Nieuwste
Opvang asielzoekers gaat verplicht worden
Het afdwingen van opvang voor asielzoekers kan uiteindelijk een realiteit worden, zo bevestigt staatssecretaris Eric van der Burg (Asiel), nu het kabinet zich geconfronteerd ziet met een overbezette opvang en op zoek is naar manieren om extra plaatsen te creëren.
De bewindsman deelde deze week mee dat er meer tijd nodig is om
te onderzoeken welk geschikt wettelijk middel kan worden ingezet om
opvangplaatsen af te dwingen.
Momenteel hebben gemeenten zelf de bevoegdheid om te beslissen
of ze asielzoekers opvangen.
“In tegenstelling tot Oekraïners kunnen we bij reguliere
asielzoekers geen beroep doen op noodwetgeving, die met een besluit
van de ministerraad onmiddellijk geactiveerd kan worden,” legt Van
der Burg uit.
Daarom vereist het afdwingen van opvang voor asielzoekers meer
tijd. “Voor asielzoekers moet er een wet komen die door zowel de
Tweede als de Eerste Kamer moet worden goedgekeurd. Dit kost
simpelweg meer tijd.”
Er zijn verschillende varianten van opvangdwang mogelijk, aldus
Van der Burg. “Moet de staatssecretaris verantwoordelijkheid
krijgen, of geven we die verantwoordelijkheid aan de provincies als
het gaat om doorzettingsmacht?”
Hij heeft de intentie om tegen de zomer met een wetsvoorstel te
komen. Van der Burg geeft toe dat hij eigenlijk eerder opvang wilde
afdwingen.
“Maar ik heb niet het luxe van tijd om te wachten. De druk is
hoog. Zowel veiligheidsregio’s als commissarissen van de koning
vragen om actie.” Tot die tijd wil hij vooral met burgemeesters in
gesprek gaan om nieuwe opvangplaatsen te verkrijgen.
Wat betreft de opvang van vluchtelingen uit Oekraïne, die
meestal niet in het asielproces belanden, meldt Van der Burg dat
dit goed verloopt.
“De bezetting is momenteel ongeveer 70 procent, dus dat gaat
goed. Gemeenten werken hard en streven naar de benodigde 50.000
plaatsen.”
Hij benadrukt dat er voorlopig voldoende speelruimte is. “Ik
maak me geen zorgen over de opvang van Oekraïense vluchtelingen,
maar wel over de beschikbare bedden voor reguliere
asielzoekers.”
De staatssecretaris erkent dat er een dringende behoefte is om
de kwestie van opvang voor asielzoekers aan te pakken.
2014-03-13 13:17:21 ZEIST – Asielzoekers arriveren bij het nieuw geopende azc in Zeist. Een deel van de bebouwing van het voormalige militaire terrein is aangepast om zo’n 370 personen te kunnen huisvesten. ANP REMKO DE WAAL
Het groeiende tekort aan beschikbare plaatsen en de complexiteit
van het probleem hebben geleid tot het besef dat een gecoördineerde
en gereguleerde aanpak noodzakelijk is.
Hoewel het proces van het afdwingen van opvangplaatsen meer tijd
vergt dan oorspronkelijk gedacht, is Van der Burg vastberaden om
tot een effectieve en rechtvaardige oplossing te komen.
Hij beseft dat dit niet alleen een kwestie is van wetgeving,
maar ook van communicatie en samenwerking tussen verschillende
niveaus van de overheid, gemeenten en andere betrokken
partijen.
Eddy Castro ontdekte afgelopen maandag dat zijn gootsteen verstopt was.
Hij besloot een loodgieter te bellen om het probleem op te
lossen.
De loodgieter was binnen dertig minuten ter plaatse en had het
probleem in twintig minuten verholpen. Echter, toen de factuur
kwam, schrok Eddy van het bedrag.
Het was iets na 10 uur ’s ochtends op een maandag toen Eddy zijn
computer opstartte en via Google op zoek ging naar een loodgieter
om zijn verstopte gootsteen te verhelpen.
Hij had geen zin om uitgebreid onderzoek te doen en belde gewoon
de eerste loodgieter die hij kon vinden, genaamd Loodgieter
Service.
Een dame aan de telefoon beloofde snel hulp te sturen.
Binnen dertig minuten stond er al een persoon voor de deur, die
met een gewone personenauto was aangekomen, wat suggereerde dat hij
in de buurt woonde.
De loodgieter plaatste een pomp op de afvoer en binnen twintig
minuten was het probleem opgelost.
Toen kwam de factuur: maar liefst 598,95 euro, die meteen
betaald moest worden via een draagbaar betaalautomaatje.
Eddy was aanvankelijk opgelucht dat zijn probleem was opgelost,
maar raakte vervolgens volledig verbijsterd door het hoge bedrag
voor slechts twintig minuten werk.
De factuur vermeldde 150 euro voor materiaal, hoewel de
gebruikte pomp slechts 50 euro kostte bij een
doe-het-zelfwinkel.
Daarbovenop kwam een uurloon van 130 euro en nog eens 180 euro
voor de interventie. Eddy vond dit bedrag buitensporig hoog voor de
geleverde diensten.
Het rekeningnummer van Loodgieter Service bleek gekoppeld te
zijn aan een schoonheidsspecialiste in Zwijndrecht, Nederland, en
de onderneming op de factuur bleek zich in Lebbeke te bevinden, op
110 kilometer afstand van Eddy’s huis.
Eddy heeft een melding gedaan bij FOD Economie om anderen te
waarschuwen voor dit soort ondernemingen.
Hij hoopt dat zijn ervaring anderen zal helpen om niet in
dezelfde val te trappen en geen zaken te doen met Loodgieter
Service.