Een familie uit Scharrenburg uit ’s-Heerenberg zit helemaal aan de grond. Ze vingen zes weken lang een gezin uit Oekraïne op.

Het gezin bestond uit een moeder en haar twee kinderen. Maar dan zomaar uit het niets waren de vluchtelingen spoorloos. Zonder ook maar iets te zeggen waren ze er vandoor met de tablet en laptop van hun gastgezin.

Naast hun huis hebben ze nog een stacaravan. Daar woonden ze eerst zelf tot hun eigenlijke woning helemaal klaar was.

Nadat de 00rlog in Oekraïne uitbrak, zagen ze een oproep voor gastgezinnen om vluchtelingen op te vangen. Ze dachten meteen aan hun stacaravan.

Al de volgende dag gingen ze een vrouw met twee kinderen van vier en zes ophalen. De vluchtelingen verbleven in de caravan, maar kwamen ook geregeld bij hun gastgezin over de vloer.

Vader Marcel van Scharrenburg onthult: “Die kinderen stonden hier om zeven uur ’s ochtends al aan de deur te rammelen. Mijn vrouw maakte dan boterhammen voor ze. Je moet eens weten wat ze op een dag eten? Twee kilo bananen, een kilo kipfilet en de aardappelen moesten ook aangesleept worden.”

Zes weken lang verliep alles netjes. De kinderen werden meegenomen naar vrienden en familie, ze kregen een tablet en laptop. Marcel bouwde zelfs een zandbak voor de kinderen. Maar dan gebeurde er iets raars.

De zoon van het gastgezin, de twaalfjarige Marcello, was alleen thuis. Plotseling hoort hij stemmen en gebonk uit de stacaravan. Hij besluit om een kijkje te gaan nemen. Omdat hij een stem van een man hoorde, ging hij snel de buurman halen.

Enkele ogenblikken later stormt een man, samen met het gezin, de caravan uit. Ze stappen in een auto, die met piepende banden wegstuift. Marcello werd ondertussen ook nog uitgescholden. De jongen besluit zijn ouders te bellen, die op hun beurt de hulpdiensten waarschuwen.

Omdat er geen aangifte is van vermissing kan de politie weinig doen. Wel is de stacaravan compleet gesloopt. De televisie was kapot, de deur hing uit haar hengsels en de kabeltjes van de lampen waren losgetrokken. Ook de laptop en tablet waren spoorloos.

De familie heeft lang geen idee waarom de gasten zo plotseling verdwenen. Later wordt dadelijk dat de man het gezin kwam ophalen op verzoek van welzijnsinstelling Welcom.

De vrouw had zich bij Welcom opgegeven voor een gemeentelijke opvanglocatie. Bij de gemeente klinkt het: “Wij hebben gekeken of er plek is in een van onze locaties en dat was het geval. Wij hebben gehoor gegeven aan haar wens.”

Marcel en zijn gezin zijn heel aangeslagen door de gebeurtenissen. Hij vertelt: “Ik snap niet dat het zo is kunnen lopen. Ik heb dikwijls genoeg gezegd: als je weg wil, zeg het dan gewoon. Even goede vrienden.”

Maar dat ze dan zomaar verdwijnen op een ogenblik dat hij en zijn vrouw aan het werk waren, gaat er bij Marcel niet in. De familie liet hun stacaravan inmiddels ophalen. Ze zijn er helemaal klaar mee.