Algemeen
Prinses Mabel diepbedroefd na onverwacht overlijden van haar zusje
Na het tragische verlies van haar echtgenoot, prins Friso, moet prinses Mabel van Oranje nu omgaan met het 0verlijden van haar zusje, Nicoline Wisse Smit.
Deze droevige gebeurtenis heeft in alle stilte
plaatsgevonden.
Nicoline, die vorig jaar openbaar maakte dat ze leed aan een
agressieve vorm van k*nker, heeft ondanks haar moedige strijd
uiteindelijk verloren.
Een bron dichtbij de familie deelde met weekblad Story: “De
familie heeft besloten het nieuws privé te houden.
Nicoline is op 12 november 0verleden, en zes dagen later heeft
haar begr*fenis in besloten kring plaatsgevonden.”
Dit verlies is een zware klap voor de familie. Nicoline laat
haar partner Robert Jan Galema en hun 23-jarige dochter Lotte
achter uit haar eerdere huwelijk met ex-man Hugo Crombag.
Voor prinses Mabel, die de afgelopen maanden vaak in Nederland
was om bij haar z!eke zus te zijn, betekent dit opnieuw een
persoonlijk verlies.
Opmerkelijk was de openhartigheid waarmee Nicoline op haar
website over haar z!ekte en de uitdagingen schreef.
Ze deelde bijvoorbeeld een anekdote over een ontmoeting in een
winkel, waar de verkoper opmerkingen maakte over haar gebruinde
huid.
Nicoline schreef: “Op een gegeven moment maakte hij opmerkingen
over mijn gebruinde huid. Zal ik hem vertellen over de medicijnen
die ik slik?
Dat deze bruine huid het gevolg is van de behandeling. Maar als
ik dat doe, leidt dat tot verdere vragen.
Uitleggen dat ik amper in de zon ben geweest en dat dit
hoogstwaarschijnlijk een bijwerking is van de med!cijnen van het
Antoni van Leeuwenhoekz!ekenhuis brengt het gesprek automatisch op
k*nker.
En soms, heel soms, heb ik daar gewoon geen behoefte aan.
Dus kijk ik hem aan en zeg met een stralende glimlach: ‘Ik ben
beroepshalve zonnebankuitbater’.”
Algemeen
Moeder met hersentumor in Erasmuc MC 24/7 breekt: ´Ben helemaal nog niet klaar´
In de documentaire Erasmus MC 24/7 staat deze week Suzanne centraal, een jonge vrouw bij wie kortgeleden een hersentumor werd vastgesteld. Wat begon als een periode van lichte hoofdpijn, mondde al snel uit in een harde diagnose: een tumor van graad vier. Haar artsen gaven haar een levensverwachting van gemiddeld twintig maanden. “Het voelt als een mokerslag,” vertelt Suzanne. “Ik dacht dat ik gezond was, maar dat blijkt anders.”
Onverwachte Omstandigheden
De ontdekking van de tumor kwam als een verrassing. Suzanne had slechts een week hoofdpijn en enkele vage klachten, die ze niet als alarmerend beschouwde. Toch bleek de situatie ernstiger dan verwacht. “Dikke pech,” zegt Suzanne daarover. “Het is echt heel harde pech.” Haar zoon Ralph, die haar bij veel afspraken steunt, worstelt met de gevolgen. “Het idee dat mijn moeder er straks niet meer is, is heel moeilijk te bevatten.”
Verdriet in het Gezin
Voor Suzanne is het niet alleen zwaar vanwege haar eigen situatie, maar ook door het verdriet dat haar familie doormaakt. Negen jaar geleden verloor zij haar dochter, en nu moet zij zich voorbereiden op haar eigen afscheid. “Het is veel te vroeg, ik ben er nog niet klaar voor,” zegt ze emotioneel. Voor haar zoon Ralph is het verlies ondenkbaar: “Er zijn nog zoveel dingen die ik met mijn moeder zou willen doen, zoals samen mijn trouwdag beleven of haar advies vragen.”
Behandeling in het Erasmus MC
In het Erasmus MC wordt Suzanne met veel zorg omringd door technici en laboranten, waaronder Andy en Nicole, een echtpaar dat samenwerkt om haar behandeling zo draaglijk mogelijk te maken. Andy maakt een bestralingsmasker voor haar, terwijl Nicole betrokken is bij de bestraling zelf. “Ik hoop haar wat extra tijd te kunnen geven,” zegt Nicole.
Persoonlijke Betrokkenheid
Voor Nicole raakt Suzanne’s situatie extra diep. Twintig jaar geleden verloor Nicole zelf haar moeder aan een soortgelijke aandoening. Deze persoonlijke ervaring versterkt haar betrokkenheid bij Suzanne’s behandeling. “Ik weet hoe het is om zoiets mee te maken, zowel als professional als privé,” legt Nicole uit.
Suzanne’s Innerlijke Kracht
Ondanks de moeilijke omstandigheden blijft Suzanne veerkrachtig. Ze probeert haar dagelijks leven zo normaal mogelijk te houden en plant vooruit door brieven te schrijven voor haar zoon. Toch vindt ze dit moeilijk. “Het voelt alsof je je erbij neerlegt als je dit doet, en daar ben ik nog niet klaar voor,” geeft ze toe.
De Steun van het Team
Andy en Nicole doen er alles aan om Suzanne’s verblijf in het ziekenhuis zo aangenaam mogelijk te maken. Andy hoopt haar te laten lachen, zelfs tijdens moeilijke momenten. “Als ik haar een glimlach kan geven, is mijn dag geslaagd,” zegt hij. Deze persoonlijke benadering geeft Suzanne het gevoel dat ze er niet alleen voor staat.
Hoop voor de Toekomst
Hoewel de prognose zorgwekkend blijft, houdt Suzanne vast aan hoop. Ze is strijdlustig en vastbesloten om te blijven genieten van de tijd die haar rest. “Ik blijf vechten,” zegt ze. “Ik heb het gevoel dat ik de 70 kan halen.” Haar optimisme biedt inspiratie voor iedereen die met haar meeleeft.