Nieuwste
Zain (12) klaagt z’n ouders aan omdat ze hem op deze wereld hebben gezet
Toen de 11-jarige Sahar voor het eerst menstrueerde, stal haar 12-jarige broer Zain een pak maandverband voor haar.
Het kopen ervan zou te veel opvallen, omdat hun ouders,
getraumatiseerde vluchtelingen zonder papieren, vrezen dat ze
uitgehuwelijkt wordt als ze vruchtbaar wordt. Assad, de eigenaar
van de buurtwinkel, is de hoogste bieder met twee kippen.
De context van hun leven is cruciaal. Ze delen een krap
appartement in een Palestijnse sloppenwijk in Beiroet met een
dozijn broers en zussen. Hun ouders leven in stilte en schreeuwen
tegen hun kinderen.
Om geld te verdienen, weekt hun moeder kleren in water met
verpulverde pijnstillers om ze in de lokale gevangenis te
smokkelen. Zain regelt de pillen en werkt lange dagen als
loopjongen voor Assad, die Zains zusje overhaalt met gratis pakjes
noodlesoep.
Zain en Sahar hebben geen papieren, geen rechten. Wanneer Zain
in een gevecht verzeild raakt en wordt opgepakt, komt hij voor het
eerst op papier terecht. Dat geeft hem de macht om zijn ouders aan
te klagen omdat ze hem op deze wereld hebben gezet.
De film ‘Capernaum’ vertelt het verhaal van Zain en zijn besluit
om zijn zusje te redden door samen met haar weg te lopen. Hij
verzamelt eten, water en geld voor buskaartjes.
Wanneer de dag daar is om te vertrekken, rent hij naar hun
appartement om Sahar te halen. Maar zijn moeder heeft haar
menstruatie opgemerkt en belt Assad. Sahar wordt vastgehouden door
haar ouders en op de brommer van Assad gezet. Zain rent achter hen
aan en besluit nooit meer terug te keren.
In een pretpark aan de andere kant van de stad ontmoet Zain
schoonmaakster Rahil, een Ethiopische vluchteling met een geheim:
ze verbergt haar baby in een boodschappentrolley om te voorkomen
dat haar vervalste werkvergunning wordt ontdekt. De cr!minele b*nde
die haar kan helpen aan een nieuwe vergunning, verhandelt ook
baby’s op de illegale adoptiemarkt.
Zain en Rahil vinden elkaar in hun afhankelijkheid van mensen
die hen slecht behandelen en hun gebrek aan papieren en rechten.
Wanneer Zain in een gevecht belandt en wordt opgepakt, komt hij
voor het eerst op papier terecht en klaagt hij zijn ouders aan voor
het op de wereld zetten in deze omstandigheden.
De film ‘Hunt for the Wilderpeople’ vertelt het verhaal van
Ricky Baker, een 13-jarige jongen die van pleeggezin naar
pleeggezin wordt gestuurd.
Hij belandt uiteindelijk bij een pleegmoeder in de rimboe van
Nieuw-Zeeland. Ricky voelt zich meer thuis in de stad, maar zijn
pleegmoeder geeft hem de ruimte en begrijpt hem. Wanneer er echter
een voorval plaatsvindt, wordt Ricky overgeplaatst naar een nieuw
gezin.
Net zoals Zain, besluit ook Ricky weg te lopen om te ontsnappen
aan de keuzes die volwassenen voor hem maken. Hij trekt het bos in,
gevolgd door zijn chagrijnige pleegvader, een jeugdzorgwerker en
prijsjagers. De film biedt scherpe en grappige kritiek op het
Nieuw-Zeelandse jeugdzorgsysteem.
De documentaire ‘Murder to Mercy: the Cyntoia Brown Story’
vertelt het verhaal van Cyntoia Brown, die op haar zestiende
betrokken was in de gedwongen prostitutie en een man d00dschoot. Ze
werd berecht als volwassene en kreeg levenslang, maar haar zaak
veranderde in de loop der jaren.
De documentaire onderzoekt de invloed van generationeel trauma
en foetaal alcoholsyndroom op haar keuzes en het rechtssysteem. Het
laat zien hoe context een cruciale rol speelt in het leven van
kinderen en hoe dat hun toekomst beïnvloedt.
Nieuwste
Eddie schrikt van de hoge rekening na bellen loodgieter voor verstopte gootsteen
Eddy Castro ontdekte afgelopen maandag dat zijn gootsteen verstopt was.
Hij besloot een loodgieter te bellen om het probleem op te
lossen.
De loodgieter was binnen dertig minuten ter plaatse en had het
probleem in twintig minuten verholpen. Echter, toen de factuur
kwam, schrok Eddy van het bedrag.
Het was iets na 10 uur ’s ochtends op een maandag toen Eddy zijn
computer opstartte en via Google op zoek ging naar een loodgieter
om zijn verstopte gootsteen te verhelpen.
Hij had geen zin om uitgebreid onderzoek te doen en belde gewoon
de eerste loodgieter die hij kon vinden, genaamd Loodgieter
Service.
Een dame aan de telefoon beloofde snel hulp te sturen.
Binnen dertig minuten stond er al een persoon voor de deur, die
met een gewone personenauto was aangekomen, wat suggereerde dat hij
in de buurt woonde.
De loodgieter plaatste een pomp op de afvoer en binnen twintig
minuten was het probleem opgelost.
Toen kwam de factuur: maar liefst 598,95 euro, die meteen
betaald moest worden via een draagbaar betaalautomaatje.
Eddy was aanvankelijk opgelucht dat zijn probleem was opgelost,
maar raakte vervolgens volledig verbijsterd door het hoge bedrag
voor slechts twintig minuten werk.
De factuur vermeldde 150 euro voor materiaal, hoewel de
gebruikte pomp slechts 50 euro kostte bij een
doe-het-zelfwinkel.
Daarbovenop kwam een uurloon van 130 euro en nog eens 180 euro
voor de interventie. Eddy vond dit bedrag buitensporig hoog voor de
geleverde diensten.
Het rekeningnummer van Loodgieter Service bleek gekoppeld te
zijn aan een schoonheidsspecialiste in Zwijndrecht, Nederland, en
de onderneming op de factuur bleek zich in Lebbeke te bevinden, op
110 kilometer afstand van Eddy’s huis.
Eddy heeft een melding gedaan bij FOD Economie om anderen te
waarschuwen voor dit soort ondernemingen.
Hij hoopt dat zijn ervaring anderen zal helpen om niet in
dezelfde val te trappen en geen zaken te doen met Loodgieter
Service.