Financieel
Camerateam onthult wat 98-jarige iedere dag doet – en de hele wereld huilt om harde realiteit.
Deze lieve oude dame heet Mary Tony en is 98 jaar oud. De Amerikaanse woont eenzaam in een klein huisje en probeert wanhopig de tijd te verdrijven. Het is een hete zomerdag, groene blaadjes ruisen zachtjes in de wind, de vogeltjes fluiten en de buren genieten op het terras. Maar Mary zit vastgeroest in haar huis.
Daarom houdt er dagelijks een kleine bus halt voor het huis van Mary om de vriendelijke dame naar het plaatselijke seniorencentrum te brengen. Daar kan ze enkele uurtjes haar droevige bestaan vergeten. Maar deze keer is haar bezoek anders want er is een camerateam aanwezig. Terwijl de camera filmt, lacht Mary vrolijk en uitbundig.
Laatste dag vol vreugde
In het seniorencentrum probeert men alles om de gepensioneerden een mooie tijd te bezorgen. “Ik hoop, dat als ze naar huis gaan en de volgende dag niet meer terugkomen omdat ze er niet meer zijn, dat hun laatste dag vol vreugde was”, zegt een medewerkster van het centrum. Als het camerateam vraagt of ze haar werk belangrijk vindt, antwoordt ze eenvoudig: “Omdat ze nog leven. Ze zijn niet anders dan toen ze jonger waren.”
Verdriet in ogen
Wanneer de bus de oude mensen terug ophaalt, ziet men het verdriet in Mary’s ogen, want thuis is ze eenzaam en op zichzelf aangewezen. Maar de interesse van het camerateam is gewekt en ze willen weten wat Mary thuis doet. “Wat moet ik doen? Waar kan ik naartoe? Ik ben alleen. Ik zie niet meer goed. Ik hoor niet goed. Ik kan niet bij mijn nichtjes leven want die hebben allemaal een gezin”, zegt ze droevig. Het seniorencentrum is een lichtpuntje in haar droevige alledag. “Ik kan nauwelijks wachten tot het morgen is om terug te komen. Ik vind het zo leuk. Maar zaterdag en zondag is er niemand.”
Wat ze doet om deze twee eindeloze dagen door te brengen, grijpt recht naar de keel: “Ik knip de reclamefolders in reepjes. Daarna knip ik de repen in kleine stukjes en stop ze zo in een vuilniszak”, zegt ze met een gebroken, hese stem. “Ik moet iets doen, anders word ik helemaal gek.”
Wat ze doen als ze alleen zijn
Als de medewerkster van het seniorencentrum op bezoek komt en ontdekt hoe Mary haar weekend doorbrengt, barst ze in tranen uit: “Ik heb er nooit over nagedacht, als ze vertrekken en ik naar m’n leven terugkeer, wat ze doen als ze alleen zijn.” Maar haar eenzaamheid is voor Mary geen reden om in zelfmedelijden te vervallen. Ze zegt daarentegen: “Welke 98-jarige kan er nog op eigen benen staan? Ik kan het. En dat wil ik doen zolang het nog gaat.”
Als haar bezoek vertrekt, kijkt ze haar nog lang achterna. “Ik hou van je omdat je gekomen bent. Dit heeft mijn dag gered. En dat zal ik niet vergeten”, zucht Mary, zichtbaar aangegrepen door de aandacht die haar eindelijk te beurt viel.
Voor Mary is dat beetje aandacht meer waard dan alles ter wereld. Ze weet nu dat ze niet alleen is en dat er mensen zijn die om haar geven en op haar letten. Mary’s bitterzoete verhaal herinnert ons eraan dat geen enkel mens vergeten mag worden, ongeacht hoe oud ze ook zijn.
DEEL dit belangrijke verhaal met iedereen die je kent!
Of je nu een tweedehands auto wil kopen, een hoger salaris probeert te onderhandelen of een huis wilt bieden onder de vraagprijs – onderhandelen blijft voor velen spannend en ongemakkelijk. De neiging om snel toe te geven en ‘gewoon akkoord te gaan’ is groot. Toch kun je met de juiste strategie veel meer bereiken. En die strategie? Die komt verrassend genoeg uit het handboek van de FBI.
Waarom onderhandelen zo lastig voelt
Voor veel mensen is onderhandelen beladen. Je wilt niemand teleurstellen, niet te gretig overkomen, of simpelweg geen ‘nee’ horen. Of het nu gaat om die gebruikte BMW of om je jaarsalaris: als de andere partij niet meteen toegeeft, voel je je al snel ongemakkelijk. Je zwicht, stemt in met een compromis, en blijft achter met een licht knagend gevoel dat je meer had kunnen krijgen.
Chris Voss: van gijzelingen naar salarisonderhandelingen
Chris Voss, voormalig toponderhandelaar bij de FBI, bracht zijn jarenlange ervaring samen in het boek Never Split the Difference. Daarin leert hij dat onderhandelen draait om psychologie, empathie en een gestructureerde aanpak – niet om hard zijn of bluffen. Eén van de meest praktische technieken uit zijn arsenaal is de zogenaamde Ackerman-methode, vernoemd naar CIA-agent Mike Ackerman.
Wat is de Ackerman-methode?
De Ackerman-methode is een onderhandelingsstrategie die je stap voor stap begeleidt naar een gunstig eindresultaat. De kracht ervan ligt in de combinatie van een doordachte opbouw, precieze getallen en het inspelen op het onderbewustzijn van de ander. Deze methode wordt ingezet bij internationale crisissituaties, maar werkt net zo goed tijdens een gesprek over jouw loonsverhoging.
Zo werkt het Ackerman-systeem
1. Bepaal jouw doelbedrag
Wat wil je echt krijgen of betalen? Stel dat je een salaris van 100.000 euro wilt, dan is dat jouw einddoel. Vanaf hier bouw je je strategie op.
2. Start laag (of hoog)
Begin bij 65% van je doelbedrag. Dus bij salaris: open met 135.000 euro. Het klinkt brutaal, maar het zet een stevig anker.
3. Verhoog in stappen
Doe daarna biedingen in drie toenemende stappen, waarbij je steeds dichter bij jouw doelbedrag komt:
-
Tweede bod: 115.000 euro
-
Derde bod: 105.000 euro
-
Laatste bod: 99.750 euro (precies, niet afgerond)
4. Gebruik empathie en blijf vriendelijk
Stel vragen, toon begrip voor de andere partij, maar blijf bij jouw standpunt. Zeg ‘nee’ op een manier die niet agressief is, maar beslist.
5. Eindig met een exact bedrag
Rond je laatste bod af op een vreemd bedrag, bijvoorbeeld 99.750 euro in plaats van 100.000. Dat geeft het gevoel dat je zorgvuldig hebt gerekend en echt op je grens zit.
6. Voeg iets kleins toe
Bied iets symbolisch aan – iets dat jou niets kost maar vertrouwen wekt. Denk aan: “En ik gooi die oude schuur erbij” of “Ik neem de administratie van vorig kwartaal voor mijn rekening.”
Waarom het werkt
Deze methode is krachtig omdat het inspeelt op het menselijk brein. De aanvankelijke extreme positie creëert ruimte. De kleine stappen geven het gevoel dat je al veel water bij de wijn hebt gedaan. En die vreemde, nauwkeurige bedragen geven het idee dat je tot de cent hebt doorgerekend. Voeg daar empathie aan toe en je komt over als iemand die weet wat hij wil, zonder onredelijk te zijn.
Toepasbaar in elke situatie
Of je nu onderhandelt over je huurprijs, een freelance tarief bespreekt of een nieuwe fiets koopt – het Ackerman-systeem kun je altijd inzetten. Zelfs als de andere partij de techniek niet herkent, voelt hij intuïtief aan dat je voorbereid en doelgericht bent.
Tot slot: oefenen, oefenen, oefenen
Onderhandelen is geen trucje, maar een vaardigheid. Hoe vaker je oefent, hoe zelfverzekerder je wordt. Begin klein, bijvoorbeeld bij een kringloopwinkel of marktkraam, en pas het systeem later toe in serieuze gesprekken. Oefening baart succes – en meer geld.