-

Algemeen

Zoraya (28) heeft besloten een einddatum te stellen, het leven is te zwaar voor haar

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Sinds haar achttiende heeft Zoraya Ter Beek contact met de GGD. Na talloze therapieën en medicatie heeft ze geconcludeerd dat het “leven niet lukt” en daarom heeft ze besloten een euthan*sietraject te starten.

Tot haar grote teleurstelling staat ze op een wachtlijst van maar liefst 2,5 jaar.

Voor Zoraya staat het behouden van haar eigenwaarde voorop. Ze vertelt aan RTL Nieuws dat ze haar uiterste best heeft gedaan.

“Eigenlijk wil ik niet weg, maar het leven lukt niet. Dan moet je kiezen tussen z!ek oud worden of de eer aan jezelf houden.”

Haar verleden op school was getekend door hevig pesten, wat haar somber maakte. “Als volwassene draag je dat ook nog met je mee.”

De GGZ en therapie hebben haar geholpen om hiermee om te gaan. Ondanks verbetering bleef ze echter suïcidaal. “Kijk, je leert dingen wel een plekje geven, maar therapie is nu ook weer geen wondermiddel. Dus, ja.”

Op haar 28e heeft Zoraya geen fysieke gezondheidsproblemen, maar ze verlangt simpelweg naar het beëindigen van haar leven omdat ze niet kan omgaan met haar psychische lijden.

Ze heeft contact gezocht met het Expertisecentrum Euth*nasie, nadat haar eigen huisarts en psychiater weigerden betrokken te zijn bij haar traject vanwege de complexiteit ervan. Zoraya begrijpt hun standpunt wel en zegt, “Het zijn ook gewoon mensen, he.”

Maar het blijkt niet eenvoudig om uit het leven te stappen, zoals Zoraya zelf heeft ondervonden. De wachttijd hangt af van de diagnose en de regio waar iemand woont.

Zoraya was zich bewust van de wachttijd, die online werd vermeld. Na twee jaar had ze nog steeds niets gehoord.

Telefonisch kreeg ze te horen dat ze nog minstens twee tot zes maanden extra moest wachten. Ondanks dit bleef ze haar dagelijkse bezigheden voortzetten, zoals boodschappen doen en naar de sportschool gaan. “Het leven gaat gewoon door, het kan niet op pauze,” zegt ze.

Toch is de lange wachttijd moeilijk, vooral vanwege de voortdurende onzekerheid. “Het is 2,5 jaar afvragen: waar doe ik het voor. Hoe langer het duurt, hoe moeilijker het vol te houden is.”

Bovendien voldoet Zoraya niet aan de zes wettelijke eisen voor euth*nasie bij psychisch lijden, wat betekent dat ze een afwijzing kan verwachten. Ze geeft echter aan dat als dit gebeurt, ze het waarschijnlijk zelf zal proberen.

Ze heeft nooit getwijfeld om door te zetten, ondanks de bezorgdheid van haar omgeving dat ze het misschien niet zou volhouden.

In die 2,5 jaar moest ze hen regelmatig geruststellen dat ze geen impulsieve beslissing zou nemen en geduldig zou wachten op het traject.

Inmiddels heeft Zoraya het eerste gesprek gehad en voelt ze zich weer gelukkig, hoewel dit samenviel met het 0verlijden van een vriendin door euth*nasie.

Ze moet echter nog tal van gesprekken voeren die zes tot twaalf maanden kunnen duren, en daarna wordt haar leven binnen zes weken beëindigd.

Tot die tijd probeert ze te genieten van de momenten die ze heeft. “Ik vind het leuk om koffie te drinken met mijn vriend en bezoek te krijgen van vrienden.”

Ze kan nog lachen en plezier hebben met anderen. Hoewel ze haar favoriete datum om naar het hiernamaals te gaan niet deelt, is één ding zeker: ze wil Kerstmis nog vieren omdat ze er dol op is.

Algemeen

Mary over zoon Marco: Dit gebeurde er écht achter de schermen na de vrijspraak!

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Familie Borsato komt op adem na vrijspraak: Patty Brard deelt emotioneel gesprek met moeder Mary

De dag na de vrijspraak van Marco Borsato is de rust nog lang niet teruggekeerd binnen de familie. Hoewel de rechtbank in Utrecht donderdag concludeerde dat er onvoldoende bewijs was om de zanger te veroordelen, voelt de nasleep van zes jaar spanning en onzekerheid nog steeds zwaar.

Patty Brard, die al decennialang bevriend is met de familie Borsato, vertelt in Shownieuws over een emotioneel gesprek met Mary Borsato. Volgens Patty was de vrijdag vooral een dag waarin opluchting, vermoeidheid en verwerking elkaar afwisselden.


Patty: “Mary is een soort tweede moeder voor mij”

Patty vertelt dat zij Mary onmiddellijk een bericht stuurde na het bekend worden van de uitspraak. Niet alleen uit medeleven, maar ook uit persoonlijke verbondenheid.

Ze is een soort tweede moeder voor mij, vooral in een periode waarin ik het heel moeilijk had,” legt Patty uit. “Ik heb haar meteen een paar hartjes gestuurd. En Leontine ook.”

Het gebaar lijkt klein, maar voor Patty voelde het als vanzelfsprekend. De families zijn al jaren nauw met elkaar verbonden, waardoor het juridische traject ook in haar eigen hart heeft meegespeeld.


Waar ging Marco als eerste heen?

Na de uitspraak vroeg Patty zich af waar de zanger na zo’n ingrijpend moment naartoe zou gaan.

“Je denkt dan: waar zoekt iemand steun na zes jaar spanning? Ik dacht eerst dat hij naar Mary zou gaan, maar dat bleek anders.”

Volgens Mary zocht Marco direct zijn gezin op: Leontine en de kinderen. Later voegden vrienden zich bij hen om samen stil te staan bij alles wat er gebeurd was.

“Dat vond ik mooi om te horen,” zegt Patty. “Het feit dat zijn gezin voor, achter en naast hem heeft gestaan, is zó bijzonder. Dat er na de uitspraak ruimte kwam voor een enorme ontlading, dat is heel menselijk.”


Een gevoelig moment: “Hij voelde zich weer even mens”

Mary vertelde Patty dat haar zoon voor het eerst in lange tijd weer ruimte had om over íets anders te praten dan de rechtszaak, die jarenlang zijn hele bestaan beheerste.

“Hij kon eindelijk vragen: ‘Hoe is het eigenlijk met jou?’ En dát zegt veel,” vertelt Patty zichtbaar geraakt. “Ineens voelde hij zich weer even mens.

Dat klinkt eenvoudig, maar voor iemand die zes jaar lang onder een vergrootglas heeft gestaan, lijkt het bijna een bevrijding.

Patty begrijpt hoe diep de sporen zijn die deze periode heeft achtergelaten:
“Als maanden overgaan in jaren, en het steeds om hetzelfde draait, dan slijt dat in je ziel. Het gaat nog lang duren voordat deze periode verwerkt is.”


Wat betekent de vrijspraak voor Marco’s toekomst?

Hoewel de uitspraak pas net achter de rug is, wordt er al volop gespeculeerd over een mogelijke terugkeer van de zanger op het podium. Toch lijkt Marco daar zelf nog niet klaar voor.

Na afloop zei hij:
Voor mij is weer gaan optreden even te vroeg. Het was moeilijk. Ik ga nu naar mijn gezin. Mijn carrière is onherstelbaar beschadigd.

Het is duidelijk dat Marco eerst rust en overzicht nodig heeft. Een comeback is een optie, maar niet op korte termijn.


Muziekdeskundige Ronald Molendijk: “Er moet een groot gebaar komen”

Waar Marco voorzichtig blijft, ziet Ronald Molendijk – muziekdeskundige en producer – het anders. Volgens hem moet de zanger ooit een grote stap zetten om het hoofdstuk publiekelijk af te sluiten.

Hij zegt in Shownieuws:

Marco is groot. Die pleister moet er een keer af. Je kunt wel klein beginnen, maar dan trek je elke avond een pleistertje los.”

Zijn advies is duidelijk:
“Ga weer schrijven, muziek maken, in de studio zitten, huilen, verwerken. En op een dag kondig je gewoon iets groots aan: de Johan Cruijff Arena of De Kuip.

En dan: boem. Klaar. ‘Ik ben terug.’”

Het is ambitieus, maar in de ogen van Molendijk is dat de manier waarop artiesten van dit formaat opnieuw hun plek kunnen claimen.


Nog geen tegenreactie richting aangeefster

Ondanks de opluchting na de vrijspraak is Marco op dit moment niet bezig met juridische stappen richting de aangeefster, Asmara.

Hij reageerde op de vraag of hij een tegenaangifte overweegt:
Ik ben daar absoluut niet mee bezig. De ‘wat als’-vragen zijn voor mij nu niet aan de orde.

Het past bij de toon die hij de afgelopen dagen laat horen: voorzichtig, ingetogen en gericht op rust.

Voor Marco lijkt het nu belangrijker om te herstellen van de emotionele impact en zich te richten op zijn gezin, dat jarenlang in dezelfde storm stond.


Dankbaarheid naar fans en collega’s

Tot slot sprak Marco zijn dankbaarheid uit aan iedereen die hem door de moeilijke jaren heen heeft gesteund.

Mijn collega’s die contact met mij hebben gehouden, en de fans die mij zijn blijven steunen: dankjewel.

Die dankbaarheid komt uit een diepere laag, want ondanks de stilte in de media waren er achter de schermen mensen die hem bleven bellen, berichten stuurden en zich om hem bekommerden. Dat lijkt hem zichtbaar te hebben geraakt.


Een nieuwe fase breekt aan – maar niet zonder blijvende sporen

De uitspraak markeert een keerpunt, maar geen eindpunt. De juridische fase is voorlopig afgesloten, maar de persoonlijke verwerking staat nog maar net aan het begin. Patty, die dicht bij de familie staat, voelt dat als geen ander.

Hij heeft zes jaar lang een zware last gedragen. Dat leg je niet in één dag naast je neer.

Volgens haar zal er langzaam ruimte komen voor licht, lucht en nieuwe stappen – maar alles op zijn tijd.

Voorlopig concentreert Marco zich op zijn gezin, zijn rust en het voorzichtig opbouwen van een leven dat jarenlang heeft stilgestaan. De toekomst blijft onzeker, maar de steun van zijn naasten lijkt een stevige eerste stap in een lange herstelperiode.

Lees verder