Algemeen
Patrick (58) is gestopt met werken omdat hij er moe van wordt: ‘Uitkering geeft stabiliteit’
De 58-jarige Patrick uit het Vlaams-Brabantse Hoeilaart is sinds juni vorig jaar werkloos. Hij werkte 42 jaar voor een bedrijf, maar dit ging plotseling failliet.

De man ging overal solliciteren voor een nieuwe baan. Hij kwam er algauw achter dat werken eigenlijk niet meer loont.

In gesprek met Het Laatste Nieuws legt hij uit waarom. “Als ik wil heb ik volgende week werk”, klinkt het.

“Maar ik heb alle kosten om te gaan werken en de inkomsten naast elkaar gelegd. Waarom zou ik moeite doen voor maar 200 euro extra?”

Bij zijn laatste werkgever had Patrick een auto van de zaak. Die moest hij uiteraard meteen inleveren.

Daarover zegt Patrick: “Ik zou dus moeten investeren in een nieuwe auto. Dat kost makkelijk rond de 15 à 20.000 euro. Ik wil ook geen wrak kopen. Maar over twee jaar zou ik die alweer verkopen, ik ga dan met pensioen.”

Vanwege zijn woonplaats wilde hij absoluut geen gebruik maken van het openbaar vervoer. “Voor een traject van 15 kilometer ben ik 2 uur onderweg.”

Een nieuwe auto zit er wel niet in. “Als je dan nog verzekeringen, inschrijvingsbelasting, onderhoud en kilometers moet betalen, dan kost alleen een auto me al zo’n 1.000 euro per maand.”

Naast het openbaar vervoer is er nog een groot probleem voor Patrick. Ook het salaris zit hem dwars.

Hij legt uit: “Ik krijg nu 1.400 euro werkloosheidsuitkering. Na een jaar zakt dat naar 1.200 euro. Stel dat ik een nieuwe baan zou krijgen met een loon van ongeveer 2.500 euro netto.”

“Min de kosten van de auto: dan hebben we het over een verschil van 100 tot 200 euro per maand. Dat neemt mijn motivatie wel weg, ja. En als ik dan werk zou aannemen waar je niets voor hoeft te kunnen wordt er nog minder betaald.”

Patrick heeft zich neergelegd bij de huidige situatie. Dat vindt hij helemaal prima. Naar eigen zeggen is hij zelfs niet arm.

“Ik heb ook spaargeld, dus ik eet geen boterham minder. Waarom zou ik risico’s nemen terwijl ik met een uitkering stabiliteit heb? Met alle respect, maar daar ga ik mezelf niet meer moe voor laten maken.”
Excuseer mijn directheid, maar dat noem ik NIET ‘willen werken’
De dragende schouders van onze samenleving bezwijken onder die mentaliteit, want de last wordt veel te groot. Wanneer dringt dit door?
Dit bedreigt de zorgstaat voor wie het echt nodig heeft https://t.co/6w1oJ7YysU
— Ilse Degreef (@Ilse_Degreef) February 27, 2023
Algemeen
Buren zijn klaar met overlast bij villa van Andy van der Meijde en Melisa en verkopen hun huis

De verkoop van de villa van Andy van der Meijde en Melisa Schaufeli zorgt voor flink wat geroezemoes in hun Apeldoornse buurt. Niet zozeer vanwege het huis zelf — een ruime villa in een doorgaans rustige wijk — maar vooral vanwege de verhalen die rondgaan over spanningen met omwonenden. Wat begon als een ogenschijnlijk onschuldige vermelding bij een makelaar, groeide uit tot een onderwerp dat de straat inmiddels in twee kampen lijkt te verdelen.

“Het was helemaal niet de bedoeling om te verkopen”
Volgens Andy van der Meijde is de verkoop van de woning geen bewuste keuze geweest. In verschillende media liet hij weten dat het nieuws voortijdig naar buiten is gekomen doordat een makelaar zijn mond voorbij zou hebben gepraat. De villa zou niet actief in de verkoop zijn gezet, maar het gerucht verspreidde zich razendsnel. In een wijk waar men elkaar goed kent, is dat voldoende om de fantasie op hol te laten slaan.
Toch is het verhaal daarmee niet klaar. Achter de schermen blijkt dat er al langer sprake is van wrijving tussen het bekende stel en enkele buurtbewoners. De verkoopadvertentie werd voor sommigen gezien als bevestiging van wat zij al langer vermoedden: dat het leven naast een bekend gezin niet altijd even rustig verloopt.

Drukte, auto’s en onvrede in de straat
Volgens meerdere bronnen in de buurt zou vooral de toegenomen drukte rondom de woning voor irritatie hebben gezorgd. Auto’s die op straat geparkeerd stonden, bezoek op onregelmatige tijden en een constante stroom van beweging rondom het huis zouden de rust hebben verstoord. Twee buren zouden hun woning zelfs te koop hebben gezet, mede vanwege de situatie.
Andy erkent dat de relatie met sommige buren niet optimaal is gebleven. In een gesprek bij Shownieuws zei hij daarover: “Eén man vond het niet leuk of zo.” Volgens hem draaide het vooral om parkeerplekken op openbaar terrein. Van der Meijde vindt dat dit probleem groter is gemaakt dan nodig was en benadrukt dat het nooit hun intentie is geweest om overlast te veroorzaken.

Bekende buren, andere verwachtingen
Wat meespeelt, is het verschil in levensstijl. Waar sommige buurtbewoners vooral waarde hechten aan stilte, regelmaat en anonimiteit, brengt een bekend gezin onvermijdelijk een andere dynamiek met zich mee. Bezoek van media, vrienden uit de entertainmentwereld en zakelijke contacten kan voor extra reuring zorgen — zelfs als dat binnen de grenzen van de wet blijft.
In woonwijken waar mensen bewust kiezen voor rust en privacy, kan dat botsen. Dat blijkt ook uit reacties die online circuleren. Onder beelden en berichten over het gezin klinkt begrip, maar ook irritatie. “Ik zou me dood ergeren als buren,” schrijft iemand. Een ander merkt op dat de situatie met een muzikale zoon waarschijnlijk niet rustiger zal worden.

Een zoon met ambities — en geluid
Die zoon speelt inderdaad een rol in het verhaal. De zoon van Andy en Melisa is de laatste tijd steeds actiever als dj en krijgt door de bekendheid van zijn vader opvallend veel aanvragen. Dat betekent oefenen, muziek, apparatuur en soms laat op de avond bezig zijn met zijn passie. Voor een gezin is dat een bron van trots, maar voor directe buren kan het als storend worden ervaren — ook al gebeurt het binnenshuis.
Kijkers van online beelden en fragmenten van het gezin concluderen al snel dat het in en rond het huis zelden volledig stil is. Dat beeld, terecht of niet, versterkt het idee dat de rust in de wijk onder druk staat.
“We gaan alleen weg als iemand écht serieus is”
Ondanks alle verhalen benadrukken Andy en Melisa dat zij niet per se weg willen. Van der Meijde stelt duidelijk dat zij alleen zouden verhuizen als iemand bereid is om 1,8 miljoen euro neer te leggen. Dat bedrag noemt hij zonder omwegen. Geruchten over financiële nood of een hoge hypotheek wijst hij resoluut van de hand. Volgens hem rust er geen hypotheek op de woning.
Dat voedt het beeld dat de verkoop — als die al doorgaat — vooral een strategische keuze is. Niet omdat ze weg móéten, maar omdat ze de optie openhouden. Of zoals Andy het zelf zegt: “We wilden helemaal niet weg.”
Buurtgevoel onder druk
In de buurt blijft intussen een dubbel gevoel hangen. Voor sommige bewoners voelt het alsof de wijk langzaam veranderde door de aanwezigheid van bekende buren. Anderen vinden dat de commotie overdreven is en dat bekendheid geen reden mag zijn voor uitsluiting of scheve blikken.
Het roept een bredere vraag op: hoe verhoudt publieke bekendheid zich tot het gewone leven in een woonwijk? Waar ligt de grens tussen leven zoals je dat wilt, en rekening houden met de omgeving? En wie bepaalt wanneer iets ‘overlast’ wordt?
Nog geen definitieve beslissing
Voorlopig is het nog onduidelijk of de villa daadwerkelijk van eigenaar zal wisselen. De verkoop hangt als het ware in de lucht, zonder dat er een definitief besluit is genomen. In de straat wordt gespeculeerd, online wordt geoordeeld, maar achter de voordeur blijft het stil over wat de volgende stap zal zijn.
Wat vaststaat, is dat het leven naast bekende Nederlanders niet altijd probleemloos verloopt — zelfs niet als er geen kwade intenties zijn. Voor Andy van der Meijde en Melisa Schaufeli is het een confronterende situatie, waarin privéleven, bekendheid en burencontacten samenkomen.
Of zij uiteindelijk blijven of vertrekken, zal de tijd leren. Eén ding is zeker: deze verkoop is meer dan een simpele vastgoedtransactie. Het is een verhaal over samenleven, verwachtingen en de prijs van zichtbaarheid — ook buiten de schijnwerpers.