Algemeen
Vriendin Peter Gillis compleet door het lint op televisie: ´Ze zeggen dat ik 2.400 euro kost!´
Wendy van Hout, vooral bekend als de partner van Peter Gillis en van haar optredens met matige zangkwaliteiten, haalt fel uit naar een mysterieuze collega. In een emotionele verklaring in Shownieuws ontkent ze met klem dat ze 2.400 euro per optreden zou vragen. “Dat is echt níet waar,” aldus een geërgerde Wendy, die zich slachtoffer voelt van een bewuste lastercampagne binnen het artiestencircuit.
Vermeende sabotage in het schnabbelcircuit
Volgens Wendy probeert een onbekende collega, vermoedelijk een vrouwelijke artiest, haar bewust zwart te maken. Deze persoon zou tegen organisatoren en boekingsbureaus beweren dat Wendy torenhoge bedragen vraagt, met als doel haar uit de markt te drukken. “Er wordt gezegd dat ik 2.400 euro reken per optreden, maar ik vraag gewoon 1.250 euro exclusief. En dat is mét geluid,” zegt Wendy stellig.
Emotionele schade en digitale pesterijen
De zangeres zegt geraakt te zijn door de campagne tegen haar. “Als ik zelf zou horen dat een beginnend artiest zo veel vraagt, zou ik ook afhaken. Dus het is logisch dat dit me schaadt.” Alsof dat nog niet genoeg is, zegt Wendy dat ze zelfs AI-video’s ontvangt waarin Peter Gillis zogenaamd in de gevangenis zit. “Dat gaat echt veel te ver. Dat is geen concurrentie meer, dat is gewoon intimidatie.”
Reactie van showbizzwatchers
Bij Shownieuws noemt Story-hoofdredacteur Guido den Aantrekker het hele gebeuren een ‘hetze vanuit de artiestenwereld’. Toch blijft het gissen wie er precies achter de geruchten zit. De vermeende saboteur is nog altijd anoniem, wat de geloofwaardigheid van het verhaal niet versterkt. “Dit klinkt als mokken in de marge,” klinkt het kritisch aan de desk.
Peter Gillis springt in de bres
Uiteraard laat ook Peter Gillis van zich horen. Hij is niet alleen Wendy’s partner, maar ook haar chauffeur, geluidsman en steun en toeverlaat. “Je hebt toch genoeg boekingen?” probeert hij haar gerust te stellen. Wendy erkent dat het voorlopig goed gaat, maar vreest dat de negatieve verhalen toekomstige optredens kunnen schaden.
Kosten en afdrachten
Wendy legt uit waarom haar tarief van 1.250 euro redelijk is. “Daar zitten ook de kosten bij voor geluid en het boekingskantoor. Dat zijn flinke afdrachten,” vertelt ze. Peter voegt daaraan toe: “Geluid alleen kost al bijna 1.000 euro. Dus als je het zo bekijkt, is 1.250 euro eigenlijk een koopje.” Volgens hen is het bedrag marktconform, zeker voor een act met techniek en begeleiding.
Onzekerheid over de toekomst
Ondanks de storm aan kritiek houdt Wendy vol dat ze eerlijk en professioneel te werk gaat. Ze hoopt dat organisatoren en fans zich niet laten beïnvloeden door de roddels. “Ik werk keihard en wil mijn eigen pad bewandelen. Het is gewoon jammer dat mensen in deze branche elkaar zo naar beneden halen,” aldus de zangeres.
Zorgen blijven bestaan
De affaire rond het vermeende tarief werpt een schaduw over Wendy’s ambities als zangeres. Of het haar carrière blijvend zal schaden, is nog onduidelijk. Wel lijkt de frustratie bij haar groot, vooral omdat de aanvallen ook Peter Gillis raken. Een ding is zeker: de showbizzwereld blijft keihard, en Wendy moet zich staande houden tussen steun, sabotage en spot.
Angela de Jong reageert fel op vrijspraak Marco Borsato: “Ik zet zijn muziek niet meer op”
De vrijspraak van Marco Borsato heeft in heel Nederland een golf aan reacties veroorzaakt. Waar sommigen opgelucht ademhaalden, klonken er ook veel kritische geluiden. Een van de meest uitgesproken reacties kwam van Angela de Jong, die in RTL Tonight uitgebreid stilstond bij de uitspraak én bij haar persoonlijke gevoel bij de zaak.
De Jong, die de laatste tijd opvallend vaak aanschuift bij het programma, gebruikte de studio opnieuw als plek om haar scherpe analyses en stevige standpunten te delen. Dat is opvallend, omdat ze RTL Tonight in eerdere jaren juist geregeld kritisch beoordeelde in haar columns. Toch lijkt ze in deze fase de talkshow bewust te gebruiken om haar visie op gevoelige maatschappelijke thema’s te duiden.
“Geen bewijs, maar dat maakt het niet minder pijnlijk”
Angela de Jong opende haar betoog met een duidelijke nuancering: zij respecteert de uitspraak en het functioneren van de Nederlandse rechtsstaat.
“Natuurlijk, we hebben een rechtsstaat en die functioneert,” zei ze. “Dat moeten we altijd vooropstellen.”
Maar onmiddellijk daarna maakte ze duidelijk dat het juridische oordeel volgens haar niet betekent dat de zaak emotioneel of moreel ineens eenvoudig wordt.
Ze wijst op een bredere zorg die zij al langer heeft: slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag lopen vaak vast in het juridische systeem.
“Uiteindelijk is het netto uitlekgewicht dat je als vermeend slacht0ffer, man of vrouw, altijd aan het kortste eind trekt. Je hebt gewoon geen poot om op te staan.”
De Jong benadrukt dat dit probleem niet uniek is voor deze zaak, maar structureel is binnen situaties waarin bewijs ontbreekt.
Volgens haar komen veel incidenten voor in omstandigheden waar geen getuigen aanwezig zijn en waar communicatie via berichten of mondeling contact plaatsvindt.
“Het komt altijd neer op jouw woord tegen dat van de ander,” stelt ze. Dat maakt de drempel voor slacht0ffers hoog, en de kans op juridische erkenning laag.
“De verklaring ging door merg en been”
De opiniedeskundige verwijst vervolgens naar de inhoud van de aangifte en de verklaring van de aangeefster, die tijdens de rechtszaak voorgelezen werd.
“Het ging door merg en been, vond ik,” zegt ze.
Volgens Angela legde de jonge vrouw helder, consistent en indringend uit welke emotionele gevolgen grensoverschrijdend gedrag kan hebben.
“Ze legt precies uit wat een slacht0ffer van zulk gedrag allemaal doormaakt. Die schaamte, dat schuldgevoel, die angst… dat kwam allemaal heel dichtbij.”
De Jong benadrukt dat een vrijspraak níet automatisch betekent dat iemand fantasie heeft, overdrijft of niets heeft meegemaakt.
“Zij wilde erkenning,” zegt Angela, “en ze staat nu weer met lege handen.”
Hoewel de uitspraak juridisch gezien helder is, laat ze zien dat morele en emotionele perspectieven veel ingewikkelder kunnen zijn.
Muziek van Borsato? “Voor mij niet meer”
Toen presentator Humberto Tan haar vroeg of zij na de vrijspraak nog naar de muziek van Marco Borsato kan luisteren, kwam er geen moment van twijfel.
“Nee.”
Ze licht haar antwoord toe met een duidelijke persoonlijke grens.
“Hij is vrijgesproken voor ontucht,” zegt ze, “maar alles wat hij wél heeft toegegeven over wat zich in dat gezin heeft afgespeeld, én de appjes die gestuurd werden door een man van vijftig naar een meisje van zestien of zeventien… dat vond ik echt om te kotsen.”
Ze zegt erbij dat ze jarenlang met plezier naar zijn muziek luisterde, maar dat haar gevoel nu veranderd is.
“Hoe leuk ik zijn muziek ook vind, ik zal het zelf niet meer opzetten.”
Het is een persoonlijk besluit, maar wel een dat past bij Angela’s rol: iemand die haar mening niet alleen vormt, maar ook uitspreekt, ook als die meningen kritiek oproepen.
Een bredere discussie over grensoverschrijdend gedrag
Wat Angela de Jong zegt, gaat verder dan één zaak of één artiest. Ze spreekt een bredere zorg uit die al jaren door de entertainmentwereld en de media zweeft.
De afgelopen jaren kwamen er meerdere dossiers aan het licht waarbij meldingen van ongewenst gedrag centraal stonden. Elke keer weer laait dezelfde discussie op:
-
Hoe bewijs je iets dat vaak achter gesloten deuren gebeurt?
-
Hoe werkt het rechtssysteem in situaties zonder getuigen?
-
Wat betekent een vrijspraak voor het gevoel van slacht0ffers?
-
Hoe scheidt het publiek iemands werk van iemands privégedrag?
Angela de Jong blijft een uitgesproken stem in dat debat. Niet omdat ze zichzelf boven de feiten plaatst, maar omdat ze vanuit haar perspectief spreekt namens een groep mensen die zich herkent in wat vaak verborgen blijft.
Reacties in de studio en daarbuiten
De sfeer tijdens de uitzending was voelbaar gespannen. Humberto Tan luisterde aandachtig en stelde vragen die ruimte boden voor nuance. Co-hosts keken zichtbaar alert toe hoe Angela haar verhaal deed.
Ook op sociale media leidde haar optreden tot duizenden reacties:
-
Sommigen prezen haar voor haar empathie en moed.
-
Anderen vonden dat ze te hard oordeelt over iemand die juridisch onschuldig is verklaard.
-
Weer anderen benadrukten dat beide perspectieven naast elkaar kunnen bestaan: een juridische vrijspraak én moreel ongemak.
In talkshows, podcastfragmenten en opiniestukken keerde haar uitspraak regelmatig terug. Niet alleen omdat zij een bekende naam is, maar vooral omdat haar boodschap aansluit op discussies die al langer spelen rondom machtsdynamiek, vertrouwen en veilige werkomgevingen.
De spanning tussen recht en gevoel
Angela’s woorden herinneren eraan dat het juridische systeem werkt volgens strikte regels, terwijl menselijke emoties veel complexer zijn.
In de rechtszaal draait het om
bewijs.
In het dagelijks leven draait het om vertrouwen, intuïtie en
persoonlijke grenzen.
Daarom kunnen mensen verschillend reageren op dezelfde uitspraak:
-
Voor sommigen betekent een vrijspraak letterlijk: onschuldig.
-
Voor anderen betekent een vrijspraak vooral: niet bewezen.
En in dat grijze gebied vindt Angela haar standpunt.
Een heldere conclusie: respect voor het recht, maar geen ruimte in haar playlist
Angela sluit haar betoog af zoals ze begon: met respect voor de rechterlijke beslissing, maar ook met een scherpe persoonlijke grens.
Voor haar is dit geen kwestie van muziek alleen. Het gaat over waardigheid, bescherming van kwetsbare mensen en de gevoeligheid van situaties waarin machtsverschillen een rol spelen.
“Ik zal het zelf niet meer opzetten,” zegt
ze nog eens.
Niet kwaad, niet schreeuwend, maar vastberaden.
Het gesprek dat daarop volgt, laat zien dat Nederland voorlopig nog niet klaar is met de discussie rond deze zaak — juridisch, emotioneel en maatschappelijk.