Algemeen
Johan Derksen brandt Linda de Mol compleet af na Suzan & Freek-blunder: ´Wat een domme geit!´
Johan Derksen heeft geen goed woord over voor de nieuwste editie van het tijdschrift LINDA. De VI-coryfee vindt het onbegrijpelijk dat het blad vlak voor het weekend in de winkels verscheen met op de cover een dolgelukkig ogend Suzan & Freek, terwijl Nederland inmiddels weet dat Freek Rikkerink lijdt aan uitgezaaide l0ngk@nker. “Het blad had nooit uitgebracht mogen worden,” oordeelt Derksen scherp in zijn podcast Groeten uit Grolloo.
Blad in de winkels ondanks dramatisch nieuws
De LINDA.-redactie besloot het nummer, waarin Suzan & Freek uitgebreid worden geïnterviewd over hun geluk en toekomstplannen, toch te verspreiden. De enige aanpassing? Een inlegvelletje waarin wordt uitgelegd dat het interview en de opmaak al afgerond waren voordat Freek zijn diagnose deelde met het publiek. Volgens Johan Derksen een zwaktebod: “Dan neem je jezelf als journalistiek medium totaal niet serieus.”
“Koek en ei terwijl het drama al bekend was”
Wat Derksen vooral steekt, is dat het interview nu volledig uit de toon valt. “Lezers krijgen een verhaal voorgeschoteld waarin alles koek en ei is,” zegt hij. “Ze praten daar openhartig over hun toekomstdromen, terwijl die inmiddels volledig zijn ingestort. En dan doet de redactie net alsof een inlegvel voldoende is. Dat is gewoon onbeschaafd.”
Financiële motieven boven journalistieke normen
Volgens Derksen heeft de keuze om het blad tóch te verspreiden alles te maken met geld. “Een hele oplage uit de schappen halen, dat kost natuurlijk klauwen met geld,” stelt hij. “Maar als je je journalistieke normen laat wijken voor commerciële belangen, dan creëer je pure bullsh*t.” Hij vindt dat Linda de Mol als hoofd van het merk een verkeerde afweging heeft gemaakt.
“Had het blad gewoon teruggetrokken”
Derksen is stellig: de uitgave had nooit verspreid mogen worden. “Je haalt dat blad gewoon van de markt. Klaar. Dat kost geld, ja. Maar het alternatief is dat je ongeloofwaardig en onbetrouwbaar overkomt.” Volgens hem had het tijdschrift juist respect kunnen oogsten als het een herdruk had aangekondigd. “Dan waren mensen misschien een paar dagen later, maar mét begrip en sympathie gaan lezen.”
LINDA. verdedigt keuze met uitlegvel
De LINDA.-redactie probeerde het misverstand voor te zijn met een korte toelichting in het blad. Daarin leggen ze uit dat het interview ruim voor het nieuws over Freeks ziekte is afgenomen, en dat er helaas niets meer aangepast kon worden. Maar voor Derksen snijdt die uitleg geen hout: “Die dooddoener van ‘het lag al bij de drukker’ slaat nergens op. Als je professioneel bent, grijp je alsnog in.”
Onhandige timing of blunder?
Ook op sociale media klonk er kritiek op de LINDA.-editie. Veel lezers vonden het pijnlijk en misplaatst om Suzan & Freek in zo’n blije setting te zien, terwijl Freeks gezondheid ernstig verslechterd is. De timing voelt voor velen ongepast, en de toelichting op papier bood onvoldoende verzachting.
“Journalistiek mag nooit commercieel buigen”
Volgens Johan Derksen toont deze situatie pijnlijk aan hoe commerciële belangen bij sommige bladen de boventoon voeren. “Op het moment dat je je integriteit offert omwille van de centen, dan is het einde zoek,” aldus Derksen. “Zeker als het over iemands gezondheid gaat, moet je gewoon ethisch handelen. En dat is hier overduidelijk niet gebeurd.”
Imagoschade voor LINDA.?
Het is de vraag hoe deze situatie de reputatie van het tijdschrift zal beïnvloeden. LINDA. staat bekend om sterke interviews, eigenzinnige fotografie en een loyale lezersgroep. Maar de kritiek van iemand als Johan Derksen — die zelf jarenlang hoofdredacteur was van Voetbal International — raakt een gevoelige snaar. Voor nu blijft er vooral een bittere nasmaak hangen. Want hoe goed bedoeld het inlegvel ook was, het kwam te laat en voelde vooral als: te weinig.
De zaak rond de verdwijning en het tragische lot van de kleine Émile Soleil blijft Frankrijk en ver daarbuiten diep bezighouden. Wat begon als een verm!ssingsmelding in een rustig berggehucht groeide uit tot een van de meest aangrijpende en raadselachtige dossiers van de afgelopen jaren. Nieuwe forensische bevindingen werpen nu opnieuw een schaduw over het verhaal en zorgen voor een pijnlijke heropleving van vragen die tot op de dag van vandaag onbeantwoord blijven.
Een zomerdag die alles veranderde
Op 8 juli 2023 bracht de toen 2,5-jarige Émile Soleil een zomerse dag door bij zijn grootouders in Le Haut-Vernet, een klein en afgelegen dorpje in de Franse Alpen. Het gehucht telt slechts enkele tientallen inwoners en staat bekend om zijn rust, natuur en hechte gemeenschap. Niemand kon vermoeden dat deze rustige omgeving het decor zou worden van een drama dat het hele land zou raken.
Volgens de laatste bevestigde waarnemingen speelde Émile in de namiddag rond 17.00 uur in een steegje nabij het huis van zijn grootouders. Zij waren op dat moment bezig met de voorbereidingen voor een uitje en hadden niet meteen door dat de peuter uit het zicht was verdwenen. Toen de stilte te lang duurde en Émile nergens te vinden was, sloeg de paniek toe.
Een z0ektocht zonder precedent
Vrijwel direct na de verm!ssingsmelding werd een grootschalige z0ekactie op touw gezet. Honderden mensen, waaronder p0litieagenten, gendarmes, vrijwilligers en redd!ngswerkers, doorzochten het bergachtige gebied. Speurh0nden werden ingezet, helikopters met warmtecamera’s cirkelden boven het dorp en elk pad, ravijn en bosrand werd zorgvuldig uitgekamd.
De omstandigheden waren moeilijk: steile hellingen, dichte begroeiing en wisselende weersomstandigheden bemoeilijkten het werk. Ondanks de enorme inzet bleef elke dag zonder resultaat. Wat aanvankelijk werd gezien als een mogelijke verdwaling of ongeluk, veranderde langzaam in een mysterie dat steeds zwaarder begon te wegen.
Nationale en internationale aandacht
Na weken en maanden zonder duidelijkheid groeide de zaak uit tot een nationaal symbool van onmacht en verdriet. Posters met de foto van de blonde peuter verschenen in dorpen en steden door heel Frankrijk. Media besteedden dagelijks aandacht aan de z0ektocht, terwijl ook internationale nieuwsorganisaties het verhaal oppikten.
Geruchten deden volop de ronde: was Émile verdwaald en ten prooi gevallen aan de natuur, was er sprake van een ongeval, of was er iets anders aan de hand? Officiële instanties hielden zich op de vlakte en benadrukten dat alle scenario’s openbleven.
Een schokkende vondst
Eind maart 2024 kwam er onverwacht een doorbraak. Een wandelaar stuitte tijdens een tocht op menselijke resten op een steil bergpad, op ongeveer 25 minuten lopen van het dorp. Forensisch onderzoek bevestigde later dat het ging om de schedel van Émile. In de omgeving werden ook andere botten, een T-shirt en ondergoed aangetroffen.
Opvallend was dat de resten niet begraven waren, maar bloot hadden gelegen aan weer en wind. Daarnaast vertoonde de kleding geen tekenen van langdurige blootstelling aan de elementen. Dit voedde de hypothese dat het lichaam mogelijk elders was geweest en pas later op deze plek was neergelegd.
Nieuwe forensische inzichten
Nu, ruim een jaar na de vondst, zijn er nieuwe details bekend geworden uit forensisch onderzoek, zo meldt de Franse zender BFMTV op basis van bronnen dicht bij het onderzoek. Deskundigen hebben letsel vastgesteld aan de schedel van Émile dat niet overeenkomt met een val, een aanrijding of een mogelijke confrontatie met dieren.
Volgens de onderzoekers wijst het letsel op een doelgerichte harde klap met een voorwerp. Daarmee wordt een ongeluk steeds minder waarschijnlijk en komt de mogelijkheid van menselijk ingrijpen nadrukkelijker in beeld. Officiële instanties blijven voorzichtig in hun formuleringen, maar erkennen dat deze bevinding het onderzoek in een andere richting duwt.
Focus op de directe omgeving
In maart 2025 werden de grootouders van Émile, samen met een oom en tante, aangehouden voor verhoor. Zij werden verdacht van mogelijke betrokkenheid bij d00dslag en het verbergen van een lichaam. Na intensieve ondervragingen werden zij echter weer vrijgelaten, bij gebrek aan voldoende bewijs om hen vast te houden.
Een buurman, die geldt als belangrijke getuige, verklaarde dat hij Émile kort voor zijn verdwijning nog had gezien. Hij zou ook familieleden in dezelfde richting hebben zien lopen. Tegenstrijdigheden in verklaringen over tijdstippen en gebeurtenissen hebben ervoor gezorgd dat justitie de directe kring rond het kind nauwlettend blijft volgen.
Een zaak die blijft knagen
Hoewel er momenteel niemand wordt vervolgd, is het onderzoek nog altijd gaande. Justitie houdt rekening met het scenario dat Émile het dorp nooit levend heeft verlaten. Een van de hypotheses is dat zijn lichaam gedurende langere tijd in een afgesloten ruimte, zoals een schuur of bijgebouw, heeft gelegen voordat het uiteindelijk op de vindplaats terechtkwam.
Deze veronderstelling roept veel vragen op binnen en buiten Frankrijk. Hoe kon zoiets plaatsvinden in een klein en hecht dorp? Wie wist wat, en wanneer? En waarom is er na al die tijd nog geen definitieve duidelijkheid?
Collectief verdriet en onmacht
De zaak rond Émile Soleil raakt aan iets universeels: de kwetsbaarheid van kinderen en het diepe gevoel van onrecht wanneer een jong leven abrupt eindigt. Voor veel mensen staat het dossier symbool voor onbeantwoorde vragen en het pijnlijke besef dat sommige mysteries misschien nooit volledig zullen worden opgelost.
Tegelijkertijd is er hoop dat de waarheid, hoe moeilijk ook, ooit alsnog aan het licht komt. Elk nieuw detail, elk forensisch inzicht en elke verklaring kan bijdragen aan een beter begrip van wat er die zomerdag in 2023 is gebeurd.
Blijvende impact
Meer dan twee jaar na de verdwijning blijft de naam van Émile Soleil verbonden aan een van de meest aangrijpende zaken van Frankrijk. De affaire blijft het publieke debat voeden en laat zien hoe groot de behoefte is aan duidelijkheid, gerechtigheid en afsluiting.
Of die er ooit volledig zullen komen, blijft onzeker. Wat vaststaat, is dat het verhaal van Émile diepe sporen heeft nagelaten en dat velen blijven hopen op antwoorden die recht doen aan het korte leven van een jongetje dat nooit vergeten zal worden.