Algemeen
Trouwe werknemer Peter Gillis om het leven gekomen door bedrijfsongeval: ‘Betaalt geen cent aan uitvaart’
Tragisch incident op vakantiepark De Berckt roept vragen op over steun na afloop
Op vakantiepark De Berckt in Baarlo heeft zich onlangs een aangrijpende situatie voorgedaan. Een medewerker kwam op maandag 16 juni om het leven bij een tragisch bedrijfsongeval. De man was op dat moment aan het werk aan een chalet toen de dakconstructie instortte. Het incident wordt onderzocht door de Arbeidsinspectie. Verdere details over de oorzaak zijn op dit moment nog niet bekendgemaakt.
Volgens verschillende bronnen was het park op het moment van het incident nog eigendom van de Oostappen Groep, het bedrijf van ondernemer Peter Gillis. Op sociale media wordt inmiddels volop gesproken over de nasleep van het drama – en dan vooral over wie verantwoordelijk is voor de uiteindelijke uitvaart van de medewerker.
Trouwe medewerker, geen afscheid
De betrokken medewerker zou jarenlang actief zijn geweest op het park en stond bekend als een toegewijde kracht binnen het team. Wat de situatie extra wrang maakt, is dat de man naar verluidt geen testament had en ook niet verzekerd was voor een uitvaart. De directe familie heeft volgens ingewijden afstand gedaan van de verantwoordelijkheid rondom het afscheid.
In gevallen waarin geen nabestaanden zich verantwoordelijk stellen, is het doorgaans aan de gemeente om een passende regeling te treffen. Zo is in dit geval volgens bronnen gekozen voor een sobere crematie, zonder aanwezigen. Een keuze die wellicht vanuit praktische overwegingen is gemaakt, maar die bij velen vragen oproept over waardigheid en menselijkheid.
Reacties op social media
Juicekanaal RealityFBI meldde op Instagram dat er vanuit de nabije kring van het slachtoffer een verzoek is gedaan aan Peter Gillis om financieel bij te dragen aan het afscheid. Het zou daarbij gaan om een bedrag van circa 5.800 euro – bedoeld voor een bescheiden crematie met kleine bijeenkomst.
Volgens het kanaal is die hulp er uiteindelijk niet gekomen. Verzoeken om coulance of tegemoetkoming zouden zijn afgewezen. De situatie leidt tot verontwaardiging bij veel volgers van het kanaal, die online hun teleurstelling uiten over het gebrek aan steun vanuit de werkgever.
Onduidelijkheid over eigendomssituatie
In de berichtgeving van RealityFBI wordt gesuggereerd dat de Oostappen Groep nog steeds als eigenaar van het park geregistreerd staat. Dat roept de vraag op in hoeverre de organisatie formeel verantwoordelijkheid draagt voor het welzijn van het personeel. Zowel de exacte eigendomsstructuur als de interne communicatie over dit incident zijn op dit moment niet publiek bekend.
De Arbeidsinspectie onderzoekt het incident, wat gebruikelijk is bij ernstige bedrijfsongevallen. Er zal worden gekeken naar de veiligheid op de werkplek, mogelijke oorzaken van het instorten van de dakconstructie en eventuele nalatigheid. Het kan enige tijd duren voordat hierover officiële conclusies worden getrokken.
Gemeentelijke verantwoordelijkheid bij onverzekerden
In Nederland is het gebruikelijk dat als er geen nabestaanden zijn die een uitvaart willen of kunnen organiseren, de verantwoordelijkheid bij de gemeente komt te liggen. In dat geval wordt doorgaans een sobere crematie geregeld, zonder uitgebreide plechtigheid of gasten. Dat kan als onpersoonlijk worden ervaren, maar is binnen de huidige wetgeving een standaardprocedure in uitzonderlijke gevallen.
Toch stellen velen de vraag of in dit geval een andere oplossing mogelijk was geweest. Zeker gezien het feit dat de man volgens verschillende bronnen jarenlang voor het vakantiepark werkte. Voorstanders van een alternatieve aanpak vinden dat een afscheid met waardigheid – hoe bescheiden ook – passend zou zijn geweest.
Geen officiële reactie van Peter Gillis
Tot op heden is er vanuit Peter Gillis zelf nog geen officiële reactie gekomen op de berichten over het incident of het al dan niet bijdragen aan de uitvaart. Op sociale media zijn de meningen verdeeld: waar sommigen begrip tonen voor het zakelijk perspectief, vinden anderen dat er in dit soort situaties meer ruimte mag zijn voor medemenselijkheid.
Het is belangrijk om te onderstrepen dat de berichten tot nu toe grotendeels gebaseerd zijn op informatie van socialmediakanalen en nog niet onafhankelijk zijn bevestigd. Daardoor is het lastig om uitspraken te doen over de precieze gang van zaken of motieven.
Menselijke nasleep
Wat blijft, is een gevoel van verlies en verdriet. Het 0verlijden van een collega of medewerker laat altijd een leegte achter, ongeacht de werkomstandigheden of de formele verhoudingen. Voor mensen die jarenlang hun inzet hebben getoond binnen een organisatie, hopen velen op een menselijk gebaar – juist in het allerlaatste hoofdstuk.
De situatie op vakantiepark De Berckt roept dan ook bredere vragen op over de verantwoordelijkheid van werkgevers in bijzondere gevallen, zoals bij onverzekerde medewerkers zonder nabestaanden. Een onderwerp dat – los van het huidige incident – steeds vaker onderwerp van gesprek wordt binnen de samenleving.
Afsluitende gedachte
Het tragische ongeval in Baarlo heeft niet alleen geleid tot verdriet, maar ook tot maatschappelijke discussie. Wat betekent het om als werkgever verantwoordelijkheid te nemen, ook buiten werktijd? En hoe zorgen we dat ieder mens een waardig afscheid krijgt, ongeacht omstandigheden?
De komende tijd zal het onderzoek van de Arbeidsinspectie hopelijk meer duidelijkheid geven over wat er precies is gebeurd. Ondertussen blijft de hoop bestaan dat – ondanks alles – de herinnering aan de betrokken medewerker met respect wordt bewaard.
Op 37-jarige leeftijd heeft Sarah al meer levenslessen geleerd dan de meeste mensen. Na het 0verlijden van haar moeder, nam haar vader, een gerenommeerd advocaat met een aanzienlijk vermogen, de rol van beide ouders op zich.
Hij was niet alleen een advocaat, maar ook een meester in de rechtszaal, bekend om zijn scherpzinnigheid en het vermogen om complexe juridische uitdagingen aan te gaan.
Hij koos ervoor om Sarah op te voeden met de waarden van bescheidenheid en hard werken, in plaats van haar te overladen met rijkdom. De lessen die hij onderwees waren gericht op zelfredzaamheid en ethiek, die hij essentieel vond voor succes.
Sarah’s opvoeding was verre van een typische rijke jeugd. Haar vader, diep betrokken bij zijn werk en vaak een ‘genie’ genoemd, stelde hoge eisen aan haar.
Toen het tijd was voor haar toelatingsexamens, weigerde hij elke vorm van hulp, vastberaden dat Sarah haar eigen capaciteiten zou ontwikkelen.
Dit strekte zich uit tot haar professionele leven; ondanks haar academische prestaties bood hij haar geen positie binnen zijn advocatenkantoor.
Hij geloofde dat succes bereikt moest worden door onafhankelijke inspanningen, een les die Sarah door ervaring leerde.
Tijdens haar studie ontmoette ze Bradd, een medestudent die een grote rol in haar leven speelde. Haar vader was echter sceptisch over hem, hem ziende als een opportunist.
Deze perceptie werd bevestigd toen Bradd, kort na het 0verlijden van haar vader, begon te informeren naar haar erfenis, in plaats van steun te bieden.
Het was een schok voor Sarah om te ontdekken dat ze uit het testament van haar vader was weggelaten. Toen Bradd dit ontdekte, reageerde hij met een vraag naar scheiding.
Maar Sarah was voorbereid op een laatste openbaring: een clausule in het testament stelde dat Bradd recht had op de helft van de erfenis als hij vijf jaar met haar getrouwd bleef. Zo niet, dan zou alles naar Sarah gaan. Dit onthulde Bradd’s ware aard.
Reflecterend op deze gebeurtenissen, voelt Sarah gerechtigdheid en voldoening. De vooruitziende planning van haar vader had zijn wens vervuld: gerechtigheid verzekeren en zijn dochter beschermen.
Zijn nalatenschap was niet alleen zijn fortuin, maar ook de wijsheid en maatregelen om zijn dochter te beschermen.