-

Algemeen

Rico Verhoeven wint weer, maar kijkers hebben het allemaal ergens anders over

Avatar foto

Gepubliceerd

19 uur geleden

op

Rico Verhoeven wint opnieuw tijdens Glory 100, maar kijkers zijn kritisch: “Weer geen spektakel”

Rico Verhoeven blijft ook na Glory 100 de onbetwiste koning van het kickboksen. De 36-jarige wereldkampioen stapte zaterdagavond opnieuw als winnaar uit de ring, ditmaal na een strategisch duel tegen de Russische vechter Artem Vakhitov. Ondanks de winst zijn veel fans kritisch: waar men had gehoopt op vuurwerk, kregen zij vooral tactiek te zien. Op sociale media stromen de reacties binnen: “Weer zo saai,” klinkt het.

De verwachtingen voor Glory 100 waren hooggespannen. Niet alleen omdat het een jubileumeditie van het vechtsportevenement betrof, maar ook omdat Verhoeven al meer dan 4.000 dagen ongeslagen wereldkampioen is in het zwaargewicht. Toch verliep het gevecht minder spectaculair dan gehoopt.

Een schaakspel in plaats van een knock-out

Voorafgaand aan het duel gaf Verhoeven zelf al aan dat het een strategische wedstrijd zou worden. In interviews vergeleek hij het gevecht met een schaakpartij: geen wilde stoten, maar doordachte bewegingen, timing en controle. “Deze man is geen standaard tegenstander. Hij is technisch, ervaren en gevaarlijk,” waarschuwde Rico.

Die verwachting kwam uit. Van een explosieve confrontatie was nauwelijks sprake. De eerste ronde verliep kalm, waarbij beide vechters vooral aftastten. Pas in de tweede ronde kwam er iets van spanning toen Vakhitov indruk maakte met een spinning backfist, een draaiende vuistslag die Verhoeven vol op de buik trof.

De Nederlander wankelde even en leek kort buiten adem, maar wist zich snel te herpakken. Toch kwam er in de daaropvolgende ronden geen moment waarop het publiek op het puntje van de stoel zat.

Het publiek laat zich horen

In de zaal werd het gebrek aan actie duidelijk gevoeld. Het publiek liet meerdere keren luidkeels merken dat het meer spektakel wilde. Kreten als “Actie, actie, actie!” galmden door de arena, vooral tijdens de vierde en vijfde ronde.

Verhoeven probeerde in de derde ronde nog de druk op te voeren, maar het lukte hem niet om Vakhitov echt in de problemen te brengen. De Rus, zelf voormalig kampioen in het lichtzwaargewicht, hield stand en speelde het tactisch slim.

Na vijf ronden wees de jury Verhoeven unaniem aan als winnaar op basis van punten. Daarmee blijft hij wereldkampioen zwaargewicht in Glory, een titel die hij al sinds 2014 verdedigt. Zijn totale dominantie in de sport blijft dus overeind, al was het deze keer niet met een daverend applaus.

Een sportieve boodschap en excuses van Rico

Wat opviel na afloop, was de manier waarop Verhoeven het publiek toesprak. In een zeldzaam eerlijke toespraak bood hij zijn excuses aan voor het gebrek aan spektakel. “Sorry jongens, dit werd niet het vuurwerk waar jullie op hoopten. Maar deze man is zó gevaarlijk, je kunt geen risico’s nemen,” sprak hij, verwijzend naar Vakhitov.

Het komt niet vaak voor dat een vechter zijn supporters publiekelijk aanspreekt op deze manier, zeker niet na een overwinning. Verhoeven toonde zich daarmee niet alleen een kampioen in de ring, maar ook een sportman met gevoel voor zijn publiek.

Na zijn woorden over het gevecht vroeg hij ook nog om een moment van stilte voor Gaza, wat hem bij sommigen op lof en bij anderen op discussie kwam te staan. Toch bleef het respectvol en ingetogen, en werd zijn verzoek door het publiek ingewilligd.

Kritiek op social media: “Kampioen, maar geen entertainer meer”

Op sociale media is de kritiek op Verhoevens optreden niet mals. Vooral fans die rekenden op een gevecht met meer flair, uiten hun teleurstelling. “Het voelt alsof ik naar een herhaling kijk van zijn vorige partijen,” schrijft een gebruiker. Een ander stelt: “Rico is een machine, maar de vonk is eraf.”

Sommige volgers vergelijken de wedstrijd met eerdere, meer dynamische partijen uit zijn carrière, waarin Verhoeven wel wist te verrassen met krachtige combinaties en beslissende knock-outs. Sinds enkele jaren lijkt hij echter steeds vaker te kiezen voor controle en puntenwinst.

Toch zijn er ook fans die begrip tonen voor zijn strategie. “Je blijft geen kampioen als je domme risico’s neemt,” schrijft iemand op X (voorheen Twitter). “Hij blijft tactisch een meester, al is het soms lastig om naar te kijken.”

Vakhitov: waardige tegenstander

Hoewel Artem Vakhitov uiteindelijk verloor op punten, krijgt hij veel lof voor zijn optreden. De Rus, voormalig Glory-kampioen in een lagere gewichtsklasse, liet zien dat hij technisch goed onderlegd is en over een sterke verdediging beschikt. Zijn spinning backfist was een van de weinige hoogtepunten van het gevecht, en leverde hem zelfs tijdelijk het initiatief op.

Voor Vakhitov was het zijn debuut in het zwaargewicht bij Glory. Hij maakte het Verhoeven moeilijker dan velen vooraf hadden verwacht, en zal waarschijnlijk terugkeren in toekomstige line-ups.

Kampioen sinds 2014: indrukwekkende reeks

Ondanks de kritiek blijft Rico Verhoeven een klasse apart. Hij is al meer dan 4.000 dagen onafgebroken wereldkampioen, iets wat in het moderne kickboksen nauwelijks voorkomt. Zijn laatste verlies dateert van vóór zijn Glory-periode, en sindsdien versloeg hij grote namen zoals Badr Hari, Jamal Ben Saddik en Benjamin Adegbuyi.

Met zijn overwinning op Vakhitov zet hij zijn reeks voort, al groeit de roep om een nieuwe, spannende uitdager. Glory zal ongetwijfeld nadenken over hoe toekomstige partijen weer meer spektakel kunnen bieden zonder de sportieve integriteit te verliezen.

Wat nu voor Rico Verhoeven?

Verhoeven zelf liet na afloop weten eerst rust te willen nemen. “Ik heb me maandenlang voorbereid op deze partij. Nu is het tijd om weer even bij familie te zijn en het hoofd leeg te maken,” aldus de kampioen.

Over een volgende tegenstander is nog niets bekendgemaakt, maar fans hopen dat Glory in 2025 met een nieuwe uitdager komt die Verhoeven echt tot het uiterste kan dwingen. Namen als Antonio Plazibat of een mogelijke rematch met Badr Hari worden al voorzichtig genoemd.

Conclusie: overwinning met gemengde gevoelens

Rico Verhoeven behoudt zijn titel, blijft ongeslagen en toont zich een tactisch meester. Maar het uitblijven van spektakel zorgt ervoor dat zijn overwinning tijdens Glory 100 met gemengde gevoelens wordt ontvangen.

De kampioen zelf is zich daarvan bewust en toonde na afloop meer dan ooit zijn menselijke kant. Met respect voor zijn tegenstander, een verontschuldiging aan zijn fans en een moment van stilte voor wereldproblematiek, liet hij zien dat sport ook gaat over verbinding en verantwoordelijkheid.

Gerelateerd:

Algemeen

Vreselijk nieuws over de graf van ouders Gordon

Avatar foto

Gepubliceerd

1 uur geleden

op

15 juni 2025

Door

Familiekritiek op Gordon laait op na grafplan: “Niet alles draait om hem”

De recente uitspraken van Gordon over zijn plannen om het graf van Whitney Houston een opknapbeurt te geven, hebben voor heel wat opschudding gezorgd. Wat begon als een opvallende persoonlijke missie om het graf van de wereldberoemde zangeres ‘mooier’ te maken, is inmiddels uitgegroeid tot een onderwerp dat zelfs binnen zijn eigen familie tot spanningen leidt. Zijn nichtje Michelle laat in weekblad Privé van zich horen en spaart haar beroemde oom niet.

Oog voor Whitney, maar wat met zijn eigen familie?

Gordon liet zich recent uit over het graf van Whitney Houston en stelde dat hij plannen heeft om het monument te verbeteren, omdat het volgens hem ‘niet waardig genoeg’ is voor een icoon als zij. De opmerking werd internationaal met opgetrokken wenkbrauwen ontvangen. Veel mensen vonden het ongepast dat iemand uit Nederland zich bezighoudt met het graf van een Amerikaanse ster, zonder directe band of toestemming van de nabestaanden.

Journalist en Privé-hoofdredacteur Evert Santegoeds besloot naar aanleiding van die uitspraken poolshoogte te nemen bij het graf van Gordons eigen ouders in Nederland. Een fotograaf legde vast dat het graf er naar verluidt niet al te best bij ligt. En dat zorgt voor ongemakkelijke vragen.

Auch: kritiek uit eigen kring

Wat Gordon misschien niet had verwacht, is dat ook zijn eigen familie zich nu uitspreekt. Nicht Michelle, dochter van Gordons overleden zus Lydia, vertelt in Privé openhartig over hoe de familie zich al langer niet kan vinden in de manier waarop Gordon omgaat met gevoelige onderwerpen rondom het familiegraf.

Volgens Michelle begon de ergernis al bij de uitvaart van Gordons moeder. “Alles moest gaan zoals hij het wilde,” zegt ze. “Hij had toen camera’s meegebracht en wilde alles vastleggen. Dat voelde voor veel familieleden ongemakkelijk. Niet iedereen wil deel uitmaken van een tv-programma tijdens zo’n intiem moment.”

Meerdere ooms en tantes zouden zich daartegen hebben verzet, stelt ze. Ze wilden niet herkenbaar in beeld verschijnen naast een open kist, en vonden de hele aanpak te veel lijken op een reallifesoap.

Te groot, te pompeus?

Ook het graf zelf zorgt volgens Michelle al jaren voor verdeeldheid. “Het is erg groot en opvallend. Dat paste niet bij hoe de meeste familieleden het voor zich zagen,” vertelt ze. “Er was bezorgdheid over wie het onderhoud zou doen. En helaas bleek al snel dat het graf begon te verzakken. Het moest hersteld worden, en dat is uiteindelijk ook gedaan, maar alleen nadat tante Marja en oma Cor hadden bemiddeld.”

Dat het nu opnieuw aandacht krijgt – dit keer via foto’s in de media – zorgt opnieuw voor frustratie. “Als je je inzet voor het graf van een wereldster aan de andere kant van de oceaan, zorg dan eerst dat het graf van je eigen ouders er netjes bij ligt,” klinkt het.

De pijn van zus Lydia

De spanningen tussen Gordon en zijn zus Lydia, de moeder van Michelle, zijn al langer bekend. Volgens Michelle was Lydia op het eind van haar leven klaar met de publieke uitingen van haar broer. “In een eerdere biografie schreef hij allerlei dingen over de familie. Dat heeft de relatie geen goed gedaan,” zegt ze.

Lydia zou zelfs bewust gekozen hebben voor crematie, juist om te vermijden dat ze ooit in het familiegraf terecht zou komen. “Ze wilde daar absoluut niet liggen. Die beslissing had ze duidelijk genomen.”

Ongevraagde gedenkplaat

Na het overlijden van Lydia, die in 2019 overleed na een kort ziekbed, dook er plots een gedenkplaat voor haar op bij het familiegraf. Michelle en de rest van de familie wisten van niets.

“Dat was echt schrikken,” vertelt Michelle. “Ineens kregen we foto’s doorgestuurd van een marmeren plaat met haar naam erop, bij het graf van haar ouders. Terwijl ze daar helemaal niet begraven ligt. Ze is gecremeerd. We hebben zelfs laten uitzoeken of het juridisch zomaar kon, maar vooral: waarom was er niet even overleg gepleegd?”

Gevoelig erfgoed

Het graf van de ouders van Gordon blijkt voor de familie niet alleen een fysieke, maar ook een emotionele last geworden. Michelle is duidelijk: “Ik kom er niet vaak. Niet omdat ik niet om mijn familie geef, maar omdat ik er niets van mijn moeder terugvind. Voor mij voelt het niet als háár plek.”

Ook het feit dat het graf opnieuw tekenen van verwaarlozing zou tonen, doet pijn. “Kijk, onderhoud is belangrijk. Zeker als je kiest voor zo’n groot, zichtbaar monument. Je moet dan ook de verantwoordelijkheid nemen om het netjes te houden.”

Geen contact meer

De relatie tussen Gordon en zijn nicht Michelle lijkt inmiddels ernstig bekoeld. In het interview zegt ze dat er nauwelijks nog contact is. “We leven ieder ons eigen leven. En dat is misschien ook wel beter zo. Ik voel me niet meer verbonden met hoe hij met familieherinneringen omgaat.”

Dat Gordon desondanks zelf de regie blijft nemen over zulke gevoelige zaken, wekt bij haar verbazing. “Soms lijkt het alsof hij zijn eigen verhaal boven dat van de rest plaatst. Maar familieherinneringen zijn van iedereen. Niet alleen van hem.”

Wat nu?

De hele situatie roept bredere vragen op over eigenaarschap, rouw, publieke aandacht en respect. Mag je zomaar iets veranderen aan een graf dat gedeeld wordt met anderen? En hoe ver mag je gaan in het documenteren en regisseren van persoonlijke momenten voor het publieke oog?

Wat voor Gordon een manier lijkt om zijn verdriet te verwerken en zijn familie te eren, voelt voor anderen als een stap te ver. En nu ook familieleden zich openlijk uitspreken, lijkt het duidelijk: dit gesprek is nog niet ten einde.

Lees verder