Algemeen
Kelly Piquet is klaar met Max Verstappen omdat hij niet met haar wil trouwen
Bij een recente bruiloft in Brazilië, waar Max Verstappen en zijn vriendin Kelly Piquet aanwezig waren, heeft een TikTok-video voor opschudding gezorgd. De video laat zien hoe Kelly het traditionele bruidsboeket misgrijpt, en Max’ reactie hierop is opmerkelijk.
Het betrof de bruiloft van Max Verstappens zwager, een evenement
waarvoor het stel speciaal naar Brazilië was afgereisd. Een
hoogtepunt van de ceremonie was het moment waarop het bruidsboeket
werd gegooid, een traditie waarbij ongetrouwde vrouwelijke gasten,
waaronder Piquet, hopen het boeket te vangen, wat volgens de
traditie betekent dat zij de volgende zal zijn die trouwt.
De TikTok-video toont een opvallend moment waarbij Piquet het
bruidsboeket misgrijpt. Wat echter nog opvallender is, is de
reactie van Max Verstappen. Hij lijkt opgelucht en barst in lachen
uit. Deze uitbundige reactie lijkt echter niet goed te vallen bij
Piquet, die teleurgesteld en mogelijk beledigd lijkt door Max’
reactie.
Kelly Piquet, die vooral bekend is als de vriendin van Formule
1-coureur Max Verstappen, lijkt duidelijk niet te kunnen lachen om
de situatie. Haar gezichtsuitdrukking in de video spreekt boekdelen
en toont een mix van teleurstelling en ongenoegen.
Deze gebeurtenis werpt vragen op over de toekomstplannen van het
stel. Hoewel Max Verstappen duidelijk opgelucht lijkt dat hij
voorlopig geen huwelijksaanzoek hoeft te doen, blijft de vraag hoe
Kelly hierover denkt. Zal deze situatie leiden tot gesprekken over
hun toekomst samen?
De video die op TikTok is verschenen, biedt een interessant
inkijkje in de dynamiek tussen Verstappen en Piquet. Het is een
zeldzaam moment waarin de privéreacties van een bekend paar
publiekelijk worden vastgelegd en gedeeld.
Deze gebeurtenis bij de bruiloft kan worden gezien als een
luchtig en grappig moment in de relatie van Max en Kelly. Echter,
het zou ook een diepere betekenis kunnen hebben over hoe zij beiden
denken over de toekomst van hun relatie. Wat dit betekent voor het
stel, blijft voor nu een punt van speculatie en gesprek.
Het incident op de bruiloft heeft de gemoederen flink
beziggehouden en heeft veel reacties uitgelokt op sociale media en
in de roddelpers. Mensen hebben hun eigen interpretaties gegeven
aan Max Verstappens reactie en Kelly Piquets teleurstelling.
Sommigen speculeren dat Max’ reactie gewoon een grappige en
spontane uitbarsting was, zonder diepere betekenis. Anderen denken
dat het een indicatie kan zijn van hun relatie en toekomstplannen.
Het blijft een interessant onderwerp van discussie voor fans en
volgers van het paar.
Wat de toekomst ook moge brengen voor Max Verstappen en Kelly
Piquet, één ding is zeker: hun relatie blijft de aandacht trekken,
zowel op en naast het racecircuit. Het is een reminder dat zelfs
beroemdheden niet immuun zijn voor de alledaagse ups en downs van
de liefde. Voor nu blijft het wachten op verdere ontwikkelingen in
hun relatie en wie weet wat de toekomst zal brengen voor dit
bekende koppel.
Hieronder kun je de bewuste TikTok-video bekijken en zelf je eigen conclusies trekken over dit opmerkelijke moment op de bruiloft.
Vrijspraak Marco Borsato leidt tot felle column van Angela de Jong: “Een treurige dag voor slacht0ffers”
De vrijspraak van Marco Borsato heeft in Nederland een golf aan reacties veroorzaakt. Terwijl de rechtbank concludeerde dat er onvoldoende wettig en overtuigend bewijs was voor de beschuldigingen, laat columnist Angela de Jong in haar nieuwste stuk weten dat de uitspraak volgens haar bittersweet is. Voor de zanger en zijn familie betekent het rust en opluchting, maar volgens haar blijft het vermeende slacht0ffer met lege handen achter. Ze noemt het oordeel van de rechtbank dan ook “een treurige dag”.
“Het recht heeft gezegevierd – zo heet dat dan”
In haar column beschrijft De Jong de uitspraak op een manier die zowel afstandelijk als kritisch klinkt. Ze schrijft dat “het recht heeft gezegevierd”, maar plaatst meteen kanttekeningen. De rechtbank sprak Borsato vrij omdat er onvoldoende steunbewijs was. De Jong benadrukt dat een enkele verklaring in het Nederlandse strafrecht niet genoeg is om tot een veroordeling te komen.
Die juridische realiteit begrijpt ze, zegt ze, maar het maakt de uitkomst volgens haar niet minder pijnlijk:
“Fijn voor Borsato, zijn dierbaren en zijn vrienden, die dit de komende tijd natuurlijk aan alle kanten zullen vieren en uitbuiten in de media. En dat snap ik. Als het mijn vader was, zou ik dat waarschijnlijk ook doen.”
Met deze zin erkent ze dat opluchting vanuit de familie begrijpelijk is, maar tegelijkertijd beschouwt ze het als een dag waarop ook iemand anders, het vermeende slacht0ffer Asmara Thielen, een klap te verwerken krijgt.
“Een slacht0ffer staat met lege handen”
Waar Angela de Jong zich vooral zorgen over maakt, is de bredere boodschap die volgens haar uit de vrijspraak spreekt. Ze schrijft dat het opnieuw laat zien hoe moeilijk het voor slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag kan zijn om gerechtigheid te vinden. Zolang er geen getuigen zijn, geen beeldmateriaal bestaat en een verdachte ontkent, blijft het volgens haar bijna onmogelijk om als aangeefster gehoor te krijgen.
“Zolang er geen getuigen of video-opnames van het misbruik zijn en de dader ontkent, is het jouw woord tegen dat van een ander en heb je geen poot om op te staan.”
Volgens De Jong heeft de nu 26-jarige Asmara Thielen al langer vermoed dat haar verhaal moeilijk voet aan de grond zou krijgen. De columnist stelt dat deze realisatie schrijnend is, zeker omdat de procedure voor haar jarenlang zwaar moet zijn geweest.
De moed van Asmara volgens De Jong
De Jong noemt de aangifte van Asmara “dapper” en verwijst naar de verklaring die haar advocaat, Peter Plasman, tijdens de zittingen voorlas. De tekst raakte haar zichtbaar:
“De verklaring gaf me kippenvel,” schrijft ze.
Ze haalt meerdere passages aan die volgens haar laten zien hoe moeilijk de jaren voor Asmara zijn geweest. Zo beschrijft de verklaring hoe de jonge vrouw jarenlang worstelde met schaamte, onzekerheid en twijfel.
De Jong noemt dat herkenbaar voor veel andere mensen die grensoverschrijdend gedrag melden: gevoelens van schuld, angst en isolatie.
Daarnaast wijst ze op de angst die volgens Asmara speelde rondom haar moeder. Die werkte destijds bij de fanclub van Marco Borsato. Asmara was bang dat haar moeder zou worden ontslagen als zij zou vertellen wat er was gebeurd. Deze angst, schrijft De Jong, zou grote gevolgen voor het gezin hebben kunnen hebben.
“En wie zou haar geloven?” vraagt Asmara
zich in de verklaring hardop af.
Voor Angela de Jong is dat een kernzin: een jonge vrouw die zich
afvraagt of ze op kan boksen tegen de populariteit van een geliefde
artiest.
Volgens haar is de boodschap van Asmara’s verklaring duidelijk: het voelt alsof je je verhaal moet vertellen tegenover iemand die door het hele land bewonderd wordt — en dat maakt het extra zwaar.
Over de rol van de verdediging
In haar column uit De Jong ook kritiek op de verdediging van Borsato, het advocatenduo Carry en Geert-Jan Knoops. Volgens haar heeft de verdediging de moeder van Asmara, Nathalie, op “weinig subtiele wijze” tot dader gemaakt. Daarmee bedoelt ze dat de aandacht in de zaak deels verschoof van het gedrag van de zanger naar de rol van de moeder binnen het verhaal en de totstandkoming van de aangifte.
De Jong schrijft:
“Borsato werd ineens het slacht0ffer. Zo gaat dat dan.”
Zij vindt het opvallend dat de aangeefster weinig vroeg van de rechtbank. Geen financiële compensatie, geen langdurige celstraf, maar alleen erkenning.
Volgens De Jong maakt dat de uiteindelijke uitspraak extra zwaar voor het vermeende slacht0ffer:
“Ze wilde slechts erkenning voor wat haar is aangedaan als piepjong meisje en waar ze nog dagelijks last van had.”
“Met lege handen achterblijven” – een terugkerend patroon?
Angela de Jong plaatst de zaak in een bredere context. Zij stelt dat veel vrouwen die grensoverschrijdend gedrag melden, uiteindelijk zonder erkenning of resultaat achterblijven. Dat is volgens haar niet alleen verdrietig, maar ook een maatschappelijke kwestie waar Nederland nog niet goed raad mee weet.
In haar eigen woorden:
“Maar zoals zoveel vrouwen die seksueel misbruik hebben moeten ondergaan, staat ze nu met lege handen.”
De column eindigt daarmee niet alleen als reflectie op deze specifieke zaak, maar ook als kritiek op een systeem dat volgens haar slacht0ffers weinig ruimte biedt om hun verhaal juridisch bevestigd te krijgen.
De juridische realiteit tegenover emotionele verwachtingen
De uitspraak van de rechtbank in Utrecht draaide om bewijs. Niet om emoties, vermoedens of publieke opinie. Het strafrecht is bedoeld om uitsluitend te veroordelen als er overtuigend bewijs ligt, en dat was hier niet het geval. De rechter concludeerde dat de verklaring van Asmara te algemeen was en onvoldoende concreet om juridisch onderbouwd te worden.
Er waren geen getuigen, geen aanvullend materiaal, geen controleerbare gegevens uit het dagboek en geen onafhankelijke aanwijzingen die de inhoud van de aangifte konden bevestigen.
Juridisch gezien is de beslissing daardoor logisch; emotioneel gezien voelt het voor sommigen pijnlijk. Dat spanningsveld vormt de rode draad in De Jongs column.
Een dag met dubbele lading
De vrijspraak van Marco Borsato is voor veel mensen een moment van opluchting, vooral voor hemzelf en zijn familie. Na zes jaar onzekerheid betekent het een belangrijke stap richting herstel en rust. Tegelijkertijd illustreert Angela de Jong’s column dat een rechterlijke uitspraak ook een andere, veel minder opgeluchte kant kent: die van iemand die het gevoel heeft dat haar verhaal niet geloofd is of niet kon worden bewezen.
En precies dat maakt de gebeurtenis voor De Jong “een treurige dag”.
Conclusie
De vrijspraak van Marco Borsato heeft de juridische wereld duidelijkheid gegeven, maar heeft maatschappelijk juist nieuwe vragen opgeroepen. Hoe gaan we om met meldingen zonder bewijs? Wat betekent erkenning voor slacht0ffers? Hoe groot is de kloof tussen de juridische en de emotionele waarheid?
Angela de Jong legt in haar
column de vinger op die zere plek.
En daarmee is haar bijdrage aan het debat minstens zo veelbesproken
als de uitspraak zelf.