Algemeen
Nederlandse dierenopvang compleet in de as gelegd tijdens bosbranden in Griekenland
Het is een nachtmerrie die niemand ooit zou moeten meemaken. Irene van Klinken, bekend om haar toewijding aan dieren, zag afgelopen zaterdag haar levenswerk in rook opgaan toen een verwoestende bosbrand het eiland Kythira in Griekenland trof. Op het moment van de brand verbleven er zo’n driehonderd dieren in haar opvang, waaronder honden, katten, struisvogels en ezels. Helaas zijn meerdere dieren omgekomen, en veel katten worden nog steeds vermist. “Mijn hart is gebroken,” vertelt een geëmotioneerde Irene in een gesprek met Hart van Nederland.
Een Hulpactie die Werd omgebogen naar Persoonlijke Ramp
Nog enkele uren voordat het vuur haar terrein bereikte, was Irene samen met haar partner druk in de weer om een kennis in een nabijgelegen dorp te helpen. Daar was de brand al eerder begonnen. “Hij stond er alleen voor, dus we wilden hem helpen. Maar plots werden we ingesloten door vlammen en konden we niet meer terug naar de opvang,” vertelt Irene. Terwijl de situatie steeds nijpender werd, voelde Irene zich steeds machtelozer en had ze geen idee wat er met haar dieren gebeurde.
In paniek belde ze bekenden in de buurt om meer te weten te komen over de situatie, maar aanvankelijk leek er geen direct gevaar voor haar opvang. Die geruststelling veranderde echter drastisch toen ze enkele uren later eindelijk terugkeerde. “Toen ik eindelijk kon terugrijden, zag ik de vlammen en rook bij onze berg. Mijn hart brak. We moesten letterlijk door de vlammen rijden om bij de dieren te komen,” herinnert ze zich.
Het Verlies en de Onzekerheid
De omvang van de ravage is enorm. Irene staat nu tegenover de resten van wat ooit haar veilige haven was voor de dieren. De emotionele klap is groot: “Ik weet niet hoe ik me moet voelen. Een groot deel van de opvang is weg. Samen met mijn partner zorg ik nu voor het resterende voedsel en water voor de dieren die we hebben kunnen redden,” legt Irene uit. De onzekerheid over de vermiste katten maakt het verlies nog zwaarder. “Ik hoop dat ze ergens een veilige plek hebben gevonden. Het idee dat ze misschien ook zijn omgekomen, kan ik nauwelijks verdragen,” zegt ze met een gebroken stem.
Het verlies van zoveel dieren, gecombineerd met de fysieke en emotionele schade aan haar opvang, laat Irene in een staat van onzekerheid. De toekomst van de dierenopvang en de mensen die er afhankelijk van zijn, is ineens onduidelijk geworden.
Crowdfunding Biedt Hoop voor Herstel
Gelukkig is er een sprankje hoop in deze moeilijke tijden. Er is inmiddels een crowdfunding gestart om Irene te helpen de opvang opnieuw op te bouwen. De steun die ze ontvangt, heeft haar diep geraakt. “Zonder deze hulp kan ik hier niets doen. Het is hartverwarmend om zoveel dierenvrienden om me heen te zien die willen helpen,” zegt Irene dankbaar.
Dankzij de ingezamelde donaties heeft Irene al een nieuwe watertank kunnen aanschaffen, omdat de oude volledig was gesmolten door de intense hitte van de brand. “Het geld helpt me ook om nieuw voedsel voor de dieren aan te schaffen. Daarna wil ik me richten op het herstel van de verblijven,” vertelt ze.
De Weg naar Herstel: Een Lang en Moeilijk Pad
Hoewel de weg naar herstel lang en zwaar zal zijn, geeft Irene de moed niet op. De liefde voor de dieren, die haar leven en werk al zo lang bepalen, is de drijvende kracht achter haar vastberadenheid om door te gaan. Dankzij de steun van donateurs en andere dierenvrienden hoopt ze haar opvang weer op te bouwen, zodat ze de dieren die ze nog heeft, kan blijven verzorgen en beschermen.
Irene heeft nu niet alleen te maken met het verlies van haar opvang en de dieren die ze heeft moeten missen, maar ook met de zware taak om het vertrouwen van haar dierenvrienden weer op te bouwen en de opvang opnieuw op te zetten. Toch blijft haar liefde voor de dieren een sterke bron van kracht. “Het herstel zal tijd kosten, maar ik weet dat ik niet alleen ben in deze strijd,” besluit Irene hoopvol.
Met de voortdurende steun van de gemeenschap en de moed die ze uit haar liefde voor de dieren put, kijkt Irene naar de toekomst, ondanks de immense tegenslag die ze heeft moeten incasseren.
Rayisa’s droom om als prinses door het leven te gaan op het Franse kasteel van Illya is abrupt voorbij. De Belarussisch-Oekraïense vrouw, die zichzelf als spiritueel beschouwt, had het idee dat ze een match had met de kasteelheer, maar Illya maakt nu duidelijk dat er geen toekomst voor hen samen is. De teleurstelling en het verdriet van Rayisa zijn groot, en haar reactie is niets minder dan dramatisch.
De Teleurstelling van Rayisa
Op een rustige ochtend besluit Illya het slechte nieuws aan Rayisa over te brengen. Onder het genot van een kopje koffie zegt hij: “Ik wil even met je babbelen. Ik denk dat wij niet echt een match zijn.” Rayisa reageert sarcastisch: “Dat is wel een leuk begin van de dag.” Illya legt uit dat ze te veel verschillen en dat hij zich zou gaan ergeren aan haar manier van denken. Ondanks haar overtuiging in voorbestemming, kan Rayisa de afwijzing niet goed verwerken. Ze probeert haar teleurstelling te verbergen, maar het is duidelijk dat haar verwachtingen zijn geschaad.
De Clashes Tussen Twee Uitersten
Illya legt verder uit: “Jij zoekt overal een diepere betekenis achter dingen, maar ik ben totaal anders.” Rayisa voelt zich niet gehoord en reageert met een sneer: “Ik begrijp dat jij iemand zoekt die een werkpaard is.”
Illya probeert de situatie verder uit te leggen, maar zijn directe manier van communiceren komt niet goed over bij Rayisa. Ze voelt zich gekwetst door zijn woorden en suggereert dat er wel degelijk diplomatieker manieren zijn om zo’n boodschap over te brengen. Illya, echter, blijft bij zijn beslissing en zegt dat ze meteen haar koffers moet pakken.
Het Pijnlijke Inpakken en De Onthulling
Tijdens het inpakken van haar spullen deelt Rayisa haar gevoelens. “Ik had nog wel nieuwsgierigheid naar hem toe en het feit dat hij die nieuwsgierigheid niet naar mij toe heeft, dat doet pijn,” zegt ze. “Vrouwen willen graag ontdekt worden en dat is niet gebeurd. Ik ben niet ontdekt. Totaal niet.” Dit laat zien hoeveel Rayisa zich heeft geïnvesteerd in de relatie, ondanks het feit dat Illya duidelijk aangeeft dat ze niet bij elkaar passen.
De Middelvinger: Een Zegening en Een Shock
Wanneer Rayisa haar koffers pakt en het kasteel verlaat, besluit ze een statement te maken. Terwijl ze het erf verlaat, steekt ze haar middelvinger op naar Illya. Dit onverwachte gebaar laat zien hoe gekwetst ze zich voelt door de situatie en haar verlangen om haar teleurstelling kracht bij te zetten. Illya, zichtbaar geschokt door haar actie, kan zijn verbazing niet verbergen: “Toen liep ze de deur uit en stak ze haar middelvinger op. Ik schrok daar echt van.”
Een Onvergetelijke Afsluiting
Illya had nooit verwacht dat Rayisa zo zou reageren. In zijn biecht geeft hij aan: “Ze had verteld dat ze veertien staatshoofden had ontmoet, dat ze journaliste en tolk was, en dan steekt ze haar middelvinger op. Dat had ik echt niet verwacht.” Dit dramatische afscheid, inclusief het gebaar van Rayisa, maakt duidelijk dat het verhaal tussen deze twee mensen allesbehalve een romantisch sprookje was. De gebeurtenis zal waarschijnlijk nog lange tijd een onderwerp van gesprek blijven voor zowel Illya als Rayisa.