Algemeen
Franse autoriteiten delen nieuwe informatie over de dood van Paul (83) en Gerda (80)
Wat is er gebeurd met Paul en Gerda Klapper? Nieuwe details roepen meer vragen op
De mysterieuze verdwijning van Paul (83) en Gerda (80) Klapper uit Alphen aan den Rijn heeft een tragische wending gekregen. De lichamen van het echtpaar werden eerder deze week teruggevonden in Noordoost-Frankrijk. Inmiddels komen er steeds meer details naar buiten over waar en hoe de twee zijn gevonden — en die informatie roept vooral nog meer vragen op.
Wat zich precies heeft afgespeeld tijdens hun reis richting hun vakantiewoning in Planchez is nog steeds onduidelijk. Maar wat inmiddels wel duidelijk is: de omstandigheden zijn nog vreemder dan aanvankelijk gedacht.
Nieuwe locatiegegevens: lichamen kilometers van elkaar verwijderd
Volgens Franse media lagen de lichamen van Paul en Gerda veel verder uit elkaar dan eerder werd gemeld. Gerda werd woensdag aangetroffen in de buurt van het uitkijkpunt Le Cul du Cerf, net buiten het dorpje Orquevaux. Ze lag op ongeveer 200 tot 300 meter afstand van de witte Peugeot 2008 waarmee het echtpaar vorige week vertrokken was uit Nederland.
De vondst van haar lichaam gebeurde in een dichtbebost gebied langs een slingerende bosweg, nabij een ravijn van meer dan 60 meter diep. Het gebied is bekend als een rustige, afgelegen plek — populair bij wandelaars en toeristen vanwege het uitzicht.
Opvallend genoeg werd Paul pas een dag later gevonden. Zijn lichaam lag ongeveer vier kilometer verderop, vermoedelijk bij een oude schuur in de buurt van het dorp Humberville. Deze informatie komt via Franse mediabronnen naar buiten, al is de exacte locatie nog niet officieel bevestigd.
Geen sporen van geweld, maar veel onzekerheid
De Franse autoriteiten hebben inmiddels aut0psie uitgevoerd op het lichaam van Gerda. Volgens Denis Devallois, de officier van justitie in het departement Haute-Marne, zijn er geen aanwijzingen voor betrokkenheid van derden. Een gew*lddadige d00d wordt uitgesloten.
Wel benadrukt Devallois dat het onderzoek nog niet is afgerond. Toxicologische en pathologische analyses moeten uitwijzen of er andere oorzaken in het spel zijn geweest, zoals medicatie, vergiftiging of uitputting. De resultaten van deze onderzoeken laten naar verwachting nog enkele weken op zich wachten.
Over het lichaam van Paul is nog minder bekend. Zijn aut0psie is nog niet voltooid of in ieder geval nog niet publiekelijk toegelicht. Daarmee blijft de vraag wat hem overkomen is nog volledig open.
De auto: onbeschadigd en onbeheerd
De witte Peugeot waarmee Paul en Gerda op reis gingen, werd woensdag teruggevonden nabij Le Cul du Cerf. Opvallend is dat de auto in goede staat verkeert. Er zijn geen sporen van een ongeval, schade of inbraak.
Dat roept de vraag op: waarom zijn beide inzittenden uitgestapt? En waarom zijn ze vervolgens ieder een totaal andere richting uitgelopen — en uiteindelijk 0verleden, kilometers bij elkaar vandaan?
Medische achtergrond kan rol spelen
Wat vaststaat, is dat zowel Paul als Gerda afhankelijk waren van medicatie. Paul had diabetes en gebruikte daarvoor dagelijks insuline. Volgens familiegegevens had hij zijn medicatie al dagenlang niet ingenomen op het moment dat hij werd gevonden. Of dit een rol speelt in de omstandigheden rond zijn 0verlijden, wordt nog onderzocht.
Gerda zou ook medicatie hebben gebruikt, al is niet bekend voor welke aandoeningen. Het is goed mogelijk dat fysieke zwakte, desoriëntatie of medische complicaties een rol speelden in het tragische verloop van hun reis. Maar zonder uitsluitsel blijven dit vooralsnog speculaties.
De vermissing: een reis vol vraagtekens
Paul en Gerda Klapper vertrokken op donderdag 12 juni vanuit Alphen aan den Rijn. Ze hadden een duidelijk doel: hun geliefde vakantiehuisje in Planchez, gelegen in de Franse Morvan. Het plan was om daar nog een keer te genieten, wellicht voor het laatst, en de woning daarna te verkopen.
Onderweg leek alles aanvankelijk volgens plan te verlopen. Het echtpaar werd nog gezien bij een pizzeria in Charleroi (België), en er werden kort daarna ook banktransacties verricht bij een tankstation in het Franse Rethel en een bakker in Saint-Dizier.
Tot daar leek hun route logisch. Maar toen volgde er ineens een transactie in Orange — een stad die zo’n 400 kilometer zuidelijker ligt dan hun oorspronkelijke bestemming. Vanaf dat moment raakte het spoor in nevelen gehuld. De familie kreeg geen contact meer met hen, en de vrees groeide dat er iets mis was gegaan.
Speculaties over ontvoering niet bevestigd
Vanwege de onverklaarbare transactie in Orange, begon al snel de speculatie dat het echtpaar mogelijk slachtoffer was geworden van een ontvoering. Die theorie lijkt met de huidige onderzoeksresultaten minder waarschijnlijk. De Franse justitie heeft immers aangegeven dat er geen aanwijzingen zijn voor geweld of criminele betrokkenheid.
Toch blijft de afwijking van hun geplande route een raadsel. Het is mogelijk dat het echtpaar de weg kwijt is geraakt of dat er sprake was van mentale verwarring. Een andere mogelijkheid is dat technische problemen, paniek of fysieke uitputting hen heeft doen verdwalen.
Intens verdriet bij familie
De familie van Paul en Gerda heeft in eerdere verklaringen laten weten dat ze te maken hadden met gezondheidsproblemen. Ook gaven ze aan dat de reis naar Frankrijk bedoeld was als een laatste zomerse herinnering in hun geliefde tweede huis.
Na het nieuws over de vondst van beide lichamen liet een woordvoerder namens de nabestaanden weten dat er sprake is van een “aangrijpend familiedrama.” De familie vraagt om rust en privacy om het verlies samen te verwerken. Ze sluiten niet uit dat nooit helemaal duidelijk zal worden wat er precies gebeurd is in de laatste uren of dagen van Paul en Gerda’s leven.
Zoekactie met grote inzet
De Franse p0litie zette groots in om het echtpaar op te sporen. Na de melding van vermissing kwamen onder andere speurhonden, drones en een helikopter in actie. Dat leidde uiteindelijk tot het terugvinden van de Peugeot, waarna de zoektocht zich kon toespitsen op het omliggende terrein.
Hoewel de fysieke inspanning van de speurders resultaat heeft opgeleverd, blijven de centrale vragen grotendeels onbeantwoord. Hoe zijn Paul en Gerda ieder afzonderlijk terechtgekomen waar ze zijn gevonden? Wat bewoog hen om uit hun auto te stappen en uit elkaar te raken?
Conclusie: meer vragen dan antwoorden
De verdwijning en het tragische lot van Paul en Gerda Klapper laten een diepe indruk achter — zowel in Nederland als in Frankrijk. Hoewel er inmiddels meer duidelijkheid is over waar de lichamen zijn gevonden en hoe het tweetal om het leven is gekomen, blijven veel vragen onbeantwoord.
De komende weken wordt er verder onderzoek gedaan, in de hoop alsnog meer licht te werpen op het mysterie. Tot die tijd rest er vooral verdriet, verwarring en het besef dat een laatste reis, bedoeld om herinneringen te maken, eindigde in een verdrietige nasleep voor iedereen die Paul en Gerda liefhad.
Algemeen
Beelden: Woeste Frans Timmermans verliest zelfbeheersing op partijcongres en begint ineens te schreeuwen
Frans Timmermans emotioneel op partijcongres: “Laat elkaar nooit los”
Tijdens het partijcongres van GroenLinks-PvdA heeft partijleider Frans Timmermans zondag op indringende wijze een beroep gedaan op zijn achterban om de eenheid binnen de partij te bewaren, ook bij gevoelige onderwerpen zoals het conflict in het Midden-Oosten. Zijn toespraak was emotioneel, krachtig en riep gemengde reacties op – zowel in de zaal als op sociale media.
Spanningen binnen de partij over Israël-motie
De directe aanleiding voor Timmermans’ felle oproep was de motie van Tweede Kamerlid Kati Piri om een tijdelijke stop op wapenleveranties aan Israël in te stellen. De motie werd ondertekend door 35 leden van GroenLinks-PvdA en veroorzaakte zowel binnen als buiten de partij discussie. De motie kreeg geen meerderheid, maar bracht wel bestaande spanningsvelden binnen de partij scherp in beeld.
Onder andere prominente partijleden als Lodewijk Asscher, Job Cohen en Ad Melkert uitten hun zorgen. Zij vinden dat Israël het recht moet behouden zich te verdedigen tegen aanvallen, en vrezen dat een wapenstop contraproductief kan zijn. Die zorgen worden breed gedeeld onder leden en kiezers die vrezen dat het standpunt van GroenLinks-PvdA te ver doorschiet.
“Nederland mag geen wapens leveren aan een land dat oorlogsmisdaden pleegt”
Timmermans verdedigde op het congres met vuur het principe achter de motie. Volgens hem moet Nederland, als voorvechter van het internationaal recht, consequent zijn in zijn handelen. “Als we vaststellen dat er oorlogsmisdaden worden gepleegd, dan mogen we geen wapens leveren. Ook geen defensieve.”
Hij voegde daar echter meteen aan toe dat hij begrijpt dat dit pijn en verdeeldheid veroorzaakt. “De redenering voor beide standpunten is sluitend,” aldus Timmermans. “Daarom moeten we het gesprek blijven voeren. We moeten elkaar blijven zien, ook als we het oneens zijn.”
Een emotionele oproep tot eenheid
Het moment dat het congres het meest raakte, was toen Timmermans zijn toon verhoogde en zichtbaar geëmotioneerd zijn oproep deed:
“Wij zijn de sociale meerderheid in Nederland. Houd elkaar vast en laat elkaar nooit los!”
Die woorden, uitgesproken met krachtige stem, werden door het publiek met gemengd gevoel ontvangen. Sommigen zagen het als een oprechte poging om bruggen te bouwen binnen een partij die worstelt met uiteenlopende visies. Anderen vonden het te emotioneel, of zelfs onhandig.
Reacties op sociale media: verdeeld en fel
De toespraak van Timmermans bleef ook buiten het congres niet onopgemerkt. Op sociale media werd zijn optreden breed besproken. Kritische geluiden waren er volop. Sommigen noemden zijn optreden “dramatisch” of “politiek onhandig”, en uitten hun zorgen over het electorale effect. Anderen vonden juist dat hij leiderschap toonde door zich kwetsbaar op te stellen en de discussie niet uit de weg te gaan.
Op X (voorheen Twitter) schreven verschillende gebruikers:
-
“Dit soort retoriek kost hem zetels. Veel mensen haken af bij zo’n toon.”
-
“Timmermans is dapper dat hij zijn rug recht houdt in zo’n gevoelig dossier.”
-
“Emotie is prima, maar dit was eerder verwarrend dan verbindend.”
