Economie
Oma (61) bevalt van eigen kleindochter zodat haar zoon en haar man papa kunnen worden.
Cecile Eledge was 61 jaar toen ze grapte dat ze wel draagmoeder zou willen zijn voor haar zoon en haar echtgenoot. Uit een reeks medische testen bleek echter dat ze nog perfect gezond was om een kind te dragen.
Uma Louisa werd een jaar geleden geboren in het Nebraska Medical Center. Het meisje woog om en bij de 2.300 gram.
Dankzij de vrouwen van hun leven
Papa’s Matthew Eledge en Elliot Dougherty zeiden dat de geboorte van hun dochter mogelijk werd gemaakt door de vrouwen van hun leven. Daarmee doelden ze op de mama van Matthew en de zus van Elliot.
Cecile was draagmoeder en zij beviel van het meisje. De zus van Elliot doneerde de eicellen voor de zwangerschap.
De moeder van Matthew zei dat ze eigenlijk verwacht had da de dokters haar zouden zeggen dat ze niet meer in aanmerking komen voor het draagmoederschap.
De vrouw vertelde: “Maar de dokters zeiden dat er absoluut geen sprake was dat de zwangerschap niet afgerond zou kunnen worden.”
Cecile onthulde dat ze voorzichtiger was dan ooit tijdens haar zwangerschap. Ze dronk zelfs geen koffie meer, iets wat ze tijdens de zwangerschap van Matthew altijd was blijven doen.
De vrouw legde uit: “Ik zou me ellendig gevoeld hebben als er iets gebeurd was. Ik deed alles volgens het boekje. Weet je, ik ben zo dol op mijn koffie.”
Het kleintje werd verwerkt via in vitrofertilisatie met de eicellen van Lea Vribe, de zus van Elliot, en het sperma van Matthew.
De mannen dachten er al enkele jaren over na om vader te worden. Toen ze het ter sprake brachten, bood de zus van Matthew spontaan aan om haar eicellen te doneren. Langzaam begon het idee vorm te krijgen.
Ze wilden niet zomaar iemand betalen om draagmoeder te zijn. Dat leek hen een beetje kil en onpersoonlijk. Daarom zijn ze in de zevende hemel met hoe alles verlopen is.
Matthew vertelde: “Hoewel we misschien kozen voor een onorthodoxe aanpak, waren we in staat om over het hele proces te praten en het maakte alles nog spannender en leuker.”
Zou jij dit doen voor je zoon? Laat van je horen in de reacties!
Een val van een flatgebouw in Amsterdam Nieuw-West heeft recent het leven van een jonge man volledig op zijn kop gezet. De zwaargewonde man blijkt de broer te zijn van de bekende Nederlandse artiest S10. Het tragische incident heeft niet alleen de familie diep geraakt, maar ook opnieuw de aandacht gevestigd op een wanhoopskreet die zijn moeder al in 2019 uitte: “Pak mijn zoon op, alsjeblieft.” Deze uitspraak, gedaan in een interview met het Noordhollands Dagblad, krijgt door de recente gebeurtenissen een aangrijpende actualiteitswaarde.
Zware val in Amsterdam Nieuw-West
Op vrijdagavond 19 april 2025 viel een jonge man van de vierde verdieping van een flatgebouw aan de Notweg in Amsterdam Nieuw-West. De hulpdiensten waren snel ter plaatse, en het slachtoffer werd met spoed naar het ziekenhuis gebracht. Hij verkeert volgens diverse bronnen in kritieke toestand. De politie onderzoekt nog of er sprake is van een ongeluk, een misdrijf of iets anders.
Wat deze zaak bijzonder maakt, is de identiteit van het slachtoffer: het gaat om de tweelingbroer van de populaire Nederlandse zangeres S10, die bekendstaat om haar openhartige muziek en haar deelname aan het Eurovisie Songfestival in 2022. De familie heeft tot nu toe geen officiële verklaring gegeven over het incident.
Een moeder luidde al jaren geleden de noodklok
Vier jaar eerder, in 2019, trok de moeder van de jongeman al aan de bel bij het Noordhollands Dagblad. In een indringend interview deed zij een emotionele oproep: “Pak mijn zoon op, alsjeblieft. Ik wil hem niet verliezen aan de straat.” Haar zoon was toen zestien jaar oud en belandde steeds dieper in de criminaliteit. Ze kon niet langer toekijken hoe haar kind afgleed.
In het interview vertelde de moeder over haar machteloosheid. Ondanks verwoede pogingen om hem op het rechte pad te houden – met hulp van hulpinstanties, jeugdzorg en zelfs gesloten instellingen – gleed hij steeds verder af. “Hij steelt, hij bedreigt, hij liegt,” zei ze destijds. “Hij zegt dat hij wil veranderen, maar zodra hij buiten komt, gaat het weer mis.”
Van jeugdzorg naar straatcultuur
Volgens de moeder begon het gedrag van haar zoon al op jonge leeftijd te veranderen. Schoolgang werd steeds moeilijker, het contact met de familie verslechterde, en hij raakte verwikkeld in straatcultuur en kleine criminaliteit. De systemen die hem moesten helpen – zoals jeugdzorg en de jeugdreclassering – konden hem niet tegenhouden. Hij ontsnapte regelmatig uit instellingen en dook onder in de straten van Hoorn en later Amsterdam.
De moeder voelde zich vaak alleen staan. “Ik hou van mijn zoon, maar ik ben bang dat ik hem verlies,” zei ze. Haar oproep aan de autoriteiten was dan ook wanhopig: ze wilde dat haar zoon werd opgepakt en vastgehouden, in de hoop dat hij daardoor kon ontsnappen aan zijn gevaarlijke levensstijl.
S10 en haar familie
De zangeres S10, pseudoniem van Stien den Hollander, heeft in het verleden openlijk gesproken over haar mentale gezondheid en haar moeilijke jeugd. Hoewel ze in haar muziek vaak persoonlijke thema’s aanraakt, heeft ze haar familie grotendeels buiten de schijnwerpers gehouden. Dat maakt het des te schrijnender dat haar broer nu in het nieuws komt door zo’n tragische gebeurtenis.
De situatie laat zien hoe complex het leven achter gesloten deuren kan zijn. Terwijl S10 nationaal en internationaal succes boekte, speelde zich in de schaduw een totaal ander verhaal af: dat van een jonge man die worstelde met zichzelf, zijn omgeving en de verleidingen van de straat.
Reacties uit de omgeving
De buurt waarin de val plaatsvond – de Notweg in Amsterdam Nieuw-West – staat bekend als een gebied met sociale uitdagingen. Buurtbewoners reageren geschokt op het incident. Sommigen spreken over een jongen die “duidelijk hulp nodig had”, anderen zeggen dat ze hem vaker zagen rondhangen en dat hij “op het verkeerde pad zat.”
Er klinken geluiden dat de situatie wellicht voorkomen had kunnen worden als de hulpverlening destijds adequater had ingegrepen. Maar net zo goed wordt erkend dat het systeem worstelt met jongeren die tussen wal en schip vallen – te jong voor het strafrecht, te complex voor standaard zorgtrajecten.
Hoop op herstel en aandacht voor preventie
De familie van het slachtoffer leeft momenteel in onzekerheid. Of hij volledig zal herstellen, is nog niet duidelijk. Wat wel vaststaat, is dat dit incident het pijnlijke verhaal van een moeder opnieuw onder de aandacht brengt – een moeder die haar zoon niet heeft opgegeven, maar ook niet wist hoe ze hem moest redden.
Haar oproep uit 2019 klinkt nu nog indringender: “Als hij dan maar leeft.” Een uitspraak die getuigt van liefde, wanhoop en een diep besef dat sommige jongeren simpelweg niet bereikbaar zijn via de reguliere wegen.
Een bredere boodschap
Deze tragedie is meer dan een incident; het is een spiegel voor de maatschappij. Het roept vragen op over hoe we omgaan met jongeren die ontsporen, over de grenzen van ouderlijke macht, en over de rol van instanties die in theorie moeten beschermen, maar in praktijk soms machteloos staan.
Misschien is dit het moment om te heroverwegen hoe Nederland omgaat met jonge mensen in risicovolle situaties. En om ouders zoals deze moeder beter te ondersteunen – voordat wanhoop verandert in verdriet.