Nieuwste
Belastingbetaler moet luxehotels betalen voor asielzoekers uit Ter Apel
Het Nederlandse asielbeleid rammelt langs alle kanten. Om te vermijden dat er nog asielzoekers in de buitenlucht moeten slapen bij Ter Apel, komt de VVD met een bijzonder plan.
De belastingbetaler moet hotelovernachtingen gaan betalen. Het plannetje is bedacht door asielminister Eric van der Burg. Hij sprak met de gemeente Westerwolde af dat er meer dan 2.000 vluchtelingen in Ter Apel moeten verblijven.
Omdat het asielcentrum uit zijn voegen barst, moeten er alternatieven worden gezocht. Daarom biedt de staatssecretaris nu gratis overnachtingen in hotels aan op kosten van de belastingbetaler.
Ondertussen is er nog altijd geen plek gevonden voor een permanente beschikbaarheidslocatie. Dat is een centrum voor kansloze asielzoekers.
Het gaat om mensen uit veilige landen zoals Algerije en Marokko. Van der Burg heeft een lege gevangenis in Almere op het oog, maar de deal is nog niet rond. Daarom komt er een PBL in Ter Apel.
Daar geldt een sober opvangregime en de huisregel is dat de bewoners altijd ter beschikking moeten zijn voor eventuele uitwijzing. Hun asielverzoeken worden ook sneller behandeld.
Het aantal asielzoekers stijgt alsmaar. In 2023 zouden er bijna 80.000 vluchtelingen naar Nederland komen.
Blijkbaar wordt er niet aan gedacht om dat aantal naar omlaag te brengen. Het kabinet is alleen maar bezig met pleisters plakken en holt achter de feiten aan.
Nu Nederlanders ook nog eens voor hotels moeten gaan betalen, wordt het draagvlak voor het asielbeleid alsmaar kleiner.
De enige echte oplossing is immers het omlaag brengen van het aantal mensen dat naar Nederland komt.
Geert Wilders is niet te spreken over het plan en noemt het de reinste waanzin. “Na luxe cruiseschepen gaat de VVD-staatssecretaris nu dure hotels volproppen met gelukzoekers”, klinkt het.
Eddy Castro ontdekte afgelopen maandag dat zijn gootsteen verstopt was.
Hij besloot een loodgieter te bellen om het probleem op te
lossen.
De loodgieter was binnen dertig minuten ter plaatse en had het
probleem in twintig minuten verholpen. Echter, toen de factuur
kwam, schrok Eddy van het bedrag.
Het was iets na 10 uur ’s ochtends op een maandag toen Eddy zijn
computer opstartte en via Google op zoek ging naar een loodgieter
om zijn verstopte gootsteen te verhelpen.
Hij had geen zin om uitgebreid onderzoek te doen en belde gewoon
de eerste loodgieter die hij kon vinden, genaamd Loodgieter
Service.
Een dame aan de telefoon beloofde snel hulp te sturen.
Binnen dertig minuten stond er al een persoon voor de deur, die
met een gewone personenauto was aangekomen, wat suggereerde dat hij
in de buurt woonde.
De loodgieter plaatste een pomp op de afvoer en binnen twintig
minuten was het probleem opgelost.
Toen kwam de factuur: maar liefst 598,95 euro, die meteen
betaald moest worden via een draagbaar betaalautomaatje.
Eddy was aanvankelijk opgelucht dat zijn probleem was opgelost,
maar raakte vervolgens volledig verbijsterd door het hoge bedrag
voor slechts twintig minuten werk.
De factuur vermeldde 150 euro voor materiaal, hoewel de
gebruikte pomp slechts 50 euro kostte bij een
doe-het-zelfwinkel.
Daarbovenop kwam een uurloon van 130 euro en nog eens 180 euro
voor de interventie. Eddy vond dit bedrag buitensporig hoog voor de
geleverde diensten.
Het rekeningnummer van Loodgieter Service bleek gekoppeld te
zijn aan een schoonheidsspecialiste in Zwijndrecht, Nederland, en
de onderneming op de factuur bleek zich in Lebbeke te bevinden, op
110 kilometer afstand van Eddy’s huis.
Eddy heeft een melding gedaan bij FOD Economie om anderen te
waarschuwen voor dit soort ondernemingen.
Hij hoopt dat zijn ervaring anderen zal helpen om niet in
dezelfde val te trappen en geen zaken te doen met Loodgieter
Service.