Algemeen
Jannie (85) gedwongen naar verzorgingshuis: “Diep teleurgesteld in mijn kinderen.”
De 85-jarige Jannie staat voor een belangrijke verandering in haar leven. Binnen enkele weken zal ze haar vertrouwde woning verlaten en intrek nemen in een verz0rgingshuis.
Voor Jannie, afkomstig uit Bergschenhoek, is dit een ingrijpende
stap. Ouderdom en de z!ekte Parkins0n maken zelfstandig wonen
steeds moeilijker voor haar.
Het dagelijkse leven, van opstaan tot huishoudelijke taken,
wordt een uitdaging. Toch gaat deze overgang niet zonder
emoties.
De 85-jarige dame, die met Parkinson kampt, blijkt dubbele
gevoelens te hebben bij haar aanstaande verhuizing naar het
verzorgingshuis.
Terwijl ze er luchtig over praat, wordt duidelijk dat haar lach
een dekmantel is voor haar diepere zorgen.
De gedachte aan het verz0rgingshuis roept een gevoel van
achteruitgang en aftakeling op, waarbij ze bang is tussen mensen te
belanden die slechts wachten op het einde.
Na 45 jaar in haar huidige woning te hebben geleefd, voelt het
idee van een nieuwe omgeving als een enge stap.
Jannie hoopte initieel dat een van haar vier kinderen haar in
huis zou nemen nu ze op leeftijd is en verzorging nodig heeft.
Ze voelt zich teleurgesteld en afgewezen door het feit dat haar
kinderen dit niet kunnen of willen doen.
De gedachte aan eenzaamheid en het idee dat haar kinderen
mogelijk niet vaak op bezoek zullen komen, brengt haar tot tranen.
De onzekerheid over de toekomst in het verzorgingshuis houdt haar
’s nachts wakker.
Terwijl Jannie het verzorgingshuis zelf niet veroordeelt en het
personeel vriendelijk vindt, is het de emotionele impact en de
onbekendheid die haar parten spelen.
De gedwongen afscheid van haar vertrouwde omgeving en routines
voelt als het loslaten van alles wat haar dierbaar is.
Ze beseft dat ze straks afhankelijk zal zijn van anderen, zelfs
voor eenvoudige dingen zoals maaltijden.
Dit verhaal roept vragen op over de zorg voor ouderen en de rol
van familie. Het toont de complexe emoties waarmee mensen
geconfronteerd worden bij levensveranderingen op latere
leeftijd.
Het zet lezers aan het denken over de keuzes die zij zouden
maken voor hun eigen ouders en wat er nodig is om ouderen een
gevoel van veiligheid, comfort en zorg te bieden tijdens deze
delicate levensfase.
Algemeen
‘Nederland neemt afscheid van contant geld’
Afgelopen woensdag was een regelrechte nachtmerrie voor Nederlandse ING-klanten.
Internetbankieren functioneerde ruim 12 uur lang niet, en hoewel
pinnen nog mogelijk was, waren de mogelijkheden beperkt.
Terwijl ING worstelde met deze technische storing, rijst de
vraag of Nederland klaar is om afscheid te nemen van contant
geld.
Het is een onderwerp dat al geruime tijd in discussie is.
De storing bij ING werd volgens het bedrijf veroorzaakt door
miscommunicatie tussen interne systemen.
Hoewel de exacte oorzaak nog steeds niet duidelijk is,
benadrukte ING dat er geen sprake was van een cyberaanval.
Dit incident werpt echter wel de vraag op of we te afhankelijk
zijn geworden van digitale banksystemen.
Benno de Winter, een ICT-expert, adviseert om altijd wat contant
geld in huis te hebben, omdat technologie kan falen.
Dit incident bij ING is daar een duidelijk voorbeeld van.
Bovendien lijken veel Nederlanders niet bereid om volledig
afscheid te nemen van contant geld.
Volgens een onderzoek uitgevoerd door Hart van Nederland onder
bijna 3.300 respondenten, wil slechts 13 procent van de
ondervraagden dat contant geld uit onze samenleving verdwijnt.
Een overweldigende meerderheid van 87 procent is hier tegen.
Dit wijst erop dat contant geld nog steeds een belangrijke rol
speelt in het dagelijks leven van veel Nederlanders en dat ze zich
niet volledig willen overgeven aan digitale transacties.
De storing bij ING fungeert als een herinnering aan het belang
van diversificatie in betaalmethoden en het behouden van de
mogelijkheid om contant geld te gebruiken, zelfs in een steeds
digitalere wereld.