Algemeen
Victor Vlam beledigt Leontine Ruiters tot op het bot: ´Wat een zelfingenomen wijf´
Mediakenner Victor Vlam heeft snoeihard uitgehaald naar Leontine Ruiters na haar optreden in het SBS6-programma Het Waren Twee Fantastische Dagen. Volgens hem sloeg de uitzending zondagavond volledig door in ‘narcisme en zelfverheerlijking’. De uitspraken van Leontine over haar spirituele reis en haar symbolische ‘huwelijk met zichzelf’ konden bij hem op weinig begrip rekenen. “Dit is toch verschrikkelijk. Normale mensen zeggen dit niet.”
‘Zelf ten huwelijk gevraagd’
In het programma, waarin Leontine samen met Monique Westenberg en Frank Masmeijer twee dagen met elkaar doorbracht, sprak ze openhartig over haar scheiding van Marco Borsato en haar persoonlijke herstel. Op een reis naar Sri Lanka besloot ze zichzelf symbolisch ten huwelijk te vragen. “Ik heb ‘ja’ gezegd”, vertelde ze. “Want de enige van wie je zeker weet dat die de rest van je leven bij je blijft, dat ben je zelf.”
Victor Vlam, die het fragment besprak in De Oranjezomer, reageerde uiterst fel. “Als iemand dat tegen mij zou zeggen, dan zou ik serieus adviseren: ga maar naar een psychiatrische inrichting.” Volgens hem bewijst deze actie dat Leontine zichzelf ‘veel te serieus’ neemt. “Dit zeggen mensen die in ‘t Gooi wonen en zichzelf fantastisch vinden. Pure zelfverheerlijking.”
Spiritueel of zelfingenomen?
De uitspraken van Leontine zijn bedoeld als een boodschap van zelfacceptatie en innerlijke kracht, maar bij Vlam wekken ze vooral irritatie op. “Het was een van de meest absurde momenten van de afgelopen weken op televisie”, aldus de mediakenner. Volgens hem zijn zulke spirituele handelingen ‘kenmerkend voor een generatie BN’ers die de realiteit kwijt zijn’.
Op sociale media zijn de reacties verdeeld. Waar sommigen Leontine prijzen om haar openhartigheid en kwetsbaarheid, vinden anderen – net als Vlam – haar uitspraken misplaatst en overdreven.
Depressie en leven na Marco
Leontine sprak in de uitzending ook over de moeilijke periode na haar definitieve breuk met Marco Borsato. “We hebben het nog eens geprobeerd na de scheiding, maar dat werkte niet. Daarna wist ik niet meer wie ik was zonder hem.” Ze vertelde dat ze in een diepe depressie terechtkwam. “Het was niet dat ik d00d wilde, maar als het morgen over was geweest, had ik dat ook prima gevonden.”
Deze openheid over haar mentale gezondheid roept bij veel kijkers ook sympathie op. Toch blijft het voor sommigen wringen dat Leontine zich vervolgens spiritueel ‘met zichzelf verloofde’.
Narcisme of zelfliefde?
Vlam blijft bij zijn standpunt: “Dit soort spirituele onzin is een symptoom van een narcistische cultuur. Je kunt ook gewoon gelukkig zijn met jezelf zonder er een trouwceremonie van te maken.” Zijn felle woorden zorgden zelf ook weer voor ophef, met critici die hem verwijten dat hij te hard oordeelt over een vrouw die duidelijk door een moeilijke periode is gegaan.
Leontine zwijgt vooralsnog
Vooralsnog heeft Leontine Ruiters niet gereageerd op de uitspraken van Victor Vlam. Of ze dat nog gaat doen, is onzeker. In het verleden heeft ze vaker aangegeven weinig waarde te hechten aan media-commentaren. Toch is duidelijk dat haar spirituele ‘zelfhuwelijk’ voorlopig onderwerp van gesprek blijft.
De vraag blijft: is Leontines actie een inspirerend teken van zelfliefde of een voorbeeld van doorgeschoten ego? Eén ding is zeker: de uitzending heeft hoe dan ook veel losgemaakt.
Zoe’s zoektocht naar antwoorden: van vage klachten naar helderheid en hoop
In de zomer van 2024 begon voor Zoe Gardner-Lawson een onverwachte reis. Waar ze eerst dacht dat een simpele blaasontsteking de oorzaak was van haar ongemakken, bleek al snel dat er meer aan de hand was. Haar verhaal is een krachtig voorbeeld van hoe belangrijk het is om naar je lichaam te luisteren, door te vragen en je niet neer te leggen bij vage klachten.
De eerste signalen
Het begon onschuldig. Zoe merkte tijdens de warme zomermaanden dat er een lichte spanning in haar onderrug zat. Ze schonk er niet direct veel aandacht aan – ze had een druk gezin, drie kinderen en een volle agenda. Toen de klachten bleven terugkomen, besloot ze toch haar huisarts te bellen. Die stelde haar gerust en schreef een kuur van vijf dagen antibiotica voor, omdat het waarschijnlijk om een blaasontsteking ging.
Na afloop van de kuur voelde Zoe echter nauwelijks verbetering. Haar energie bleef laag en haar lichaam gaf kleine maar duidelijke signalen dat er iets niet klopte. Ze begon bewuster te letten op hoe ze zich door de dag heen voelde en hoe lang het duurde voordat ze herstelde van gewone taken.
Toenemende zorgen
Waar ze ooit een energieke en actieve moeder was, merkte Zoe dat ze nu vaker moest rusten. Haar kinderen vroegen waarom mama zoveel tussendoor ging liggen, en dat zette haar aan het denken. Ze besloot al haar klachten en ervaringen op te schrijven in een notitieboekje.
De pijn verplaatste zich langzaam naar haar buik, wat haar extra ongerust maakte. Ondanks de vermoeidheid bleef ze liefdevol aanwezig voor haar gezin: koken, knutselen en samen spelen bleven belangrijk. Maar ze voelde dat ze meer duidelijkheid nodig had.
De volgende stap: opnieuw naar de dokter
In september plande Zoe een nieuwe afspraak. Deze keer nam haar huisarts uitgebreid de tijd en verwees haar door naar een medisch centrum voor verder onderzoek. Bij de spoedeisende hulp werd ze serieus genomen. Artsen onderzochten haar zorgvuldig en voerden een CT-scan uit. Hoewel er niets verontrustends werd gevonden, bleef Zoe’s intuïtie zeggen dat er meer aan de hand was.
Haar doorzettingsvermogen zorgde ervoor dat extra onderzoeken werden ingepland. Dat gaf haar een gevoel van controle – ze wist dat ze op de goede weg was.
Verhoogde bloedwaarden en een doorbraak
Een bloedonderzoek volgde en liet verhoogde ontstekingswaarden zien. Artsen legden uit dat haar CRP-waarden hoger waren dan normaal, een teken dat er ergens in het lichaam een ontstekingsproces gaande was. Ze kreeg rustig uitleg over mogelijke oorzaken en vervolgonderzoeken.
Door actief vragen te stellen en alles goed te willen begrijpen, bouwde Zoe een fijne samenwerking op met haar medische team. Ze voelde zich serieus genomen en begreep eindelijk beter wat er in haar lichaam gebeurde.
De ontdekking die alles veranderde
Op haar verzoek werd een uitgebreide scan gemaakt. Deze liet een kleine verdikking zien in haar buikstreek. Hoewel het spannend was om dit te horen, gaf het ook opluchting: er was eindelijk een duidelijke verklaring voor haar klachten.
De artsen stelden een nauwkeurig plan op, met regelmatige controles en mogelijke behandelingsopties. Zoe voelde zich opgelucht dat er nu een concreet pad lag. Haar kalme en open houding hielp om stap voor stap vooruit te kijken.
Het behandelplan: zorg op maat
Er werd gekozen voor een op maat gemaakt behandeltraject. Zoe begon aan een chemotherapie die was afgestemd op haar persoonlijke situatie en energieniveau. Het medische team hield nauw contact met haar thuissituatie, zodat de behandeling zo draaglijk mogelijk bleef.
Samen met haar gezin maakte ze schema’s voor rust, lichte beweging en ontspanning. Ze wandelde waar mogelijk, at gezond en probeerde haar energie bewust te verdelen. Deze structuur gaf haar houvast en kracht om de behandeling vol te houden.
Hoop en perspectief
De eerste resultaten van de behandeling waren positief. Artsen bespraken de mogelijkheid van een aanvullende ingreep om haar herstel verder te ondersteunen. Zoe kreeg de ruimte om vragen te stellen en een weloverwogen keuze te maken.
Met hulp van een zorgcoördinator stelde ze een praktisch herstelplan op, inclusief advies over voeding en beweging. Ze werkte bewust aan spierversterking en leerde ontspanningstechnieken om mentaal veerkrachtig te blijven.
Pleidooi voor vroege screening
Zoe besloot haar ervaring te gebruiken om anderen te helpen. Ze pleit ervoor om de leeftijdsgrens voor preventieve darmonderzoeken te verlagen. Volgens haar zouden veel mensen baat hebben bij een vroegtijdige check, zodat mogelijke problemen sneller ontdekt kunnen worden.
Artsen reageerden positief op haar betrokkenheid. Haar oproep wordt inmiddels door veel mensen gedeeld op sociale media en heeft geleid tot meer bewustwording rondom darmgezondheid.
Een boodschap voor anderen
Zoe wil dat haar verhaal anderen aanmoedigt om alert te zijn op veranderingen in hun lichaam. Kleine signalen – zoals aanhoudende vermoeidheid of buikpijn – verdienen aandacht. Haar tip: houd een dagboek bij van je klachten, zodat je huisarts een duidelijk overzicht krijgt.
Ze ontdekte dat voldoende rust, gezonde voeding en steun van haar omgeving essentieel waren voor haar herstel. Vrienden en buren hielpen met praktische zaken, waardoor zij zich kon focussen op genezing.
Omringd door steun
Naast de medische zorg kreeg Zoe enorme steun van haar sociale netwerk. Familie, vrienden en zelfs onbekenden stuurden lieve berichten. Een online inzamelingsactie werd gestart om haar aanvullende behandelingen te financieren en kreeg veel respons.
Deze steun gaf Zoe een extra motivatie om door te gaan en haar verhaal te blijven delen. Door open te communiceren over haar proces, inspireert ze anderen om beter voor zichzelf te zorgen.
Conclusie
Zoe’s verhaal is er één van volharding, hoop en de kracht van luisteren naar je lichaam. Haar weg van vage klachten naar een duidelijk behandelplan laat zien hoe belangrijk het is om door te vragen en actief mee te denken over je gezondheid.
Ze is vastbesloten om anderen te inspireren en pleit voor bewustzijn, preventie en open communicatie met zorgverleners. Haar boodschap is duidelijk: stel je gezondheid nooit uit.