Algemeen
Vreselijk nieuws over de graf van ouders Gordon
Familiekritiek op Gordon laait op na grafplan: “Niet alles draait om hem”
De recente uitspraken van Gordon over zijn plannen om het graf van Whitney Houston een opknapbeurt te geven, hebben voor heel wat opschudding gezorgd. Wat begon als een opvallende persoonlijke missie om het graf van de wereldberoemde zangeres ‘mooier’ te maken, is inmiddels uitgegroeid tot een onderwerp dat zelfs binnen zijn eigen familie tot spanningen leidt. Zijn nichtje Michelle laat in weekblad Privé van zich horen en spaart haar beroemde oom niet.
Oog voor Whitney, maar wat met zijn eigen familie?
Gordon liet zich recent uit over het graf van Whitney Houston en stelde dat hij plannen heeft om het monument te verbeteren, omdat het volgens hem ‘niet waardig genoeg’ is voor een icoon als zij. De opmerking werd internationaal met opgetrokken wenkbrauwen ontvangen. Veel mensen vonden het ongepast dat iemand uit Nederland zich bezighoudt met het graf van een Amerikaanse ster, zonder directe band of toestemming van de nabestaanden.
Journalist en Privé-hoofdredacteur Evert Santegoeds besloot naar aanleiding van die uitspraken poolshoogte te nemen bij het graf van Gordons eigen ouders in Nederland. Een fotograaf legde vast dat het graf er naar verluidt niet al te best bij ligt. En dat zorgt voor ongemakkelijke vragen.
Auch: kritiek uit eigen kring
Wat Gordon misschien niet had verwacht, is dat ook zijn eigen familie zich nu uitspreekt. Nicht Michelle, dochter van Gordons overleden zus Lydia, vertelt in Privé openhartig over hoe de familie zich al langer niet kan vinden in de manier waarop Gordon omgaat met gevoelige onderwerpen rondom het familiegraf.
Volgens Michelle begon de ergernis al bij de uitvaart van Gordons moeder. “Alles moest gaan zoals hij het wilde,” zegt ze. “Hij had toen camera’s meegebracht en wilde alles vastleggen. Dat voelde voor veel familieleden ongemakkelijk. Niet iedereen wil deel uitmaken van een tv-programma tijdens zo’n intiem moment.”
Meerdere ooms en tantes zouden zich daartegen hebben verzet, stelt ze. Ze wilden niet herkenbaar in beeld verschijnen naast een open kist, en vonden de hele aanpak te veel lijken op een reallifesoap.
Te groot, te pompeus?
Ook het graf zelf zorgt volgens Michelle al jaren voor verdeeldheid. “Het is erg groot en opvallend. Dat paste niet bij hoe de meeste familieleden het voor zich zagen,” vertelt ze. “Er was bezorgdheid over wie het onderhoud zou doen. En helaas bleek al snel dat het graf begon te verzakken. Het moest hersteld worden, en dat is uiteindelijk ook gedaan, maar alleen nadat tante Marja en oma Cor hadden bemiddeld.”
Dat het nu opnieuw aandacht krijgt – dit keer via foto’s in de media – zorgt opnieuw voor frustratie. “Als je je inzet voor het graf van een wereldster aan de andere kant van de oceaan, zorg dan eerst dat het graf van je eigen ouders er netjes bij ligt,” klinkt het.
De pijn van zus Lydia
De spanningen tussen Gordon en zijn zus Lydia, de moeder van Michelle, zijn al langer bekend. Volgens Michelle was Lydia op het eind van haar leven klaar met de publieke uitingen van haar broer. “In een eerdere biografie schreef hij allerlei dingen over de familie. Dat heeft de relatie geen goed gedaan,” zegt ze.
Lydia zou zelfs bewust gekozen hebben voor crematie, juist om te vermijden dat ze ooit in het familiegraf terecht zou komen. “Ze wilde daar absoluut niet liggen. Die beslissing had ze duidelijk genomen.”
Ongevraagde gedenkplaat
Na het overlijden van Lydia, die in 2019 overleed na een kort ziekbed, dook er plots een gedenkplaat voor haar op bij het familiegraf. Michelle en de rest van de familie wisten van niets.
“Dat was echt schrikken,” vertelt Michelle. “Ineens kregen we foto’s doorgestuurd van een marmeren plaat met haar naam erop, bij het graf van haar ouders. Terwijl ze daar helemaal niet begraven ligt. Ze is gecremeerd. We hebben zelfs laten uitzoeken of het juridisch zomaar kon, maar vooral: waarom was er niet even overleg gepleegd?”
Gevoelig erfgoed
Het graf van de ouders van Gordon blijkt voor de familie niet alleen een fysieke, maar ook een emotionele last geworden. Michelle is duidelijk: “Ik kom er niet vaak. Niet omdat ik niet om mijn familie geef, maar omdat ik er niets van mijn moeder terugvind. Voor mij voelt het niet als háár plek.”
Ook het feit dat het graf opnieuw tekenen van verwaarlozing zou tonen, doet pijn. “Kijk, onderhoud is belangrijk. Zeker als je kiest voor zo’n groot, zichtbaar monument. Je moet dan ook de verantwoordelijkheid nemen om het netjes te houden.”
Geen contact meer
De relatie tussen Gordon en zijn nicht Michelle lijkt inmiddels ernstig bekoeld. In het interview zegt ze dat er nauwelijks nog contact is. “We leven ieder ons eigen leven. En dat is misschien ook wel beter zo. Ik voel me niet meer verbonden met hoe hij met familieherinneringen omgaat.”
Dat Gordon desondanks zelf de regie blijft nemen over zulke gevoelige zaken, wekt bij haar verbazing. “Soms lijkt het alsof hij zijn eigen verhaal boven dat van de rest plaatst. Maar familieherinneringen zijn van iedereen. Niet alleen van hem.”
Wat nu?
De hele situatie roept bredere vragen op over eigenaarschap, rouw, publieke aandacht en respect. Mag je zomaar iets veranderen aan een graf dat gedeeld wordt met anderen? En hoe ver mag je gaan in het documenteren en regisseren van persoonlijke momenten voor het publieke oog?
Wat voor Gordon een manier lijkt om zijn verdriet te verwerken en zijn familie te eren, voelt voor anderen als een stap te ver. En nu ook familieleden zich openlijk uitspreken, lijkt het duidelijk: dit gesprek is nog niet ten einde.
Het grote boksexperiment van Jake Paul heeft een pijnlijke realitycheck gekregen. De Amerikaan, die de afgelopen jaren met veel bravoure en zelfvertrouwen de bokswereld bestormde, moest in Miami zijn meerdere erkennen in niemand minder dan Anthony Joshua. Voor het eerst in lange tijd stond Paul tegenover een tegenstander van absolute wereldklasse – en dat verschil was vanaf de eerste minuut voelbaar.
Een gevecht waar veel verwachtingen omheen hingen
De partij werd vooraf groots aangekondigd. Netflix pakte uit met wereldwijde promotie, sociale media ontploften en miljoenen kijkers stemden af. Niet zozeer omdat men verwachtte dat Jake Paul zou winnen, maar omdat iedereen nieuwsgierig was naar wat er zou gebeuren wanneer hij het zou opnemen tegen een echte zwaargewichttopper.
Anthony Joshua, voormalig wereldkampioen bij meerdere bonden, liet vooraf weinig aan de verbeelding over. Hij gaf aan dat hij respect had voor Pauls lef, maar maakte tegelijk duidelijk dat hij dit gevecht zag als een serieuze sportieve ontmoeting – geen show, geen grap.
Het fysieke verschil was meteen zichtbaar
Zodra beide mannen de ring betraden, werd duidelijk hoe groot het verschil was. Joshua torende letterlijk boven Paul uit. Met zijn extra lengte, bereik en spiermassa straalde hij rust en controle uit. Jake Paul daarentegen oogde beweeglijk, bijna nerveus, alsof hij wist dat dit geen avondje “entertainmentboksen” zou worden.
In de eerste ronden koos Joshua bewust voor een afwachtende aanpak. Hij bewoog rustig, plaatste enkele stoten naar het lichaam en liet Paul komen. Jake probeerde vooral te ontwijken, huppelde door de ring en zocht naar openingen die er simpelweg niet waren. Voor sommige kijkers had het iets ongemakkelijks: het leek meer op overleven dan op aanvallen.
Van voorzichtig aftasten naar pure dominantie
Waar Joshua in het begin leek te doseren, veranderde dat halverwege het gevecht drastisch. In de vijfde ronde ging het tempo plots omhoog. Met een paar rake klappen liet Joshua zien waarom hij jarenlang aan de top van het zwaargewichtboksen stond.
Jake Paul ging voor het eerst naar het canvas na een harde combinatie richting het hoofd. Hij stond nog op, zichtbaar aangeslagen, maar de toon was gezet. Het publiek voelde dat het einde naderde.
Het onvermijdelijke einde
In de zesde ronde was er geen ontsnappen meer aan. Joshua rook zijn kans en maakte het professioneel af. Met een vernietigende stoot stuurde hij Paul definitief naar de grond. De scheidsrechter greep in en maakte een einde aan het gevecht: TKO.
Het moment ging direct viraal. Fragmenten van de knockdown circuleerden razendsnel op sociale media, waar men sprak van een “onvermijdelijke uitkomst” en een “harde maar noodzakelijke les”.
Een nederlaag, maar geen vernedering
Opvallend was de reactie van Jake Paul na afloop. Geen woede, geen excuses, geen dramatische verklaringen. In plaats daarvan koos hij voor een bijna filosofische toon. Hij gaf toe dat Joshua simpelweg de betere bokser was, maar benadrukte dat hij zichzelf al als winnaar zag in het leven.
Hij verwees daarbij naar zijn familie, zijn carrière en vooral naar zijn verloofde Jutta Leerdam, die hem al langere tijd publiekelijk steunt in zijn sportieve ambities.
Jutta Leerdam toont onvoorwaardelijke steun
Jutta Leerdam was niet aanwezig in Miami, maar liet wel van zich horen via sociale media. Ze deelde een foto van het gevecht op haar televisiescherm en sprak haar trots uit. Volgens haar getuigt het juist van karakter dat Jake deze uitdaging is aangegaan, wetende hoe groot het risico was.
Die boodschap werd door veel fans gewaardeerd. Waar sommigen Jake Paul bekritiseren om zijn bravoure, zien anderen juist iemand die zijn grenzen durft op te zoeken – zelfs als dat leidt tot een pijnlijke nederlaag.
Wat betekent dit voor Jake Pauls bokscarrière?
De grote vraag is nu: hoe verder? De nederlaag tegen Joshua maakt duidelijk dat er een harde grens zit tussen entertainmentboksen en het absolute topniveau. Tegelijkertijd heeft Jake Paul iets gedaan wat veel influencers nooit zouden durven: hij stapte de ring in tegen een echte kampioen.
Analisten zijn verdeeld. Sommigen denken dat dit het einde betekent van zijn ambities in het zwaargewichtboksen. Anderen menen dat Paul juist kan groeien van deze ervaring, mits hij realistischer doelen stelt en zijn tegenstanders zorgvuldiger kiest.
Een avond die alles veranderde
Wat deze wedstrijd vooral duidelijk maakt, is hoe dun de lijn is tussen bravoure en realiteit. Jake Paul heeft jarenlang tegenstanders gekozen die pasten binnen zijn verhaal. Anthony Joshua paste daar niet in – en juist daarom werd dit gevecht zo belangrijk.
Het was geen schande, geen circus en geen goedkope show. Het was een harde, eerlijke confrontatie met de top van de sport.
Conclusie: lef, les en liefde
Jake Paul verloor het gevecht, maar won misschien iets anders: respect voor het niveau dat nodig is om écht mee te draaien aan de top. Met de steun van Jutta Leerdam en zijn familie lijkt hij mentaal sterker dan ooit, ondanks de klap.
Of hij ooit nog richting een titel zal bewegen, blijft onzeker. Wat wel vaststaat: deze avond in Miami zal een keerpunt blijven in zijn carrière. Soms is verliezen niet het einde van het verhaal, maar het moment waarop de werkelijkheid zich onverbiddelijk aandient – en je besluit hoe je verdergaat.