kun je tot 17.500 euro per jaar opnemen zonder extra kosten. Zodra je dit bedrag overschrijdt, betaal je 5 euro plus 0,50% van het opgenomen bedrag. Dit betekent dat als je bijvoorbeeld 1.000 euro opneemt na het bereiken van de limiet, je 5 euro plus 5 euro (0,50% van 1.000 euro) betaalt, dus in totaal 10 euro.
Bunq
De situatie bij Bunq is anders. Klanten kunnen zes keer per jaar gratis contant geld opnemen. Voor de volgende vijf opnames betaal je 0,99 euro per transactie. Vanaf de twaalfde pinbeurt betaal je 2,99 euro per opname. Dit betekent dat als je vaak contant geld opneemt, de kosten snel kunnen oplopen. Stel dat je 15 keer per jaar pint bij Bunq, dan betaal je voor de laatste vier transacties 2,99 euro per keer, wat neerkomt op bijna 12 euro alleen voor deze opnames.
Waarom rekenen banken kosten aan?
Banken stellen dat de kosten voor het gebruik van contant geld stijgen. Het onderhouden van geldautomaten, het verwerken en vervoeren van contant geld en de beveiligingsmaatregelen die hiermee gepaard gaan, worden steeds duurder.
Daarnaast willen banken het gebruik van digitaal geld stimuleren, wat veiliger en efficiënter wordt geacht. Door kosten in rekening te brengen voor het opnemen van contant geld, hopen banken klanten te motiveren om vaker gebruik te maken van digitale betalingsmethoden.
Wat betekent dit voor de consument?
Voor consumenten betekent dit dat het belangrijk is om bewust om te gaan met het opnemen van contant geld, vooral als je klant bent bij Rabobank of Bunq. Het kan lonen om je pinbeurten te plannen en alleen geld op te nemen wanneer het echt nodig is.
Voor klanten die vaak contant geld gebruiken, kan het overwegen van een bank die geen of lagere kosten rekent voor het opnemen van contant geld, verstandig zijn.
Alternatieven voor contant geld
In plaats van contant geld te gebruiken, zijn er verschillende alternatieven die zowel kostenbesparend als handig kunnen zijn.
Contactloos betalen, mobiel bankieren en online transacties zijn enkele voorbeelden van digitale betalingsmethoden die door de meeste banken worden ondersteund en vaak geen extra kosten met zich meebrengen. Door deze alternatieven te gebruiken, kunnen consumenten de extra kosten vermijden die gepaard gaan met het opnemen van contant geld.
Conclusie
Het opnemen van contant geld kan bij sommige banken extra kosten met zich meebrengen. Rabobank en Bunq rekenen beide kosten, waarbij vooral Bunq hogere tarieven hanteert na meerdere opnames.
Dit maakt het belangrijk voor consumenten om bewust om te gaan met hun pinbeurten en de mogelijkheden van digitale betalingsmethoden te verkennen. Door gebruik te maken van alternatieven voor contant geld, kunnen consumenten kosten besparen en tegelijkertijd profiteren van de voordelen van digitale transacties.
Marco Borsato vierde dit jaar de feestdagen in besloten kring met zijn familie. Na een lange periode waarin zijn privéleven en naam vrijwel dagelijks onderwerp van gesprek waren, kozen de Borsato’s voor een warme, huiselijke kerst. Op sociale media verschenen verschillende beelden van het samenzijn, bedoeld om te laten zien dat het gezin ondanks alles weer dichter bij elkaar is gekomen. Wat voor de familie voelde als een moment van rust en verbondenheid, kreeg echter onverwacht een scherpe bijsmaak door een opmerking van mediacommentator Rob Goossens.
Een kerst in het teken van saamhorigheid
De Telegraaf besteedde aandacht aan de kerstviering van de familie Borsato en sprak zelfs van een ‘nieuwe traditie’. Volgens de krant was het bijzonder om te zien hoe Marco samen met zijn kinderen en andere familieleden de feestdagen doorbracht, na jaren die volledig in het teken stonden van juridische onzekerheid en publieke aandacht. Voor veel lezers voelde het als een menselijk verhaal: een gezin dat probeert vooruit te kijken en de draad weer op te pakken.
Dat beeld riep bij veel mensen sympathie op. Niet omdat alles vergeten of vergeven zou zijn, maar omdat het duidelijk maakte dat ook bekende Nederlanders behoefte hebben aan rust, familie en normaliteit. Juist rond kerst, een periode die vaak draait om verzoening en nabijheid, werd die boodschap door veel volgers herkend en gewaardeerd.
De opmerking die verkeerd viel
Rob Goossens, die bekendstaat om zijn scherpe en soms cynische commentaar op media en showbizz, besloot op het artikel te reageren via X. Onder het bericht van De Telegraaf plaatste hij slechts twee woorden: “Naakt behangen?” Wat mogelijk bedoeld was als een grap of een sarcastische verwijzing, viel bij veel mensen volledig verkeerd.
De timing en context van de opmerking maakten dat de ‘grap’ bij velen overkwam als ongepast en kwetsend. Marco Borsato werd immers recent vrijgesproken in een zware ontuchtzaak, een dossier dat jarenlang enorme impact had op zijn leven en dat van zijn familie. Juist daarom vonden veel mensen dat een dergelijke woordspeling niet alleen flauw was, maar ook respectloos.
Golf van verontwaardiging op sociale media
Binnen korte tijd stroomden de reacties onder Goossens’ bericht binnen. Gebruikers van X waren massaal boos en spraken hun afkeuring uit. Voor hen ging het hier niet om humor, maar om het natrappen van iemand die al jaren onder een vergrootglas ligt.
Een gebruiker schreef: “Hoe voelt dat nou, iemand natrappen?” Een ander was nog explicieter: “Jij hebt echt geen niveau. Humor heeft een grens en jij bent zeker geen humorist.” Anderen spraken van “platte” en “humorloze” opmerkingen en vonden dat Goossens hiermee duidelijk over de schreef ging.
Wat vooral opviel, was dat de kritiek niet alleen kwam van fans van Marco Borsato, maar ook van mensen die juist benadrukten dat vrijspraak of niet, er grenzen zijn aan wat je kunt zeggen. De consensus onder veel reageerders was dat dit geen satire of scherpe observatie was, maar een opmerking die bewust inspeelde op een pijnlijk en beladen onderwerp.
Humor versus verantwoordelijkheid
De ophef rond de tweet van Goossens raakt aan een bredere discussie over humor, satire en verantwoordelijkheid in de media. Zeker in het tijdperk van sociale media kunnen opmerkingen razendsnel een groot publiek bereiken. Wat voor de één een onschuldige grap lijkt, kan voor een ander voelen als een persoonlijke aanval.
Mediacommentatoren bevinden zich daarbij in een lastige positie. Ze worden vaak juist gewaardeerd om hun scherpe tong en relativerende humor, maar diezelfde eigenschappen kunnen ook averechts werken. In dit geval vonden veel mensen dat Goossens de context volledig uit het oog verloor en geen rekening hield met de gevoeligheid van het onderwerp.
De rol van mediacommentatoren
Rob Goossens profileert zich al jaren als ‘mediakenner’ en duidt regelmatig het gedrag van BN’ers, tv-programma’s en showbizzontwikkelingen. Daarbij schuwt hij de scherpe oneliner niet. Voor een deel van zijn publiek hoort dat bij zijn stijl. Maar critici wijzen erop dat scherpe humor iets anders is dan het maken van toespelingen op zware beschuldigingen, zeker wanneer iemand juridisch is vrijgesproken.
De kritiek op Goossens raakt daarmee ook aan de vraag: wat is de verantwoordelijkheid van iemand met een groot bereik? Moet alles kunnen, of mag er worden verwacht dat er rekening wordt gehouden met context, timing en menselijke impact?
De impact op het publieke debat
De discussie rond deze ene tweet laat zien hoe verdeeld het publiek kan reageren op humor in de media. Waar sommigen vinden dat satire per definitie moet kunnen schuren, benadrukken anderen dat er grenzen zijn, vooral als het gaat om zaken die mensen en gezinnen diep hebben geraakt.
Voor Marco Borsato zelf kwam de opmerking op een moment waarop hij juist probeerde zijn leven weer enigszins normaal in te richten. Zijn kerst met familie was geen publieke stunt, maar een privé-moment dat via media-aandacht alsnog breed werd uitgemeten. Dat zo’n moment vervolgens wordt aangegrepen voor een cynische grap, voelde voor veel mensen als onnodig hard.
Stilte vanuit Goossens
Vooralsnog heeft Rob Goossens niet uitgebreid gereageerd op de kritiek. Dat zorgt ervoor dat de discussie vooral wordt gevoerd door het publiek zelf. Sommigen vinden dat hij excuses zou moeten aanbieden, anderen denken dat hij het incident bewust laat uitdoven.
Wat de uitkomst ook wordt, duidelijk is dat deze situatie opnieuw laat zien hoe snel een enkele opmerking kan escaleren tot een bredere maatschappelijke discussie. Het gaat niet alleen over Marco Borsato of Rob Goossens, maar over de vraag hoe we met elkaar omgaan in het publieke domein.
Kerstgedachte onder druk
Ironisch genoeg speelde dit alles zich af rond kerst, een periode waarin verbinding, mildheid en reflectie centraal zouden moeten staan. Juist daarom viel de opmerking bij veel mensen extra rauw. Waar de familie Borsato probeerde de feestdagen in rust door te brengen, werd het moment overschaduwd door een debat over fatsoen en grenzen.
Voor veel X-gebruikers was het duidelijk: humor mag scherp zijn, maar niet ten koste van menselijke waardigheid. De reacties laten zien dat het publiek steeds kritischer kijkt naar hoe bekende mediafiguren omgaan met hun woorden.
Een les in publieke gevoeligheid
Of deze kwestie nog een staartje krijgt, is onduidelijk. Wat wel vaststaat, is dat de ‘grap’ van Rob Goossens bij een groot deel van het publiek verkeerd is gevallen. Het incident onderstreept hoe belangrijk context en timing zijn, zeker in gevoelige dossiers.
In een tijd waarin alles direct wordt gedeeld en beoordeeld, lijkt de ruimte voor ongenuanceerde opmerkingen kleiner te worden. Misschien is dat geen beperking van vrijheid, maar een uitnodiging tot meer zorgvuldigheid. Want soms zegt de manier waarop we reageren op andermans pijn meer over onszelf dan over degene die onderwerp van gesprek is.