Economie
Veganiste sleept barbecueënde buren voor rechter omdat vleesgeur haar stoort.
Eenmaal het zonnetje een beetje schijnt, genieten heel wat mensen van een gezellige barbecue in de tuin. Maar niet iedereen blijkt dit zo leuk te vinden. In Perth in Australië kwam het zelfs tot een hevige burenruzie.
Cilla Carden is veganiste. Ze eet geen vlees of vis. Het voorbije jaar nam ze de beslissing om haar buren voor de rechter te slepen omdat de geur van de barbecue haar stoorde.
De veganiste legde uit dat ze niet meer van haar tuintje kon genieten omdat het verpest werd door de stank van vis en vlees. Cilla is er rotsvast van overtuigd dat haar buren dit opzettelijk doen omdat ze weten dat ze veganiste is.
Cilla vertelde aan 9News: “Ze plaatsten hun barbecue zo dat ik de vis kan ruiken. Ik ruik alleen nog maar de vis. Ik kan mijn tuin niet meer gebruiken.”
Cilla had zware ruzie met haar buren. Uiteindelijk ging ze zelfs zo ver dat ze haar buren aanklaagde. Ze denkt dat ze dit opzettelijk doen om haar te pesten.
De rechter vond dit echter niet bewezen en wees de klacht af. Maar daar liet Cilla het niet bij zitten. Ze ging in hoger beroep, maar ook daar kreeg ze het deksel op de neus.
Maar ze stoort zich niet alleen aan de geur van vlees en vis. Ze stoort zich ook aan het geluid van spelende kinderen en sigarettenrook. Ook dat zouden de buren volgens haar expres doen om haar te dwarsbomen en te irriteren.
Deze bijzondere burenruzie deed online heel wat stof opwaaien. Er werd zelfs een Facebookgroep opgericht om een massabarbecue voor haar tuin te houden. Er zegden bijna 20.000 personen toe om deel te nemen. Uiteindelijk werd het evenement afgelast vanwege logistieke redenen.
Cilla zegt dat ze de strijd niet zal opgeven. Voorlopig zijn er geen nieuwe rechtszaken gestart, dus het zou kunnen dat ze zich toch bij de situatie heeft neergelegd.
Wat vind jij van de houding van deze vrouw? Heeft ze een punt of vind je het compleet overdreven?
Een val van een flatgebouw in Amsterdam Nieuw-West heeft recent het leven van een jonge man volledig op zijn kop gezet. De zwaargewonde man blijkt de broer te zijn van de bekende Nederlandse artiest S10. Het tragische incident heeft niet alleen de familie diep geraakt, maar ook opnieuw de aandacht gevestigd op een wanhoopskreet die zijn moeder al in 2019 uitte: “Pak mijn zoon op, alsjeblieft.” Deze uitspraak, gedaan in een interview met het Noordhollands Dagblad, krijgt door de recente gebeurtenissen een aangrijpende actualiteitswaarde.
Zware val in Amsterdam Nieuw-West
Op vrijdagavond 19 april 2025 viel een jonge man van de vierde verdieping van een flatgebouw aan de Notweg in Amsterdam Nieuw-West. De hulpdiensten waren snel ter plaatse, en het slachtoffer werd met spoed naar het ziekenhuis gebracht. Hij verkeert volgens diverse bronnen in kritieke toestand. De politie onderzoekt nog of er sprake is van een ongeluk, een misdrijf of iets anders.
Wat deze zaak bijzonder maakt, is de identiteit van het slachtoffer: het gaat om de tweelingbroer van de populaire Nederlandse zangeres S10, die bekendstaat om haar openhartige muziek en haar deelname aan het Eurovisie Songfestival in 2022. De familie heeft tot nu toe geen officiële verklaring gegeven over het incident.
Een moeder luidde al jaren geleden de noodklok
Vier jaar eerder, in 2019, trok de moeder van de jongeman al aan de bel bij het Noordhollands Dagblad. In een indringend interview deed zij een emotionele oproep: “Pak mijn zoon op, alsjeblieft. Ik wil hem niet verliezen aan de straat.” Haar zoon was toen zestien jaar oud en belandde steeds dieper in de criminaliteit. Ze kon niet langer toekijken hoe haar kind afgleed.
In het interview vertelde de moeder over haar machteloosheid. Ondanks verwoede pogingen om hem op het rechte pad te houden – met hulp van hulpinstanties, jeugdzorg en zelfs gesloten instellingen – gleed hij steeds verder af. “Hij steelt, hij bedreigt, hij liegt,” zei ze destijds. “Hij zegt dat hij wil veranderen, maar zodra hij buiten komt, gaat het weer mis.”
Van jeugdzorg naar straatcultuur
Volgens de moeder begon het gedrag van haar zoon al op jonge leeftijd te veranderen. Schoolgang werd steeds moeilijker, het contact met de familie verslechterde, en hij raakte verwikkeld in straatcultuur en kleine criminaliteit. De systemen die hem moesten helpen – zoals jeugdzorg en de jeugdreclassering – konden hem niet tegenhouden. Hij ontsnapte regelmatig uit instellingen en dook onder in de straten van Hoorn en later Amsterdam.
De moeder voelde zich vaak alleen staan. “Ik hou van mijn zoon, maar ik ben bang dat ik hem verlies,” zei ze. Haar oproep aan de autoriteiten was dan ook wanhopig: ze wilde dat haar zoon werd opgepakt en vastgehouden, in de hoop dat hij daardoor kon ontsnappen aan zijn gevaarlijke levensstijl.
S10 en haar familie
De zangeres S10, pseudoniem van Stien den Hollander, heeft in het verleden openlijk gesproken over haar mentale gezondheid en haar moeilijke jeugd. Hoewel ze in haar muziek vaak persoonlijke thema’s aanraakt, heeft ze haar familie grotendeels buiten de schijnwerpers gehouden. Dat maakt het des te schrijnender dat haar broer nu in het nieuws komt door zo’n tragische gebeurtenis.
De situatie laat zien hoe complex het leven achter gesloten deuren kan zijn. Terwijl S10 nationaal en internationaal succes boekte, speelde zich in de schaduw een totaal ander verhaal af: dat van een jonge man die worstelde met zichzelf, zijn omgeving en de verleidingen van de straat.
Reacties uit de omgeving
De buurt waarin de val plaatsvond – de Notweg in Amsterdam Nieuw-West – staat bekend als een gebied met sociale uitdagingen. Buurtbewoners reageren geschokt op het incident. Sommigen spreken over een jongen die “duidelijk hulp nodig had”, anderen zeggen dat ze hem vaker zagen rondhangen en dat hij “op het verkeerde pad zat.”
Er klinken geluiden dat de situatie wellicht voorkomen had kunnen worden als de hulpverlening destijds adequater had ingegrepen. Maar net zo goed wordt erkend dat het systeem worstelt met jongeren die tussen wal en schip vallen – te jong voor het strafrecht, te complex voor standaard zorgtrajecten.
Hoop op herstel en aandacht voor preventie
De familie van het slachtoffer leeft momenteel in onzekerheid. Of hij volledig zal herstellen, is nog niet duidelijk. Wat wel vaststaat, is dat dit incident het pijnlijke verhaal van een moeder opnieuw onder de aandacht brengt – een moeder die haar zoon niet heeft opgegeven, maar ook niet wist hoe ze hem moest redden.
Haar oproep uit 2019 klinkt nu nog indringender: “Als hij dan maar leeft.” Een uitspraak die getuigt van liefde, wanhoop en een diep besef dat sommige jongeren simpelweg niet bereikbaar zijn via de reguliere wegen.
Een bredere boodschap
Deze tragedie is meer dan een incident; het is een spiegel voor de maatschappij. Het roept vragen op over hoe we omgaan met jongeren die ontsporen, over de grenzen van ouderlijke macht, en over de rol van instanties die in theorie moeten beschermen, maar in praktijk soms machteloos staan.
Misschien is dit het moment om te heroverwegen hoe Nederland omgaat met jonge mensen in risicovolle situaties. En om ouders zoals deze moeder beter te ondersteunen – voordat wanhoop verandert in verdriet.