Nieuwste
Vrouw woont illegaal met ernstig z!eke man in vakantiehuis, nu moet ze boete van 25.000 euro betalen
Deze zaak draait om Joke Wevers-Lammers, een vrouw die illegaal met haar d00dzieke man in een vakantiehuis woont op Het Verscholen Dorp in Harderwijk.
Joke smeekte de wethouder om een persoonlijke gedoogvergunning,
zodat zij en haar man daar konden blijven wonen. Ze wilden koste
wat het kost zo lang mogelijk bij elkaar zijn in deze moeilijke
tijd.
Helaas kreeg ze geen vergunning en werd haar in plaats daarvan
een stevige dwangsom opgelegd. Nu, met de uitspraak van de Raad van
State, blijkt dat deze dwangsom terecht was. Joke voelt zich echter
verslagen en vindt het onmenselijk.
Deze zaak is complex en gaat over verschillende belangrijke
aspecten, waaronder geld, gezondheid en emoties. De dwangs0m van
25.000 euro werd opgelegd vanwege de vermeende ‘illegale
bewoning’.
De vraag die vandaag voorlag bij de Raad van State was of de
gemeente gerechtigd was om deze dwangsom op te leggen en vervolgens
te innen.
Voor Joke en haar man draait het allemaal om de wens om samen te
kunnen zijn tijdens een zeer moeilijke periode. De gezondheid van
haar man is broos en ze wil er alles aan doen om hem de zorg en
steun te bieden die hij nodig heeft.
Het vakantiehuis bood hen een plek waar ze zich veilig en
comfortabel voelden. Ze smeekte de wethouder om begrip en
medewerking, in de hoop dat ze daar konden blijven wonen met een
gedoogvergunning.
Helaas koos de gemeente ervoor om de illegale bewoning aan te
pakken in plaats van een uitzondering te maken voor deze
schrijnende situatie. Ze legden Joke een aanzienlijke dwangs0m op,
die ze nu moet betalen.
Voor Joke voelt dit als een klap in het gezicht. Ze had gehoopt
op begrip en medeleven, maar in plaats daarvan werd ze
geconfronteerd met financiële consequenties.
De uitspraak van de Raad van State is een bittere pil voor Joke.
De rechter oordeelde dat de gemeente gerechtigd was om de dwangsom
op te leggen vanwege de illegale bewoning.
Hoewel Joke zich begrijpelijkerwijs teleurgesteld voelt, moeten
we erkennen dat de gemeente handelt binnen de grenzen van de wet.
Het is hun taak om toe te zien op de naleving van de regels en het
bestemmingsplan.
Deze zaak roept echter ook bredere vragen op over de menselijke
maat en het belang van empathie in dergelijke situaties.
Het is begrijpelijk dat de gemeente regels moet handhaven en
gelijke behandeling moet waarborgen.
Maar er zijn momenten waarop uitzonderingen gemaakt zouden
moeten worden, vooral wanneer het gaat om gevallen waarin mensen
geconfronteerd worden met ernstige gezondheidsproblemen en de
behoefte hebben om dicht bij hun geliefden te zijn.
Nieuwste
Eddie schrikt van de hoge rekening na bellen loodgieter voor verstopte gootsteen
Eddy Castro ontdekte afgelopen maandag dat zijn gootsteen verstopt was.
Hij besloot een loodgieter te bellen om het probleem op te
lossen.
De loodgieter was binnen dertig minuten ter plaatse en had het
probleem in twintig minuten verholpen. Echter, toen de factuur
kwam, schrok Eddy van het bedrag.
Het was iets na 10 uur ’s ochtends op een maandag toen Eddy zijn
computer opstartte en via Google op zoek ging naar een loodgieter
om zijn verstopte gootsteen te verhelpen.
Hij had geen zin om uitgebreid onderzoek te doen en belde gewoon
de eerste loodgieter die hij kon vinden, genaamd Loodgieter
Service.
Een dame aan de telefoon beloofde snel hulp te sturen.
Binnen dertig minuten stond er al een persoon voor de deur, die
met een gewone personenauto was aangekomen, wat suggereerde dat hij
in de buurt woonde.
De loodgieter plaatste een pomp op de afvoer en binnen twintig
minuten was het probleem opgelost.
Toen kwam de factuur: maar liefst 598,95 euro, die meteen
betaald moest worden via een draagbaar betaalautomaatje.
Eddy was aanvankelijk opgelucht dat zijn probleem was opgelost,
maar raakte vervolgens volledig verbijsterd door het hoge bedrag
voor slechts twintig minuten werk.
De factuur vermeldde 150 euro voor materiaal, hoewel de
gebruikte pomp slechts 50 euro kostte bij een
doe-het-zelfwinkel.
Daarbovenop kwam een uurloon van 130 euro en nog eens 180 euro
voor de interventie. Eddy vond dit bedrag buitensporig hoog voor de
geleverde diensten.
Het rekeningnummer van Loodgieter Service bleek gekoppeld te
zijn aan een schoonheidsspecialiste in Zwijndrecht, Nederland, en
de onderneming op de factuur bleek zich in Lebbeke te bevinden, op
110 kilometer afstand van Eddy’s huis.
Eddy heeft een melding gedaan bij FOD Economie om anderen te
waarschuwen voor dit soort ondernemingen.
Hij hoopt dat zijn ervaring anderen zal helpen om niet in
dezelfde val te trappen en geen zaken te doen met Loodgieter
Service.