Financieel
Camerateam onthult wat 98-jarige iedere dag doet – en de hele wereld huilt om harde realiteit.
Deze lieve oude dame heet Mary Tony en is 98 jaar oud. De Amerikaanse woont eenzaam in een klein huisje en probeert wanhopig de tijd te verdrijven. Het is een hete zomerdag, groene blaadjes ruisen zachtjes in de wind, de vogeltjes fluiten en de buren genieten op het terras. Maar Mary zit vastgeroest in haar huis.
Daarom houdt er dagelijks een kleine bus halt voor het huis van Mary om de vriendelijke dame naar het plaatselijke seniorencentrum te brengen. Daar kan ze enkele uurtjes haar droevige bestaan vergeten. Maar deze keer is haar bezoek anders want er is een camerateam aanwezig. Terwijl de camera filmt, lacht Mary vrolijk en uitbundig.
Laatste dag vol vreugde
In het seniorencentrum probeert men alles om de gepensioneerden een mooie tijd te bezorgen. “Ik hoop, dat als ze naar huis gaan en de volgende dag niet meer terugkomen omdat ze er niet meer zijn, dat hun laatste dag vol vreugde was”, zegt een medewerkster van het centrum. Als het camerateam vraagt of ze haar werk belangrijk vindt, antwoordt ze eenvoudig: “Omdat ze nog leven. Ze zijn niet anders dan toen ze jonger waren.”
Verdriet in ogen
Wanneer de bus de oude mensen terug ophaalt, ziet men het verdriet in Mary’s ogen, want thuis is ze eenzaam en op zichzelf aangewezen. Maar de interesse van het camerateam is gewekt en ze willen weten wat Mary thuis doet. “Wat moet ik doen? Waar kan ik naartoe? Ik ben alleen. Ik zie niet meer goed. Ik hoor niet goed. Ik kan niet bij mijn nichtjes leven want die hebben allemaal een gezin”, zegt ze droevig. Het seniorencentrum is een lichtpuntje in haar droevige alledag. “Ik kan nauwelijks wachten tot het morgen is om terug te komen. Ik vind het zo leuk. Maar zaterdag en zondag is er niemand.”
Wat ze doet om deze twee eindeloze dagen door te brengen, grijpt recht naar de keel: “Ik knip de reclamefolders in reepjes. Daarna knip ik de repen in kleine stukjes en stop ze zo in een vuilniszak”, zegt ze met een gebroken, hese stem. “Ik moet iets doen, anders word ik helemaal gek.”
Wat ze doen als ze alleen zijn
Als de medewerkster van het seniorencentrum op bezoek komt en ontdekt hoe Mary haar weekend doorbrengt, barst ze in tranen uit: “Ik heb er nooit over nagedacht, als ze vertrekken en ik naar m’n leven terugkeer, wat ze doen als ze alleen zijn.” Maar haar eenzaamheid is voor Mary geen reden om in zelfmedelijden te vervallen. Ze zegt daarentegen: “Welke 98-jarige kan er nog op eigen benen staan? Ik kan het. En dat wil ik doen zolang het nog gaat.”
Als haar bezoek vertrekt, kijkt ze haar nog lang achterna. “Ik hou van je omdat je gekomen bent. Dit heeft mijn dag gered. En dat zal ik niet vergeten”, zucht Mary, zichtbaar aangegrepen door de aandacht die haar eindelijk te beurt viel.
Voor Mary is dat beetje aandacht meer waard dan alles ter wereld. Ze weet nu dat ze niet alleen is en dat er mensen zijn die om haar geven en op haar letten. Mary’s bitterzoete verhaal herinnert ons eraan dat geen enkel mens vergeten mag worden, ongeacht hoe oud ze ook zijn.
DEEL dit belangrijke verhaal met iedereen die je kent!
Door de hoge vaste lasten en stijgende inflatie komen steeds meer Nederlanders in de problemen met hun voedselvoorziening. De vraag naar voedselhulpinitiatieven, zoals de boodschappenkaarten van het Rode Kruis, groeit daardoor. Wat houden deze boodschappenkaarten in en voor wie zijn ze bedoeld?
Ondersteuning bij voedselnood
Uit onderzoek van het Rode Kruis blijkt dat ruim 450.000 Nederlanders te maken hebben met verborgen voedselnood. Sinds 2020 heeft de organisatie al meer dan een miljoen boodschappenkaarten uitgegeven. Dit initiatief werd gestart omdat steeds meer Nederlanders door de coronacrisis in financiële problemen verkeerden. De vraag naar deze hulp is sindsdien alleen maar toegenomen.
Wat zijn boodschappenkaarten en voor wie zijn ze bedoeld?
Boodschappenkaarten bieden financiële ondersteuning voor het doen van boodschappen. Ze zijn bedoeld voor mensen die extra hulp nodig hebben om voldoende voedsel te kunnen kopen. Hoewel deze mensen vaak een inkomen hebben, kunnen de stijgende kosten ervoor zorgen dat ze niet genoeg geld overhouden voor voedsel. Voedseluitgaven worden dan vaak als laatste prioriteit gezien, nadat alle vaste lasten zijn betaald. Reguliere hulp, zoals de Voedselbank, is vaak niet toegankelijk voor deze groep omdat zij niet over de benodigde papieren beschikken.
Hoe vraag je een boodschappenkaart aan?
Boodschappenkaarten worden verstrekt via partnerorganisaties in de wijk. Wanneer zij constateren dat iemand baat kan hebben bij een boodschappenkaart, kan deze gezamenlijk aangevraagd worden bij het Rode Kruis. Op de boodschappenkaart wordt wekelijks een bedrag gezet, afhankelijk van het aantal personen in het huishouden. Dit varieert van 21,50 euro voor een eenpersoonshuishouden tot 86 euro voor een huishouden van zes personen. Volgens de richtlijnen van het Nibud is dit bedrag voldoende voor zeven warme maaltijden per week. Elke situatie wordt individueel bekeken om de juiste hulp te bieden.
Wil je helpen?
Heb je zelf geen hulp nodig, maar wil je wel iets bijdragen? Je kunt je inschrijven als boodschappenmaatje en een maandelijkse donatie doen om de boodschappenkaarten mogelijk te maken.