Algemeen
Zangeres Sieneke doet walgelijke uitspraken over Suzan & Freek
Verdriet bij opa Wim: “Ik mis mijn kleindochter Sieneke in deze laatste fase van mijn leven”
Voor veel mensen is de band met een kleindochter iets om te koesteren, zeker in kwetsbare tijden. Zo ook voor Wim, de opa van zangeres Sieneke Peeters. Hij kampt met ernstige gezondheidsproblemen en leeft met de wetenschap dat zijn tijd beperkt is. In alle openheid vertelt hij over zijn verdriet in deze laatste levensfase: het gemis van contact met zijn dierbare kleindochter, met wie hij ooit zo’n hechte band had.
Een moeilijke diagnose, een moeilijke periode
Wim lijdt aan uitgezaaide slokdarmk*nker, en de prognose is weinig hoopgevend. De behandelingen bieden mogelijk geen uitkomst meer, en hij voelt zijn krachten afnemen. “De afgelopen twee maanden ben ik voor mijn gevoel met vijftig procent achteruit gegaan,” vertelt hij in een interview met het weekblad Story.
In deze periode van onzekerheid en fysieke achteruitgang snakt Wim naar nabijheid van zijn dierbaren. Zijn grootste wens? Tijd doorbrengen met zijn familie, en in het bijzonder met Sieneke, zijn oudste kleindochter.
Een stille afstand
Wat Wim het meest raakt, is het uitblijven van contact. “Ik heb tot op heden niets van Sieneke of haar ouders vernomen,” vertelt hij. “Ze zijn niet langs geweest. Dat doet ontzettend veel pijn. Sieneke is mijn eerste kleinkind, en ik heb haar altijd gesteund. Ik ben zo trots op haar carrière geweest, op hoe ze zich als zangeres heeft ontwikkeld.”
De pijn in zijn stem is voelbaar. Wim zoekt niet naar schuldigen, maar spreekt uit wat hem raakt: het gevoel dat hij er op dit kwetsbare moment alleen voor staat, zonder een simpel berichtje of bezoekje van een van de mensen die hem het meest dierbaar zijn.
Een breuk in de familieband?
In het interview geeft Wim aan dat er in het verleden spanningen zijn geweest binnen de familie, met name tussen hem en Sienekes vader. “Kijk, ik snap dat kinderen vaak de kant van hun ouders kiezen. Dat is menselijk. Maar nu ik in deze situatie zit… dan hoop je toch dat er iets van menselijk contact overblijft.”
Hij spreekt zijn verdriet uit zonder harde woorden, maar wel met duidelijk gemis. “Het gaat me niet om het verleden. Het gaat me om nu. Om het moment. Om de verbinding.”
Steun aan anderen, gemis dichtbij
Wat het voor Wim extra verwarrend maakt, is het feit dat hij ziet hoe Sieneke zich wel betrokken toont bij anderen in soortgelijke situaties. Zo liet ze onlangs via Instagram weten mee te leven met het nieuws over Freek Rikkerink van het muzikale duo Suzan & Freek, bij wie uitgezaaide longk*nker is vastgesteld.
“Ze schreef onder een post van Freek hoe erg ze het vond, en wenste hen kracht en sterkte toe. En dat siert haar,” zegt Wim. “Het is mooi dat ze zo meevoelt. Maar ik begrijp dan niet waarom ze mij niet even een berichtje stuurt. Ik ben toch haar opa?”
Zijn woorden zijn niet bedoeld als verwijt, maar als verwondering. Een zacht uitgesproken vraag die blijft hangen: hoe kan je wél meeleven met mensen die je van een afstand kent, maar zwijgen tegenover iemand uit je eigen familie?
De kracht van een knuffel
Wim benadrukt dat hij niet veel verlangt. Geen grote gebaren, geen eindeloze gesprekken. Alleen het gevoel dat hij er niet helemaal alleen voor staat. “Een bezoekje. Een knuffel. Een hand op mijn schouder. Dat is toch waar familie voor is?”
Hij hoopt dat er alsnog contact komt. Dat er een kans is op een moment van erkenning. “Ik zou het geweldig vinden als Sieneke gewoon even langs zou komen. Even zou laten weten dat ze aan me denkt.”
Geen dreiging, maar een grens
Op de vraag of hij er vrede mee zou hebben als het contact uitblijft tot het allerlaatste moment, klinkt hij verdrietig. “Ik weet hoe mijn vrouw en andere zoon erin staan. Als het stil blijft tot het moment dat ik écht stervende ben, dan zullen zij het moeilijk vinden als er dan ineens contact gezocht wordt.”
Het is geen dreigement, maar eerder een weergave van de kwetsbaarheid die zich opstapelt als relaties te lang onbeantwoord blijven. Als stilte te luid wordt.
Een verhaal dat verder reikt
Het verhaal van Wim is niet uniek. In veel families speelt er onuitgesproken spanning, zijn er oude wonden die het contact bemoeilijken. En toch, juist in tijden van z!ekte of afscheid, wordt de wens om verbinding vaak groter. Niet alleen bij de z!eke, maar ook bij familieleden die mogelijk met twijfels of ongemak zitten.
Sieneke heeft zich tot nu toe niet publiekelijk uitgelaten over de situatie met haar opa. Wat er aan haar kant speelt, weten we niet. Misschien is het verdriet, misschien is het complexer. Zoals dat in families vaak het geval is. Maar het is goed om ook het perspectief van iemand als Wim te horen: een man die weet dat zijn tijd beperkt is, en die vooral verlangt naar een paar momenten van nabijheid.
Liefde hoeft geen perfect verleden
Het verhaal van Wim herinnert ons eraan hoe belangrijk het is om in het nu verbinding te zoeken. Ook als het verleden hobbelig was. Ook als het contact verwaterd is. Want de behoefte aan liefde, erkenning en aanwezigheid blijft bestaan — tot het allerlaatste moment.
Misschien leest Sieneke dit ooit. Misschien niet. Maar wat Wim in zijn woorden laat zien, is universeel: de wens om gehoord en gezien te worden door de mensen van wie je houdt.
Hoop op een brug
Of het contact nog hersteld wordt, is onzeker. Maar de deur lijkt van Wims kant nog altijd op een kier te staan. Niet voor een gesprek over het verleden, maar voor een knuffel in het nu. Voor het uitspreken van liefde, zonder voorwaarden.
Zijn verhaal roept op tot reflectie. Niet alleen voor Sieneke, maar voor iedereen die worstelt met familiebanden. Want soms zijn het juist de kleine gebaren die in de laatste hoofdstukken van iemands leven de meeste betekenis dragen.
Conclusie: kwetsbaarheid verdient nabijheid
In een periode waarin Wim afscheid moet nemen van zijn gezondheid en mogelijk van het leven zelf, is zijn grootste wens verrassend eenvoudig: verbinding met zijn kleindochter. Niet vanuit verwijt, maar vanuit liefde.
Zijn woorden zijn een zachte oproep aan ieder van ons: laat trots, verleden en misverstanden niet in de weg staan van menselijkheid. Want als de tijd schaars is, worden de momenten samen onbetaalbaar.
Het was een ogenschijnlijk klein moment op sociale media, maar het liet bij veel mensen een grote indruk achter. Katja Schuurman wenste haar volgers onlangs een fijne nacht via Instagram, en deed dat op een manier die perfect past bij haar persoonlijkheid: warm, stijlvol en met een vleugje glamour. Geen groots statement, geen lange uitleg, maar een beeld en een korte boodschap die precies raakten waar Katja al jaren om bekendstaat.
Een goede nacht, maar dan op z’n Katja’s
De foto die Katja deelde, straalde rust en zelfvertrouwen uit. Ze koos voor een zachte belichting, een ontspannen houding en een look die elegant was zonder overdreven te zijn. Het was geen schreeuwerige post, maar juist een beeld dat liet zien hoe comfortabel ze is met zichzelf en met het moment. Voor veel volgers voelde het als een vriendelijke afsluiting van de dag, alsof iemand die je kent je nog even gedag zegt voordat het licht uitgaat.
Wat opviel, was hoe vanzelfsprekend het allemaal aanvoelde. Katja lijkt geen moeite te hoeven doen om aandacht te trekken; ze is simpelweg aanwezig zoals ze is. Die authenticiteit is iets waar haar volgers haar al jaren om waarderen.
Een carrière gebouwd op veelzijdigheid
Katja Schuurman werd geboren op 19 februari 1975 in Bunnik en groeide uit tot een van de meest herkenbare gezichten van de Nederlandse entertainmentwereld. Haar carrière begon al op jonge leeftijd en omvat inmiddels meerdere decennia. Ze maakte naam als actrice, maar liet ook zien dat ze als presentatrice en zangeres haar mannetje staat.
In films, series en televisieprogramma’s heeft ze uiteenlopende rollen vertolkt. Van luchtige romantiek tot serieuzere personages: Katja beweegt zich moeiteloos tussen genres. Dat ze daarbij altijd zichzelf lijkt te blijven, is een van de redenen waarom ze zo’n breed publiek aanspreekt.
Sociale media als verlengstuk van persoonlijkheid
Waar sommige beroemdheden sociale media vooral gebruiken als promotiekanaal, lijkt Katja Instagram meer te zien als een plek voor contact. Ze deelt niet alleen professionele momenten, maar ook kleine persoonlijke inkijkjes. Een wandeling, een gedachte, of dus een eenvoudige nachtwens.
Juist die mix maakt haar online aanwezigheid sterk. Volgers krijgen geen strak geregisseerd beeld, maar een genuanceerd portret van iemand die het leven in al zijn facetten laat zien. De bewuste foto paste daar naadloos in: geen sensatie, maar sfeer.
Reacties vol waardering
De reacties onder de post lieten zien hoe breed de waardering is. Volgers spraken hun dank uit voor het mooie moment, wensten haar hetzelfde terug of complimenteerden haar uitstraling. Opvallend was dat de toon respectvol bleef. Het ging niet om sensatie, maar om bewondering en herkenning.
Veel mensen gaven aan dat zulke kleine gebaren juist fijn zijn in een drukke wereld. Even een moment van rust, een beeld dat niets hoeft te bewijzen, maar gewoon mag zijn.
Zelfvertrouwen zonder uitleg
Wat Katja al jaren typeert, is haar ontspannen omgang met haar eigen uitstraling. Ze lijkt zich niet te laten leiden door verwachtingen of oordelen van buitenaf. Dat zelfvertrouwen is geen pose, maar iets dat in de loop der jaren is gegroeid.
In interviews heeft ze vaker laten doorschemeren dat ouder worden haar juist rust heeft gebracht. Minder de drang om te voldoen aan een bepaald beeld, meer ruimte om te doen wat goed voelt. Dat zie je terug in haar werk, maar ook in hoe ze zichzelf online presenteert.
Glamour en menselijkheid hand in hand
De foto was stijlvol, maar niet afstandelijk. Glamour en menselijkheid gingen hand in hand. Dat is een combinatie die niet iedereen beheerst, maar Katja wel. Ze weet hoe ze zichzelf kan laten zien zonder onbereikbaar te worden.
Dat maakt haar voor veel mensen inspirerend. Niet omdat ze perfect zou zijn, maar juist omdat ze laat zien dat zelfvertrouwen en kwetsbaarheid naast elkaar kunnen bestaan.
Meer dan een mooi plaatje
Hoewel het beeld op zichzelf al genoeg zei, was het de context die het extra kracht gaf. Het was geen losse actie, maar onderdeel van een groter geheel: een vrouw die al jaren haar eigen koers vaart, zowel professioneel als privé.
Katja heeft nooit in één hokje gepast en lijkt daar ook geen behoefte aan te hebben. Actrice, presentatrice, moeder, ondernemer — het zijn allemaal rollen die samenkomen in wie ze is. Die gelaagdheid maakt haar interessant, ook buiten het scherm.
Een moment dat blijft hangen
In een tijd waarin sociale media vaak draait om snelheid en prikkels, was deze post juist een vertraging. Een uitnodiging om de dag rustig af te sluiten. Voor sommigen was het gewoon een mooie foto, voor anderen een klein rustpuntje.
Dat zo’n eenvoudig gebaar zoveel reacties oproept, zegt veel over de band die Katja met haar publiek heeft opgebouwd. Ze is geen ongrijpbare ster, maar iemand die dichtbij voelt, ook al kennen de meeste volgers haar alleen van het scherm.
De kracht van eenvoud
Misschien is dat wel de kern van het verhaal: de kracht van eenvoud. Geen grote woorden, geen uitleg, maar een beeld en een wens. Soms is dat precies genoeg.
Katja Schuurman liet met één post zien waarom ze al zo lang relevant is. Niet door te schreeuwen, maar door zichzelf te blijven. En dat maakt dat haar goede nacht-wens nog even bleef hangen, lang nadat het scherm weer uitging.