-

Algemeen

Koning Willem Alexander gaat wereldwijd viraal door handdruk-wedstrijd tegen Donald Trump!

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Donald Trump logeert bij Koning Willem-Alexander en Koningin Máxima: opvallend moment bij handdruk

De Amerikaanse oud-president Donald Trump heeft afgelopen nacht doorgebracht op uitnodiging van Koning Willem-Alexander en Koningin Máxima in Paleis Huis ten Bosch in Den Haag. Zijn verblijf vond plaats in het kader van de NAVO-top, die momenteel in Nederland wordt gehouden. Trump was daarmee te gast bij het Nederlandse koningspaar, een gebeurtenis die wereldwijd aandacht trekt.

Logeren in koninklijke sfeer

Hoewel het niet gebruikelijk is dat een voormalig Amerikaans president logeert bij een Europees staatshoofd, maakte Trump graag gebruik van de uitnodiging. Na het officiële diner, waarbij diverse wereldleiders aanwezig waren, kon Trump zich terugtrekken in het koninklijke verblijf.

Sociale media stonden kort na aankomst al vol met beelden van de ontmoeting tussen Trump en het koningspaar. Vooral het moment van de begroeting tussen Koning Willem-Alexander en Trump trok internationaal de aandacht.

De handdruk die de wereld rondgaat

Donald Trump staat bekend om zijn stevige handdrukken, waarbij hij de hand van de ander vaak naar zich toe trekt. Dit gebaar wordt door sommigen gezien als een poging tot dominantie of het benadrukken van zijn zelfverzekerde stijl. Vaak legt hij daarbij ook een hand op de schouder of arm van de ander, wat volgens lichaamstaaldeskundigen een signaal van controle is.

Tijdens de begroeting met Koning Willem-Alexander leek deze bekende ‘handdrukstijl’ echter niet uit de verf te komen. Op de beelden is te zien hoe de Nederlandse koning de handdruk naar zich toe trekt, waarbij hij tegelijkertijd ook de ellenboog van Trump stevig vastpakt. Trump moet zelfs lichtjes een stap naar voren doen om zijn balans te behouden.

Het moment werd opgemerkt door internationale media en wordt inmiddels veel gedeeld op platforms als X (voorheen Twitter), Instagram en TikTok. De handdruk tussen Koningin Máxima en Trump verliep daarentegen rustig en volgens protocol.

Beleefd, maar zelfverzekerd

Volgens protocolexperts en commentatoren op sociale media toont de lichaamstaal van Koning Willem-Alexander vertrouwen en beheersing. De handdruk werd gezien als een vriendelijke, maar ook duidelijke manier om zich als gastheer stevig neer te zetten, zonder de formele sfeer te verstoren.

“Een subtiel, maar krachtig gebaar,” zo luidt een van de reacties op X. “De koning bleef beleefd, maar nam de regie.”

NAVO-top op Nederlandse bodem

De NAVO-top brengt deze week tal van wereldleiders bijeen in Nederland. Er wordt onder meer gesproken over veiligheid, defensiesamenwerking en internationale spanningen. De aanwezigheid van Donald Trump, die ook na zijn presidentschap wereldwijd voor veel aandacht zorgt, vormt een opvallend element in het geheel.

Het is niet de eerste keer dat een wereldleider overnacht bij een Europees staatshoofd, maar het blijft een zeldzaamheid. De keuze van het Nederlandse koningshuis om Trump uit te nodigen, wordt gezien als een diplomatiek gebaar dat past binnen de bredere NAVO-samenwerking.

Geen officiële verklaring

Over de gesprekken die tijdens het diner zijn gevoerd, is geen officiële informatie naar buiten gebracht. Wel is duidelijk dat het koninklijk bezoek van Trump vooral symbolische waarde had binnen het grotere geheel van internationale samenwerking.

Volgens bronnen binnen het diplomatieke circuit werd het diner als “vriendelijk, professioneel en sereen” ervaren. De sfeer zou ontspannen zijn geweest, ondanks de gespannen geopolitieke context waarin de NAVO-top plaatsvindt.

Internationaal opgepikt

Niet alleen in Nederland, maar ook in internationale media wordt het bezoek breed uitgemeten. Amerikaanse, Britse en Duitse kranten besteedden aandacht aan het feit dat Trump gast was van het Nederlandse koningshuis. Vooral de beelden van de handdruk tussen Willem-Alexander en Trump gaan viral.

Voor wie het moment nog niet heeft gezien: in de video is duidelijk te zien hoe Koning Willem-Alexander kalm, maar resoluut de handdruk naar zich toe beweegt. Trump laat het toe, zichtbaar verrast, maar zonder tegenreactie. Het tafereel speelt zich af in de ontvangstzaal van Paleis Huis ten Bosch, omringd door andere gasten en media.

Symboliek van kleine gebaren

Hoewel het slechts om een handdruk gaat, wordt het moment door velen gezien als een illustratie van hoe lichaamstaal in de diplomatie een belangrijke rol speelt. Waar formele woorden op de achtergrond blijven, kunnen symbolische handelingen zoals een begroeting of oogcontact een indruk achterlaten die langer blijft hangen.

Zowel Koning Willem-Alexander als Koningin Máxima staan bekend om hun warme, maar protocolvaste ontvangst van gasten. De handdruk met Trump past daar naadloos in, zo stellen waarnemers.

Slotgedachte

Het verblijf van Donald Trump bij het Nederlandse koningshuis zal vermoedelijk niet alleen worden herinnerd om de officiële bijeenkomsten, maar ook vanwege de opvallende lichaamstaal die wereldwijd aandacht krijgt. Wat begon als een formeel bezoek, werd dankzij één moment hét gesprek van de dag op sociale media.

Ondanks – of misschien juist dankzij – zijn verleden vol headlines, kreeg Trump deze keer te maken met een gastheer die op beleefde wijze stevig in zijn schoenen bleef staan. Een klein gebaar met grote symboliek.

Algemeen

Frank Visser blijft sterk ondanks persoonlijke zorgen: “Het leven is niet altijd een feest geweest”

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Frank Visser openhartig over liefde, verlies en veerkracht: “Het leven is vaak, maar niet altijd, een feest geweest”

Al jarenlang is Frank Visser een vertrouwd gezicht op de Nederlandse televisie. Met zijn kenmerkende rust, duidelijke oordeel en empathische benadering wist hij als televisierechter het hart van kijkers te veroveren. Wat begon als een informatief programma over rechtspraak, groeide uit tot een geliefd tv-format waarin hij burenruzies, geschillen en menselijke drama’s met vaste hand en nuchtere toon wist op te lossen.

Maar achter de toga en het bekende televisiegezicht schuilt een man met een persoonlijk verhaal dat minstens zo indrukwekkend is als zijn televisiecarrière. In zijn biografie Met vallen en opstaan – van gewone jongen tot televisierechter vertelt Visser openhartig over de pieken en dalen in zijn leven, zijn huwelijk van meer dan veertig jaar met zijn vrouw Margot, en de stille strijd die zich achter gesloten deuren voltrok toen zij ziek werd.


Meer dan alleen een rechter op tv

Frank Visser is inmiddels een begrip in Nederland. Zijn televisieprogramma’s trekken wekelijks honderdduizenden kijkers. Toch laat hij in zijn boek zien dat er veel meer achter zijn publieke imago schuilt. Zijn biografie biedt een inkijkje in zijn jeugd, zijn loopbaan als jurist én zijn privéleven, waarin hij openhartig vertelt over de jarenlange liefde voor zijn vrouw Margot en de moeilijke periode die volgde nadat zij ziek werd.

Sinds de jaren zeventig zijn Frank en Margot getrouwd. Ze deelden een stabiel en warm leven, met ruimte voor gezamenlijke passies en een sterke onderlinge band. Maar in 2019 veranderde alles toen Margot tekenen van geheugenverlies begon te vertonen. Niet veel later werd de diagnose gesteld: een vorm van dementie.


“Meneer Alzheimer kwam binnen en bleef”

Met ingehouden emotie schrijft Frank in zijn boek over het moment dat alles kantelde. “Meneer Alzheimer had bij ons aangeklopt en was niet van plan weer te vertrekken,” zo beschrijft hij de impact van de ziekte die zijn vrouw langzaam wegnam uit het leven dat ze samen kenden.

De woorden zijn helder, pijnlijk en liefdevol tegelijk. Ze laten zien hoe diep deze periode hem heeft geraakt. Toch bleef Frank, zoals hij ook in zijn werk doet, zoeken naar houvast en rechtvaardigheid – in dit geval niet in een rechtszaal, maar binnen zijn eigen vier muren.


De liefde bleef, ook toen alles veranderde

Frank bleef zo lang mogelijk voor zijn vrouw zorgen. Hij was er op elk moment, hielp waar hij kon en probeerde elke mooie herinnering vast te houden. Toch werd op een gegeven moment duidelijk dat gespecialiseerde zorg noodzakelijk werd. Margot werd opgenomen in een zorginstelling.

Die stap was zwaar. “Ik ben een paar nachten bij haar blijven slapen,” vertelt Frank in een interview. “Zelfs de hond mocht mee. We sliepen in een nieuw bed, samen, zoals we dat al zoveel jaren hadden gedaan.”

Een van de meest aangrijpende momenten beschrijft hij als volgt: “Ze begreep het niet,” zei hij over de laatste nacht samen. “Ze zei: ‘Het bed is toch groot genoeg voor ons beiden?’” Die ene zin zegt alles over de liefde, het verdriet en de verwarring die bij deze ziekte horen.


Werk als houvast

Ondanks alles thuis bleef Frank Visser werken. De opnames van zijn programma’s boden hem structuur en afleiding. “Op de dagen dat ik werkte, voelde het als een ontsnapping,” zei hij eerder in weekblad Privé. Het gaf hem de kans om zijn gedachten even te verzetten, en toch ook iets te betekenen voor anderen.

Zijn werkethiek is bewonderenswaardig. Ondanks zijn leeftijd – hij is inmiddels ver in de zeventig – blijft hij actief voor televisie. Niet omdat hij moet, maar omdat hij het wil. “Zolang ik het fysiek en mentaal aankan en ik plezier houd, blijf ik doorgaan,” aldus Visser.


Geen afscheid, maar een ode

Zijn biografie is geen afscheid, benadrukt hij. Het boek is geen slotstuk, maar eerder een ode: aan zijn vrouw, zijn familie, zijn collega’s en de mensen die hij tijdens zijn carrière heeft ontmoet. “Ik heb geen afscheidsboek geschreven,” zegt hij. “Het is een terugblik, maar ook een eerbetoon.”

Lezers reageren enthousiast. Vooral de persoonlijke passages over Margot maken veel los. Ze raken aan universele thema’s als liefde, verlies, mantelzorg en veerkracht. Frank weet die onderwerpen bespreekbaar te maken met dezelfde nuchterheid en openheid die hem ook op televisie zo geliefd maakt.


Televisiemaker én echtgenoot

In zijn programma’s draait het altijd om mensen en hun verhalen. En dat is precies wat hem onderscheidt van anderen: hij luistert, hij kijkt verder dan het conflict, en hij oordeelt met oog voor de menselijke kant.

Ook nu zijn thuissituatie veranderd is, blijft hij trouw aan zijn missie: mensen helpen, inzicht geven en rechtvaardigheid nastreven – of het nu op tv is of in het echte leven.


Herkenning bij het publiek

Sinds het verschijnen van zijn boek krijgt Frank Visser veel reacties. Mensen herkennen zich in zijn verhaal, vooral als ze zelf een partner of ouder hebben met dementie. De publieke steun doet hem zichtbaar goed. “Ik heb zoveel lieve berichten gekregen. Het raakt me echt,” aldus Visser.

Die reacties bevestigen hoe waardevol het kan zijn als iemand met een bekend gezicht en veel ervaring durft te delen wat zich afspeelt in de privésfeer. Niet als klaagzang, maar als steun voor anderen die in dezelfde situatie verkeren.


De man achter de toga

Frank Visser laat zien dat ook bekende mensen hun kwetsbaarheid mogen tonen. Hij is meer dan een tv-rechter: hij is echtgenoot, mantelzorger, doorzetter. Zijn verhaal laat zien dat liefde ook na tientallen jaren nog krachtig en betekenisvol kan zijn – zelfs als de vorm verandert.

Zijn openheid maakt hem niet zwakker, maar juist menselijker. En dat is precies waarom zijn boek zo veel mensen raakt. Het is een verhaal over trouw, loslaten en opnieuw betekenis vinden – niet in grootse daden, maar in kleine gebaren.


Een boodschap die blijft

De levenslessen van Frank Visser zijn eenvoudig, maar krachtig. Blijf betrokken. Zorg voor elkaar. En verlies nooit de hoop. Zelfs wanneer het leven anders loopt dan verwacht, zijn er altijd momenten van schoonheid, verbinding en betekenis.

Zijn biografie is een liefdevolle herinnering aan hoe belangrijk het is om dankbaar te zijn voor wat er wél is. En aan hoe veerkrachtig mensen kunnen zijn – ook wanneer het leven pijn doet.


Conclusie: Frank Visser is niet alleen de man die burenruzies oplost op televisie, maar ook iemand die in zijn persoonlijke leven enorme uitdagingen met waardigheid en liefde tegemoet treedt. Zijn verhaal is een bron van troost, herkenning en hoop. En zolang hij die verhalen blijft delen – op televisie of op papier – zal Nederland blijven luisteren.

Lees verder