Algemeen
Gordon krijgt opnieuw zware tik te verduren: ´Waarom legt hij tompouce op graf van zijn ouders?´
De gemoederen blijven hoog oplopen tussen Gordon en zijn vaste tegenstander in de media, Evert Santegoeds. De directe aanleiding voor het recente conflict? Een actie van Privé waarbij een fotograaf naar het graf van Gordons ouders werd gestuurd. Wat volgde was een storm aan verwijten, woede-uitbarstingen en scherpe reacties, zowel van Gordon als van de kant van Privé.
Aartsvijanden blijven elkaar bestoken
De onderlinge haat en nijd tussen Gordon en Privé-hoofdredacteur Evert Santegoeds is al jaren bekend. Toch weten de twee elkaar keer op keer opnieuw te raken. Deze keer ging het conflict over het graf van Gordons ouders. Volgens Santegoeds zou dit er onverzorgd bijliggen. Een pijnlijke beschuldiging die Gordon bijzonder hoog opneemt.
Evert stuurt fotograaf naar het kerkhof
Privé besloot onlangs een fotograaf op pad te sturen om het graf van Gordons ouders vast te leggen. De gedachte erachter? Een vergelijking maken met het graf van Whitney Houston. Gordon had zich immers onlangs kritisch uitgelaten over de staat van dat graf, en beloofde het op te knappen. Volgens Evert zou hij echter eerst zijn eigen zaken op orde moeten hebben.
Gordon reageert woedend: “Wrok en wraak”
Voor Gordon was de maat vol. Hij noemde Evert een “engbek” en beschuldigde hem van wraakzuchtige riooljournalistiek. “Het is overduidelijk een persoonlijke aanval,” aldus Gordon op Instagram. Hij is ervan overtuigd dat Evert bewust uit is op zijn beschadiging, puur uit persoonlijke rancune.
Evert blijft koel onder de kritiek
Evert Santegoeds laat zich echter niet van zijn stuk brengen. In een nieuwe editie van Strikt Privé reageert hij kalm op de uitspraken van Gordon. “Ik schrik daar niet van,” stelt hij nuchter. Volgens hem is het simpelweg journalistiek: “Hij doet iets opmerkelijks, en wij reageren daarop. Dat is geen wraak, dat is ons werk.”
De vergelijking met Whitney Houston
De vergelijking met het graf van Whitney Houston steekt Gordon het meest. “Je kunt het graf van mijn ouders niet vergelijken met dat van een wereldster,” stelt hij. Maar volgens Evert is dat juist het punt. “Voor de familie Houston was Whitney niet alleen een ster, maar hun nichtje. Ze wilden haar begraven op hún manier, zonder poespas.”
De tompouce-discussie
In een eerdere reactie liet Gordon weten met Moederdag een tompouce naar het graf te hebben gebracht. Volgens hem een gebaar van liefde. Maar bij Privé kon men daar vooral om lachen. “Wat moet je nou met een tompouce bij een graf?” sneerde Santegoeds. Collega Jordi Versteegden noemde het zelfs “onhygiënisch.”
Familie tegen Gordon?
Evert Santegoeds voegde eraan toe dat ook enkele familieleden van Gordon contact met hem hebben opgenomen. “Zij waren niet boos op ons, maar op Gordon zelf.” Wat de inhoud is van die gesprekken, liet Evert nog even in het midden. Maar het lijkt erop dat het conflict zich nu ook intern uitbreidt.
Geen kop koffie in zicht
Op de vraag of de ruzie ooit bijgelegd zal worden met een goed gesprek, is Santegoeds duidelijk: “Nee, dat denk ik niet.” Daarmee lijkt de kloof tussen de twee onoverbrugbaar. En met elke media-uiting wordt die alleen maar dieper.
Een eindeloze strijd in de spotlights
Het voortdurende geruzie tussen Gordon en Privé is inmiddels een mediasoap op zich geworden. Wat begon als een meningsverschil over publieke uitlatingen, is nu uitgegroeid tot een persoonlijke vete vol moddergooien, emotionele uitbarstingen en pijnlijke onthullingen. En gezien de recente ontwikkelingen, lijkt het einde nog lang niet in zicht.
Het indrukwekkende reddingsverhaal van Mufasa de bergleeuw: van gevangenschap naar vrijheid
Het verhaal van Mufasa, een volwassen bergleeuw die jarenlang werd vastgehouden in een reizend circus in Peru, raakt tot op de dag van vandaag mensen wereldwijd. Zijn leven begon in gevangenschap en eindigde uiteindelijk in vrijheid. Wat hem overkwam, is helaas geen uitzondering, maar zijn redding is een symbool van hoop en rechtvaardigheid. Mufasa’s transformatie van opgesloten circusdier tot vrije ziel in de jungle laat zien wat er mogelijk is wanneer mensen opkomen voor dieren die dat zelf niet kunnen.
Twintig jaar opgesloten in een vrachtwagen
Mufasa werd als jonge bergleeuw opgenomen in een circus, en bracht maar liefst twintig jaar door in een krappe, metalen kooi achterin een pick-up truck. Zijn leven bestond uit reizen, optredens en wachten in de hitte — zonder bewegingsvrijheid, zonder sociaal contact met soortgenoten en zonder uitzicht op verbetering.
Voor toeschouwers was hij een attractie. Voor zijn eigenaar een bron van inkomsten. Maar voor Mufasa zelf was het een leven vol onderdrukking, angst en isolatie. Hij werd vastgehouden met kettingen, vervoerd over hobbelige wegen, en telkens opnieuw gedwongen tot iets dat tegen zijn natuur inging. Bergleeuwen zijn solitaire roofdieren die leven in uitgestrekte, groene gebieden. Geen enkel aspect van zijn leven in het circus kwam daarbij in de buurt.
Een keerpunt dankzij dierenbeschermers
In 2015 veranderde Mufasa’s leven voorgoed. Dierenrechtenorganisatie Animal Defenders International (ADI) voerde destijds campagne om illegale circussen in Peru te ontmantelen. Tijdens een van hun acties ontdekten ze Mufasa, verstopt achterin een vrachtwagen die dienst deed als zijn permanente kooi. Wat ze aantroffen was schokkend: een oudere, uitgemergelde bergleeuw met doffe ogen, vastgeketend, met nauwelijks ruimte om te bewegen.
De reddingsoperatie verliep niet zonder slag of stoot. De medewerkers van ADI moesten eerst juridische stappen ondernemen, onderhandelen met lokale autoriteiten en het circus overtuigen om afstand te doen van het dier. Maar hun doorzettingsvermogen werd beloond: Mufasa werd uiteindelijk bevrijd.
De eerste stappen in vrijheid
Wat daarna volgde, was even ontroerend als indrukwekkend. Mufasa werd vervoerd naar een opvangcentrum, waar hij medische zorg kreeg, voldoende voeding, en – vooral – rust. In een prachtige video die wereldwijd werd gedeeld, is te zien hoe hij voor het eerst weer contact maakt met de natuur. Hij snuffelt aan het gras, rekt zijn spieren uit en kijkt nieuwsgierig om zich heen. Voor het eerst in twee decennia hoefde hij niet bang te zijn voor zwepen, lawaai of kooitjes.
Zijn eerste stappen in vrijheid symboliseerden meer dan alleen een fysieke bevrijding. Het was ook een mentale bevrijding: een herontdekking van zijn instincten, zijn waardigheid en zijn recht op een natuurlijk leven.
Een leven in de jungle, zoals het hoort
Na zijn herstel werd Mufasa overgebracht naar een beschermd natuurgebied in Peru, waar hij zijn laatste jaren kon doorbrengen in een omgeving die zoveel mogelijk aansloot bij zijn natuurlijke habitat. Daar had hij bomen, gras, schaduw, water en ruimte — allemaal basisbehoeften die hem jarenlang waren ontzegd.
Hoewel Mufasa al op leeftijd was en zijn gezondheid tekenen van slijtage vertoonde door de jarenlange gevangenschap, genoot hij zichtbaar van zijn nieuwe thuis. Hij kon eindelijk leven zoals het bedoeld is voor een wild dier: in rust, met respect voor zijn autonomie en zonder dwang of exploitatie.
De bredere boodschap: dieren horen niet thuis in circussen
Het verhaal van Mufasa raakt niet alleen vanwege zijn persoonlijke lijden en herstel, maar ook omdat het een symbool is voor duizenden dieren wereldwijd die nog steeds onder soortgelijke omstandigheden leven. In circussen, illegale shows en soms zelfs in particuliere tuinen worden wilde dieren vastgehouden, vaak zonder vergunning en zonder het welzijn van het dier in acht te nemen.
Veel van deze dieren worden al op jonge leeftijd weggehaald bij hun moeder, getraind met harde hand en jarenlang vastgehouden in onnatuurlijke situaties. Ruimte om te rennen, jagen of klimmen ontbreekt vaak volledig. Ook worden ze in veel gevallen slecht gevoed en onvoldoende medisch verzorgd.
Mufasa’s redding heeft bijgedragen aan de bewustwording rondom dit thema. Dankzij campagnes zoals die van ADI hebben meerdere landen inmiddels wetgeving ingevoerd die het houden van wilde dieren in circussen verbiedt — waaronder Peru, waar Mufasa uiteindelijk gered werd.
Kleine stappen, grote impact
De impact van Mufasa’s verhaal is niet te onderschatten. Zijn video werd miljoenen keren bekeken en gedeeld, en bracht mensen van over de hele wereld in beweging. Van petities tot donaties, van politieke aandacht tot onderwijsprogramma’s — het begon allemaal met de blik van een bergleeuw die voor het eerst in jaren weer bomen zag in plaats van tralies.
Dierenorganisaties gebruiken zijn verhaal nog steeds als krachtig voorbeeld van waarom inzet loont. De redding van één dier lijkt misschien klein, maar het kan het begin zijn van structurele veranderingen die veel verder reiken.
Waarom dit verhaal blijft raken
Wat Mufasa’s verhaal zo krachtig maakt, is de herkenbare strijd voor vrijheid en waardigheid. Hij had geen stem, geen keuze en geen manier om aan zijn situatie te ontsnappen. Maar dankzij de inzet van betrokken mensen werd zijn lot toch gekeerd. Het herinnert ons eraan dat we als samenleving verantwoordelijkheid dragen voor hoe we met dieren omgaan — en dat verandering mogelijk is, zelfs na twintig jaar onrecht.
Zijn verhaal roept belangrijke vragen op: Hoe willen we als mensen omgaan met dieren? Wat vinden we belangrijker: vermaak of welzijn? En welke keuzes kunnen wij maken om bij te dragen aan een wereld waarin geen enkel dier nog hoeft te leven in een kooi?
Wat jij kunt doen
Het verhaal van Mufasa is een oproep tot actie. Er zijn talloze manieren waarop je kunt bijdragen aan een wereld met meer respect voor dieren:
-
Ondersteun dierenorganisaties die opkomen voor wilde dieren en werken aan wetgeving en opvang.
-
Bezoek geen circussen of shows waarin dieren worden gebruikt voor entertainment.
-
Deel verhalen zoals dat van Mufasa om bewustzijn te vergroten in je eigen omgeving.
-
Leer kinderen over dierenwelzijn en het belang van vrije leefruimte voor wilde dieren.