Nieuwste
Oma krijgt winkelverbod bij Lidl vanwege haar uiterlijk
Een schrijnend incident vond eerder deze maand plaats in een Lidl-winkel in het stadje Milton Keynes, Groot-Brittannië. Een 55-jarige vrouw genaamd Karen Sahiti werd geweigerd bij de supermarkt omdat ze naar verluidt uitzag als een ‘versla*fde j*nk’.
Echter, de vrouw l!jdt niet aan enige versl*ving, maar w0rstelt
met twee chronische z!ekten die haar uiterlijk aantasten.
Karen Sahiti bezocht de Lidl met het doel wat bier te kopen voor
haar zoon en gebruik te maken van het klantentoilet in de
winkel.
Haar korte trip naar de supermarkt draaide echter uit op een
pijnlijke ervaring toen de beveiliger haar de toegang weigerde
vanwege haar uiterlijk.
Sahiti lijdt aan longemfyseem, een aand0ening die geleidelijk de
longblaasjes aantast. Het verlies van longblaasjes bemoeilijkt de
ademhaling.
Daarnaast heeft ze ook osteogenesis imperfecta, ook wel bekend
als ‘broze botten z!ekte’. Deze zeldzame aand0ening zorgt ervoor
dat botten snel en vaak breken als gevolg van onvoldoende aanmaak
van bindweefsel.
Als gevolg van haar gezondheidsproblemen is Sahiti extreem mager
geworden en heeft ze al de helft van haar lichaamsgewicht verloren.
Haar fragiele verschijning maakt haar er bleek en niet bijzonder
gezond uitziend.
De beve!liger was niet op de hoogte van Sahiti’s med!sche
aand0eningen en trok op basis van haar magere verschijning de
conclusie dat ze wel een her0ïneversl*ving moest hebben. Dit was
voor hem voldoende reden om haar de toegang te weigeren.
Sahiti herinnert zich het incident: “Hij bekeek me van top tot
teen en zei: ‘Kijk hoe je eruitziet’.” Het was een verwarrende
situatie voor Sahiti, die naderhand nog twintig minuten in haar
auto heeft zitten huilen.
Het is hartverscheurend om als versla*fde te worden bestempeld
terwijl je niets kunt doen aan het feit dat je er z!ek uitziet.
Uiteindelijk sprak Sahiti met de manager van de winkel, die haar
onder toezicht toch toestemming gaf om binnen te komen. Desondanks
bleef de Britse zich erg verdrietig voelen na het incident.
Ze deelde haar verhaal met haar dochter, die vervolgens verhaal
ging halen. Haar dochter heeft een geluidsopname waarop te horen is
dat de beveiliger erkent dat hij haar aanzag voor een junk!e. Dit
brak Sahiti’s hart.
De z!ekten waaraan Sahiti l!jdt zijn niet te gen*zen. Ze
ontvangt nu palliatieve zorg en heeft nog maar enkele maanden te
leven. “Ik mag dan dun zijn, maar ik ben absoluut geen junk!e. Hoe
durven ze?” zegt ze.
“Ik heb niet veel tijd meer, waarschijnlijk nog maar enkele
maanden, en dan heb ik geen behoefte aan dit soort situaties.”
De familie van Sahiti heeft het hoofdkantoor van Lidl om een
ver0ntschuldiging gevraagd, maar tot op heden heeft de supermarkt
nog niet gereageerd op het voorval.
Eddy Castro ontdekte afgelopen maandag dat zijn gootsteen verstopt was.
Hij besloot een loodgieter te bellen om het probleem op te
lossen.
De loodgieter was binnen dertig minuten ter plaatse en had het
probleem in twintig minuten verholpen. Echter, toen de factuur
kwam, schrok Eddy van het bedrag.
Het was iets na 10 uur ’s ochtends op een maandag toen Eddy zijn
computer opstartte en via Google op zoek ging naar een loodgieter
om zijn verstopte gootsteen te verhelpen.
Hij had geen zin om uitgebreid onderzoek te doen en belde gewoon
de eerste loodgieter die hij kon vinden, genaamd Loodgieter
Service.
Een dame aan de telefoon beloofde snel hulp te sturen.
Binnen dertig minuten stond er al een persoon voor de deur, die
met een gewone personenauto was aangekomen, wat suggereerde dat hij
in de buurt woonde.
De loodgieter plaatste een pomp op de afvoer en binnen twintig
minuten was het probleem opgelost.
Toen kwam de factuur: maar liefst 598,95 euro, die meteen
betaald moest worden via een draagbaar betaalautomaatje.
Eddy was aanvankelijk opgelucht dat zijn probleem was opgelost,
maar raakte vervolgens volledig verbijsterd door het hoge bedrag
voor slechts twintig minuten werk.
De factuur vermeldde 150 euro voor materiaal, hoewel de
gebruikte pomp slechts 50 euro kostte bij een
doe-het-zelfwinkel.
Daarbovenop kwam een uurloon van 130 euro en nog eens 180 euro
voor de interventie. Eddy vond dit bedrag buitensporig hoog voor de
geleverde diensten.
Het rekeningnummer van Loodgieter Service bleek gekoppeld te
zijn aan een schoonheidsspecialiste in Zwijndrecht, Nederland, en
de onderneming op de factuur bleek zich in Lebbeke te bevinden, op
110 kilometer afstand van Eddy’s huis.
Eddy heeft een melding gedaan bij FOD Economie om anderen te
waarschuwen voor dit soort ondernemingen.
Hij hoopt dat zijn ervaring anderen zal helpen om niet in
dezelfde val te trappen en geen zaken te doen met Loodgieter
Service.