Camerateam onthult wat 98-jarige iedere dag doet – en de hele wereld huilt om harde realiteit.

Deze lieve oude dame heet Mary Tony en is 98 jaar oud. De Amerikaanse woont eenzaam in een klein huisje en probeert wanhopig de tijd te verdrijven. Het is een hete zomerdag, groene blaadjes ruisen zachtjes in de wind, de vogeltjes fluiten en de buren genieten op het terras. Maar Mary zit vastgeroest in haar huis.

Daarom houdt er dagelijks een kleine bus halt voor het huis van Mary om de vriendelijke dame naar het plaatselijke seniorencentrum te brengen. Daar kan ze enkele uurtjes haar droevige bestaan vergeten. Maar deze keer is haar bezoek anders want er is een camerateam aanwezig. Terwijl de camera filmt, lacht Mary vrolijk en uitbundig.

Laatste dag vol vreugde

In het seniorencentrum probeert men alles om de gepensioneerden een mooie tijd te bezorgen. “Ik hoop, dat als ze naar huis gaan en de volgende dag niet meer terugkomen omdat ze er niet meer zijn, dat hun laatste dag vol vreugde was”, zegt een medewerkster van het centrum. Als het camerateam vraagt of ze haar werk belangrijk vindt, antwoordt ze eenvoudig: “Omdat ze nog leven. Ze zijn niet anders dan toen ze jonger waren.”

Verdriet in ogen

Wanneer de bus de oude mensen terug ophaalt, ziet men het verdriet in Mary’s ogen, want thuis is ze eenzaam en op zichzelf aangewezen. Maar de interesse van het camerateam is gewekt en ze willen weten wat Mary thuis doet. “Wat moet ik doen? Waar kan ik naartoe? Ik ben alleen. Ik zie niet meer goed. Ik hoor niet goed. Ik kan niet bij mijn nichtjes leven want die hebben allemaal een gezin”, zegt ze droevig. Het seniorencentrum is een lichtpuntje in haar droevige alledag. “Ik kan nauwelijks wachten tot het morgen is om terug te komen. Ik vind het zo leuk. Maar zaterdag en zondag is er niemand.”

Wat ze doet om deze twee eindeloze dagen door te brengen, grijpt recht naar de keel: “Ik knip de reclamefolders in reepjes. Daarna knip ik de repen in kleine stukjes en stop ze zo in een vuilniszak”, zegt ze met een gebroken, hese stem. “Ik moet iets doen, anders word ik helemaal gek.”

Wat ze doen als ze alleen zijn

Als de medewerkster van het seniorencentrum op bezoek komt en ontdekt hoe Mary haar weekend doorbrengt, barst ze in tranen uit: “Ik heb er nooit over nagedacht, als ze vertrekken en ik naar m’n leven terugkeer, wat ze doen als ze alleen zijn.” Maar haar eenzaamheid is voor Mary geen reden om in zelfmedelijden te vervallen. Ze zegt daarentegen: “Welke 98-jarige kan er nog op eigen benen staan? Ik kan het. En dat wil ik doen zolang het nog gaat.”

Als haar bezoek vertrekt, kijkt ze haar nog lang achterna. “Ik hou van je omdat je gekomen bent. Dit heeft mijn dag gered. En dat zal ik niet vergeten”, zucht Mary, zichtbaar aangegrepen door de aandacht die haar eindelijk te beurt viel.

Voor Mary is dat beetje aandacht meer waard dan alles ter wereld. Ze weet nu dat ze niet alleen is en dat er mensen zijn die om haar geven en op haar letten. Mary’s bitterzoete verhaal herinnert ons eraan dat geen enkel mens vergeten mag worden, ongeacht hoe oud ze ook zijn.

DEEL dit belangrijke verhaal met iedereen die je kent!