Algemeen
Wesley Sneijder onder vuur na bizarre uitspraken over zijn ex Yolanthe: ´Dit zeg je toch niet!´
De opmerking van Wesley Sneijder dat de gelukkigste tijd van zijn leven die met Yolanthe Cabau was, zorgt voor gefronste wenkbrauwen in medialand. Vooral presentatrice Tooske Ragas vindt het een gevoelige uitspraak, zeker nu Sneijder alweer enige tijd samen is met zijn nieuwe vriendin, Romy Lukassen. “Als ik zijn nieuwe vriendin zou zijn, zou ik dat best pijnlijk vinden,” zegt ze openlijk in Shownieuws.
Wesley over 2010 als hoogtepunt
In een podcast-interview werd Wesley Sneijder gevraagd naar de mooiste periode uit zijn leven. Zijn antwoord kwam zonder aarzeling: 2010 — het jaar waarin hij niet alleen op sportief vlak excelleerde, maar ook nog gelukkig was met Yolanthe, de moeder van zijn zoon Xess Xava. Sneijder benadrukte dat deze periode voor hem onvergetelijk was.
De reactie van Tooske Ragas
Tooske Ragas vond het maar een ongemakkelijk moment toen ze Wesley’s antwoord hoorde. “Ik zit te luisteren en ik denk: als ik zijn huidige vriendin was, zou ik me daar toch niet helemaal prettig bij voelen,” aldus Tooske. Ze had gehoopt dat Wesley iets positiever zou spreken over zijn huidige relatie, ook al is die nog pril.
Sandra Schuurhof ziet het anders
Collega Sandra Schuurhof begreep de uitspraak van Sneijder juist wel. “Tot nu toe is dat voor hem blijkbaar de gelukkigste tijd geweest,” merkt ze op. “Dat was ook het moment waarop zijn kind werd geboren, en dat weegt voor veel ouders natuurlijk zwaar mee.”
Guido Weijers prijst Wesley’s eerlijkheid
Cabaretier en studiogast Guido Weijers voegde toe dat Sneijder tenminste eerlijk is. “Hij draait er niet omheen. Als dat écht de mooiste tijd van zijn leven was, dan zegt hij dat gewoon. Daar is ook iets voor te zeggen.”
Bart Ettekoven relativeert de situatie
Showbizzjournalist Bart Ettekoven wees op het feit dat Wesley nog niet zo lang samen is met Romy Lukassen. “Je kunt een relatie van jaren niet zomaar vergelijken met iets dat misschien pas een paar maanden oud is,” zei hij. Volgens hem is het dus logisch dat Sneijder op dit moment nog terugblikt in plaats van vooruitkijkt.
Tooske blijft kritisch
Tooske hield echter voet bij stuk. “Je hoopt toch dat iemand zegt: ‘Ik ben nu gelukkig, maar toen was ik ook gelukkig’. Dan betrek je in ieder geval je huidige partner nog een beetje bij dat verhaal.” De opmerking van Sneijder kwam in haar ogen wat ongenuanceerd en gevoelloos over.
De publieke opinie verdeeld
Op sociale media loopt de discussie intussen op. Sommigen vinden dat Wesley best zijn gevoelens mag uitspreken zonder daarbij steeds rekening te houden met wat ‘gepast’ is. Anderen sluiten zich aan bij Tooske’s gevoel en denken dat zulke uitspraken kwetsend kunnen zijn voor een nieuwe partner, zeker als de relatie nog niet sterk verankerd is.
Yolanthe blijft stil
Yolanthe Cabau zelf heeft tot nu toe niet gereageerd op de uitspraken van haar ex-man. Of zij überhaupt op de hoogte is van Wesley’s mijmering over 2010 is niet duidelijk. De twee delen samen de zorg voor hun zoon en hebben ondanks de scheiding nog altijd contact, maar publieke uitspraken over hun gezamenlijke verleden worden zelden door haar beantwoord.
De grens tussen eerlijkheid en gevoeligheid
De situatie roept een bredere vraag op: hoe eerlijk moet je zijn over je verleden in een nieuwe relatie? Voor sommige mensen is transparantie een teken van oprechtheid, terwijl het voor anderen voelt als een gebrek aan respect voor de huidige partner. Wesley’s opmerking over Yolanthe laat in elk geval zien dat oude liefdes nog lang kunnen nazinderen — zelfs als je inmiddels weer gelukkig zegt te zijn.
Het indrukwekkende reddingsverhaal van Mufasa de bergleeuw: van gevangenschap naar vrijheid
Het verhaal van Mufasa, een volwassen bergleeuw die jarenlang werd vastgehouden in een reizend circus in Peru, raakt tot op de dag van vandaag mensen wereldwijd. Zijn leven begon in gevangenschap en eindigde uiteindelijk in vrijheid. Wat hem overkwam, is helaas geen uitzondering, maar zijn redding is een symbool van hoop en rechtvaardigheid. Mufasa’s transformatie van opgesloten circusdier tot vrije ziel in de jungle laat zien wat er mogelijk is wanneer mensen opkomen voor dieren die dat zelf niet kunnen.
Twintig jaar opgesloten in een vrachtwagen
Mufasa werd als jonge bergleeuw opgenomen in een circus, en bracht maar liefst twintig jaar door in een krappe, metalen kooi achterin een pick-up truck. Zijn leven bestond uit reizen, optredens en wachten in de hitte — zonder bewegingsvrijheid, zonder sociaal contact met soortgenoten en zonder uitzicht op verbetering.
Voor toeschouwers was hij een attractie. Voor zijn eigenaar een bron van inkomsten. Maar voor Mufasa zelf was het een leven vol onderdrukking, angst en isolatie. Hij werd vastgehouden met kettingen, vervoerd over hobbelige wegen, en telkens opnieuw gedwongen tot iets dat tegen zijn natuur inging. Bergleeuwen zijn solitaire roofdieren die leven in uitgestrekte, groene gebieden. Geen enkel aspect van zijn leven in het circus kwam daarbij in de buurt.
Een keerpunt dankzij dierenbeschermers
In 2015 veranderde Mufasa’s leven voorgoed. Dierenrechtenorganisatie Animal Defenders International (ADI) voerde destijds campagne om illegale circussen in Peru te ontmantelen. Tijdens een van hun acties ontdekten ze Mufasa, verstopt achterin een vrachtwagen die dienst deed als zijn permanente kooi. Wat ze aantroffen was schokkend: een oudere, uitgemergelde bergleeuw met doffe ogen, vastgeketend, met nauwelijks ruimte om te bewegen.
De reddingsoperatie verliep niet zonder slag of stoot. De medewerkers van ADI moesten eerst juridische stappen ondernemen, onderhandelen met lokale autoriteiten en het circus overtuigen om afstand te doen van het dier. Maar hun doorzettingsvermogen werd beloond: Mufasa werd uiteindelijk bevrijd.
De eerste stappen in vrijheid
Wat daarna volgde, was even ontroerend als indrukwekkend. Mufasa werd vervoerd naar een opvangcentrum, waar hij medische zorg kreeg, voldoende voeding, en – vooral – rust. In een prachtige video die wereldwijd werd gedeeld, is te zien hoe hij voor het eerst weer contact maakt met de natuur. Hij snuffelt aan het gras, rekt zijn spieren uit en kijkt nieuwsgierig om zich heen. Voor het eerst in twee decennia hoefde hij niet bang te zijn voor zwepen, lawaai of kooitjes.
Zijn eerste stappen in vrijheid symboliseerden meer dan alleen een fysieke bevrijding. Het was ook een mentale bevrijding: een herontdekking van zijn instincten, zijn waardigheid en zijn recht op een natuurlijk leven.
Een leven in de jungle, zoals het hoort
Na zijn herstel werd Mufasa overgebracht naar een beschermd natuurgebied in Peru, waar hij zijn laatste jaren kon doorbrengen in een omgeving die zoveel mogelijk aansloot bij zijn natuurlijke habitat. Daar had hij bomen, gras, schaduw, water en ruimte — allemaal basisbehoeften die hem jarenlang waren ontzegd.
Hoewel Mufasa al op leeftijd was en zijn gezondheid tekenen van slijtage vertoonde door de jarenlange gevangenschap, genoot hij zichtbaar van zijn nieuwe thuis. Hij kon eindelijk leven zoals het bedoeld is voor een wild dier: in rust, met respect voor zijn autonomie en zonder dwang of exploitatie.
De bredere boodschap: dieren horen niet thuis in circussen
Het verhaal van Mufasa raakt niet alleen vanwege zijn persoonlijke lijden en herstel, maar ook omdat het een symbool is voor duizenden dieren wereldwijd die nog steeds onder soortgelijke omstandigheden leven. In circussen, illegale shows en soms zelfs in particuliere tuinen worden wilde dieren vastgehouden, vaak zonder vergunning en zonder het welzijn van het dier in acht te nemen.
Veel van deze dieren worden al op jonge leeftijd weggehaald bij hun moeder, getraind met harde hand en jarenlang vastgehouden in onnatuurlijke situaties. Ruimte om te rennen, jagen of klimmen ontbreekt vaak volledig. Ook worden ze in veel gevallen slecht gevoed en onvoldoende medisch verzorgd.
Mufasa’s redding heeft bijgedragen aan de bewustwording rondom dit thema. Dankzij campagnes zoals die van ADI hebben meerdere landen inmiddels wetgeving ingevoerd die het houden van wilde dieren in circussen verbiedt — waaronder Peru, waar Mufasa uiteindelijk gered werd.
Kleine stappen, grote impact
De impact van Mufasa’s verhaal is niet te onderschatten. Zijn video werd miljoenen keren bekeken en gedeeld, en bracht mensen van over de hele wereld in beweging. Van petities tot donaties, van politieke aandacht tot onderwijsprogramma’s — het begon allemaal met de blik van een bergleeuw die voor het eerst in jaren weer bomen zag in plaats van tralies.
Dierenorganisaties gebruiken zijn verhaal nog steeds als krachtig voorbeeld van waarom inzet loont. De redding van één dier lijkt misschien klein, maar het kan het begin zijn van structurele veranderingen die veel verder reiken.
Waarom dit verhaal blijft raken
Wat Mufasa’s verhaal zo krachtig maakt, is de herkenbare strijd voor vrijheid en waardigheid. Hij had geen stem, geen keuze en geen manier om aan zijn situatie te ontsnappen. Maar dankzij de inzet van betrokken mensen werd zijn lot toch gekeerd. Het herinnert ons eraan dat we als samenleving verantwoordelijkheid dragen voor hoe we met dieren omgaan — en dat verandering mogelijk is, zelfs na twintig jaar onrecht.
Zijn verhaal roept belangrijke vragen op: Hoe willen we als mensen omgaan met dieren? Wat vinden we belangrijker: vermaak of welzijn? En welke keuzes kunnen wij maken om bij te dragen aan een wereld waarin geen enkel dier nog hoeft te leven in een kooi?
Wat jij kunt doen
Het verhaal van Mufasa is een oproep tot actie. Er zijn talloze manieren waarop je kunt bijdragen aan een wereld met meer respect voor dieren:
-
Ondersteun dierenorganisaties die opkomen voor wilde dieren en werken aan wetgeving en opvang.
-
Bezoek geen circussen of shows waarin dieren worden gebruikt voor entertainment.
-
Deel verhalen zoals dat van Mufasa om bewustzijn te vergroten in je eigen omgeving.
-
Leer kinderen over dierenwelzijn en het belang van vrije leefruimte voor wilde dieren.