Algemeen
Als een kind zijn of haar neus bedekt voor de foto, weet je maar beter wat het betekent
Ik zou mezelf niet als oud beschrijven in het grote geheel der dingen, maar het voelt alsof het internet op een unieke manier maakt dat ik me ouder en versleten voel.
Misschien herken je wat ik bedoel. Soms merk ik dat ik taal lees die ik nauwelijks begrijp, om dan te beseffen dat het Engels is, het is gewoon de hippe, nieuwe slang die de jongeren tegenwoordig gebruiken. Andere keren kom ik een nieuwe beweging tegen – neem bijvoorbeeld ‘cancelen’ – en vraag ik me af wanneer en waar ik achter ben gebleven.
Dan zijn er nog de online trends die lijken op te komen en te gaan als een zomerse oogst. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik persoonlijk aandacht heb besteed aan een van hen in het verleden, maar dat betekent niet dat ze tijdens hun korte periode in de zon niet extreem populair worden.
Sommige van dergelijke trends, zoals de ALS ice bucket challenge, zijn positieve drijfveren van liefdadigheid, waarbij mensen worden aangemoedigd om hun momentum toe te voegen aan een kracht die echte verandering in de wereld wil bewerkstelligen.
Anderen zijn misschien niet zo voordelig voor de samenleving als geheel. Anderen zijn nog steeds ronduit gevaarlijk (zie bijvoorbeeld de tide-pod challenge waarover wordt beweerd dat het in 2018 een ‘ding’ was). Nou, houd je hoeden vast, want er schijnt blijkbaar een nieuwe trend in opkomst te zijn, en het gaat voornamelijk om jonge mensen en groepsfoto’s.
Genaamd ‘neus bedekken’, de trend is vrijwel zoals geadverteerd, met mensen die hun hand gebruiken om hun neuzen te bedekken – en daarmee een groot deel van hun gezicht – om niet in foto’s te verschijnen, zelfs als ze erin zitten. Vreemd? Ja, dat denk ik ook, maar dat maakt het niet minder echt.
Naar verluidt had de trend sommige internetgebruikers doen nadenken over de mogelijkheid dat mensen elkaar een soort geheime signaal zouden sturen, maar de verklaring is eenvoudiger.
Britse opvoedingsexpert Amanda Jenner, geïnterviewd door Fabulous, zei: “Het gebruiken van covers is de enige manier waarop ze zichzelf kunnen verwijderen zonder hun ouders daadwerkelijk te kwetsen door te weigeren om in de foto te staan.
“Wij als ouders willen en dringen erop aan het moment vast te leggen, maar voor een tiener is dit een big deal. Tieners gaan door een periode waarin ze hun uiterlijk niet omarmen, bijvoorbeeld door puistjes, beugels, of ze hebben gewoon een periode in hun leven waarin ze geen zelfvertrouwen hebben.” Jenner voegde eraan toe dat ‘neus bedekken’ vooral belangrijk kan zijn voor die jongeren die bang zijn dat hun afbeelding online wordt gedeeld door leeftijdsgenoten.
“Hun leeftijdsgenoten kunnen vaak de foto delen en er grapjes over maken, wat zeer schadelijk is voor hun zelfvertrouwen en ook resulteert in schadelijke opmerkingen die kunnen leiden tot andere problemen,” zei ze. De expert ging verder met ouders die hun kinderen de praktijk zien uitvoeren: “Onthoud dat deze fase een normaal onderdeel is van opgroeien, waarbij het zoeken naar onafhankelijkheid en het vaststellen van persoonlijke grenzen belangrijke ontwikkelingsmijlpalen zijn.”
Het was een nacht die Djarno Hofland en zijn verloofde Manon Kool niet snel zullen vergeten. Wat begon als een ogenschijnlijk rustige avond, veranderde plots in een angstige race tegen de klok toen hun pasgeboren zoontje Lowen onverwacht ernstig benauwd raakte. In paniek stapten ze midden in de nacht in de auto, op weg naar het z!ekenhuis, niet wetend wat hen te wachten stond.
Schrik in de nacht
Via Instagram liet Djarno zijn
volgers weten wat er was gebeurd. In een open en emotionele
boodschap schreef hij:
“Vannacht in het z!ekenhuis
gezeten voor Lowen, die opeens geen lucht meer kreeg door al zijn
slijm.”
Bij het bericht deelde hij een foto vanuit het z!ekenhuis, waarop te zien is hoe het jonge gezin op de spoedeisende hulp zit. De vermoeidheid en spanning zijn voelbaar, maar gelukkig kon hij ook meteen geruststellend nieuws delen: “Het is allemaal goed met hem, gelukkig.”
Voor elke ouder is het een van de grootste angsten: je kind dat plotseling moeite krijgt met ademhalen. Zeker bij een baby, die zichzelf nog niet kan helpen of aangeven wat er mis is, kan zo’n situatie razendsnel escaleren. Voor Djarno en Manon voelde het dan ook alsof de tijd even stil stond.
Opluchting na angstige uren
In het z!ekenhuis werd Lowen direct onderzocht. De artsen constateerden dat hij veel slijm had, wat zijn ademhaling ernstig belemmerde. Zulke situaties komen bij jonge baby’s vaker voor, maar dat maakt de schrik voor ouders niet minder groot. Elk kuchje, elk geluidje wordt dan beladen met angst.
Na observatie en behandeling kwam gelukkig het verlossende nieuws: Lowen was stabiel en buiten gevaar. Voor Djarno en Manon viel er een enorme last van hun schouders. De opluchting na zulke uren is nauwelijks te beschrijven. Van pure paniek naar dankbaarheid – emoties die elkaar in rap tempo afwisselen.
Lowen: een wonder voor het gezin
Lowen werd afgelopen zomer geboren en was vanaf het eerste moment een bron van geluk voor het stel. Bij zijn geboorte deelden Djarno en Manon al hoe bijzonder zijn komst voor hen was. “Jij maakt ons compleet, Lowen Franky Hofland,” schreven ze toen trots. “Jij bent ons wonder, zijn geschenk.”
Dat zulke woorden extra lading krijgen na een angstige nacht als deze, is logisch. Het herinnert ouders eraan hoe kwetsbaar het leven is, maar ook hoe groot de liefde is die ze voelen.
Een hecht gezin
Djarno en Manon vormen al zes jaar een koppel en zijn sinds vorig jaar verloofd. Hun gezin groeide gestaag. Begin 2022 mochten ze hun dochter Seven Rich verwelkomen, die inmiddels een grote zus is geworden. Daarnaast heeft Djarno nog een dochter uit een eerdere relatie, waardoor het gezin al langere tijd een warme, samengestelde eenheid vormt.
Op sociale media laten ze regelmatig zien hoe belangrijk familie voor hen is. Geen perfecte plaatjes, maar eerlijke momenten: blijdschap, vermoeidheid, liefde en soms ook zorgen. Juist dat maakt dat veel mensen zich met hen kunnen identificeren.
Reacties vol steun
Onder het Instagrambericht van Djarno stroomden de reacties binnen. Volgers leefden massaal mee en wensten Lowen beterschap. Veel ouders deelden hun eigen ervaringen met nachtelijke z!ekenhuisbezoeken en lieten weten hoe herkenbaar de angst is.
“Zo heftig,
sterkte!”
“Wat een schrik, fijn dat het nu goed gaat.”
“Dit zijn nachten die je nooit meer vergeet.”
De steunbetuigingen laten zien hoe groot de betrokkenheid is. Hoewel Djarno en Manon bekende gezichten zijn, staan ze in zulke momenten vooral als ouders voor dezelfde zorgen als ieder ander.
Kwetsbaarheid van jonge baby’s
Artsen benadrukken regelmatig hoe belangrijk het is om bij ademhalingsproblemen bij baby’s direct actie te ondernemen. Overmatig slijm, verkoudheid of kleine luchtwegproblemen kunnen bij jonge kinderen snel tot benauwdheid leiden. Dat Djarno en Manon geen moment twijfelden en meteen naar het z!ekenhuis gingen, was dan ook de juiste keuze.
Voor ouders is het vaak lastig om het onderscheid te maken tussen “even aankijken” en “direct handelen”. In dit geval bleek hoe belangrijk het is om op je gevoel te vertrouwen.
Dankbaarheid overheerst
Hoewel de nacht intens en beangstigend was, overheerst bij het gezin nu vooral dankbaarheid. Dankbaarheid dat de zorg snel beschikbaar was, dat Lowen goed is behandeld en dat ze hem weer veilig in hun armen konden sluiten.
Djarno’s korte, eerlijke update zegt daarin eigenlijk alles. Geen lange uitleg, geen drama, maar een simpele boodschap: het was spannend, maar het gaat goed.
Een herinnering die blijft
Zulke momenten blijven ouders vaak bij. Ze worden onderdeel van het gezinsverhaal: die ene nacht, die ene angst, die ene opluchting. Voor Djarno en Manon zal dit ongetwijfeld een herinnering zijn die hen nog dichter bij elkaar brengt.
Voor nu lijkt de rust teruggekeerd in huize Hofland-Kool. Lowen is veilig, de ouders kunnen weer ademhalen en dochter Seven heeft haar broertje weer thuis.
En misschien is dat wel de belangrijkste boodschap die blijft hangen na deze gebeurtenis: hoe kwetsbaar het leven soms ook is, de liefde en verbondenheid binnen een gezin blijken keer op keer sterker dan de angst.