-

Algemeen

Trouwe werknemer Peter Gillis om het leven gekomen door bedrijfsongeval: ‘Betaalt geen cent aan uitvaart’

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Tragisch incident op vakantiepark De Berckt roept vragen op over steun na afloop

Op vakantiepark De Berckt in Baarlo heeft zich onlangs een aangrijpende situatie voorgedaan. Een medewerker kwam op maandag 16 juni om het leven bij een tragisch bedrijfsongeval. De man was op dat moment aan het werk aan een chalet toen de dakconstructie instortte. Het incident wordt onderzocht door de Arbeidsinspectie. Verdere details over de oorzaak zijn op dit moment nog niet bekendgemaakt.

Volgens verschillende bronnen was het park op het moment van het incident nog eigendom van de Oostappen Groep, het bedrijf van ondernemer Peter Gillis. Op sociale media wordt inmiddels volop gesproken over de nasleep van het drama – en dan vooral over wie verantwoordelijk is voor de uiteindelijke uitvaart van de medewerker.

Trouwe medewerker, geen afscheid

De betrokken medewerker zou jarenlang actief zijn geweest op het park en stond bekend als een toegewijde kracht binnen het team. Wat de situatie extra wrang maakt, is dat de man naar verluidt geen testament had en ook niet verzekerd was voor een uitvaart. De directe familie heeft volgens ingewijden afstand gedaan van de verantwoordelijkheid rondom het afscheid.

In gevallen waarin geen nabestaanden zich verantwoordelijk stellen, is het doorgaans aan de gemeente om een passende regeling te treffen. Zo is in dit geval volgens bronnen gekozen voor een sobere crematie, zonder aanwezigen. Een keuze die wellicht vanuit praktische overwegingen is gemaakt, maar die bij velen vragen oproept over waardigheid en menselijkheid.

Reacties op social media

Juicekanaal RealityFBI meldde op Instagram dat er vanuit de nabije kring van het slachtoffer een verzoek is gedaan aan Peter Gillis om financieel bij te dragen aan het afscheid. Het zou daarbij gaan om een bedrag van circa 5.800 euro – bedoeld voor een bescheiden crematie met kleine bijeenkomst.

Volgens het kanaal is die hulp er uiteindelijk niet gekomen. Verzoeken om coulance of tegemoetkoming zouden zijn afgewezen. De situatie leidt tot verontwaardiging bij veel volgers van het kanaal, die online hun teleurstelling uiten over het gebrek aan steun vanuit de werkgever.

Onduidelijkheid over eigendomssituatie

In de berichtgeving van RealityFBI wordt gesuggereerd dat de Oostappen Groep nog steeds als eigenaar van het park geregistreerd staat. Dat roept de vraag op in hoeverre de organisatie formeel verantwoordelijkheid draagt voor het welzijn van het personeel. Zowel de exacte eigendomsstructuur als de interne communicatie over dit incident zijn op dit moment niet publiek bekend.

De Arbeidsinspectie onderzoekt het incident, wat gebruikelijk is bij ernstige bedrijfsongevallen. Er zal worden gekeken naar de veiligheid op de werkplek, mogelijke oorzaken van het instorten van de dakconstructie en eventuele nalatigheid. Het kan enige tijd duren voordat hierover officiële conclusies worden getrokken.

Gemeentelijke verantwoordelijkheid bij onverzekerden

In Nederland is het gebruikelijk dat als er geen nabestaanden zijn die een uitvaart willen of kunnen organiseren, de verantwoordelijkheid bij de gemeente komt te liggen. In dat geval wordt doorgaans een sobere crematie geregeld, zonder uitgebreide plechtigheid of gasten. Dat kan als onpersoonlijk worden ervaren, maar is binnen de huidige wetgeving een standaardprocedure in uitzonderlijke gevallen.

Toch stellen velen de vraag of in dit geval een andere oplossing mogelijk was geweest. Zeker gezien het feit dat de man volgens verschillende bronnen jarenlang voor het vakantiepark werkte. Voorstanders van een alternatieve aanpak vinden dat een afscheid met waardigheid – hoe bescheiden ook – passend zou zijn geweest.

Geen officiële reactie van Peter Gillis

Tot op heden is er vanuit Peter Gillis zelf nog geen officiële reactie gekomen op de berichten over het incident of het al dan niet bijdragen aan de uitvaart. Op sociale media zijn de meningen verdeeld: waar sommigen begrip tonen voor het zakelijk perspectief, vinden anderen dat er in dit soort situaties meer ruimte mag zijn voor medemenselijkheid.

Het is belangrijk om te onderstrepen dat de berichten tot nu toe grotendeels gebaseerd zijn op informatie van socialmediakanalen en nog niet onafhankelijk zijn bevestigd. Daardoor is het lastig om uitspraken te doen over de precieze gang van zaken of motieven.

Menselijke nasleep

Wat blijft, is een gevoel van verlies en verdriet. Het 0verlijden van een collega of medewerker laat altijd een leegte achter, ongeacht de werkomstandigheden of de formele verhoudingen. Voor mensen die jarenlang hun inzet hebben getoond binnen een organisatie, hopen velen op een menselijk gebaar – juist in het allerlaatste hoofdstuk.

De situatie op vakantiepark De Berckt roept dan ook bredere vragen op over de verantwoordelijkheid van werkgevers in bijzondere gevallen, zoals bij onverzekerde medewerkers zonder nabestaanden. Een onderwerp dat – los van het huidige incident – steeds vaker onderwerp van gesprek wordt binnen de samenleving.

Afsluitende gedachte

Het tragische ongeval in Baarlo heeft niet alleen geleid tot verdriet, maar ook tot maatschappelijke discussie. Wat betekent het om als werkgever verantwoordelijkheid te nemen, ook buiten werktijd? En hoe zorgen we dat ieder mens een waardig afscheid krijgt, ongeacht omstandigheden?

De komende tijd zal het onderzoek van de Arbeidsinspectie hopelijk meer duidelijkheid geven over wat er precies is gebeurd. Ondertussen blijft de hoop bestaan dat – ondanks alles – de herinnering aan de betrokken medewerker met respect wordt bewaard.

Algemeen

Alex uit Over Mijn Lijk deelt ingrijpende gezondheidsupdate

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Alex hoort dat hij opnieuw een zeldzame tumor heeft: “Onze grootste wens is nog wat tijd met z’n drieën”

Voor Alex en zijn vrouw Linda sloeg het nieuws in als een bliksem bij heldere hemel. De zorgen rond zijn gezondheid leken al groot genoeg, toen artsen recent ook nog een tweede tumor ontdekten. Niet alleen blijkt deze volledig los te staan van zijn eerdere hersentumor, hij is bovendien zeldzaam én complex. Toch proberen Alex en Linda, samen met hun zoontje Aaron, vast te houden aan wat echt telt: tijd samen.

Zeldzaam en onverwacht

Eerder deze maand deelden Alex en Linda via hun persoonlijke blog dat er mogelijk opnieuw iets mis was. Artsen zagen iets verontrustends op de scans. Wat begon als onzekerheid, kreeg deze week een naam: spindelcelsarcoom. Deze vorm van k*nker komt normaal voor in botten, maar zit bij Alex in het hoofd – iets wat vrijwel nooit voorkomt.

Omdat de tumor zo zeldzaam is, schakelden Nederlandse artsen zelfs de hulp in van een specialist uit de Verenigde Staten. “Ze hebben een Amerikaanse arts laten meekijken naar het bot en weefsel,” schrijven Alex en Linda openhartig. Het was nodig om tot een juiste diagnose te komen – en die bevestiging kwam keihard aan.

Geen uitzaaiingen bij de hersentumor, maar het sarcoom wél

De impact van het nieuws is niet te onderschatten. Het spindelcelsarcoom staat namelijk volledig los van de hersentumor waarmee Alex al jaren leeft. Het gaat dus om twee onafhankelijke, primaire tumoren – iets wat artsen zelden zien. “Het is een beetje bizar,” schrijft het stel. “Want deze tumor heeft niets te maken met de eerdere.”

Toch zijn er cruciale verschillen die zorgen baren. Waar de hersentumor in principe lokaal blijft, kan het sarcoom wel degelijk uitzaaien. Die dreiging voelt extra zwaar, omdat artsen aangeven dat het verloop van deze zeldzame tumor mogelijk nog sneller kan gaan dan dat van zijn eerste z!ekte.

Onzekere toekomst, maar een helder doel

Het behandeltraject dat voor hen ligt, is nog onzeker. Aanstaande vrijdag volgt er een belangrijk gesprek met het medische team. “Ze gaan bekijken wat mogelijk is bij deze zeldzame vorm,” schrijven Alex en Linda. Behandelingen zoals bestraling of chemotherapie worden overwogen, maar er is geen standaard protocol voor een spindelcelsarcoom in het hoofd.

Dat maakt het lastig: niet alleen voor artsen, maar ook voor het gezin. “We weten niet of wat ze voorstellen ook echt effect zal hebben,” schrijft Linda. De onzekerheid vreet aan hen. Maar tegelijk is er ook een duidelijke motivatie om door te gaan. Alex wil vechten — niet alleen voor zijn gezondheid, maar vooral voor zijn gezin.

De drang naar normale momenten

Te midden van al deze zorgen blijft de wens naar iets kleins, iets menselijks, overeind: “Even met z’n drieën weg kunnen.” Het gezin wil, ondanks alle behandelingen en z!ekenhuisbezoeken, nog herinneringen maken. Gewoon een paar dagen met z’n drietjes – ergens waar de z!ekte even op de achtergrond kan blijven.

Die wens zegt alles over de liefde die tussen hen leeft. Aaron, hun jonge zoon, is een belangrijke bron van kracht. “Hij weet niet alles, maar hij voelt alles,” schrijft Linda. “Zijn lach is wat ons op de been houdt.” Dat maakt elke extra dag samen zoveel waardevoller.

Een strijd die al elf jaar duurt

Voor wie het programma Over Mijn Lijk heeft gevolgd, is Alex een bekend gezicht. Zijn verhaal raakte velen in het achtste seizoen van de serie. Elf jaar geleden veranderde zijn leven drastisch toen hij onverwacht bewusteloos raakte terwijl hij met Linda op de bank zat. Onderzoek toonde aan dat hij een kwaadaardige hersentumor had.

Wat volgde, was een intens medisch traject vol ingrijpende behandelingen. Alex onderging meerdere operaties, volgde diverse therapieën en leerde leven met wat er was. Toch bleef hij, samen met Linda, zoeken naar manieren om er te zijn – voor elkaar en later voor Aaron.

De diagnose van nu brengt hen terug in dat rauwe gevoel van toen. En toch is deze nieuwe strijd anders: complexer, zwaarder, maar ook intiemer. Want dit keer draait alles om de kwaliteit van de tijd die nog rest.

Kracht in kwetsbaarheid

Wat opvalt in alles wat Alex en Linda delen, is hun openheid. Ze vertellen niet alleen over scans en behandelopties, maar ook over hun gevoelens, hun angsten en hun dromen. “We weten dat we ons op glad ijs begeven, maar we kiezen voor eerlijkheid,” zeggen ze. Die eerlijkheid maakt hun verhaal zo krachtig. Ze geven een gezicht aan wat het betekent om te leven met onzekerheid, en om te blijven hopen tegen de klippen op.

Hun openhartige blog trekt veel lezers, die reageren met steun, liefde en medeleven. Veel mensen herkennen zich in de emoties die ze beschrijven: het gemis van controle, de behoefte aan verbondenheid, het zoeken naar licht in donkere dagen.

Een dag tegelijk

De komende weken zullen voor het gezin in het teken staan van beslissingen, afwegingen en misschien ook opnieuw beginnen. Welke behandeling volgt? Wat is haalbaar? En hoe kunnen ze de rust bewaren in een wereld vol vragen?

Toch houden ze zich vast aan één idee: elke dag telt. Niet in grote daden of spectaculaire plannen, maar in kleine, liefdevolle momenten. Een wandeling met Aaron. Een film op de bank. Elkaar aankijken en weten: we zijn er nog. Samen.

Lees verder