Algemeen
Zo viert John de Mol zijn vakantie in Portugal ondanks floppende televisiezomer: ´Drie uur met verhit hoofd´
Als er één man is die het televisielandschap in Hilversum stevig in zijn greep heeft, dan is het John de Mol. Toch laat zelfs hij elk jaar alle mediagekte achter zich zodra de zomer nadert. Want dan verruilt de mediatycoon zijn ijzeren greep op kijkcijfers en formats voor iets heel anders: een zonnebril op zijn neus, een tang in zijn hand en een gloeiendhete barbecue onder zijn toezicht in de Portugese Algarve.
Vakantie met de hele De Mol-clan
Het familieverblijf in Vale do Lobo is inmiddels een jaarlijkse traditie. Als een geoliede machine – of misschien beter: een losgeslagen zwerm – trekt het De Mol-imperium naar het zuiden. Niet alleen John, maar ook Johnny de Mol, Linda, en de rest van het gezelschap nemen hun intrek in het luxe vakantiehuis. Voor even zijn ze geen mediamagnaten, televisiesterren of talkshowflops. Voor even zijn ze gewoon vakantiegangers, zij het met een flink wijnvoorraad en een zonnebed per persoon.
Johnny de Mol in retraite
Voor Johnny de Mol is het ongetwijfeld een welkome ontsnapping. De afgelopen weken kreeg hij als presentator van De Oranjezomer bakken kritiek over zich heen. Angela de Jong spaarde hem niet in haar column in het AD, waar ze hem typeerde als “het menselijke equivalent van een slappe vaatdoek”. Als er een prijs zou zijn voor slechtste talkshowhost, dan zou Johnny hem volgens haar “glansrijk” winnen. Geen wonder dat hij uitkijkt naar de Portugese zon en stilte.
Geen scripts, wel sardientjes
In Vale do Lobo geen stress over late gasten, haperende autocues of tegenvallende cijfers. Nee, de grootste uitdaging is daar of de sardientjes op tijd van het rooster worden gehaald. John de Mol – die naar verluidt thuis nauwelijks een ei weet te koken – verandert in Portugal in een ware grillmaster. Zweetdruppels parelen op zijn voorhoofd terwijl hij worstjes draait, kippenpoten keert en eieren bakt alsof zijn reputatie ervan afhangt.
Linda de Mol als toeschouwer
Linda de Mol, altijd goed voor een inkijkje in het familiegebeuren, deelt in haar glossy LINDA met smakelijke details hoe haar broer zich op vakantie ontpopt tot keukenprins. Op zondagochtend werpt hij doodleuk twintig eieren in een pan en noemt het resultaat zijn ‘persoonlijk meesterwerk’. Of ze er echt van smult, laat ze in het midden, maar hilarisch vindt ze het sowieso.
Van televisie naar terrasje
Ondertussen droomt menig tv-kenner over de nieuwe ideeën die John de Mol opdoet tussen de fluitende krekels en gegrilde sardientjes. Misschien borrelt er wel een nieuw format op: een celebrity barbecuewedstrijd in de branding, een realityshow met BN’ers in leren schorten of een afvalrace op het strand. De creativiteit van De Mol lijkt immers nooit echt vakantie te nemen.
Barbecue als nieuw format?
Mocht Johnny ooit zijn rentree maken in televisieland, dan is het te hopen dat hij niet terugkomt met een Portugees barbecueformat. Maar ach, als hij dat toch doet en het publiek hem weer omarmt, dan is zelfs dat een prestatie op zich. Wie weet wordt “De Grote BBQ Show” de volgende kijkcijferhit.
Even geen sterren, alleen worstjes
Tot die tijd is het rustig rondom het De Mol-imperium. Geen hectiek van tv-studio’s, geen talkshowtafels, geen headlines over kijkcijferoorlogen. Alleen de geur van gegrild vlees, het gesis van sardientjes en de kurken van witte wijn die knallen onder de Portugese zon. Zelfs voor een televisiegigant als John is dat misschien het grootste format van allemaal: gewoon even níet op zenden staan.
Zoe’s zoektocht naar antwoorden: van vage klachten naar helderheid en hoop
In de zomer van 2024 begon voor Zoe Gardner-Lawson een onverwachte reis. Waar ze eerst dacht dat een simpele blaasontsteking de oorzaak was van haar ongemakken, bleek al snel dat er meer aan de hand was. Haar verhaal is een krachtig voorbeeld van hoe belangrijk het is om naar je lichaam te luisteren, door te vragen en je niet neer te leggen bij vage klachten.
De eerste signalen
Het begon onschuldig. Zoe merkte tijdens de warme zomermaanden dat er een lichte spanning in haar onderrug zat. Ze schonk er niet direct veel aandacht aan – ze had een druk gezin, drie kinderen en een volle agenda. Toen de klachten bleven terugkomen, besloot ze toch haar huisarts te bellen. Die stelde haar gerust en schreef een kuur van vijf dagen antibiotica voor, omdat het waarschijnlijk om een blaasontsteking ging.
Na afloop van de kuur voelde Zoe echter nauwelijks verbetering. Haar energie bleef laag en haar lichaam gaf kleine maar duidelijke signalen dat er iets niet klopte. Ze begon bewuster te letten op hoe ze zich door de dag heen voelde en hoe lang het duurde voordat ze herstelde van gewone taken.
Toenemende zorgen
Waar ze ooit een energieke en actieve moeder was, merkte Zoe dat ze nu vaker moest rusten. Haar kinderen vroegen waarom mama zoveel tussendoor ging liggen, en dat zette haar aan het denken. Ze besloot al haar klachten en ervaringen op te schrijven in een notitieboekje.
De pijn verplaatste zich langzaam naar haar buik, wat haar extra ongerust maakte. Ondanks de vermoeidheid bleef ze liefdevol aanwezig voor haar gezin: koken, knutselen en samen spelen bleven belangrijk. Maar ze voelde dat ze meer duidelijkheid nodig had.
De volgende stap: opnieuw naar de dokter
In september plande Zoe een nieuwe afspraak. Deze keer nam haar huisarts uitgebreid de tijd en verwees haar door naar een medisch centrum voor verder onderzoek. Bij de spoedeisende hulp werd ze serieus genomen. Artsen onderzochten haar zorgvuldig en voerden een CT-scan uit. Hoewel er niets verontrustends werd gevonden, bleef Zoe’s intuïtie zeggen dat er meer aan de hand was.
Haar doorzettingsvermogen zorgde ervoor dat extra onderzoeken werden ingepland. Dat gaf haar een gevoel van controle – ze wist dat ze op de goede weg was.
Verhoogde bloedwaarden en een doorbraak
Een bloedonderzoek volgde en liet verhoogde ontstekingswaarden zien. Artsen legden uit dat haar CRP-waarden hoger waren dan normaal, een teken dat er ergens in het lichaam een ontstekingsproces gaande was. Ze kreeg rustig uitleg over mogelijke oorzaken en vervolgonderzoeken.
Door actief vragen te stellen en alles goed te willen begrijpen, bouwde Zoe een fijne samenwerking op met haar medische team. Ze voelde zich serieus genomen en begreep eindelijk beter wat er in haar lichaam gebeurde.
De ontdekking die alles veranderde
Op haar verzoek werd een uitgebreide scan gemaakt. Deze liet een kleine verdikking zien in haar buikstreek. Hoewel het spannend was om dit te horen, gaf het ook opluchting: er was eindelijk een duidelijke verklaring voor haar klachten.
De artsen stelden een nauwkeurig plan op, met regelmatige controles en mogelijke behandelingsopties. Zoe voelde zich opgelucht dat er nu een concreet pad lag. Haar kalme en open houding hielp om stap voor stap vooruit te kijken.
Het behandelplan: zorg op maat
Er werd gekozen voor een op maat gemaakt behandeltraject. Zoe begon aan een chemotherapie die was afgestemd op haar persoonlijke situatie en energieniveau. Het medische team hield nauw contact met haar thuissituatie, zodat de behandeling zo draaglijk mogelijk bleef.
Samen met haar gezin maakte ze schema’s voor rust, lichte beweging en ontspanning. Ze wandelde waar mogelijk, at gezond en probeerde haar energie bewust te verdelen. Deze structuur gaf haar houvast en kracht om de behandeling vol te houden.
Hoop en perspectief
De eerste resultaten van de behandeling waren positief. Artsen bespraken de mogelijkheid van een aanvullende ingreep om haar herstel verder te ondersteunen. Zoe kreeg de ruimte om vragen te stellen en een weloverwogen keuze te maken.
Met hulp van een zorgcoördinator stelde ze een praktisch herstelplan op, inclusief advies over voeding en beweging. Ze werkte bewust aan spierversterking en leerde ontspanningstechnieken om mentaal veerkrachtig te blijven.
Pleidooi voor vroege screening
Zoe besloot haar ervaring te gebruiken om anderen te helpen. Ze pleit ervoor om de leeftijdsgrens voor preventieve darmonderzoeken te verlagen. Volgens haar zouden veel mensen baat hebben bij een vroegtijdige check, zodat mogelijke problemen sneller ontdekt kunnen worden.
Artsen reageerden positief op haar betrokkenheid. Haar oproep wordt inmiddels door veel mensen gedeeld op sociale media en heeft geleid tot meer bewustwording rondom darmgezondheid.
Een boodschap voor anderen
Zoe wil dat haar verhaal anderen aanmoedigt om alert te zijn op veranderingen in hun lichaam. Kleine signalen – zoals aanhoudende vermoeidheid of buikpijn – verdienen aandacht. Haar tip: houd een dagboek bij van je klachten, zodat je huisarts een duidelijk overzicht krijgt.
Ze ontdekte dat voldoende rust, gezonde voeding en steun van haar omgeving essentieel waren voor haar herstel. Vrienden en buren hielpen met praktische zaken, waardoor zij zich kon focussen op genezing.
Omringd door steun
Naast de medische zorg kreeg Zoe enorme steun van haar sociale netwerk. Familie, vrienden en zelfs onbekenden stuurden lieve berichten. Een online inzamelingsactie werd gestart om haar aanvullende behandelingen te financieren en kreeg veel respons.
Deze steun gaf Zoe een extra motivatie om door te gaan en haar verhaal te blijven delen. Door open te communiceren over haar proces, inspireert ze anderen om beter voor zichzelf te zorgen.
Conclusie
Zoe’s verhaal is er één van volharding, hoop en de kracht van luisteren naar je lichaam. Haar weg van vage klachten naar een duidelijk behandelplan laat zien hoe belangrijk het is om door te vragen en actief mee te denken over je gezondheid.
Ze is vastbesloten om anderen te inspireren en pleit voor bewustzijn, preventie en open communicatie met zorgverleners. Haar boodschap is duidelijk: stel je gezondheid nooit uit.