Algemeen
Angela de Jong haalt keihard uit en sloopt Marco Borsato
Vrijspraak Marco Borsato leidt tot felle column van Angela de Jong: “Een treurige dag voor slacht0ffers”
De vrijspraak van Marco Borsato heeft in Nederland een golf aan reacties veroorzaakt. Terwijl de rechtbank concludeerde dat er onvoldoende wettig en overtuigend bewijs was voor de beschuldigingen, laat columnist Angela de Jong in haar nieuwste stuk weten dat de uitspraak volgens haar bittersweet is. Voor de zanger en zijn familie betekent het rust en opluchting, maar volgens haar blijft het vermeende slacht0ffer met lege handen achter. Ze noemt het oordeel van de rechtbank dan ook “een treurige dag”.
“Het recht heeft gezegevierd – zo heet dat dan”
In haar column beschrijft De Jong de uitspraak op een manier die zowel afstandelijk als kritisch klinkt. Ze schrijft dat “het recht heeft gezegevierd”, maar plaatst meteen kanttekeningen. De rechtbank sprak Borsato vrij omdat er onvoldoende steunbewijs was. De Jong benadrukt dat een enkele verklaring in het Nederlandse strafrecht niet genoeg is om tot een veroordeling te komen.
Die juridische realiteit begrijpt ze, zegt ze, maar het maakt de uitkomst volgens haar niet minder pijnlijk:
“Fijn voor Borsato, zijn dierbaren en zijn vrienden, die dit de komende tijd natuurlijk aan alle kanten zullen vieren en uitbuiten in de media. En dat snap ik. Als het mijn vader was, zou ik dat waarschijnlijk ook doen.”
Met deze zin erkent ze dat opluchting vanuit de familie begrijpelijk is, maar tegelijkertijd beschouwt ze het als een dag waarop ook iemand anders, het vermeende slacht0ffer Asmara Thielen, een klap te verwerken krijgt.
“Een slacht0ffer staat met lege handen”
Waar Angela de Jong zich vooral zorgen over maakt, is de bredere boodschap die volgens haar uit de vrijspraak spreekt. Ze schrijft dat het opnieuw laat zien hoe moeilijk het voor slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag kan zijn om gerechtigheid te vinden. Zolang er geen getuigen zijn, geen beeldmateriaal bestaat en een verdachte ontkent, blijft het volgens haar bijna onmogelijk om als aangeefster gehoor te krijgen.
“Zolang er geen getuigen of video-opnames van het misbruik zijn en de dader ontkent, is het jouw woord tegen dat van een ander en heb je geen poot om op te staan.”
Volgens De Jong heeft de nu 26-jarige Asmara Thielen al langer vermoed dat haar verhaal moeilijk voet aan de grond zou krijgen. De columnist stelt dat deze realisatie schrijnend is, zeker omdat de procedure voor haar jarenlang zwaar moet zijn geweest.
De moed van Asmara volgens De Jong
De Jong noemt de aangifte van Asmara “dapper” en verwijst naar de verklaring die haar advocaat, Peter Plasman, tijdens de zittingen voorlas. De tekst raakte haar zichtbaar:
“De verklaring gaf me kippenvel,” schrijft ze.
Ze haalt meerdere passages aan die volgens haar laten zien hoe moeilijk de jaren voor Asmara zijn geweest. Zo beschrijft de verklaring hoe de jonge vrouw jarenlang worstelde met schaamte, onzekerheid en twijfel.
De Jong noemt dat herkenbaar voor veel andere mensen die grensoverschrijdend gedrag melden: gevoelens van schuld, angst en isolatie.
Daarnaast wijst ze op de angst die volgens Asmara speelde rondom haar moeder. Die werkte destijds bij de fanclub van Marco Borsato. Asmara was bang dat haar moeder zou worden ontslagen als zij zou vertellen wat er was gebeurd. Deze angst, schrijft De Jong, zou grote gevolgen voor het gezin hebben kunnen hebben.
“En wie zou haar geloven?” vraagt Asmara
zich in de verklaring hardop af.
Voor Angela de Jong is dat een kernzin: een jonge vrouw die zich
afvraagt of ze op kan boksen tegen de populariteit van een geliefde
artiest.
Volgens haar is de boodschap van Asmara’s verklaring duidelijk: het voelt alsof je je verhaal moet vertellen tegenover iemand die door het hele land bewonderd wordt — en dat maakt het extra zwaar.
Over de rol van de verdediging
In haar column uit De Jong ook kritiek op de verdediging van Borsato, het advocatenduo Carry en Geert-Jan Knoops. Volgens haar heeft de verdediging de moeder van Asmara, Nathalie, op “weinig subtiele wijze” tot dader gemaakt. Daarmee bedoelt ze dat de aandacht in de zaak deels verschoof van het gedrag van de zanger naar de rol van de moeder binnen het verhaal en de totstandkoming van de aangifte.
De Jong schrijft:
“Borsato werd ineens het slacht0ffer. Zo gaat dat dan.”
Zij vindt het opvallend dat de aangeefster weinig vroeg van de rechtbank. Geen financiële compensatie, geen langdurige celstraf, maar alleen erkenning.
Volgens De Jong maakt dat de uiteindelijke uitspraak extra zwaar voor het vermeende slacht0ffer:
“Ze wilde slechts erkenning voor wat haar is aangedaan als piepjong meisje en waar ze nog dagelijks last van had.”
“Met lege handen achterblijven” – een terugkerend patroon?
Angela de Jong plaatst de zaak in een bredere context. Zij stelt dat veel vrouwen die grensoverschrijdend gedrag melden, uiteindelijk zonder erkenning of resultaat achterblijven. Dat is volgens haar niet alleen verdrietig, maar ook een maatschappelijke kwestie waar Nederland nog niet goed raad mee weet.
In haar eigen woorden:
“Maar zoals zoveel vrouwen die seksueel misbruik hebben moeten ondergaan, staat ze nu met lege handen.”
De column eindigt daarmee niet alleen als reflectie op deze specifieke zaak, maar ook als kritiek op een systeem dat volgens haar slacht0ffers weinig ruimte biedt om hun verhaal juridisch bevestigd te krijgen.
De juridische realiteit tegenover emotionele verwachtingen
De uitspraak van de rechtbank in Utrecht draaide om bewijs. Niet om emoties, vermoedens of publieke opinie. Het strafrecht is bedoeld om uitsluitend te veroordelen als er overtuigend bewijs ligt, en dat was hier niet het geval. De rechter concludeerde dat de verklaring van Asmara te algemeen was en onvoldoende concreet om juridisch onderbouwd te worden.
Er waren geen getuigen, geen aanvullend materiaal, geen controleerbare gegevens uit het dagboek en geen onafhankelijke aanwijzingen die de inhoud van de aangifte konden bevestigen.
Juridisch gezien is de beslissing daardoor logisch; emotioneel gezien voelt het voor sommigen pijnlijk. Dat spanningsveld vormt de rode draad in De Jongs column.
Een dag met dubbele lading
De vrijspraak van Marco Borsato is voor veel mensen een moment van opluchting, vooral voor hemzelf en zijn familie. Na zes jaar onzekerheid betekent het een belangrijke stap richting herstel en rust. Tegelijkertijd illustreert Angela de Jong’s column dat een rechterlijke uitspraak ook een andere, veel minder opgeluchte kant kent: die van iemand die het gevoel heeft dat haar verhaal niet geloofd is of niet kon worden bewezen.
En precies dat maakt de gebeurtenis voor De Jong “een treurige dag”.
Conclusie
De vrijspraak van Marco Borsato heeft de juridische wereld duidelijkheid gegeven, maar heeft maatschappelijk juist nieuwe vragen opgeroepen. Hoe gaan we om met meldingen zonder bewijs? Wat betekent erkenning voor slacht0ffers? Hoe groot is de kloof tussen de juridische en de emotionele waarheid?
Angela de Jong legt in haar
column de vinger op die zere plek.
En daarmee is haar bijdrage aan het debat minstens zo veelbesproken
als de uitspraak zelf.
Na zes jaar onzekerheid: vrijspraak voor Marco Borsato – familie reageert emotioneel op de uitspraak
Na ruim zes jaar vol onderzoeken, juridische procedures en publieke discussies heeft de rechtbank vanmorgen een einde gemaakt aan een lange periode van onzekerheid voor Marco Borsato. De zanger is vrijgesproken van de aantijgingen die jarenlang boven zijn hoofd hebben gehangen. De uitspraak zorgde vrijwel direct voor een grote stroom aan reacties, waaronder bijzonder emotionele berichten van zijn kinderen, Jada en Luca. Op sociale media laten zij zien wat de uitspraak voor hen en hun familie betekent.
Jada sprak al eerder haar steun uit
In de aanloop naar de uitspraak liet dochter Jada al weten hoe ze de rechtszittingen had ervaren. Tijdens de eerste twee dagen in de rechtbank zag zij haar vader volgens eigen zeggen “krachtig” en “strijdbaar”. In een eerdere reactie schreef ze:
“Ik vind ook dat hij heel krachtig is. En dat hij daar is gaan staan en vechten voor wat hij waard is, daar kan ik alleen maar ongelooflijk trots op zijn als dochter.”
Die woorden klonken toen al als een hartverwarmende steunbetuiging, maar na de vrijspraak kregen ze nog meer lading. Kort na de uitspraak deelde Jada een foto op Instagram waarop te zien is hoe ze haar vader omhelst. Het beeld wordt vergezeld door een enkel rood hartje — een stil maar krachtig symbool van opluchting, verbondenheid en dankbaarheid.
Luca deelt oude foto’s: “Voor altijd mijn held”
Ook zoon Luca reageerde snel op de gebeurtenissen van vandaag. Hij plaatste een foto van zijn vader, met daarbij de woorden:
“Voor altijd mijn held.”
Daar bleef het niet bij. Luca deelde ook twee foto’s uit de oude doos, waarop hij als klein jongetje samen met zijn vader op het podium staat. Bij die beelden schreef hij:
“Papa, koning, held en puur mens voor altijd.”
De foto’s maakten veel los onder volgers: ze weerspiegelen een tijd waarin de familie nog midden in de muzikale hoogtepunten van Borsato’s carrière leefde. Voor supporters van de zanger voelen de beelden als een herinnering aan zijn lange loopbaan, voor de familie zelf zijn het persoonlijke momenten met grote emotionele waarde.
De juridische reactie: “De eerste ronde is voorbij”
Terwijl de familie zich richt op hun opluchting, kijkt de advocaat van de aangeefster, Peter Plasman, vooruit naar mogelijke vervolgstappen. Hij benadrukte dat de uitspraak volgens hem niet betekent dat de zaak volledig is afgerond.
Plasman reageerde met de woorden:
“De eerste ronde is voorbij. En ik ga ervan uit dat de uiteindelijke beslissing in de tweede ronde gaat vallen.”
Hij verwacht dat het 0penbaar Ministerie zich niet neer zal leggen bij de vrijspraak:
“Gezien de inzet in deze zaak en de belangen die aan de orde zijn, verwacht ik wel dat het OM in beroep zal gaan.”
Met die uitspraak maakt de advocaat duidelijk dat de juridische strijd volgens hem nog niet is gestreden. Het is nu aan het OM om te bepalen of er daadwerkelijk een hoger beroep wordt ingesteld.
Waarom de rechtbank tot vrijspraak kwam
Marco Borsato moest zich verantwoorden voor beschuldigingen van grensoverschrijdend gedrag richting een destijds 15-jarig meisje. Volgens de aangifte zouden er aanrakingen hebben plaatsgevonden op verschillende plekken van haar lichaam, soms boven en soms onder de kleding. Daarnaast stelde het meisje dat zij een handeling bij Borsato moest verrichten, maar het 0penbaar Ministerie had zelf al eerder aangegeven dat voor dit laatste onderdeel niet genoeg aanknopingspunten waren om verder te vervolgen.
De rechtbank benadrukte dat bij dit soort ernstige zaken extra zorgvuldig gekeken wordt naar de verklaringen van aangeefsters, maar dat de aangifte in dit geval onvoldoende concrete aanknopingspunten bevatte. De verklaring van Asmara — zoals het meisje heet — werd gezien, maar volgens de rechter was zij “niet erg concreet” over welke specifieke handelingen zouden hebben plaatsgevonden.
Dit bericht op Instagram bekijken
Het ontbreken van ondersteunend bewijs
Een cruciaal element in de uitspraak is het feit dat er geen ondersteunend bewijs is gevonden buiten de verklaring van de aangeefster. Er waren:
-
geen getuigen die de genoemde handelingen hebben gezien;
-
geen objectieve aanwijzingen die het verhaal konden bevestigen;
-
geen aanvullend materiaal zoals berichten of opnames die de aangifte ondersteunden.
Asmara schreef haar ervaringen op in een dagboek, maar de rechtbank oordeelde dat deze aantekeningen onvoldoende houvast boden voor een veroordeling. De entries waren namelijk te algemeen en gaven geen duidelijkheid over wanneer of onder welke omstandigheden de vermeende gebeurtenissen zouden hebben plaatsgevonden.
De rechter benadrukte dat het strafrecht vereist dat beschuldigingen controleerbaar moeten zijn. Omdat de verklaringen te weinig detail bevatten en niet werden ondersteund door andere bewijselementen, kon de rechtbank niet anders dan concluderen dat het bewijs ontoereikend was.
Dit bericht op Instagram bekijken
Zes jaar onzekerheid: de impact van een langdurig proces
Het dossier rond Marco Borsato heeft zich over zes jaar uitgespreid. Zes jaar waarin hij grotendeels uit de openbaarheid verdween, zijn carrière stilviel en zijn naam voortdurend onderwerp van discussie was. Bij eerdere zittingen vertelde hij dat hij al die tijd het gevoel had “stil te staan” en dat hij hoopte op het moment waarop hij weer vooruit zou kunnen kijken.
Daarom was het moment van vrijspraak niet alleen juridisch belangrijk, maar ook persoonlijk. De beelden van Borsato die de rechtbank verlaat, tonen een man die zowel aangeslagen als opgelucht oogt. Hij liep langs de rijen aanwezige journalisten, maar hield zijn woorden kort en ingetogen.
Het proces was zwaar voor alle betrokken partijen: voor Borsato en zijn gezin, maar ook voor de aangeefster, wiens emoties en ervaringen onderdeel waren van een complexe juridische afweging. De rechtbank benadrukte tijdens de uitspraak dat haar gevoelens serieus werden genomen, maar dat het strafrecht een andere standaard hanteert dan persoonlijke beleving.
Online reacties: steun, opluchting en discussies
Op sociale media stroomden de reacties vrijwel direct binnen. Veel mensen spraken hun steun uit voor Borsato en zijn familie, terwijl anderen juist het standpunt van de aangeefster bleven verdedigen. De kwestie blijft gevoelig en emotioneel geladen, wat duidelijk wordt in de uiteenlopende reacties.
Wat opvalt, is dat velen begrip tonen voor de opluchting binnen de familie. De foto’s van Jada en Luca raken veel volgers. Tegelijkertijd blijven er kritische geluiden over de juridische uitkomst, waarbij sommigen hun zorgen uiten over hoe moeilijk het is om in dergelijke zaken bewijs te leveren.
Wat gebeurt er nu?
De uitspraak markeert een belangrijk moment, maar vormt mogelijk niet het einde van het juridische traject. Het is nu aan het 0penbaar Ministerie om te bepalen of er hoger beroep wordt ingesteld. Mocht dat gebeuren, dan komt de zaak opnieuw voor een rechter en begint er een nieuwe fase.
Voor Marco Borsato persoonlijk betekent de uitspraak vooral dat hij weer perspectief ziet. Hij sprak zelf de hoop uit om zijn leven weer op te pakken, al blijft het onduidelijk wat dat praktisch betekent voor zijn carrière.
Een nieuw hoofdstuk, maar geen gesloten boek
Met de vrijspraak komt er een einde aan zes jaar van stilstand, onzekerheid en juridische spanning. Tegelijkertijd blijft de mogelijkheid van een volgende ronde bestaan. Wat wél duidelijk is: de emotionele impact op alle betrokkenen is groot, en de reacties van Jada en Luca tonen hoe intens deze periode voor de familie is geweest.
Waar het verhaal juridisch heen gaat, zal de komende periode moeten blijken. Maar voor nu lijkt één ding centraal te staan: opluchting binnen het gezin, en een voorzichtig vooruitzicht op een toekomst zonder de constante druk van een lopende strafzaak.