Algemeen
Patrick (58) is gestopt met werken omdat hij er moe van wordt: ‘Uitkering geeft stabiliteit’
De 58-jarige Patrick uit het Vlaams-Brabantse Hoeilaart is sinds juni vorig jaar werkloos. Hij werkte 42 jaar voor een bedrijf, maar dit ging plotseling failliet.
De man ging overal solliciteren voor een nieuwe baan. Hij kwam er algauw achter dat werken eigenlijk niet meer loont.
In gesprek met Het Laatste Nieuws legt hij uit waarom. “Als ik wil heb ik volgende week werk”, klinkt het.
“Maar ik heb alle kosten om te gaan werken en de inkomsten naast elkaar gelegd. Waarom zou ik moeite doen voor maar 200 euro extra?”
Bij zijn laatste werkgever had Patrick een auto van de zaak. Die moest hij uiteraard meteen inleveren.
Daarover zegt Patrick: “Ik zou dus moeten investeren in een nieuwe auto. Dat kost makkelijk rond de 15 à 20.000 euro. Ik wil ook geen wrak kopen. Maar over twee jaar zou ik die alweer verkopen, ik ga dan met pensioen.”
Vanwege zijn woonplaats wilde hij absoluut geen gebruik maken van het openbaar vervoer. “Voor een traject van 15 kilometer ben ik 2 uur onderweg.”
Een nieuwe auto zit er wel niet in. “Als je dan nog verzekeringen, inschrijvingsbelasting, onderhoud en kilometers moet betalen, dan kost alleen een auto me al zo’n 1.000 euro per maand.”
Naast het openbaar vervoer is er nog een groot probleem voor Patrick. Ook het salaris zit hem dwars.
Hij legt uit: “Ik krijg nu 1.400 euro werkloosheidsuitkering. Na een jaar zakt dat naar 1.200 euro. Stel dat ik een nieuwe baan zou krijgen met een loon van ongeveer 2.500 euro netto.”
“Min de kosten van de auto: dan hebben we het over een verschil van 100 tot 200 euro per maand. Dat neemt mijn motivatie wel weg, ja. En als ik dan werk zou aannemen waar je niets voor hoeft te kunnen wordt er nog minder betaald.”
Patrick heeft zich neergelegd bij de huidige situatie. Dat vindt hij helemaal prima. Naar eigen zeggen is hij zelfs niet arm.
“Ik heb ook spaargeld, dus ik eet geen boterham minder. Waarom zou ik risico’s nemen terwijl ik met een uitkering stabiliteit heb? Met alle respect, maar daar ga ik mezelf niet meer moe voor laten maken.”
Excuseer mijn directheid, maar dat noem ik NIET ‘willen werken’
De dragende schouders van onze samenleving bezwijken onder die mentaliteit, want de last wordt veel te groot. Wanneer dringt dit door?
Dit bedreigt de zorgstaat voor wie het echt nodig heeft https://t.co/6w1oJ7YysU
— Ilse Degreef (@Ilse_Degreef) February 27, 2023
Algemeen
Arm gezin uit Steenrijk, Straatarm veroorzaakt grote ophef. ´Kijkers in shock over AOW-bedrag´
De nieuwste aflevering van Steenrijk, Straatarm heeft een storm van reacties losgemaakt. In deze aflevering wisselden twee stellen, met een wereld van verschil in inkomen, tijdelijk van leven. Het welgestelde koppel Marco en Caroline uit Kroatië ruilde met Han en Norma uit Rijswijk, die afhankelijk zijn van hun AOW. Het contrast tussen beide levensstijlen bracht niet alleen emotie, maar ook maatschappelijke discussie teweeg.
120 euro als bliksemafleider
Han en Norma kregen tijdens hun ruilweek een budget van slechts 120 euro. Dat bedrag zette meteen de toon voor online reacties. Waar sommigen vinden dat het ‘prima te doen’ is, zijn anderen verbijsterd. Reacties als “Dat is toch niet weinig” en “Ik red het niet eens met zoveel” illustreren de verdeeldheid. De discussie legt bloot hoe verschillend mensen financiële beperkingen ervaren en interpreteren.
Schuld na werkgerelateerde tegenslag
De achtergrond van Han en Norma roept ook veel medeleven op. Door een pensioengat van 25.000 euro – ontstaan na problemen bij Han’s voormalige werkgever – leven zij al jaren op het absolute minimum. Elke uitgave moet overwogen worden. Voor hen is 120 euro geen tijdelijke beproeving, maar realiteit.
Luxe aan de Kroatische kust
Marco en Caroline daarentegen genieten van het goede leven aan de kust van Kroatië. Hun weekbudget van 1.200 euro biedt ruimte voor luxe en ontspanning. Toch is hun leven niet altijd zo geweest. Caroline vertelt openhartig dat ook zij in het verleden met deurwaarders te maken hadden. Die ervaring maakt haar empathisch, al blijft het lastig om het verschil in leefwereld écht te begrijpen.
Verwondering en contrasten
Bij aankomst in Rijswijk zijn Marco en Caroline verrast door het huis van Han en Norma. De woning is groter dan verwacht en vooral de keuken maakt indruk. De opmerking van Marco – “Die hebben een grotere koelkast dan wij” – benadrukt hoe snel men aannames doet over ‘arm zijn’. Toch laat het stel ook merken hogere standaarden te hanteren, met name als het op eten aankomt.
Discussie over perceptie van armoede
De aflevering maakt pijnlijk duidelijk hoe relatief armoede is. Heb je het slecht als je een huis hebt, maar nauwelijks geld? Of ben je pas arm als je ook geen dak boven je hoofd hebt? Op sociale media wordt deze vraag intensief besproken. De aflevering raakt een gevoelige snaar en laat zien dat armoede niet alleen draait om geld, maar ook om waardigheid, perspectief en dagelijkse keuzes.
Oordeel of inzicht?
Waar de ene kijker het programma ziet als een bron van vermaak of oordeel, zien anderen het als een bron van inzicht. Het confronteert kijkers met hun eigen vooroordelen. Het idee dat ‘arm zijn’ er altijd zichtbaar uitziet, wordt onderuitgehaald. Tegelijkertijd laat het ook zien dat financiële luxe niet automatisch leidt tot meer begrip of dankbaarheid.
Brede maatschappelijke relevantie
De aflevering van Steenrijk, Straatarm toont meer dan persoonlijke verhalen. Het legt maatschappelijke pijnpunten bloot: inkomensongelijkheid, de fragiele positie van ouderen en het gebrek aan solidariteit. In een tijd waarin financiële onzekerheid voor velen groeit, blijkt dat dit onderwerp leeft – en schuurt.