Algemeen
Groot nieuws over coronaprik: Wat artsen ontkenden staat nu zwart op wit
Twee vrouwen vinden in Amerika bevestiging voor hun klachten na coronavaccinatie: “Eindelijk zwart op wit”
De verhalen van Magdalena Dzambo en Iris de Boer maken opnieuw veel los. Beide vrouwen kregen na hun coronavaccinatie ernstige neurologische klachten, maar stuitten in Nederland jarenlang op ongeloof. Artsen zeiden dat hun symptomen van psychische aard waren en spraken van een zogeheten functionele neurologische stoornis (FNS).
Omdat hun klachten niet verdwenen, besloten ze zelf onderzoek te laten doen in de Verenigde Staten. Daar kregen ze voor het eerst bevestiging van wat ze al die tijd vermoedden: er zijn zichtbare afwijkingen in hun hersenen gevonden.
Jarenlang niet serieus genomen
Magdalena Dzambo kreeg in 2021 haar coronavaccinatie. Kort daarna begon ze te trillen en kreeg ze epileptische aanvallen. In Nederland liet ze zich onderzoeken in het Erasmus MC, maar kreeg daar te horen dat er “niets ernstigs” aan de hand was.
“De professor zei dat het onschuldig was en dat een hersenscan niet nodig was,” vertelt ze.
De klachten bleven echter aanhouden. Dzambo besloot daarop naar de Verenigde Staten te reizen, waar ze wél verder werd onderzocht. Uit een hersenscan bleek dat er sprake was van ontstekingen en lichte beschadigingen in het hersenweefsel.
Zichtbare afwijkingen op hersenscan
Volgens het verslag dat Dzambo op haar eigen platform The Long Shot deelde, tonen de scans kleine vlekjes in het witte stof van de hersenen. Dat wijst volgens haar op ontstekingen in de bloedvaten van de hersenen. Ook werd volumeverlies vastgesteld in de rechter hippocampus, het hersengebied dat belangrijk is voor geheugen en oriëntatie.
“Sinds de vaccinatie is mijn geheugen vreselijk achteruitgegaan. Mijn hoofd is nu echt een zeef,” zegt ze.
Ze stuurde het Amerikaanse onderzoeksrapport naar het Erasmus MC met de boodschap dat haar klachten wél een lichamelijke oorzaak hebben:
“Vier jaar lang geloofde niemand mij. Nu kan ik laten zien dat er echt iets aan de hand is.”
Nederlandse diagnose: FNS
Zowel Dzambo als Iris de Boer kreeg in Nederland de diagnose functionele neurologische stoornis (FNS) — een aandoening waarbij de hersenen wel signalen verkeerd verwerken, maar geen aantoonbare schade laten zien op standaardscans.
“Ze noemden het een softwarefoutje,” zegt Dzambo. “Maar in mijn geval is er gewoon sprake van fysieke schade.”
Ook De Boer kreeg na haar tweede vaccinatie klachten zoals tintelingen, hoofdpijn en concentratieproblemen. Haar neuroloog zei destijds:
“Ik geloof niet in vaccinatieschade, waarschijnlijk is het een onderliggend trauma.”
Voor De Boer voelde dat als een klap in het gezicht. “Alsof het allemaal tussen mijn oren zat.”
Nieuwe scans tonen afwijkingen
Omdat de klachten bleven, liet De Boer in het buitenland een nieuwe MRI-scan maken. Daar werd schade vastgesteld die niet past bij iemand van haar leeftijd.
“Ze zeiden letterlijk: dit hoort bij hersenverval van een honderdjarige, niet bij een gezonde vrouw van veertig.”
Beide vrouwen benadrukken dat Nederlandse z!ekenhuizen vaak gebruikmaken van MRI-scanners met een lagere resolutie (Tesla 3). Volgens hen kunnen subtiele afwijkingen daardoor onzichtbaar blijven.
“Voor de kleine witte puntjes op mijn scan heb je een Tesla 7 nodig,” zegt Dzambo. “Die zijn in Nederland nauwelijks beschikbaar.”
De scans in Amerika lieten volgens hen zien wat eerdere onderzoeken niet konden vastleggen.
Hoge kosten en beperkte mogelijkheden
De vrouwen bekostigden de buitenlandse onderzoeken zelf. Omdat dergelijke scans niet worden vergoed, moesten ze duizenden euro’s betalen.
“Mensen met minder geld kunnen dit gewoon niet doen,” zegt De Boer. “Die blijven met hun klachten zitten zonder antwoorden.”
De situatie heeft de vrouwen doen beseffen hoe groot de kloof kan zijn tussen patiëntenervaringen en medische erkenning.
Verschil tussen longcovid en vaccinatieklachten
De Boer wijst erop dat er volgens haar inmiddels duidelijker onderscheid wordt gemaakt tussen longcovid en vaccinatiegerelateerde klachten.
“Bij longcovid ontstaan problemen vanuit de longen, bij vaccinatieschade juist vanuit het zenuwstelsel,” zegt ze. “Dat verklaart waarom zoveel mensen met vaccinatieklachten ontstekingen in de hersenen hebben gehad.”
Hoewel de medische wereld nog verdeeld is over deze verklaringen, zien de vrouwen de Amerikaanse resultaten als bewijs dat verder onderzoek noodzakelijk is.
Behoefte aan erkenning
Voor zowel Dzambo als De Boer gaat het niet alleen om hun eigen situatie, maar om het bredere probleem dat veel mensen zich niet gehoord voelen.
“Artsen zeiden dat het stress was, maar ik voelde dat er iets lichamelijks misging,” aldus Dzambo. “Nu blijkt dat er inderdaad afwijkingen zichtbaar zijn. Waarom moest ik daarvoor helemaal naar Amerika?”
De vrouwen hopen dat hun verhaal leidt tot meer openheid in de medische wereld en dat patiënten met vergelijkbare klachten sneller serieus worden genomen.
Zorgen over de toekomst
Hoewel de bevestiging van hun vermoedens enig gevoel van opluchting geeft, blijven de vrouwen ongerust. Ze weten niet wat de gevonden afwijkingen op lange termijn betekenen.
“De hersenen zijn het laatste orgaan waar je ontstekingen wilt,” zegt De Boer. “We weten niet welk effect dit over tien jaar kan hebben. Dat is angstig.”
De zorgen gaan vooral over mogelijke cognitieve achteruitgang of risico’s op aandoeningen als Alzheimer of Parkinson.
Hoop op verandering
Met hun verhaal hopen de vrouwen een groter gesprek op gang te brengen over zorg, onderzoek en erkenning. Ze vinden dat klachten na een medische behandeling, of die nu door vaccinatie of een andere oorzaak komen, altijd serieus moeten worden onderzocht.
“We willen geen gelijk halen, we willen begrip,” besluit Dzambo. “Niemand kiest ervoor om z!ek te worden. Maar iedereen verdient het om gehoord te worden.”
Samenvatting
-
Magdalena Dzambo en Iris de Boer kregen na hun vaccinatie neurologische klachten.
-
In Nederland werden hun symptomen bestempeld als psychisch of functioneel.
-
In de Verenigde Staten toonden hoge-resolutie scans lichte hersenafwijkingen aan.
-
De vrouwen voelen zich eindelijk gehoord, maar blijven bezorgd over hun toekomst.
-
Ze hopen dat hun verhaal leidt tot meer onderzoek en erkenning voor mensen met onbegrepen klachten.
Kortom: na jaren van ongeloof hebben Magdalena Dzambo en Iris de Boer eindelijk tastbaar bewijs voor wat ze voelden — maar hun strijd voor begrip is nog lang niet voorbij.
Suzan & Freek breken stil bij Jinek: een avond vol emotie, liefde en hoop
Tijdens een indrukwekkend optreden bij Eva Jinek konden Suzan & Freek hun emoties niet langer verbergen. Voor het eerst vertelden ze openhartig over de periode waarin hun leven plotseling veranderde — een gesprek dat miljoenen kijkers raakte en de kracht van liefde en muziek liet zien.
Een telefoontje dat alles veranderde
Het was een gewone dag na een
reeks concerten toen Suzan & Freek thuiskwamen en drie gemiste
oproepen zagen van het Antoni van Leeuwenhoek Medisch
Centrum.
“Toen wist ik: dit is belangrijk,” vertelt Suzan
rustig.
De volgende ochtend zaten ze samen tegenover de arts. Nog voordat
er iets werd gezegd, voelden ze dat het gesprek hun leven zou
veranderen.
Freek herinnert zich: “Je zag
het aan zijn ogen. Hij zei: ‘Freek, Suzan, ik heb niet het nieuws
waarop we hoopten.’”
De diagnose — longproblemen met uitzaaiingen — kwam als een klap. Toch besloten ze vanaf dat moment om zich niet te laten leiden door angst, maar door liefde, vertrouwen en dankbaarheid.
Een periode van ongeloof en aanpassing
De dagen na het gesprek
voelden onwerkelijk. “Het was alsof de wereld even stilstond,”
vertelt Suzan. “Alles wat vanzelfsprekend leek, kreeg ineens een
andere betekenis.”
Freek probeerde direct duidelijkheid te krijgen over de
mogelijkheden. De artsen legden uit dat er geen genezende
behandeling was, maar dat therapie de z!ekte kon vertragen en de
kwaliteit van leven behouden.
Die boodschap kwam hard binnen, maar gaf ook richting. Samen besloten ze om te leven met aandacht — met kleine dagelijkse rituelen: koken, wandelen, zingen. “We wilden niet alleen vechten tegen iets, maar ook leven voor iets,” zegt Suzan.
De eerste signalen
Voordat de diagnose kwam, had Freek wekenlang signalen dat er iets niet goed zat. Hij voelde steken in zijn zij, was sneller moe en had een aanhoudend hoestje. “Ik dacht dat het stress was,” zegt Suzan, die toen zes weken zwanger was. “Tot hij kleine knobbeltjes in zijn nek voelde. Toen zijn we naar de dokter gegaan.”
Volgens deskundigen van Longfonds.nl is alertheid bij lichamelijke veranderingen cruciaal. In dit geval leidde dat tot verder onderzoek en een tijdige start van behandeling. “We waren dankbaar dat we er op tijd bij waren,” vertelt Suzan.
Behandeling en vooruitgang
In het Antoni van Leeuwenhoek
startte Freek kort na de diagnose met een gerichte therapie. Die
richt zich op het vertragen van de z!ekte en het versterken van de
weerstand.
Freek vertelt: “Er zijn plekjes gevonden in mijn longen,
lymfeklieren en bij de bijnieren. Gelukkig niet in mijn hoofd — dat
gaf ons een sprankje opluchting.”
Sindsdien voelt hij zich lichamelijk sterker. Hij leeft gezonder, beweegt veel en neemt meer tijd om te rusten. Suzan kookt dagelijks verse maaltijden. “Het klinkt misschien simpel,” lacht Freek, “maar samen koken is een vorm van therapie geworden.”
De artsen spreken voorzichtig positief over de resultaten. Hoewel het traject zwaar blijft, merken ze vooruitgang. “Elke stap vooruit is winst,” aldus Suzan.
Samen sterk door de zwangerschap
Toen het nieuws kwam, was Suzan zwanger van hun eerste kindje. Dat maakte alles nog emotioneler. “Het was dubbel: vreugde en angst tegelijk,” zegt ze. “Maar dat nieuwe leven gaf ons ook hoop.”
De voorbereidingen op het ouderschap hielpen hen om vooruit te blijven kijken. Freek werkte aan zijn conditie, terwijl Suzan de babykamer inrichtte. “We wilden dat ons kind in een huis vol liefde zou komen, niet vol angst,” vertelt Freek.
Volgens psychologen helpt een positieve verwachting bij het versterken van mentale veerkracht. Voor Suzan & Freek werd die verwachting letterlijk tastbaar: elke echo, elke schop herinnerde hen aan het leven dat verder ging.
Nachtelijke gesprekken en nabijheid
De eerste weken na de diagnose waren zwaar. De nachten waren lang en stil, gevuld met gesprekken over het leven, de toekomst en alles daartussen. “Soms zaten we uren wakker,” zegt Suzan. “Dan luisterden we naar elkaars ademhaling en hielden elkaars hand vast.”
Freek probeerde optimistisch te blijven. Hij verdiepte zich in verhalen van mensen die ondanks hun z!ekte bleven genieten. “Dat gaf me perspectief. Ik dacht: als zij het kunnen, dan wij ook.”
Ze vonden rust in muziek, wandelen en stilte. Volgens MindfulnessFonds.nl helpt ontspanning bij het omgaan met stress — iets wat Suzan & Freek in de praktijk brachten. “We leerden dat geluk niet in grote plannen zit, maar in kleine momenten samen,” zegt Suzan.
De kracht van muziek
Hun nieuwe single
‘Niemand’ werd
geschreven in de weken na de diagnose. Het nummer beschrijft hoe ze
elkaar vasthouden als alles even wankelt.
“Het lied was onze manier om alles te verwerken,” zegt Freek. “We
zongen wat we niet konden zeggen.”
Toen ze het nummer live speelden bij Jinek, werd het muisstil in de studio. Binnen een paar uur stond ‘Niemand’ bovenaan de hitlijsten. De videoclip, eenvoudig gefilmd in zwart-wit, werd miljoenen keren bekeken.
Volgens AD.nl werd het optreden één van de meest bekeken muziekfragmenten van het jaar. Kijkers noemden het “oprecht”, “rauw” en “moedig”. Voor Suzan & Freek voelde het als een nieuw begin.
Landelijke steun en verbondenheid
Sinds hun verhaal openbaar
werd, ontvangen ze dagelijks honderden berichten. Fans schrijven
dat hun openheid helpt om zelf met moeilijke situaties om te
gaan.
Ook collega-artiesten reageerden massaal. Ilse DeLange, Snelle en Maan stuurden persoonlijke berichten van
steun. Radiostations draaiden hun muziek als eerbetoon, en
televisieprogramma’s besteedden aandacht aan hun veerkracht.
“Die warmte uit het hele land
doet iets met je,” zegt Suzan. “Mensen die je niet kent, sturen
kaarten met woorden die recht uit het hart komen.”
Freek vult aan: “Het voelt alsof iedereen met ons meeleeft. Dat
geeft kracht, juist op dagen dat het moeilijker is.”
Een hoopvolle toekomst
Ondanks alles kijken ze met vertrouwen vooruit. Freek voelt zich sterker en werkt aan nieuwe liedjes. “Ik wil laten zien dat er altijd licht is, hoe donker het ook wordt,” zegt hij.
Suzan straalt terwijl ze vertelt over hun baby. “We leven bewuster dan ooit. Elke dag samen is een zegen.” Hun wens is om anderen te blijven inspireren met muziek — niet door perfectie, maar door echtheid.
Hun verhaal is inmiddels meer dan een nieuwsfeit; het is een symbool van veerkracht, liefde en menselijkheid geworden. Ze tonen dat zelfs in de moeilijkste tijden verbinding mogelijk is — tussen geliefden, vrienden en een heel land dat meeleeft.
Een avond die bijblijft
Het optreden bij Jinek eindigde met stilte, gevolgd door een minutenlang applaus. Eva Jinek sloot af met de woorden: “Jullie laten zien wat echte liefde is.”
Terwijl de camera’s uitgingen, omhelsden Suzan & Freek elkaar. Geen woorden, alleen een blik die alles zei.
Hun verhaal raakt, omdat het zo menselijk is. Het vertelt over vallen en opstaan, over de kracht van samen verdergaan, en over muziek als balsem voor het hart.
En misschien is dat wel de mooiste boodschap van allemaal: dat liefde, in welke vorm dan ook, altijd de sterkste melodie blijft.
Kernpunten:
-
Freek kreeg in mei 2024 een ernstige longdiagnose.
-
De behandeling in het Antoni van Leeuwenhoek verloopt positief.
-
Hun nieuwe single ‘Niemand’ werd live gepresenteerd bij Jinek.
-
Hun aanstaande ouderschap geeft hoop en kracht.
-
Fans en collega’s tonen massale steun en waardering.