Ibrahim (20) kwam naar Nederland om rijk te worden: ‘Wat een stom land’

Ibrahim (20) had een grote droom. Hij was van plan om snel rijk te worden en dacht daarvoor in Nederland aan het juiste adres te zijn.

Maar die droom spatte algauw uit elkaar. In plaats van tonnen geld te vinden, moest hij ondertussen besluiten om terug naar Marokko te gaan.

Hij zegt dat hij op het internet mooie foto’s van Europa had gezien. “Onze familie is afkomstig uit Fez. Ik heb vijf broers en drie zussen. We hadden het thuis financieel dus niet al te breed, en mijn vader werkte zich krom om zijn familie te onderhouden.”

“We hebben niet veel kansen in Marokko. De inkomens zijn laag. Hoeveel ik ook van mijn vader houd, ik wens dat mijn kinderen later een prachtige toekomst hebben.”

“Ik zag mooie foto’s van Nederland op het internet. Via een groep op Facebook kwam ik in contact met personen die van Marokko ook naar Nederland waren gereisd.”

“Ze zeiden me dat het geweldig is en dat de overheid je overal bij steunt, van inkomen tot huisvesting.”

“Op dat moment was de beslissing gevallen. Ik was in de ban van de verhalen die anderen over Nederland vertelden. Thuis waren ze niet zo enthousiast.”

“Mijn ouders, maar ook mijn zussen en broers, wilden me tegenhouden. Ze waren vooral bang dat ik in een vreemd land alleen zou komen te staan. Ik dacht daar zelf helemaal niet over na. Er was me verteld dat de overheid me altijd zou helpen. Dus maakte ik algauw het besluit om toch te vertrekken.”

“Het grote probleem was dat ik geen geld had voor een vliegtuigticket. Enkele honderden euro’s lijkt niet veel, maar ik had ze simpelweg niet. Uiteindelijk leende mijn oom me geld, op voorwaarde dat ik alles zou terugbetalen.”

In Nederland aangekomen ontdekte Ibrahim algauw dat de hulp waarop hij gehoopt had, niet zo eenvoudig te vinden was. “Toen ik op Schiphol landde, had ik niet het minste idee waar ik naartoe moest.”

Hij had via andere mensen gehoord dat er in Ter Apel een plaats was waar hij kon overnachten en waar ze hem geld zouden geven. Daar kreeg hij te horen dat dit toch niet zo simpel was. Er waren allerlei formaliteiten en hij zou lang moeten wachten.

“Ik had het me totaal anders voorgesteld. Eigenlijk wilde ik meteen een baan zoeken en veel geld verdienen. Zo zou ik dan toch mijn familie kunnen helpen.”

“Ondertussen zijn we twee jaar verder. Omdat ik Marokkaan ben krijg ik dus geen verblijfsvergunning. Ik snap het niet, wat ik heb verkeerd gedaan?”

Nu verblijft de jongeman soms bij vrienden of slaapt hij in het park. “Mijn situatie is niet leuk. Het liefst van al ga ik terug naar Marokko. Daar had ik minstens nog toekomstperspectieven. In Nederland is het niet fijn meer.”

Ibrahim zegt dat hij geen cent meer op zak heeft en niet kan wachten om terug te keren naar zijn vaderland.