Algemeen
Ron wint 880.000 euro in Miljoenenjacht, maar: ‘Dit moet hij aan belasting betalen!’
Miljoenenjacht: hoe winnaar Ron uiteindelijk minder overhoudt van zijn prijs dan gedacht
De aflevering van Miljoenenjacht van gisteravond hield Nederland op het puntje van de stoel. De spanning was om te snijden toen deelnemer Ron het koffertjesspel speelde en besloot te stoppen bij een bod van 880.000 euro. Een fenomenale winst, die bovendien ook nog eens werd uitgekeerd aan een thuiswinnaar. Toch is er één partij die ongetwijfeld nog blijer is dan Ron zelf: de Belastingdienst.
Een miljoenenprogramma vol glamour en spanning
Miljoenenjacht, gepresenteerd door Linda de Mol, is al jaren een van de populairste spelshows op de Nederlandse televisie. De formule is eenvoudig maar doeltreffend: kennis, lef en een flinke dosis geluk bepalen wie er met de hoofdprijs naar huis gaat.
Het iconische koffertjesspel, waarbij spelers moeten kiezen tussen het openen van koffers of het aannemen van een bod van de “bank”, zorgt keer op keer voor zenuwslopende televisie. De combinatie van spanning, showelementen en de kans op enorme bedragen maakt het programma tot een vaste waarde op de zondagavond.
Ron schrijft tv-geschiedenis
Wie gisteravond keek, zag hoe Ron een uitzonderlijk sterke finale speelde. Zijn kalme houding en doordachte keuzes leverden hem uiteindelijk het bod van 880.000 euro op. Een bedrag waar veel Nederlanders alleen van kunnen dromen.
Ook de thuiswinnaar kon zich gelukkig prijzen, want hetzelfde bedrag ging rechtstreeks naar een kijker die ingelogd was tijdens de uitzending. Het werd dus letterlijk een avond waarop miljoenenkansen werkelijkheid werden.
De nuchtere kant van het succes: belastingen
Toch blijft er van die indrukwekkende 880.000 euro uiteindelijk een stuk minder over dan het lijkt. In Nederland wordt namelijk over alle prijzen uit kansspelen kansspelbelasting geheven.
Momenteel bedraagt dat tarief 34,2 procent. Dat betekent dat de Belastingdienst direct aanspraak maakt op een flink deel van de winst. In Rons geval komt dat neer op:
-
Brutowinst: €880.000
-
Kansspelbelasting (34,2%): €300.960
-
Netto overgebleven bedrag: €579.040
Maar ook daarna is het nog niet helemaal klaar. Zodra het geld op de bankrekening staat, telt het mee als vermogen — en dat betekent dat er vermogensbelasting over betaald moet worden als het saldo boven de vrijstellingsgrens uitkomt.
Hoeveel houdt Ron écht over?
In Nederland ligt de vrijstellingsgrens voor de vermogensbelasting momenteel op €57.684 per persoon. Voor fiscale partners — wat Ron en zijn vrouw vermoedelijk zijn — geldt een gezamenlijke vrijstelling van €115.368. Alles daarboven wordt belast volgens de zogenoemde box 3-heffing.
Dat betekent dat Ron, na aftrek van kansspelbelasting, nog steeds bijna €500.000 moet opgeven bij de belastingdienst. De jaarlijkse vermogensbelasting hierover ligt gemiddeld rond de 0,5%, wat neerkomt op ongeveer €2.300 per jaar.
Geen rampzalig bedrag, maar wel iets om rekening mee te houden als het geld op een spaarrekening blijft staan.
Slim omgaan met de winst
Als Ron plannen heeft om te verbouwen, verhuizen of investeren, kan het verstandig zijn dat vóór 1 januari te doen. Op die manier kan hij de hoogte van zijn vermogen in het nieuwe belastingjaar verlagen, wat uiteindelijk scheelt in de heffing over 2026.
Veel grote winnaars kiezen er bovendien voor om een deel van hun prijs te gebruiken voor schuldaflossing of investeringen in vastgoed, zodat het vermogen productief wordt ingezet.
Een droombedrag, met een prijskaartje
Hoewel het bedrag dat Ron uiteindelijk overhoudt nog steeds indrukwekkend is, laat zijn winst zien dat geluk vaak ook praktische kanten heeft. Want zelfs bij een droomprijs van bijna negen ton, is er altijd iemand die meedeelt in de vreugde — in dit geval de Belastingdienst.
Toch overheerst vooral het gevoel van bewondering en blijdschap. Ron speelde kalm, slim en met gevoel voor risico. Hij schreef niet alleen geschiedenis in Miljoenenjacht, maar ook in de harten van kijkers die massaal meeleefden.
Zoals een fan het na afloop samenvatte:
“Ron won misschien geen miljoen, maar wel de mooiste avond van het seizoen.”
Angela de Jong reageert fel op vrijspraak Marco Borsato: “Ik zet zijn muziek niet meer op”
De vrijspraak van Marco Borsato heeft in heel Nederland een golf aan reacties veroorzaakt. Waar sommigen opgelucht ademhaalden, klonken er ook veel kritische geluiden. Een van de meest uitgesproken reacties kwam van Angela de Jong, die in RTL Tonight uitgebreid stilstond bij de uitspraak én bij haar persoonlijke gevoel bij de zaak.
De Jong, die de laatste tijd opvallend vaak aanschuift bij het programma, gebruikte de studio opnieuw als plek om haar scherpe analyses en stevige standpunten te delen. Dat is opvallend, omdat ze RTL Tonight in eerdere jaren juist geregeld kritisch beoordeelde in haar columns. Toch lijkt ze in deze fase de talkshow bewust te gebruiken om haar visie op gevoelige maatschappelijke thema’s te duiden.
“Geen bewijs, maar dat maakt het niet minder pijnlijk”
Angela de Jong opende haar betoog met een duidelijke nuancering: zij respecteert de uitspraak en het functioneren van de Nederlandse rechtsstaat.
“Natuurlijk, we hebben een rechtsstaat en die functioneert,” zei ze. “Dat moeten we altijd vooropstellen.”
Maar onmiddellijk daarna maakte ze duidelijk dat het juridische oordeel volgens haar niet betekent dat de zaak emotioneel of moreel ineens eenvoudig wordt.
Ze wijst op een bredere zorg die zij al langer heeft: slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag lopen vaak vast in het juridische systeem.
“Uiteindelijk is het netto uitlekgewicht dat je als vermeend slacht0ffer, man of vrouw, altijd aan het kortste eind trekt. Je hebt gewoon geen poot om op te staan.”
De Jong benadrukt dat dit probleem niet uniek is voor deze zaak, maar structureel is binnen situaties waarin bewijs ontbreekt.
Volgens haar komen veel incidenten voor in omstandigheden waar geen getuigen aanwezig zijn en waar communicatie via berichten of mondeling contact plaatsvindt.
“Het komt altijd neer op jouw woord tegen dat van de ander,” stelt ze. Dat maakt de drempel voor slacht0ffers hoog, en de kans op juridische erkenning laag.
“De verklaring ging door merg en been”
De opiniedeskundige verwijst vervolgens naar de inhoud van de aangifte en de verklaring van de aangeefster, die tijdens de rechtszaak voorgelezen werd.
“Het ging door merg en been, vond ik,” zegt ze.
Volgens Angela legde de jonge vrouw helder, consistent en indringend uit welke emotionele gevolgen grensoverschrijdend gedrag kan hebben.
“Ze legt precies uit wat een slacht0ffer van zulk gedrag allemaal doormaakt. Die schaamte, dat schuldgevoel, die angst… dat kwam allemaal heel dichtbij.”
De Jong benadrukt dat een vrijspraak níet automatisch betekent dat iemand fantasie heeft, overdrijft of niets heeft meegemaakt.
“Zij wilde erkenning,” zegt Angela, “en ze staat nu weer met lege handen.”
Hoewel de uitspraak juridisch gezien helder is, laat ze zien dat morele en emotionele perspectieven veel ingewikkelder kunnen zijn.
Muziek van Borsato? “Voor mij niet meer”
Toen presentator Humberto Tan haar vroeg of zij na de vrijspraak nog naar de muziek van Marco Borsato kan luisteren, kwam er geen moment van twijfel.
“Nee.”
Ze licht haar antwoord toe met een duidelijke persoonlijke grens.
“Hij is vrijgesproken voor ontucht,” zegt ze, “maar alles wat hij wél heeft toegegeven over wat zich in dat gezin heeft afgespeeld, én de appjes die gestuurd werden door een man van vijftig naar een meisje van zestien of zeventien… dat vond ik echt om te kotsen.”
Ze zegt erbij dat ze jarenlang met plezier naar zijn muziek luisterde, maar dat haar gevoel nu veranderd is.
“Hoe leuk ik zijn muziek ook vind, ik zal het zelf niet meer opzetten.”
Het is een persoonlijk besluit, maar wel een dat past bij Angela’s rol: iemand die haar mening niet alleen vormt, maar ook uitspreekt, ook als die meningen kritiek oproepen.
Een bredere discussie over grensoverschrijdend gedrag
Wat Angela de Jong zegt, gaat verder dan één zaak of één artiest. Ze spreekt een bredere zorg uit die al jaren door de entertainmentwereld en de media zweeft.
De afgelopen jaren kwamen er meerdere dossiers aan het licht waarbij meldingen van ongewenst gedrag centraal stonden. Elke keer weer laait dezelfde discussie op:
-
Hoe bewijs je iets dat vaak achter gesloten deuren gebeurt?
-
Hoe werkt het rechtssysteem in situaties zonder getuigen?
-
Wat betekent een vrijspraak voor het gevoel van slacht0ffers?
-
Hoe scheidt het publiek iemands werk van iemands privégedrag?
Angela de Jong blijft een uitgesproken stem in dat debat. Niet omdat ze zichzelf boven de feiten plaatst, maar omdat ze vanuit haar perspectief spreekt namens een groep mensen die zich herkent in wat vaak verborgen blijft.
Reacties in de studio en daarbuiten
De sfeer tijdens de uitzending was voelbaar gespannen. Humberto Tan luisterde aandachtig en stelde vragen die ruimte boden voor nuance. Co-hosts keken zichtbaar alert toe hoe Angela haar verhaal deed.
Ook op sociale media leidde haar optreden tot duizenden reacties:
-
Sommigen prezen haar voor haar empathie en moed.
-
Anderen vonden dat ze te hard oordeelt over iemand die juridisch onschuldig is verklaard.
-
Weer anderen benadrukten dat beide perspectieven naast elkaar kunnen bestaan: een juridische vrijspraak én moreel ongemak.
In talkshows, podcastfragmenten en opiniestukken keerde haar uitspraak regelmatig terug. Niet alleen omdat zij een bekende naam is, maar vooral omdat haar boodschap aansluit op discussies die al langer spelen rondom machtsdynamiek, vertrouwen en veilige werkomgevingen.
De spanning tussen recht en gevoel
Angela’s woorden herinneren eraan dat het juridische systeem werkt volgens strikte regels, terwijl menselijke emoties veel complexer zijn.
In de rechtszaal draait het om
bewijs.
In het dagelijks leven draait het om vertrouwen, intuïtie en
persoonlijke grenzen.
Daarom kunnen mensen verschillend reageren op dezelfde uitspraak:
-
Voor sommigen betekent een vrijspraak letterlijk: onschuldig.
-
Voor anderen betekent een vrijspraak vooral: niet bewezen.
En in dat grijze gebied vindt Angela haar standpunt.
Een heldere conclusie: respect voor het recht, maar geen ruimte in haar playlist
Angela sluit haar betoog af zoals ze begon: met respect voor de rechterlijke beslissing, maar ook met een scherpe persoonlijke grens.
Voor haar is dit geen kwestie van muziek alleen. Het gaat over waardigheid, bescherming van kwetsbare mensen en de gevoeligheid van situaties waarin machtsverschillen een rol spelen.
“Ik zal het zelf niet meer opzetten,” zegt
ze nog eens.
Niet kwaad, niet schreeuwend, maar vastberaden.
Het gesprek dat daarop volgt, laat zien dat Nederland voorlopig nog niet klaar is met de discussie rond deze zaak — juridisch, emotioneel en maatschappelijk.