-

Algemeen

Eenzaamheid treft Prinses Beatrix diep: Familie laat haar in de steek

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Prinses Beatrix, ooit het stralende middelpunt van het Nederlandse koningshuis, blijft ook na haar aftreden als koningin een graag geziene gast bij culturele evenementen.

Haar recente verschijning bij het Balletgala in Amsterdam trok opnieuw de aandacht.

Maar het was niet alleen haar schitterende outfit die de aandacht trok.

Na haar bezoek aan de Nederlandse Cariben toonde Beatrix een opmerkelijke veerkracht door zich ondanks de vermoeienissen van de reis onder de balletliefhebbers te begeven.
Beatrix

Haar aanwezigheid bij dergelijke evenementen is al jaren een vaststaand feit, maar recentelijk wordt een ander aspect steeds meer zichtbaar: de eenzaamheid die de voormalige koningin omringt.
Beatrix

Waar ze ooit werd vergezeld door familieleden of hoogwaardigheidsbekleders, verschijnt Beatrix nu vaak alleen.

Deze ontwikkeling roept vragen op over de dynamiek binnen de koninklijke familie en de rol die Beatrix daarin speelt sinds haar aftreden.

Haar recente opmerking op Aruba dat ze “mooie verhalen heeft voor iedereen die wil luisteren,” benadrukt een onderliggend gevoel van gemis en een verlangen naar gezelschap.

Dit gevoel van eenzaamheid is niet nieuw. Eerdere nieuwsberichten over het koningshuis hebben al vaker gewezen op Beatrix’ behoefte aan meer contact met haar kleinkinderen en naasten.

Ze wordt vaak omschreven als een toegewijde grootmoeder en moeder, maar de drukke schema’s van haar familie laten weinig ruimte voor intieme familiebijeenkomsten.

Beatrix’ toewijding aan haar koninklijke plichten en haar liefde voor kunst en cultuur zijn onbetwistbaar, maar het lijkt erop dat deze passies niet altijd de leegte kunnen opvullen die ontstaat door het gebrek aan persoonlijke connecties.

Terwijl ze haar rol als voormalig staatshoofd met waardigheid vervult, blijft de vraag hoe ze omgaat met de stilte van het paleisleven.

Op dit moment lijkt het personeel dat Beatrix omringt meer haar familie dan haar kinderen en kleinkinderen die haar amper komen bezoeken.
Beatrix

Algemeen

“Niemand Was Hierop Voorbereid”: Thérèse Boer deelt foto met alle werknemers van De Librije – dit eerbetoon raakt het hele land

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Een foto zegt meer dan duizend woorden, zeker als het gaat om verlies, liefde en verbondenheid. Toen Thérèse Boer, de sterke vrouw achter driesterrenrestaurant De Librije, een groepsfoto deelde van het volledige personeelsteam, werd het even stil op sociale media. De aanleiding: een bijzonder en pijnlijk moment dat velen diep raakte. Niet alleen in de culinaire wereld, maar ook ver daarbuiten.

De foto toont een indrukwekkende verzameling mensen – medewerkers van De Librije – die samenkomen in herinnering, in dankbaarheid en in eerbetoon aan Jonnie Boer. Een man die jarenlang het gezicht, de ziel en de smaak van De Librije vormde. Zijn afwezigheid op de foto is voelbaar, en precies dát maakt het beeld zo krachtig.

Een moment van stilte in beeld gevangen

Thérèse deelde de foto op haar persoonlijke socialemediakanalen. Het was geen commerciële campagne, geen promotie, geen marketing. Gewoon een foto. Maar wat die foto losmaakte, was allesbehalve gewoon. Binnen enkele uren werd het bericht honderden keren gedeeld, duizenden keren geliket en stroomden er reacties binnen van mensen die zich verbonden voelden met het verdriet – en met de schoonheid van het eerbetoon.

“Dit raakt tot in je ziel,” schreef een volger. Een ander liet weten: “Wat een kracht, wat een team, wat een liefde.” Ook collega’s uit de horeca, bekende chefs, gasten en trouwe volgers van De Librije lieten hun stem horen.

De foto symboliseert meer dan alleen een team. Het is een tastbaar bewijs van de band die binnen De Librije bestaat – een familie van collega’s die samen rouwen, herinneren én doorgaan.

Thérèse Boer: krachtig in kwetsbaarheid

Thérèse Boer staat al jarenlang bekend als het warme hart van De Librije. Niet alleen als gastvrouw, maar ook als zakelijk leider en co-creator van de unieke sfeer die het restaurant kenmerkt. Sinds het verlies van haar man Jonnie is zij de zichtbare steunpilaar van het team – een rol die zij met waardigheid en gevoeligheid invult.

In interviews benadrukte Thérèse al eerder dat De Librije niet alleen draait om gastronomie, maar ook om mensen. “Zonder onze mensen, geen Librije,” zei ze ooit. En die woorden kregen met deze foto nog meer betekenis.

In plaats van de focus op zichzelf te leggen, zette Thérèse alle medewerkers centraal. Van chef tot afwasser, van sommelier tot stagiair: iedereen stond erop. Het laat zien hoezeer het succes van het restaurant een gezamenlijke prestatie is – en hoe belangrijk collectieve rouwverwerking kan zijn.

Een zichtbaar gemis

Wat deze foto zo aangrijpend maakt, is wat erop ontbreekt. Jonnie Boer is fysiek niet meer aanwezig, maar zijn invloed is nog overal voelbaar. De manier waarop de foto is samengesteld – met ruimte, harmonie en een ingetogen sfeer – laat zien dat hij nog steeds in de harten van zijn mensen leeft.

De lege plek op de voorste rij spreekt boekdelen. Het is alsof het hele team zich even omringt met zijn geest, zijn gedachtegoed en zijn nalatenschap. Geen woorden nodig, alleen beelden. En die beelden raken.

Een team als familie

De Librije staat bekend om zijn loyaliteit aan medewerkers. Veel personeelsleden zijn al jarenlang in dienst en spreken over een werkplek waar ruimte is voor groei, waardering en onderlinge zorg. Het is dus geen toeval dat juist het personeel op deze manier wordt geëerd én zichzelf presenteert.

Voor buitenstaanders is de foto een kijkje achter de schermen. Voor insiders is het een moment van reflectie. Wie goed kijkt, ziet gezichten vol emotie, trots en respect. Er is gelachen, gehuild, gewerkt en stilgestaan. Het zijn mensen die samen een droom tot leven brachten – en die droom blijven voortzetten.

Reacties uit alle hoeken van het land

De impact van de foto reikte verder dan Zwolle. Op social media kwamen berichten binnen uit heel Nederland. Mensen die ooit bij De Librije dineerden, lieten weten hoe geraakt ze waren. Horecaprofessionals spraken hun respect uit voor de manier waarop het team zich toont. En talloze onbekenden schreven dat ze zich door deze ene foto gezien en verbonden voelden.

“Wat een mooi gebaar van Thérèse,” schreef een restauranthouder uit Maastricht. “Dit is niet alleen een eerbetoon aan Jonnie, maar ook aan iedereen die dag in dag uit werkt met hart en ziel.”

Een jonge chef-in-opleiding reageerde: “Hier wil je later bij horen. Niet alleen om het niveau, maar om de mensen.”

Het belang van rouw in teamverband

In veel bedrijven is rouw iets persoonlijks – iets wat je thuis beleeft, in stilte. Bij De Librije wordt het gedeeld, besproken, beleefd. En dat is bijzonder. Het team bleef draaien na het verlies van Jonnie, maar deed dat niet door emoties weg te stoppen. Integendeel: er was ruimte voor herinneringen, voor gesprekken, voor verbinding.

De gedeelde foto is daar een voorbeeld van. Een collectieve uiting van waardering en gemis. Een visuele erkenning dat ieder teamlid zijn of haar eigen manier heeft om Jonnie te herinneren, maar dat ze daarin niet alleen staan.

Een toekomst met herinnering

Thérèse liet in een recente verklaring weten dat De Librije doorgaat. Niet als een kopie van het verleden, maar als een eerbetoon aan wat is opgebouwd. Met respect voor Jonnie’s visie, maar ook met ruimte voor vernieuwing.

“Jonnie was nooit bang voor verandering,” zei ze. “Hij daagde ons uit om te groeien, om buiten de lijnen te kleuren. En dat blijven we doen – mét hem in gedachten.”

De gedeelde teamfoto past volledig in dat beeld. Het is een momentopname van waar het restaurant nu staat: in beweging, in verbondenheid, en met diepe wortels in het verleden.

Een beeld dat blijft hangen

In een tijd waarin beelden vaak vluchtig zijn, blijft deze foto hangen. Niet vanwege drama, maar vanwege oprechtheid. Niet omdat het moet, maar omdat het voelt als iets dat gedeeld moest worden. Het is een eerbetoon aan Jonnie. Aan de mensen die met hem werkten. En aan iedereen die ooit geraakt werd door de magie van De Librije.

Voor wie het restaurant ooit bezocht, is het een herinnering aan gastvrijheid. Voor wie er werkt, is het een symbool van trots. En voor Thérèse is het – zonder twijfel – een bewijs van liefde.


Conclusie: een foto vol betekenis

De gedeelde foto van Thérèse Boer is veel meer dan een beeld van medewerkers. Het is een moment van collectieve rouw, respect en dankbaarheid. Het raakt omdat het echt is. Omdat het laat zien dat achter elk toprestaurant mensen schuilen die elkaar vasthouden in moeilijke tijden.

De Librije is altijd meer geweest dan alleen eten. Het is een verhaal van toewijding, samenwerking en liefde voor het vak – én voor elkaar. En dankzij mensen als Thérèse, en teams als dit, blijft dat verhaal ook na moeilijke tijden verder leven.

Lees verder