Algemeen
The Tribute-kijkers gaan los, zeggen allemaal hetzelfde over DIT moment: ‘Schandalig!’
Ophef na nieuwste aflevering van The Tribute: Battle of the Bands – “Jury beoordeelt op smaak, niet op talent”
De nieuwste aflevering van The Tribute: Battle of the Bands heeft dit weekend voor grote ophef gezorgd. Het muziekprogramma, waarin tributebands strijden om een plek op het podium van de Ziggo Dome, kreeg na de uitzending een golf van kritiek over zich heen. De reden? Een band werd naar huis gestuurd, niet vanwege een slechte uitvoering of valse noot — maar simpelweg omdat de jury de muziek “niet leuk” vond.
BZN-tributeband IIIusion uit de wedstrijd
De aanleiding voor de discussie was het vertrek van BZN-tributeband IIIusion. De groep, die eerder al in de gevarenzone stond, moest volgens de jury het veld ruimen. Niet omdat ze slecht speelden of vals zongen, maar omdat hun muzikale stijl simpelweg niet in de smaak viel bij sommige juryleden.
De teleurstelling was groot — zowel bij de band als bij de kijkers. Want IIIusion stond bekend als een enthousiaste, verzorgde act die het publiek keer op keer wist mee te krijgen met herkenbare BZN-klassiekers.
“Ze deden het goed, speelden strak, zongen zuiver en hadden plezier,” schreef een kijker op X (voorheen Twitter). “Maar als de jury gewoon niet van BZN houdt, heb je dus geen kans.”
Cesar Zuiderwijk: “Ik krijg koude rillingen als er gezwaaid moet worden”
Tijdens de uitzending vroeg presentator Johnny de Mol aan jurylid Cesar Zuiderwijk — drummer van de legendarische band Golden Earring — om zijn oordeel. Zuiderwijk was eerlijk, misschien iets té eerlijk:
“Ik moet zeggen, als er gezwaaid moet worden, breken mij de koude rillingen uit,” zei hij met een glimlach.
Hij benadrukte wel dat de band goed speelde en zichtbaar plezier had, maar gaf desondanks slechts een 7.
“Sorry, ik weet dat jullie enthousiast zijn en dat is mooi om te zien,” voegde hij eraan toe.
Zijn collega-jurylid Angela Groothuizen klonk aanvankelijk positiever. Zij prees het enthousiasme en de oprechte liefde van de band voor hun muziek:
“Dit is precies waar het programma over gaat,” zei ze. “Mensen die van muziek houden, die met passie spelen en het publiek weten te raken.”
Toch gaf ook zij maar een 7,5.
Voor IIIusion betekende dat het einde van hun avontuur in het programma.
Kijkers reageren woedend: “Jury moet objectief zijn”
Na afloop stroomden de reacties binnen. Op sociale media uitten tientallen kijkers hun woede en teleurstelling over de manier waarop de jury tot hun oordeel kwam.
“Je zit in een jury. Persoonlijke smaak hoort daar even niet bij,” schreef een gebruiker. “Beoordeel het kunnen van de band, niet of jij de muziek leuk vindt.”
Een andere kijker wees op het verschil in beoordeling tussen stijlen:
“BZN klinkt super en origineel en krijgt een 7 of 7,5. Destiny’s Child klinkt niet als het origineel en krijgt een 9. Hoe dan?!”
Sommigen namen het persoonlijk op voor de BZN-fans. De muziek van Band Zonder Naam (BZN) is voor veel Nederlanders immers nostalgisch erfgoed — nummers als Mon Amour en Pearlydumm zijn klassiekers die nog altijd geliefd zijn bij een breed publiek.
“Of je nou van BZN houdt of niet, je kunt niet ontkennen dat ze geschiedenis hebben geschreven,” schreef een ander.
Een kwestie van smaak of vakmanschap?
De ophef draait om een fundamentele vraag: moet een jury oordelen op persoonlijke voorkeur, of op muzikaal vakmanschap?
The Tribute: Battle of the Bands pretendeert een eerbetoon te zijn aan muzikale iconen, waarbij bands worden beoordeeld op hoe goed ze het origineel weten te benaderen. Maar volgens veel kijkers wordt dat principe losgelaten zodra de jury de muziekstijl niet aanspreekt.
“Het programma heet niet Battle of the Genres, maar Battle of the Bands,” merkte een fan scherp op. “Dan moet het niet uitmaken of iemand van pop, rock of palingsound houdt.”
IIIusion bedankt fans
De leden van IIIusion hebben zelf nog niet publiekelijk uitgehaald, maar lieten op hun sociale media weten trots te zijn op wat ze hebben neergezet.
“We hebben alles gegeven en genoten van elke minuut,” schreven ze in een korte boodschap. “Dank aan iedereen die op ons gestemd heeft en met ons meeleefde.”
De band kreeg onder die post honderden steunbetuigingen. Fans noemen het oneerlijk dat hun deelname eindigde op basis van smaak, niet op prestatie.
Nieuwe kansen voor andere bands
Terwijl IIIusion het veld moest ruimen, kregen andere tributebands juist vleugels. Vooral de Golden Earring-tributeband Coming On Strong maakte indruk op zowel publiek als jury. Hun versie van Radar Love werd ontvangen met luid applaus en zelfs Cesar Zuiderwijk kon zijn glimlach niet verbergen.
Daarnaast viel ook de Beach Boys-tributeband Beach Boys’ Best opnieuw in de prijzen. Hun zonnige harmonieën en vrolijke uitstraling zorgden voor een feelgoodmoment dat de spanning van de avond wat verzachtte. Beide bands eindigden bovenaan in het klassement.
“We zijn trots dat we hier mogen staan,” zei Coming On Strong na afloop. “Iedereen hier doet dit uit liefde voor muziek. Dat verbindt ons allemaal.”
De kracht van herkenning
De populariteit van The Tribute: Battle of the Bands laat zien hoe groot de kracht van nostalgie nog steeds is. Van Queen tot ABBA, van Doe Maar tot BZN — voor elke generatie is er een klank die herinneringen oproept aan vroeger.
Daarin schuilt precies de charme van het programma: niet alleen muzikaal talent, maar ook het gevoel dat je even terug bent in de tijd.
Toch is het juist dat nostalgische element dat soms spanning veroorzaakt. Waar de een warme gevoelens krijgt bij de palingsound, vindt de ander het oubollig. En in die botsing van smaken ligt het hart van de discussie.
Een les voor de jury
De kritiek op de jury van The Tribute komt niet voort uit onbegrip voor subjectiviteit — smaken verschillen nu eenmaal — maar uit het verlangen naar gelijkwaardige beoordeling.
Als bands meedoen om eer te bewijzen aan hun idolen, verwachten kijkers dat hun prestaties worden beoordeeld op technische vaardigheid, samenspel, timing en klankkleur — niet op de persoonlijke voorkeur van een jurylid.
“Cesar mag dan een legende zijn,” schrijft een kijker, “maar zelfs legendes moeten objectief kunnen blijven.”
Een kans voor reflectie
Voor het programma zelf is de ophef een kans om te laten zien hoe serieus het omgaat met feedback. The Tribute: Battle of the Bands is een show die draait om passie, eerbetoon en liefde voor muziek. Juist daarom raakt deze discussie zo’n gevoelige snaar: omdat kijkers willen geloven dat elke act dezelfde kans krijgt, ongeacht de stijl.
“Iedere band heeft een verhaal,” zegt Angela Groothuizen aan het einde van de aflevering. “En elke muzieksoort verdient respect.”
Woorden die veel kijkers hoop gaven — en misschien een hint zijn dat de jury bij volgende afleveringen iets zorgvuldiger zal omgaan met het onderscheid tussen smaak en kwaliteit.
Muziek blijft verbinden
Ondanks de teleurstelling voor de fans van IIIusion, laat deze aflevering vooral zien hoe diep muziek kan raken. De emoties op sociale media, de steun van kijkers en de passie van de deelnemers maken duidelijk: The Tribute: Battle of the Bands leeft.
Of je nu van BZN, Queen of Golden Earring houdt — iedereen vindt in deze show iets van zichzelf terug. En dat maakt muziek nog altijd het krachtigste eerbetoon dat er is.
Toekomst van Marco Borsato blijft onzeker: “Zelfs bij vrijspraak lijkt een terugkeer in Nederland onwaarschijnlijk”
Of Marco Borsato ooit nog zal terugkeren naar het publieke leven, is volgens insiders hoogst onzeker. Ongeacht de uitkomst van de rechtszaak die tegen hem loopt, lijkt de impact van de afgelopen jaren onuitwisbaar. In weekblad Privé wordt geschetst dat de zanger, die jarenlang een van de grootste artiesten van Nederland was, waarschijnlijk niet meer in eigen land zal optreden — en mogelijk zelfs zal emigreren.
Een zanger die zijn stem verloor
Al ruim zes jaar heeft Marco Borsato niet meer op het podium gestaan. Waar hij ooit volle stadions liet meezingen met nummers als Rood, Binnen en De Waarheid, leeft hij nu in stilte. Sinds de beschuldigingen die in 2021 naar buiten kwamen, heeft Borsato zich vrijwel volledig teruggetrokken uit de openbaarheid.
Volgens Privé is de kans dat hij nog een muzikale comeback maakt “nihil”. Zelfs als de rechter hem volledig vrijspreekt, zou het publieke vertrouwen te ernstig zijn beschadigd. “Zijn naam roept te veel emoties op,” zegt een bron in het blad. “Een optreden in Nederland is simpelweg niet meer haalbaar.”
Borsato zelf zou volgens ingewijden al hebben laten weten dat hij nooit meer zal optreden. Zijn toekomst ligt volgens hen buiten de spotlights — en mogelijk ook buiten Nederland.
De emotionele nasleep
De beschuldigingen die tegen de zanger werden geuit, hebben diepe sporen nagelaten — niet alleen in zijn carrière, maar ook in zijn persoonlijke leven. De zaak draait om een melding van een jonge vrouw die stelt dat Borsato zich in haar tienerjaren ongepast zou hebben gedragen.
De kwestie kreeg grote media-aandacht en verdeelde het publiek. Waar sommigen pleiten voor geduld tot het recht heeft gesproken, vinden anderen dat zijn imago te zeer is aangetast voor een herstel.
“Wat er ook uit de rechtszaak komt, zijn reputatie zal nooit meer zijn wat die was,” zegt een mediadeskundige in een interview. “In Nederland is vergeving vaak moeilijk als het om bekende personen gaat.”
Ook voor de familie van Borsato heeft de situatie een zware impact gehad. Zijn drie kinderen proberen zo veel mogelijk uit de publiciteit te blijven, terwijl de zanger zelf vooral stilte zoekt.
Een leven in de luwte
Sinds de eerste berichtgeving over de beschuldigingen leeft Marco Borsato teruggetrokken. Hij zou zijn dagen grotendeels doorbrengen in stilte en nog maar weinig contact hebben met de entertainmentwereld waarin hij ooit zo’n vertrouwd gezicht was.
De zanger, die in de jaren negentig en nul werd gezien als een toonbeeld van succes en degelijkheid, is nu vooral bezig met rust vinden. Bekenden beschrijven hem als “ingetogen” en “zoekend naar balans”.
Volgens Privé bereidt hij zich stilletjes voor op een nieuwe stap: het definitief achter zich laten van Nederland.
Italië of de Antillen?
Binnen zijn naaste kring wordt gespeculeerd over een mogelijke emigratie. Twee bestemmingen worden daarbij genoemd: Italië en de Nederlandse Antillen.
Borsato’s band met Italië is diepgeworteld. Zijn vader kwam er vandaan, hij spreekt de taal vloeiend en bracht er veel vakanties door. Italië voelt voor hem als een tweede thuis.
“Het is het land waar hij anoniem kan zijn,” schrijft Privé. “Waar hij door de straten kan lopen zonder dat iemand hem aankijkt of aanspreekt.”
Tegelijkertijd is Borsato een fervent duiker, wat de Antillen een aantrekkelijke optie maakt. Toch brengt een verblijf daar ook nadelen met zich mee. Curaçao en Bonaire zijn populaire bestemmingen voor Nederlandse toeristen, wat de kans op rust juist kleiner maakt.
“Daar kan hij de anonimiteit waarschijnlijk niet vinden die hij zoekt,” stelt het blad.
Daarom lijkt Italië volgens verschillende bronnen de meest logische keuze.
Band met zijn zoon Senna
Een belangrijk element in Borsato’s toekomstplannen zou zijn zoon Senna zijn. De jongste van het gezin deelt niet alleen zijn vader’s passie voor muziek, maar ook voor motoren en reizen.
Senna zou zich in Nederland niet altijd volledig op zijn gemak hebben gevoeld en zou openstaan voor een nieuw leven in het buitenland. Italië is een land waar hij graag komt, mede door de familiegeschiedenis en de ruimte die het biedt om ongestoord te leven.
“Senna is volwassen geworden in een tijd waarin zijn vader voortdurend in het nieuws was,” zegt een bekende van de familie. “Het idee van een nieuw begin, ergens ver van de drukte, spreekt hem aan.”
Een naam met een lange schaduw
De naam Marco Borsato stond decennialang synoniem voor succes, liefde en positiviteit. Hij was niet alleen een van de meest bekroonde artiesten van het land, maar ook een vaste gast bij liefdadigheidsprojecten en televisie-evenementen.
Vanuit het niets leek die reputatie in te storten. Sponsors, televisiezenders en radiostations trokken zich terug. Zijn muziek verdween tijdelijk van de playlists. Wat overbleef, was een stilte die zwaarder woog dan applaus ooit deed.
“De klap was enorm,” vertelt een oud-collega uit de muziekwereld. “Marco was jarenlang het gezicht van de Nederlandse pop. Niemand had gedacht dat het zo zou eindigen.”
Publieke vergeving blijft moeilijk
De vraag of Borsato ooit weer voet aan Nederlandse bodem zal zetten als artiest, lijkt vooral af te hangen van één factor: publieke vergeving.
Nederland heeft een lange geschiedenis van artiesten die in opspraak raakten, maar zelden komt iemand echt volledig terug. De publieke opinie speelt daarbij een grote rol — en die lijkt, in Borsato’s geval, te sterk verdeeld.
“Zelfs als hij wordt vrijgesproken, zal hij altijd geassocieerd blijven met deze zaak,” zegt een mediapsycholoog. “Het publiek onthoudt de emotie, niet de juridische uitkomst.”
Voor Borsato zelf zou dat volgens insiders een van de redenen zijn om definitief te vertrekken: niet omdat hij wil vluchten, maar omdat hij ergens opnieuw wil beginnen zonder voortdurende herinneringen aan het verleden.
Een leven buiten de schijnwerpers
Volgens bronnen dichtbij de familie bereidt de zanger zich voor op een toekomst waarin hij zijn privacy bewaakt en slechts een kleine kring om zich heen houdt. Hij zou zich willen richten op natuur, fotografie en reizen — hobby’s die hem al langer rust geven.
“Hij heeft geen behoefte meer aan roem,” aldus een bekende. “Het enige wat hij wil, is een normaal leven.”
In Italië zou hij dat volgens velen makkelijker kunnen vinden dan in Nederland, waar zijn naam nog altijd onderwerp van gesprek is.
De erfenis van een carrière
Wat er ook gebeurt, de muzikale nalatenschap van Marco Borsato blijft indrukwekkend. Meer dan twintig nummer 1-hits, miljoenen verkochte albums en talloze prijzen getuigen van een carrière die generaties heeft geraakt.
Voor zijn fans is de situatie dan ook moeilijk te bevatten. Op sociale media schrijven velen dat ze zijn muziek nog altijd beluisteren — niet uit ontkenning, maar uit nostalgie.
“Zijn nummers zijn verweven met mijn jeugd,” schreef een fan. “Wat er ook gebeurt, die herinneringen blijven.”
Slot: een hoofdstuk dat wordt afgesloten
Of hij nu kiest voor Italië, de Antillen of een ander land, één ding lijkt zeker: Marco Borsato keert niet meer terug naar het leven dat hij ooit leidde. Zijn verhaal is er een van hoogte en diepte, van applaus en stilte, van menselijkheid en verlies.
Wat rest, is de hoop dat hij — ver van de camera’s — een vorm van rust vindt die hem in Nederland niet meer gegund lijkt.
“Hij zal altijd een stukje Nederland met zich meedragen,” schrijft Privé. “Maar Nederland zal nooit meer helemaal van hem zijn.”