Marco Borsato leeft tegenwoordig teruggetrokken in zijn huis, uit angst voor afwijzende blikken en beled!gingen in de gangpaden van supermarkten zoals Albert Heijn en Jumbo.

Hij bevindt zich in het oog van een dre!gende juridische storm, aangezien het 0penbaar Min!sterie heeft besloten hem te vervolgen wegens 0ntucht met een m!nderjarige.

De eens zo geliefde zanger worstelt om een vleugje normaliteit in zijn dagelijks leven te vinden.

Zijn zoon, Luca Borsato, heeft een beschermende sfeer om zijn vader gecreëerd en biedt een inkijkje in hun bijzondere wereld in de podcast “30 minuten Rauw”.

Hij vertelt: “Hij gaat niet heel vaak naar de Jumbo of Albert Heijn. Dat doet hij niet veel. Af en toe wel hoor. Af en toe haal ik iets als er iets nodig is. Maar meestal bestelt hij gewoon zijn boodschappen.”

Luca en Marco hebben hun toevlucht gezocht in Alkmaar, waar hun dagelijkse leven zich afspeelt achter gesloten deuren, gevuld met diepgaande gesprekken en wijnavonden.

Luca beschrijft: “Dan gaat hij koken of regel ik iets anders. En dan zitten we samen met een wijntje en een heerlijke maaltijd. We praten gewoon over welke wedstrijd er vanavond op tv is.”

Er heerst een zweem van hoop in de lucht, een droom van een dag waarop Marco en Luca wellicht ongehinderd door de gangpaden van de Jumbo kunnen lopen, een tijd waarin de nieuwsgierige blikken en fluisterende lippen van vreemden zullen vervagen.

Op de vraag of zo’n toekomst mogelijk is, reageert Luca: “Dat zou toch ideaal zijn? Dat je naar de Jumbo kunt zonder dat mensen op een minachtende manier naar je staren?”

In Alkmaar, waar de bevolking nuchter blijft, lijkt een beschermende bubbel zich om het duo te hebben gevormd.

Luca deelt: “Het valt in Alkmaar allemaal wel mee, want Alkmaar is een nuchtere stad. Ze kennen hem hier.”

Desondanks heeft deze schijnbare rust een prijs, met het bewustzijn dat vader en zoon zich moeten wapenen tegen het bittere geluid van ver00rdeling en afwijzing van buitenstaanders.

Luca deelt zijn gedachten: “Maar dat zijn wel dingen waar ik van denk: ja weet je, je wilt toch niet altijd op straat het risico lopen dat iemand maar kan roepen wat hij wil?”

Hij geeft aan dat hij meer weet over de zaak tegen zijn vader, maar dat hij er niets over kan zeggen.

Luca benadrukt: “Mijn zusje heeft er niets mee te maken, mijn broertje heeft er niets mee te maken, en mijn moeder ook niet. Wij staan hier volledig los van.”

Luca besluit dat zwijgen het beste is om het proces niet te verstoren: “Aangezien we daar misschien wel het hele proces kunnen verstoren.

Dus ik denk dat het het beste voor iedereen is om onze mond te houden en het over te laten aan het 0M.”